Φάκελος Scala: η ιστορία μιας κρατικής προβοκάτσιας (Μέρος Γ΄)

H CNT υ­πο­βάλ­λει αί­τη­μα δι­κα­στι­κής έ­ρευ­νας ε­νά­ντια στην α­στυ­νο­μί­α

Tον Ια­νουά­ριο του 1984 η Solidaridad Obrera α­να­κοί­νω­σε: «Ο Γε­νι­κός Γραμ­μα­τέ­ας της CNT στην Κα­τα­λω­νί­α α­να­κοί­νω­σε σε πρό­σφα­τη συ­νέ­ντευ­ξη τύ­που (23 Δε­κεμ­βρί­ου 1983) την πρό­θε­ση τού συν­δι­κά­του να εκ­δώ­σει α­πό­φα­ση για δι­κα­στι­κή έ­ρευ­να ε­νά­ντια στις α­στυ­νο­μι­κές αρ­χές, βά­σει του ό­τι τα ευ­ρή­μα­τα που δέ­χθη­κε το 3ο τμή­μα του ε­παρ­χια­κού α­νώ­τα­του δι­κα­στη­ρί­ου, με η­με­ρο­μη­νί­α 17 Δε­κεμ­βρί­ου 1983, α­να­γνω­ρί­ζουν ρη­τά ό­τι ο Joaquin Gambin Hernandez ε­νερ­γού­σε ως πλη­ρο­φο­ριο­δό­της της α­στυ­νο­μί­ας, εί­χε πλα­στά χαρ­τιά α­πό τις αρ­χές για να διευ­κο­λυν­θεί στη δρά­ση του σαν πλη­ρω­μέ­νος χα­φιές της.

«Αν και η CNT θε­ω­ρεί τον Gambin ως φυ­σι­κό αυ­τουρ­γό της κα­τα­σκευ­ής των ε­κρη­κτι­κών, η πα­ρα­δο­χή αυ­τή δεν έ­χει γί­νει α­πό το δι­κα­στή­ριο, ε­πει­δή η πα­ρα­δο­χή θα ή­ταν νο­μι­κά έκ­θε­τη για άλ­λους που έ­χουν κα­τα­δι­κα­στεί γι’ αυ­τό (εί­ναι ή­δη κρα­τού­με­νοι), α­φού το αί­τη­μα της υ­πε­ρά­σπι­σης για μη δί­κη εί­χε τό­τε α­πορ­ρι­φθεί.

Πέ­ρα α­πό την πα­ρα­γω­γι­κό­τη­τα του «έρ­γου» του, η χρή­ση ε­νός πλη­ρο­φο­ριο­δό­τη μπο­ρεί να ερ­μη­νευ­θεί σαν πα­ρα­βί­α­ση του άρ­θρου 18 του συ­ντάγ­μα­τος που ο­ρί­ζει τη δια­φά­νεια και ε­χε­μύ­θεια προ­σώ­πων που δρουν νό­μι­μα, φυ­σι­κών ή νο­μι­κών, ό­πως η CNT. Σ’ αυ­τό το πα­ρά­δειγ­μα, η α­στυ­νο­μί­α, με τη χρή­ση ε­νός πλη­ρω­μέ­νου εν­διά­με­σου, έ­κα­νε πα­ρά­νο­μη διείσ­δυ­ση στο συν­δι­κά­το, κά­τι που αλ­λοιώς θα ή­ταν α­δύ­να­το (πα­ρα­βιά­ζο­ντας ε­ντο­λή δι­κα­στη­ρί­ου), δε­δο­μέ­νου του νο­μι­κού κα­θε­στώ­τος της ορ­γά­νω­σης. Το έ­γκλη­μα της πα­ρά­νο­μης διείσ­δυ­σης έ­γι­νε μέ­σω ε­νός κα­κό­βου­λου α­τό­μου και αυ­τή η α­πά­τη συ­νι­στά ποι­νι­κά κο­λά­σι­μη πρά­ξη.

Ε­ρω­τώ­με­νος α­πό δη­μο­σιο­γρά­φους για­τί η CNT δεν έ­κα­νε ι­διω­τι­κή α­γω­γή στην υ­πό­θε­ση Gambin, ο Γε­νι­κός Γραμ­μα­τέ­ας δή­λω­σε ό­τι η ευ­και­ρί­α χά­θη­κε τις μέ­ρες που ο Jose Bondia (1) (πρώ­ην γραμ­μα­τέ­ας της ε­θνι­κής ε­πι­τρο­πής που τώ­ρα α­πο­πέμ­φθη­κε α­πό την ορ­γά­νω­ση στην Κα­τα­λω­νί­α) την α­πέρ­ρι­ψε ε­πει­δή έ­κα­νε δια­πραγ­μα­τεύ­σεις μό­νος του με τη σο­σια­λι­στι­κή κυ­βέρ­νη­ση με σκο­πό να δια­σφα­λί­σει την α­πε­λευ­θέ­ρω­ση ε­λευ­θε­ρια­κών κρα­του­μέ­νων… δια­πραγ­μα­τεύ­σεις που, φυ­σι­κά, α­πε­δεί­χθη­σαν ά­καρ­πες…» Solidaridad Obrera, Νο. 140, Ια­νουά­ριος 1984)

Ό­σο για τον Jesus Fortes Gil, έ­ναν άλ­λο κα­τη­γο­ρού­με­νο στην υ­πό­θε­ση Scala, που συ­νε­λή­φθη στη Ρώ­μη τον Ια­νουά­ριο του 1982 και εκ­δό­θη­κε στην Ι­σπα­νία στις αρ­χές του 1985, πα­ρά την με­γά­λη κα­μπά­νια που έ­γι­νε α­πό το διε­θνές α­ναρ­χι­κό κί­νη­μα, τε­λι­κά α­πε­λευ­θε­ρώ­θη­κε με εγ­γύ­η­ση με­τά α­πό πε­ρί­που 3 χρό­νια φυ­λά­κι­σης. Ο Maite Fabres, ε­πί­σης φυ­λα­κι­σμέ­νος για την υ­πό­θε­ση, α­πε­λευ­θε­ρώ­θη­κε χω­ρίς ε­ξη­γή­σεις. Και οι δυο εί­ναι θύ­μα­τα δι­κα­στι­κής παρωδίας (2).

Και για τον Escuerdo;

O Jose Maria Escuerdo Tejada, ο τα­λα­ντού­χος μα­θη­τής του «υ­περ­μπά­τσου» Roberto Conesa, έ­τυ­χε κα­λύ­τε­ρης τύ­χης, α­πό τη μα­ριο­νέ­τα του τον Gambin. Φυ­σι­κά και δεν α­πο­πέμ­φθη­κε α­πό το σώ­μα, ό­πως άλ­λοι α­πό τη «σχο­λή Conesa» της α­στυ­νό­μευ­σης, αλ­λά ο Escuerdo ω­φε­λή­θη­κε α­πό την ά­νο­δο του PSOE στην ε­ξου­σί­α. Ο Rafael del Rio, ο νέ­ος γε­νι­κός διευ­θυ­ντής της α­στυ­νο­μί­ας, τον ε­ντό­πι­σε κα­τά τη θη­τεί­α του στα κε­ντρι­κά της α­στυ­νο­μί­ας στη Βαρ­κε­λώ­νη και τον διό­ρι­σε διευ­θυ­ντή της Κε­ντρι­κής Τα­ξιαρ­χί­ας Πλη­ρο­φο­ριών. Οι Σο­σια­λι­στές εί­χαν α­να­δεί­ξει έ­ναν α­πό τους βα­σι­κούς αυ­τουρ­γούς του μα­κε­λειού στo Scala στη θέ­ση του νού­με­ρο δύ­ο της α­ντι-τρο­μο­κρα­τι­κής εκ­στρα­τεί­ας.

_________________

1. O Jose Bondia α­πο­μα­κρύν­θη­κε α­πό γραμ­μα­τέ­ας της Ε­θνι­κής Ε­πι­τρο­πής της CNT-AIT τον Ια­νουά­ριο του 1983 ε­πει­δή εί­χε κρυ­φές ε­πα­φές με τη λε­γό­με­νη «α­να­και­νι­σμέ­νη CNT» ή τους Renovadas (μια α­ντι-CNT/AIΤ ο­μά­δα που έ­φυ­γε α­πό τη CNT-AIT για να φτιά­ξει το δι­κό της συν­δι­κά­το το Δε­κέμ­βριο του 1979), αλ­λά και με τη «Σο­σια­λι­στι­κή» κυ­βέρ­νη­ση και το PSOE σε διευ­θυ­ντι­κό ε­πί­πε­δο. Ο Bondia έ­κλε­ψε μι­κρο-φιλ­μ α­πό τα αρ­χεί­α της CNT-AIT, α­πέ­τυ­χε να ε­πι­στρέ­ψει βί­ντε­ο α­πό την Ε­θνι­κή Συ­νε­δρί­α­ση της CNT-AIT και ά­φη­σε το συν­δι­κά­το με έ­να χρέ­ος 40.000 λι­ρών Αγ­γλί­ας. Τώ­ρα εί­ναι ε­ξέ­χων α­ντί­πα­λος της CNT-AIT με την ψευ­δή «α­να­και­νι­σμέ­νη CNT» που σχη­μα­τί­στη­κε α­πό τους Renovadas και μια μι­κρή ο­μά­δα α­τό­μων που εί­χαν εκ­διω­χθεί α­πό τη CNT-AIT, σε έ­να χρη­μα­το­δο­τού­με­νο α­πό το κρά­τος συ­νέ­δριο στη Μα­δρί­τη (το ο­ποί­ο προ­στά­τευαν 200 α­στυ­νο­μι­κοί) κα­τά τον Ιού­νιο του 1984.

Ο χρό­νος της «διά­σπα­σης» της CNT το 1979 παίρ­νει μια ι­διαί­τε­ρη ση­μα­σί­α αν τη δει κα­νείς στο παρασκήνιο της υ­πό­θε­σης Scala, και τις α­νω­τέ­ρω δη­λώ­σεις του τό­τε υ­πουρ­γού ε­σω­τε­ρι­κών Martin Villa ε­νά­ντια στη CNT. Εί­ναι α­πλή σύ­μπτω­ση ό­τι η διά­σπα­ση της CNT στο 5ο συ­νέ­δριο (με το πρό­σχη­μα του ζη­τή­μα­τος αν το συν­δι­κά­το θα συμ­με­τεί­χε στις ε­κλο­γές, δη­μιούρ­γη­σε ερ­γα­τι­κά συμ­βού­λια – Comites de Empresa – που α­ξιο­λο­γού­νται α­πό τη CNT-AIT ως ι­σο­δύ­να­μο της εν­σω­μά­τω­σης στο κα­πι­τα­λι­στι­κό σύ­στη­μα, πά­νω στη γραμ­μή των πα­λιών φα­σι­στι­κών συν­δι­κά­των της CNS υ­πό τον Φράν­κο) συ­νέ­βη τό­σο κο­ντά χρο­νι­κά με μια α­στυ­νο­μι­κή συ­νω­μο­σί­α που ορ­γα­νώ­θη­κε στο υ­πουρ­γεί­ο ε­σω­τε­ρι­κών, και της ο­ποί­ας οι βα­σι­κοί αυ­τουρ­γοί α­πο­λάμ­βα­ναν της προ­στα­σί­ας της σο­σια­λι­στι­κής δια­κυ­βέρ­νη­σης; Ο σκο­πός της ο­ποί­ας ή­ταν να πα­ρου­σιά­σει την α­ντι­πο­λί­τευ­ση της CNT στο Νό­μο Moncloa σαν δου­λειά «τρο­μο­κρα­τών»; Τό­σο η κυ­βέρ­νη­ση του PSOE ό­σο και ο τύ­πος έ­χουν κυ­νι­κά μα­νι­που­λά­ρει την α­νά­δυ­ση των Renovadas για να α­πο­δυ­να­μώ­σουν την α­ντι­πο­λί­τευ­ση της CNT-AIT στους νέ­ους α­ντι-ερ­γα­τι­κούς νό­μους, και έ­χουν χρη­σι­μο­ποι­ή­σει την ύ­παρ­ξη των «δύ­ο CNT» ε­πί­σης σαν μια δι­καιο­λο­γί­α για να μην ξα­να­πλη­ρώ­σουν στη CNT-AIT πε­ρί­που 12 ε­κα­τομ­μύ­ρια αγ­γλι­κές λί­ρες «πα­τρι­μό­νια», σαν α­πο­ζη­μί­ω­ση για την πε­ριου­σί­α που έ­κλε­ψε ο Φράν­κο α­πό το συν­δι­κά­το στο τέ­λος του εμ­φύ­λιου. Αρ­κε­τά εν­δια­φέ­ρον εί­ναι ό­τι ο αρ­χη­γός του συν­δι­κά­του ψυχαγωγίας των Renovadas, Casas (πρώ­ην μέ­λος της CNS, της κά­θε­της έ­νω­σης του Φράν­κο) εί­ναι γνω­στός φί­λος του Martin Villa, υ­πουρ­γού ε­σω­τε­ρι­κών την ε­πο­χή της υ­πό­θε­σης Scala.

Πέ­ρα α­πό τον Bondia, πολ­λοί α­πό τους θια­σώ­τες της φυ­γής των Renovada α­πό τη CNT-AIT μπο­ρούν να ε­ντο­πι­στούν σε διά­φο­ρες κα­θο­λι­κές, τρο­τσκι­στι­κές, ή φι­λο-κυ­βερ­νη­τι­κές ο­μά­δες που συ­νέρ­ρε­αν μέ­σα στη CNT τον και­ρό της γορ­γής ε­ξά­πλω­σης του συν­δι­κά­του με­τά το θά­να­το του Φράν­κο. Ο Carlos Ramos, πρώ­ην γε­νι­κός γραμ­μα­τέ­ας των Renovadas, ή­ταν μέ­λος της Accion Catholica, μιας ι­η­σου­ί­τι­κης ορ­γά­νω­σης που α­ντι­τί­θε­το στην ΑΙΤ και προ­ω­θού­σε την ι­δέ­α της συγ­γέ­νειας της CNT με τη Χρι­στια­νι­κή Ερ­γα­τι­κή Διε­θνή, CMT. Ο Ramos εί­ναι τώ­ρα «Γραμ­μα­τέ­ας των Πα­τρι­μό­νιων» στην «ε­πα­νε­νω­μέ­νη CNT». Ε­πί­σης ε­ξέ­χον μέ­λος της «ε­πα­νε­νω­μέ­νης CNT» εί­ναι ο Luis Altabble, έ­να άλ­λο ε­ξέ­χον μέ­λος της Accion Catholica. O Jose M. Berro, δεύ­τε­ρος Γε­νι­κός Γραμ­μα­τέ­ας των Renovadas και πρώ­ην μέ­λος της τρο­τσκι­στι­κής ο­μά­δας Liberacion. Και ο Antonio Perez Canales, κά­πο­τε γραμ­μα­τέ­ας της Ε­θνι­κής Ε­πι­τρο­πής CNT-AIT, αλ­λά πρώ­ην μέ­λος της Accion Communista και βε­τε­ρά­νος του κομ­μου­νι­στι­κού συν­δι­κά­του CC.OO. Ο Carlos Martinez, πρώ­τος Γε­νι­κός Γραμ­μα­τέ­ας των Renovadas, έ­χει τώ­ρα α­νοι­χτά ε­νω­θεί με το κυ­βερ­νόν σο­σια­λι­στι­κό PSOE και το συν­δι­κά­το του την UGT, μα­ζί με άλ­λα πρώ­ην μέ­λη των Renovadas στη Βα­λέν­θια.

2. Έ­να πρό­σφα­το τεύ­χος της Solidaridad Obrera, ορ­γά­νου της CNT-AIT στην Κα­τα­λω­νία, δη­μο­σί­ευ­σε μια προ­κή­ρυ­ξη α­πό την Πε­ρι­φε­ρεια­κή Ε­πι­τρο­πή Κρα­τού­με­νων της CNT-AIT σχε­τι­κά με την υ­πό­θε­ση Scala:

Προ­κή­ρυ­ξη που δεν θέ­λουν να δη­μο­σιεύ­σουν οι άλ­λες ε­φη­με­ρί­δες

Μια μι­κρή ση­μεί­ω­ση σε μό­νο μια ε­φη­με­ρί­δα της Βαρ­κε­λώ­νης ε­νη­μέ­ρω­σε το κοι­νό στις 11 Μαΐου για την α­να­στο­λή των πρά­ξε­ων ε­να­ντί­ον του συ­ντρό­φου Jesus E. Fortes Gil για την υ­πο­τι­θέ­με­νη συμ­με­το­χή του στον ε­μπρη­σμό του Scala.

Τί­πο­τα δεν α­να­φέρ­θη­κε για το «δια­χει­ρι­στι­κό λά­θος» που εί­χε ως α­πο­τέ­λε­σμα να μεί­νει αυ­τός ο σύ­ντρο­φος στη φυ­λα­κή για τρί­α ο­λό­κλη­ρα χρό­νια. Τρί­α χρό­νια κα­τά τα ο­ποί­α ο Maite Fabres κρα­τή­θη­κε πα­ρά­νο­μα ό­πως και δυο άλ­λοι για τον ί­διο λό­γο. Αυ­τό εί­ναι το ο­δυ­νη­ρό τί­μη­μα που ε­μείς οι α­νυ­πε­ρά­σπι­στοι πο­λί­τες πρέ­πει να πλη­ρώ­νου­με για τα κα­πρί­τσια του κρά­τους.

Ο τύ­πος α­ντα­να­κλά πι­στά την υ­πο­τα­γή του στις δη­μό­σιες και οι­κο­νο­μι­κές ε­ξου­σί­ες κα­λύ­πτο­ντας με μια α­πλή ση­μεί­ω­ση έ­να τέ­τοιο ε­γκλη­μα­τι­κό γε­γο­νός τού να χά­σει έ­νας άν­θρω­πος τρί­α χρό­νια α­πό τη ζω­ή του/της για τα ε­παί­σχυ­ντα συμ­φέ­ρο­ντα του κρά­τους. Συμ­φέ­ρο­ντα που, ό­πως βλέ­που­με για άλ­λη μια φο­ρά, δεν στα­μα­τούν σε κα­μί­α κα­τά­χρη­ση, α­το­μι­κή ή συλ­λο­γι­κή.

Πά­ντως, α­πό ’δω και πέ­ρα, θα συ­νε­χί­σου­με να κα­ταγ­γέλ­λου­με αυ­τά τα ε­γκλή­μα­τα και θα συ­νε­χί­σου­με να κα­λού­με για την α­πε­λευ­θέ­ρω­ση αυ­τών που υ­πο­φέ­ρουν α­πό την α­διά­κρι­τη δί­ω­ξη της διοί­κη­σης. Για να εί­μα­στε α­κρι­βείς, αυ­τοί που υ­πο­φέ­ρουν α­κό­μα α­πό τη στέ­ρη­ση της ε­λευ­θε­ρί­ας τους για κά­τι που διέ­πρα­ξαν οι υ­πη­ρε­σί­ες α­σφα­λεί­ας του κρά­τους και της α­στυ­νο­μί­ας και που πλη­ρώ­νουν γι’ αυ­τό με έ­ναν κα­φκι­κό τρό­πο εί­ναι οι:

Arturo Palma
Jose Cuevas
Javier Canadas
Permanente Pro-Presos
CNT-AIT
Regional Catana
15 Μά­η 1985
(Solidaridad Obrera No.160, Μά­ιος 1985)

Από το αγ­γλι­κό πε­ριο­δι­κό Anarchy, σει­ρά 2, τ. 38, 1985
Με­τά­φρα­ση: Α­ναρ­χι­κός Πυ­ρή­νας ΞΑ­ΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟ­ΜΟΥΣ

Δημοσιεύθηκε στην αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 136, Μάρτιος 2014