Χρονολόγιο κινητοποιήσεων και διαμαρτυριών σε σχέση με το «ατύχημα» στη Φουκουσίμα

Καθώς συμπληρώθηκαν 6 χρόνια από το «ατύχημα» στη Φουκουσίμα θεωρούμε σκόπιμη την υπόμνηση αυτού του γεγονότος. Στο πλαίσιο αυτό αναδημοσιεύουμε, από την αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 105, Μάιος 2011, το χρονολόγιο των κινητοποιήσεων που πραγματοποιήθηκαν με αδορμή και σε σχέση με αυτό το συμβάν.

Οι ολέθριες επιπτώσεις που προκλήθηκαν στον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα, μετά την σεισμική δόνηση και το τσουνάμι που επακολούθησε, φανερώνει άμεσα και απτά στους κατοίκους της Ιαπωνίας πρώτιστα, ότι η πυρηνική ενέργεια, ανεξαρτήτως χρήσης, είναι καταστρεπτική για τον άνθρωπο και τη φύση. Η κυρίαρχη άποψη που επικρατούσε, την προ Φουκουσίμα εποχή, στην Ιαπωνία ήταν ότι η πυρηνική ενέργεια είναι και χρήσιμη και ασφαλής. Φυσικά, υπήρχαν πάντα τα άτομα και οι οργανώσεις εκείνες που αντιτίθονταν στα πυρηνικά με συνεχή αγώνα.

Δύο μήνες πριν τη Φουκουσίμα, πέντε ιάπωνες πραγματοποίησαν απεργία πείνας εκφράζοντας την αντίθεση τους στη σχεδιαζόμενη κατασκευή πυρηνικού σταθμού στη πόλη Kaminoseki, της περιοχής Seto Inland Sea, συχνά αποκαλούμενης και Γκαλαπάγκος της Ιαπωνίας, λόγω της πλούσιας βιοποικιλότητας τους. Σε κείμενο τους ανέφεραν μεταξύ άλλων: «Ξεκινήσαμε την απεργία πείνας το απόγευμα της 21ης Ιανουαρίου 2011(…) γιατί δεν θέλουμε τα ραδιενεργά απόβλητα που θα προκύψουν και η ραδιενέργεια που θα συσσωρεύεται σε θάλασσα και ατμόσφαιρα θα πρέπει να αφεθεί σε εμάς και στους απογόνους μας. Επί πλέον, αν και οι πυρηνικοί σταθμοί μπορεί να λειτουργήσουν για περίπου 40 χρόνια, δεν υπάρχει ασφαλή μέθοδος παροπλισμού τους μετά τη χρήση τους(…) Κανείς από εμάς δεν είναι κάτοικος του Kaminoseki, αλλά τα προβλήματα αυτού του πυρηνικού σταθμού παραγωγής ενέργειας δεν είναι καθόλου προβλήματα μόνο αυτής της πόλης. Πρόκειται για πρόβλημα ολόκληρης της χώρας».