Ο 7ος τόμος της ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Ως γνωστόν  η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ κυκλοφορεί και ενδεδυμένη (σε τόμους).  Με τα φύλλα 145-166 συμπληρώθηκε ο 7^ος τόμος (έτη 2015-2016) και διατίθεται βιβλιοδετημένος όπως και οι προηγούμενοι.

Οι προηγούμενοι τόμοι:

1ος τόμος (φύλλα 01-25)

2ος    »     (φύλλα 26-50)

3ος   »     (φύλλα 51-75)

4ος    »     (φύλλα 76-100)

5ος    »     (φύλλα 101-122)

6ος    »     (φύλλα 123-144)

Ο ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΣ, ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝΤΑ, Ω, ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝΤΕΣ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ…

Όπως αναφέρεται σε άρθρο του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel, η υπηρεσία Πληροφοριών Εξωτερικού της Γερμανίας παρακολουθούσε «επί χρόνια» πολλές εταιρείες και κυβερνήσεις των ΗΠΑ, μεταξύ αυτών και τον Λευκό Οίκο. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το Der Spiegel που επικαλείται «έγγραφα» τα οποία περιήλθαν στην κατοχή του, η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πληροφοριών (BND) κατασκόπευε «από το 1998 έως το 2006 πολλούς τηλεφωνικούς αριθμούς και εσωτερικά φαξ του Λευκού Οίκου», διαθέτοντας έναν κατάλογο «με 4.000 επιλογείς» (αριθμούς τηλεφώνων ή φαξ, ηλεκτρονικές διευθύνσεις) που της επέτρεπαν να παρακολουθεί «αμερικανικούς στόχους», μεταξύ αυτών, τα υπουργεία Οικονομικών και Εξωτερικών, αμερικανικές εταιρείες, όπως η Lockheed, η NASA, η μη κυβερνητική οργάνωση Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (HRW), πολλά πανεπιστήμια, ακόμη και την πολεμική αεροπορία, τους πεζοναύτες και την υπηρεσία αμυντικών πληροφοριών στο εσωτερικό του Πενταγώνου, αλλά και τις υπηρεσίες στρατιωτικών πληροφοριών. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, περισσότερες από εκατό ξένες πρεσβείες στην Ουάσιγκτον, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και το αμερικανικό γραφείο του Αραβικού Συνδέσμου επίσης ήταν στο στόχαστρο της BND.

Αμήχανος Οδυσσέας

«Πρόκειται να έρθει το νέο είδος των ανθρώπων ένα άλλο είδος ξαφνικό. Μια νέα ράτσα κι απόλυτοι θα έχουν μια αφάνταστη τελειότητα. Οι παληοί άνθρωποι κι αυτός ο τρομαγμένος λαός πρέπει να εξαφανιστούν. Κανονίστηκε να πεθάνουν σε μια ωρισμένη μέρα. Αλλά πρέπει να γυρίσουν ο καθένας στον τόπο του κι εκεί να πεθάνει».^[1] Γιώργος Χειμώνας, Ο γιατρός Ινεότης

Κι εκείνος στη στιγμή με γνώρισε θωρώντας με μπροστά του,
και μες στα κλάματα ανεμάρπαστα μου
συντυχαίνει λόγια:
Γιέ του Λαέρτη αρχοντογέννητε,
πολύτεχνε Οδυσσέα,
ίδια και συ τραβάς, βαριόμοιρε,
τρισάθλια μοίρα, βλέπω,
σαν που κι εγώ τραβούσα αδιάκοπα
κάτω απ᾿ το φως, του γήλιου! Ομήρου Οδύσσεια, Ραψωδία Λ΄ (Νέκυια), στίχοι 615-619

Σε καιρούς που χάνονται τα ονόματα και ένας παλιός κόσμος πεθαίνει, ακόμη κι ένας πολυμήχανος Οδυσσέας χάνει το δρόμο του· στέκει αμήχανος και λέει τα τελευταία του λόγια. Πριν περάσει στο βουβό σκοτάδι, θ’ αντικρύσει στα μάτια τις βουβές σκιές δίχως ψυχή. Μόνο που αυτές αναπνέουν αδιάφορες για τη ζωή τους. Και τον αφήνουν μεταίωρο ταξιδιώτη του σήμερα και του πάντα.

Την προσοχή σας σύντροφοι, θέλω να σας μιλήσω, ίσως για φορά τελευταία, που, όμως, στα χείλη μου σαν πρώτη μοιάζει. Εγώ, ο πολυμήχανος Οδυσσέας, της Τροίας πορθητής, που της Κίρκης τον έρωτα και την χολή βύζαξα στο κορμί μου, εδώ εμπρός σας στέκομαι, ξαρμάτωτος, ξέσκεπος, δίχως σκουτάρι δρύινο, δίχως φωτόσπαθο λαμπρό να σχίζει τον αέρα. Εν πλήρη συνειδήσει, το προσωνύμιό μου, που, από θεούς κι ανθρώπους φέρω κατάρα κι ευλογία, αρνιέμαι μια για πάντα. Νιώθω πια αμήχανος, στα χέρια και την ψυχή, το ταξίδι άλλο δεν ξέρω πώς να συνεχίσω. Στην πέτρα τούτη, της Γαίας οστό, καθήμενος αναστοχάζομαι το πριν, το τώρα, το μετά.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ (2): ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΚΟΛΩΝΑΚΙ…

«Χωράμε όλοι στα Εξάρχεια για να κάνουμε ό,τι θέλει ο καθένας χαλαρά και όμορφα. Δε λέει κανένας μόνο εμείς ή μόνο έτσι ή μόνο αλλιώς. Δεν ισχύει καθόλου αυτό γιατί είμαστε σε μια ωραία περιοχή και υπάρχει καλή συνεννόηση τόσο καιρό. Επειδή μπορεί κάποιος να μην ξέρει ή να μην καταλαβαίνει τί και πώς μόνο τότε δημιουργούνται πότε-πότε παρεξηγήσεις ή προβλήματα. Όχι γιατί δε μπορούμε να κανονίσουμε ό,τι πρέπει, εμείς που ξέρουμε από Εξάρχεια. Τα προβλήματα πάντα λύνονταν απλά καμμιά φορά υπάρχουν και μερικά που λύνονται με τρόπο που κάποιος που δεν ξέρει μπορεί να πει ότι δεν ήταν ο σωστός. Το κάθε πρόβλημα έχει τη λύση του. Το θέμα είναι όμως ότι όσο και να ρωτήσει κάποιος δε θα βρει ένα άνθρωπο στα Εξάρχεια που να πει ότι δεν του αρέσει. Για αυτό μαζεύει κάθε μέρα και τόσο κόσμο από παντού γιατί όλοι καταλαβαίνουν πόσο καλή φάση είναι» (απόσπασμα διαλόγου από σχετική κουβέντα στο Indymedia σχετικά με «προβλήματα», «μαφίες», προστασίες, και γενικά κινηματικές «ατασθαλίες» στην περιοχή των Εξαρχείων»).

Και ενώ στο κινηματικό όργανο οι «προβληματισμοί» έχουν φουντώσει για το αν οι «κινηματικοί», που πουλάνε προστασία σε καταστήματα των Εξαρχείων είναι μπράβοι ή μαφιόζοι (για το γεγονός ότι πουλιέται «κινηματική» προστασία κάθε είδους και προς πάσα κατεύθυνση δεν εκφράζεται πλέον καμμία αμφιβολία), ή γενικά πόσος «συμμοριτισμός» αντιστοιχεί στα «αντιτιθέμενα» μέρη, η ΠΟΑΣΥ επιμένει με νέο της κάλεσμα στην συγκέντρωση που έχει εξαγγείλει για τις 29 Ιουνίου.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΣΤΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ (1): ΑΛΛΟΥ ΤΑ ΚΑΚΑΡΙΣΜΑΤΑ, ΑΛΛΟΥ ΓΕΝΝΟΥΝ ΟΙ ΚΟΤΕΣ…

Οι εξελίξεις ραγδαίες και συγκλονιστικές και κυρίως «απρόβλεπτες» κρατούν με κομμένη την ανάσα ακόμα και τους πιο καχύποπτους σε παρόμοιες περιπτώσεις… Λέμε τώρα και κάτι παραπάνω, γιατί αν τα πάρουμε όλα στα σοβαρά χαθήκαμε…

Συνδικαλιστές αστυνομικοί καλούν σε συγκέντρωση στις 29 Ιουνίου στην πλατεία Εξαρχείων με θέμα Ανοιχτές και Ελεύθερες Πόλεις, ενώ σε σχετική αφίσα ένα λευκό περιστέρι και ένας υπέρλαμπρος ήλιος βρίσκονται στο κέντρο του κάδρου που ορίζεται από ένα διάπλατα ανοικτό παράθυρο, ενώ ακριβώς από κάτω φιγουράρει με μεγαλοπρέπεια η αριστοτελική ρήση «Ώσπερ σώμα στερηθέν ψυχής πίπτει, ούτω και πόλις, μη όντων νόμων καταλύεται».

Οι μπάτσοι-φιλόσοφοι, λοιπόν, είδαν και αποείδαν με την «ανομία» στην περιοχή και αποφάσισαν να καλέσουν σε φιλοσοφική ημερίδα, ενώ σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες το κέτερινγκ της συγκέντρωσης έχει αναλάβει το γνωστό ψητοπωλείο Κάβουρας, ενώ στο γνωστό ξενοδοχείο που βρίσκεται απέναντι ακριβώς από το εκλεκτό εδεσματοπωλείο, θα μπορούν όσοι από τους συγκεντρωμένους εξαντλούνται να βρίσκουν τις απαραίτητες «παροχές», που με επαγγελματισμό και συνέπεια διαθέτει η διεύθυνση.

Το κοσμικό αυτό γεγονός, όμως, δεν άρεσε απ’ ότι καταλάβαμε σε κανέναν. Κανείς δεν το είδε θετικά εκτός από εμάς, όπως αντιληφθήκαμε σύντομα και με μεγάλη στενοχώρια είναι η αλήθεια.

ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΣΥΜΦΩΝΙΑ»

«Πήραμε τελικά αυτά που διεκδικούσαμε, αλλά και αυτά που δικαιούμασταν. Και τώρα ανοίγει ο δρόμος για την έξοδο στις αγορές, για το οριστικό τέλος, σε ένα χρόνο από σήμερα, των προγραμμάτων στήριξης και των μνημονίων που τα συνοδεύουν, ανοίγει ο δρόμος για την οριστική έξοδο από την κρίση», δήλωσε με απύθμενο θράσος χιλίων αριστερών πιθήκων το κομμουνιστικό ανδρείκελο, κατά κόσμον Τσίπρας, μετά το πέρας της συνεδρίασης του Eurogroup της 15^ης Ιουνίου.

Μ’ έναν κυνισμό, που δεν έχει όμοιο του, τον οποίο ουδέποτε διανοήθηκε κάποιος από το εξουσιαστικό συνάφι του να επιδείξει συνέχισε στον ίδιο τόνο.
«Αισθανόμαστε δικαιωμένοι γιατί πράξαμε ορθά που δεν πήραμε ό,τι μας έδιναν τρεις βδομάδες πριν […] Αναλάβαμε το ρίσκο, κινητοποιήσαμε τις συμμαχίες μας, αλλά και τη κοινή λογική στην Ευρώπη και πήραμε τελικά αυτό που ζητούσαμε: Μια συμφωνία διεξόδου», ενώ συνεχίζοντας υποστήριξε ότι η πιο σημαντική δέσμευση της απόφασης αφορά τη δέσμευση για οριστικό τέλος των μνημονίων τον Αύγουστο του 2018!!!

ΕΜΒΟΛΙΑ και ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟΙ

«Τον άμεσο εμβολιασμό όλων των κοριτσιών 12-13 χρόνων για την αντιμετώπιση του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας ανακοίνωσε χθες ο υπουργός Υγείας Δ. Αβραμόπουλος. Στην απόφασή του αυτή οδηγήθηκε ύστερα από εισήγηση ειδικής επιστημονικής επιτροπής που είχε συσταθεί με επικεφαλής τον καθηγητή Γυναικολογίας Μ. Διακομανώλη. Η διάθεση των εμβολίων για τις ηλικίες αυτές θα είναι δωρεάν». Ελευθεροτυπία, 07/02/2007

Από τις αρχές του 2007[1] διάσπαρτα δημοσιεύματα σε εφημερίδες και περιοδικά έκαναν λόγο για ένα νέο εμβόλιο πρόληψης του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας με την ονομασία Gardasil, που ανακαλύφθηκε από τον αυστραλό καθηγητή Ίαν Φρέϊζερ. (Λέγεται ότι δρα ως προστασία από δύο κλώνους του ανθρώπινου ιού θηλώματος Η.P.V. (Human Papilloma Virus), που θεωρείται ως αιτία για 70% περίπου των καρκίνων του τραχήλου. Όμως, ο H.P.V. είναι αρκετά κοινός και μπορεί να βρεθεί σε περίπου 80% των ατόμων και των δύο φύλων. Πολλοί ισχυρίζονται ότι δεν έχει βρεθεί μια ακριβής και απόλυτη σχέση του hpv με τον καρκίνο.) Τα θεαματικά αποτελέσματα για το εμβόλιο, που εμφάνιζαν τα συγκεκριμένα ρεπορτάζ… εγείρουν αυθορμήτως το ενδιαφέρον του υπ. Υγείας, που προχώρησε στη παραπάνω δήλωση. Λίγες μέρες μετά την απόφαση που ελήφθη από την κυβέρνηση για δωρεάν καθολική χορήγηση του εμβολίου, εμφανίστηκαν και τα πρώτα τηλεοπτικά ρεπορτάζ, που έκαναν λόγο για τις παρενέργειες που προκαλεί το συγκεκριμένο εμβόλιο, σύμφωνα με μελέτες. Εύκολα αντιλαμβάνεται κάποιος τα υπερκέρδη της φαρμακοβιομηχανίας που θα εισάγει και θα διακινεί στην ελληνική αγορά το συγκεκριμένο εμβόλιο, που έχει αρχικά κοστολογηθεί με 550 ευρώ το καθένα και αποτελεί μια από τις ψηλότερες τιμές που συναντάται πανευρωπαϊκά.

Η ΓΡΑΒΑΤΑ ΜΕ ΤΑ ΠΑΛΛΟΜΕΝΑ ΠΕΗ ΚΑΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΥΠΗΡΗΦΑΝΕΙΑ ΤΩΝ ΤΣΙΠΡΑ-ΚΑΜΜΕΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ…

Ο θόρυβος ακόμα δεν έχει καταλαγιάσει από την ανεπανάληπτη αντι-κατοχική, εθνικοαπελευθερωτική κίνηση Καμμένου, που ξάφνιασε τους αμύητους στην μεγάλη εθνική παράδοση των μυστικών σινιάλων, που μας έχει αφήσει σαν παρακαταθήκη η Φιλική Εταιρεία, αλλά και πλήθος συνωμοτών και μυστικών εταιρειών από τότε μέχρι σήμερα.

Λίγα μόλις λεπτά μετά την επίτευξης της «λαμπρής» συμφωνίας που έκλεισε και την περιβόητη αξιολόγηση στο Eurogroup της 15^ης Ιουνίου, ο Πάνος ο Καμμένος, ο συνοδηγός του Τσίπρα σ’ αυτό το φουρτουνιασμένο ταξίδι της πρώτης φοράς αριστερά κυβέρνησης, τόλμησε και τάραξε για μιαν ακόμη φορά τα βαλτώδη ύδατα της στάσιμης και συμβιβασμένης εγχώριας πολιτικής σκηνής.

ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΩΣΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΧΡΗΣΙΜΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΕΞΙΑ…

Η τραγωδία στην Ευρωζώνη, σήμερα, είναι η αίσθηση παραίτησης που επικρατεί, όπου τα κατεστημένα κόμματα της Κεντροαριστεράς και της Κεντροδεξιάς αφήνουν την Ευρώπη να κυλήσει σ’ ένα οικονομικό «πυρηνικό χειμώνα». Κατά μία έννοια είναι τραγικό, αλλά μόνο κόμματα της ριζοσπαστικής Αριστεράς μπορούν να στηρίξουν αξιόλογες στρατηγικές, όπως αναδιοργάνωση χρέους. Η άνοδος των Podemos δείχνει ότι υπάρχει μεγάλη ζήτηση για εναλλακτική στρατηγική. Αν δεν αλλάξουν θέσεις τα καθιερωμένα κόμματα, θα δημιουργηθεί μεγάλο κενό για να καλύψουν οι Podemos και ΣΥΡΙΖΑ. Financial Times, Wolfgang Munchau 29/11/2014

Για όσους θέλουν να σκέπτονται λογικά και να μην αναλώνονται σε ευχολόγια και χίμαιρες, είναι φανερό πως άνοιξε ο δρόμος του ΣΥΡΙΖΑ για την εξουσία. Αυτό που αποτελεί πλέον πραγματικό κίνδυνο είναι οι συνέπειες μιας αποτυχίας της Αριστεράς στην εξουσία. Για να το αποφύγουμε αυτό, να προσπαθήσουμε όλοι ώστε η Αριστερά να μην καταρρεύσει αργότερα. Ανδρέας Ανδριανόπουλος στην «Εφημερίδα των Συντακτών», 4/6/2014

Ο γνωστός ιταλός βιομήχανος Τζιάνι Ανιέλι (1921-2003) φέρεται να έχει πει την παρακάτω φράση η οποία αποδίδεται παρά τις διάφορες παραλλαγές της ως εξής: «Υπάρχει ένα είδος Αριστεράς που είναι πιο χρήσιμη από τη Δεξιά. Πρόκειται για εκείνη την Αριστερά που μπορεί να κάνει όλα όσα δεν θα μπορούσε να κάνει η Δεξιά».

Μ’ άλλα λόγια, ο Ανιέλι δεν δίσταζε να αναγνωρίσει την χρησιμότητα της Αριστεράς. Δεν έμεινε, όμως, μόνο εκεί, αλλά διέκρινε την ιδιαίτερη χρησιμότητα εκείνης της Αριστεράς, που είναι ικανότερη και αποτελεσματικότερη από την Δεξιά. Εκείνης της Αριστεράς, που μπορεί να φέρει εις πέρας όλα όσα δεν μπορεί να κάνει η δεξιά.

Κρανίου τόπος ή, αλλοιώς, κομμουνιστική Καμπότζη

Στις 15 Απριλίου, συμπληρώθηκαν 19 χρόνια από τον θάνατο του κομμουνιστή ηγέτη της Δημοκρατίας της Καμπότζης, Saloth Sar (Σαλόθ Σαρ), γνωστότερου στον περισσότερο κόσμο ως Πολ Ποτ. Μια από τις σκοτεινότερες περιόδους της σύγχρονης παγκόσμιας ιστορίας, αποτελεί η τετραετία 1975-1979, κατά την οποία ήταν επικεφαλής του κομμουνιστικού καθεστώτος και όπου πάνω από δύο εκατομμύρια (2.000.000) άνθρωποι εξοντώθηκαν στην Καμπότζη (που αναλογούν περίπου στο 25% του συνολικού πληθυσμού).

Ο Σαλόθ Σαρ, γεννήθηκε στις 19 Μαΐου του 1928 στην επαρχία της Καμπότζης. Ο πατέρας του ήταν πλούσιος γαιοκτήμονας και διατηρούσε πολύ καλές σχέσεις με την βασιλική αυλή της Πνομ Πενχ (πρωτεύουσα της Καμπότζης).

Ελεύθερο Πνεύμα

Με αφορμή τον θόρυβο που προκλήθηκε από τη παράφραση κειμένου του Γεωργίου Θεοτοκά, που δόθηκε στους μαθητές στις πρόσφατες Πανελλήνιες εξετάσεις, όπου ο «κακός πρωθυπουργός» διασκευάστηκε σε «κακό επιστήμονα», θυμηθήκαμε ορισμένα ενδιαφέροντα αποσπάσματα από το δοκίμιο του Γεωργίου Θεοτοκά, «Ελεύθερο Πνεύμα» το οποίο γράφτηκε το 1929, όταν ο ίδιος ήταν μόλις 24 χρονών.

Σχετικά με την δίκη των διαδηλωτών της 29ης Ιουνίου 2011

Ολοκληρώθηκε σήμερα (19/6) η δίκη των διαδηλωτών της 29^ης Ιουνίου 2011. Από τους 17 κατηγορουμένους η δίκη αφορούσε τους 16. Από αυτούς 5 αθωώθηκαν και 11 καταδικάσθηκαν για τα αδικήματα της αντίστασης, απείθειας και διατάραξης (πλημμεληματικού χαρακτήρα).

Από την άλλη πλευρά…

Ή­ταν το χει­ρό­τε­ρο που μπο­ρού­σε να του συμ­βεί. Δεν εί­χε κλεί­σει κα­λά-κα­λά έ­να μή­να στη δου­λειά και να που βρι­σκό­ταν ξα­νά ά­νερ­γος. Και το χει­ρό­τε­ρο ή­ταν πως δεν μπο­ρού­σε να κα­κί­σει άλ­λον α­πό τον ε­αυ­τό του. Ού­τε που το κα­τά­λα­βε πώς έ­γι­νε. Το γε­γο­νός ό­μως ή­ταν πως τον εί­χαν πιά­σει στα πρά­σα να κοι­μά­ται του κα­λού και­ρού με το κε­φά­λι α­κου­μπι­σμέ­νο πά­νω στο γκι­σέ. «Το βλά­κα! Το βλά­κα!» ξέ­σπα­σε, και τα μά­τια του πλημ­μύ­ρι­σαν δά­κρυα. Τι στο διά­ο­λο ή­θε­λε και τα πή­ρε ε­κεί­να τα χά­πια χτες βρά­δυ! Αλ­λά βλέ­πεις τον εί­χε πιά­σει μια φο­βε­ρή κρί­ση άγ­χους, που τον εί­χε πα­ρα­λύ­σει. Εί­χε κα­θί­σει σταυ­ρο­πό­δι πά­νω στο κρε­βά­τι και το μό­νο που μπο­ρού­σε να κά­νει ή­ταν να πα­λα­ντζά­ρει μπρος πί­σω το κορ­μί του με τον ι­δρώ­τα να τρέ­χει πά­νω του πο­τά­μι. Τέ­λος, δεν ά­ντε­ξε πια. Άρ­πα­ξε το κου­τί με τα χά­πια απ’ το τρα­πέ­ζι και το ά­δεια­σε στη χού­φτα του. Ού­τε ή­ξε­ρε πό­σα εί­χε κα­τε­βά­σει. Ή­ταν ε­πό­με­νο, λοι­πόν, να γί­νει αυ­τό που έ­γι­νε.

Ελευθερία χωρίς προσδιορισμούς

«Είναι ο πιο εύκολος τρόπος να λύσετε το πρόβλημα, τόσο ξεκάθαρος ώστε δεν χρειάζεται να τον πολυβασανίζεις για να τον παραδεχθείς. Έτσι, δεν θα υπάρχει πια  λόγος να σκεφτόμαστε. Και πραγματικά, το βασικό είναι να μην υπάρχει λόγος να σκεφτόμαστε! Όλο το μυστήριο της ζωής θα μπορέσει τότε να χωρέσει σε δυο φύλλα τυπωμένο χαρτί.» Φ.Μ. Ντοστογιέφσκι, Έγκλημα και τιμωρία

Πέφτοντας το μάτι μας στη λέξη «ελευθερία» στο λεξικό, συναντάμε τον ορισμό: «δυνατότητα αυτόβουλης και απεριόριστης δράσης σύμφωνα με τις επιθυμίες (κάποιου), η απουσία εξαναγκασμού ή καταπίεσης» και κατηγοριοποιείται σε προσωπική, του λόγου, ακαδημαϊκή ή του Τύπου. Μέσα από αυτά τα όρια και τους προσδιορισμούς είναι μία δυνατότητα, που μπορεί να προκύψει κατόπιν συμφωνίας «κάποιων», με βάση τις επιθυμίες τους. Και μάλιστα, όταν απουσιάζει ο καταναγκασμός. Μοιάζει, έτσι, πιο σίγουρος ο καταναγκασμός και περισσότερο μια πιθανότητα η ελευθερία, που πραγματώνεται, όταν εκπληρωθεί μια προσωπική επιθυμία. Μοιάζουμε ουσιαστικά ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους. Οι προσδιορισμοί και οι κατηγοριοποιήσεις από την άλλη τής δίνουν μία ακόμη διάσταση, πιο περιπτωσιακή. Είσαι ελεύθερος να λες τη γνώμη σου, να κάνεις μια επιστημονική έρευνα κ.λπ., στο βαθμό που δεν δημιουργείς ουσιαστική όχληση στο κράτος, άρα ακολουθείς τις νομότυπες διαδικασίες που το ίδιο όρισε για την ελευθερία. Μοιάζει με παραχώρηση που μόνο με το κράτος και τα παρακλάδια του έχει να κάνει, δηλαδή σαν ένα πολιτικό δικαίωμα, που κάποιοι αρμόδιοι ξέρουν και πρέπει να διαχειριστούν.

Φιντέλ Κάστρο, ο Επαναστάτης!

Αλιεύσαμε από το διαδίκτυο  το παρακάτω βίντεο το οποίο παρά τον τίτλο του αναφέρεται ουσιαστικά στην παρούσα κατάσταση του λεγόμενου χώρου εν Ελλάδι. Απολαύστε το, όσοι δεν είχατε, μέχρι τώρα, την τύχη να το εντοπίσετε.

ΕΜΠΟΔΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΔΙΕΙΣΔΥΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

[Το κείμενο που ακολουθεί έχει δημοσιευθεί στο περιοδικό El Libertario, Βενεζουέλα, τ. 58/Μάρτης-Απρίλης 2010.

Παρ’ ότι δεν καλύπτει όλες τις πλευρές ενός τόσο μεγάλου ζητήματος (και πως θα μπορούσε άλλωστε;), θεωρούμε πως αποτελεί μια συγκεκριμένη εικόνα των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι σ’ αυτή την περιοχή, όπως συμβαίνει και σε κάθε άλλο μέρος του κόσμου άλλωστε.

Οι ιδιαιτερότητες της κάθε περιοχής δεν θα πρέπει να μας ξενίζουν, ούτε οι «λύσεις» που προτείνονται είναι κάποια πανάκεια που αντιμετωπίζει τα προβλήματα. Τέλος δεν θα πρέπει όλες αυτές οι εμπειρίες και οι πρακτικές που κατατίθενται να αντιμετωπίζονται με λογικές υπεροψίας. Έχει συμβεί, σε πολλές περιπτώσεις, άσχημα συμβάντα για τους αγωνιζόμενους ανθρώπους να προκύπτουν μετά από κινήσεις του εξουσιαστών που δεν έχουν σχέση ούτε με προηγμένες τεχνολογίες ούτε με τεράστια κινητοποίηση δυνάμεων, αλλά με τη χρήση «πρωτόγονων» μέσων.

Τέλος δεν θα πρέπει να διαφεύγει της αντίληψής μας το γνωστό ρητό: «κανείς δεν είναι τόσο ασήμαντος ώστε να μην τύχει της προσοχής της εξουσίας».]

Εδώ και κάποιο καιρό η κυβέρνηση της Βενεζουέλας έχει κάνει συστηματική πρόοδο με σκοπό την αναδιοργάνωση του συστήματος πληροφοριών της εθνικής αστυνομίας, σκοπεύοντας να ανακαλύψει και να αδρανοποιήσει τα αυτόνομα κοινωνικά κινήματα που εμφανίζονται στη χώρα.

Ο Νόμος περί Κατασκοπείας και Αντι-κατασκοπείας (προσωρινά απενεργοποιημένος) και η νέα Υπηρεσία Πληροφοριών της Βενεζουέλας (SEBIN στα ισπανικά) είναι μόνο δύο παραδείγματα. Με σκοπό να προωθήσουμε τις απαραίτητες γνώσεις πάνω στο θέμα ανάμεσα στους αγωνιστές, δημοσιεύουμε μια ενημερωτική ανασκόπηση για τις διαφορετικές τακτικές που χρησιμοποιεί το Κράτος αποσκοπώντας στο να διαλύσει το ανταγωνιστικό κοινωνικό κίνημα και να εγκληματοποιήσει όσους το ακολουθούν.

Συνεχίζεται η δίκη των συλληφθέντων την 29η Ιουνίου 2011

Την Πέμπτη 15 Ιουνίου συνεχίζεται, στο 5^ο τριμελές πλημμελειοδικείο της Αθήνας, η δίκη των διαδηλωτών που συνελήφθησαν κατά την διάρκεια των διαδηλώσεων ενάντια στο μεσοπρόθεσμο, το οποίο ψηφίσθηκε στις 29 Ιουνίου 2011.

Ακολουθεί το χρονικό των γεγονότων της ημέρας αυτής, το οποίο δημοσιεύθηκε στην αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 107, Ιούλιος-Αύγουστος 2011,υπό τον τίτλο: Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011, η χαραυγή μιας άλλης μέρας.

Δεύτερη μέρα της κηρυγμένης από τη ΓΣΕΕ γενικής απεργίας.

Ημέρα που αποδείχτηκε πως ήταν η σημαντικότερη από όλες όσες έχουν προηγηθεί, αφού καθορίζει και καθορίζεται όχι μόνο την επίμονη έκφραση της αντίθεσης ενός τμήματος από αυτούς που κινητοποιούνται, αλλά και από τις παρατεταμένες συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις με τις δυνάμεις που εκφράζουν και ασκούν την κρατική βία.

Ημέρα ψήφισης του μεσοπρόθεσμου, αλλά και ενδεικτική των διαθέσεων μέρους των διαδηλωτών να εισέλθουν στη Βουλή. Δεν υπήρξαν συγκεντρώσεις από συνδικάτα οι άλλους φορείς. Έτσι, ο κόσμος που κατέβηκε στη πλατεία Συντάγματος ήταν σαφώς περισσότερος από την προηγούμενη μέρα, αλλά σταθερά «απομαζικοποιημένος» σε σχέση με τις δυνατότητες και τις απαιτήσεις των καιρών. Αυτή, όμως, η συνθήκη δεν επηρέασε ούτε το πείσμα ούτε την συγκρουσιακή διάθεση και αντιπαράθεση των διαδηλωτών με τις κρατικές δυνάμεις για περισσότερες από 15 ώρες. Από νωρίς το πρωί διαδηλωτές έχουν αρχίσει να συγκεντρώνονται σε σημεία περιμετρικά της πλατείας Συντάγματος.

9:30. Υπάρχει ένταση στο μπλόκο αποκλεισμού του Ευαγγελισμού, με τις αστυνομικές δυνάμεις να τραυματίζουν έναν διαδηλωτή.

12:50. Ομάδα της ΔΙ.ΑΣ που βρίσκεται στην οδό Αμαλίας, με κατεύθυνση την πλατεία Συντάγματος εμποδίζεται από διαδηλωτές να την προσεγγίσει.

13:00. Οι δυνάμεις καταστολής εκκενώνουν τον εθνικό κήπο και σφραγίζουν τις εισόδους, ανάμεσα σε φραστικές αντεγκλήσεις με τους διαδηλωτές.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΑΡΚΙΖΑ ΣΤΟ ΜΠΟΥΛΚΕΣ

Διαδρομές ζωής ή θανάτου

(Μέσα από το αρχείο του Ν. Τσιρώνη)

Εκδ. Επίκεντρο / Σελ. 338

Η Σοφία Ηλιάδου-Τάχου στο πρώτο μέρος του βιβλίου, εξηγεί στον πρόλογο ότι μετά την έκδοση του βιβλίου της Μέρες της ΟΠΛΑ στην Θεσσαλονίκη: Τα χρώματα της βίας (1941-1945), ένιωσε την δέσμευση ότι έπρεπε «να απαντηθούν τα ερωτήματα που σχετίζονται με τις διαδρομές που ακολούθησαν μετά την συνθήκη της Βάρκιζας (12 Φεβρουαρίου 1945) εκείνα από τα στελέχη της ΟΠΛΑ Θεσσαλονίκης που ένιωσαν εκτεθειμένα απέναντι στο μετακατοχικό κράτος και προέβλεψαν πως η παραμονή τους στην Ελλάδα θα εξελισσόταν σε Γολγοθά χωρίς τέλος».

Η Τάχου θεωρεί ότι η πρωτοτυπία της συγκεκριμένης μελέτης έναντι άλλων, που αφορούν στην πορεία των πολιτικών προσφύγων εντός της Γιουγκοσλαβίας και μάλιστα στο Μπούλκες έγκειται α) στην σημασία των αυτοβιογραφικών στοιχείων που καταθέτει ο Ν. Τσιρώνης (μέλος της ΟΠΛΑ Θεσσαλονίκης) τόσο για το ζήτημα του Μπούλκες όσο και για το ζήτημα του νησιού της ντροπής, β) στην προσεκτική αποδελτίωση των τευχών της εφημερίδας Μπούλκες, που διασώθηκαν στο Αρχείο παράνομου τύπου του ΑΣΚΙ και τέλος γ) στην συγκέντρωση των υπαρχουσών βιβλιογραφικών  αναφορών και στην συνεξέτασή τους με τα πρωτότυπα στοιχεία που προαναφέρθηκαν.

Σύμφωνα με τον Ν. Τσιρώνη, η εγκατάστασή του στην Γιουγκοσλαβία προσδιορίζεται με πρώτο σταθμό το Μοναστήρι στις 23-24 Φεβρουαρίου 1945 χωρίς ουδεμία προειδοποίηση από το κόμμα, ενώ οι πρώτοι 1.454 πρόσφυγες σύμφωνα με τον Μ. Ρίστοβιτς (Το πείραμα, Μπούλκες, «Η Ελληνική Δημοκρατία» στην Γιουγκοσλαβία) εγκαθίστανται στην Βοϊβοντίνα, στις 25 Μαΐου, ενώ το δεύτερο ρεύμα 2.702 ατόμων φθάνει και στεγάζεται σε 625 σπίτια στο Μπούλκες αρχές του Ιουνίου 1945.

Μέρες της ΟΠΛΑ στη Θεσσαλονίκη

Τα χρώματα της βίας (1941-1945)

Η συγγραφέας στον πρόλογο αναφέρει ότι η έρευνά της βασίζεται όσον αφορά το πρωτογενές υλικό για την λειτουργία της ΟΠΛΑ στην Θεσσαλονίκη στο αρχείο του Ν. Τσιρώνη, στελέχους της ΟΠΛΑ Θεσσαλονίκης, που της παραχωρήθηκε από την οικογένειά του. Το αρχείο αυτό διασταυρώθηκε με τα δεδομένα του αρχείου του ΚΚΕ, και μάλιστα τους φακέλους της Επιτροπής Πόλης Θεσσαλονίκης της περιόδου 1941-1944, που φυλάσσονται σήμερα στο ΑΣΚΙ. Το υλικό αυτό εμπλουτίστηκε περαιτέρω με στοιχεία από δύο ακόμη αρχεία: α) το Ιστορικό αρχείο του Δήμου Θεσσαλονίκης και β) το αρχείο του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Θεσσαλονίκης.

Στον πρόλογο η συγγραφέας εκτός των άλλων παρατηρεί ότι «είναι άξιο απορίας το γεγονός ότι, ως τις μέρες μας σχεδόν, σημαίνοντα στελέχη που ελέγχονταν από το ΚΚΕ διεμήνυαν σε όλους τους τόνους στους επιζώντες πρωταγωνιστές, αλλά και στους δυνάμει ερευνητές πως δεν είχε ακόμα ωριμάσει ο χρόνος για την διαπραγμάτευση του ζητήματος της ΟΠΛΑ, διαπίστωση που νομίζω ότι ευθύνεται για την διαμόρφωση ενός ολισθηρού και νεφελώδους εν πολλοίς τοπίου, αποφευκτέου από τον ερευνητή».

Στην πρώτη ενότητα με τον τίτλο Σκοποί και στόχοι της έρευνας, η συγγραφέας θέτει περιληπτικά τις ερευνητικές της κατευθύνσεις οι οποίες μεταξύ άλλων αφορούν την αξιολόγηση της δράσης της ΟΠΛΑ στην Θεσσαλονίκη, την συσχέτιση της δράσης με τα ξεχωριστά δημογραφικά, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα της πόλης κ.λπ.

Η Ευγενία μας, έφυγε!

Στις 10 Ιουνίου το πρωί έφυγε με βλέμμα καθαρό και οξύ νου, η φίλη και συντρόφισσα μας Ευγενία Βουγιούκογλου. Πάλεψε με τον καρκίνο, όμοια με την διαδρομή της σ’ αυτό τον κόσμο, με δύναμη, θάρρος και αξιοπρέπεια.

Η Ευγενία κατάγονταν από τα Βουρλά της Μικράς Ασίας και μεγάλωσε στην Καισαριανή. Κουβαλούσε από τους πρόσφυγες προγόνους της, μια ιδιαίτερη μαγιά που την έκανε δυνατή και εξωστρεφή, απαλείφοντας έτσι με μιας τα όποια προβλήματα που κατά καιρούς είχε να αντιμετωπίσει. Πολλοί ίσως να την θυμούνται από τους δυο της χώρους που είχε στήσει στην Καισαριανή για την επιβίωσή της, παλαιότερα την Μουριά και μέχρι πριν λίγα χρόνια το Προλεταριακό. Κάποιοι μπορεί να είχαν παίξει μουσική, να είχαν χορέψει και τραγουδήσει στα κατά καιρούς καζανίσματα του Προλεταριακού, που η Ευγενία έδινε τον ρυθμό στον κόσμο με το τουμπελέκι της, παίρνοντας και το προσωνύμιο Ευγελέκι.