«…το Παρίσι είχε μετατραπεί ξαφνικά σε Καύκασο: σε κάθε δρόμο, σχεδόν παντού, υψώνονταν οδοφράγματα, βουνά ολόκληρα ως τις σκεπές. Πάνω στα οδοφράγματα, ανάμεσα στις πέτρες και τα σαραβαλιασμένα έπιπλα, σαν τους Γεωργιανούς μέσα στα διάσελά τους, εργάτες που φορούσαν παρδαλές μπλούζες, μπαρουτοκαπνισμένοι, οπλισμένοι ως τα δόντια, χοντρομπακάληδες, με τα πρόσωπα αποχαυνωμένα από τον τρόμο, κοίταζαν φοβισμένα από τα παράθυρα… Εξαφανίστηκαν όλοι οι γεροφαντασμένοι, όλοι οι απαίσιοι δανδήδες με το λορνιόν και το λεπτό μπαστουνάκι και, στη θέση τους εργάτες που κράδαιναν κόκκινες σημαίες, τραγουδούσαν στρατιωτικά τραγούδια, μεθυσμένοι από τη νίκη τους…
Ήταν μια γιορτή χωρίς αρχή, μήτε τέλος. Έβλεπα όλο τον κόσμο, και δεν έβλεπα κανένα, γιατί το κάθε άτομο χανόταν μέσα στο ίδιο άπειρο, περιπλανώμενο πλήθος. Μιλούσα σε όλο τον κόσμο, χωρίς να θυμάμαι τα λόγια μου, ούτε τα λόγια των άλλων… Άλλωστε αυτόν τον γενικό πυρετό τον συντηρούσαν και τον φούντωναν οι ειδήσεις που έφταναν από τα άλλα μέρη της Ευρώπης…Το απίστευτο είχε γίνει συνηθισμένο, και το πιθανόν και το σύνηθες παράλογα…»
Στις αρχές του 1871 η Γαλλία υπογράψει ανακωχή με τους Πρώσους. Ο επικεφαλής της εθνικής κυβέρνησης Adolphe Thiers (Αδόλφος Θιέρσος), είναι αυτός που συζητά και διαπραγματεύεται τους όρους της «ειρήνης». Μετά από αυτό, αντιμετωπίζει το πρόβλημα του να ανακτήσει τον έλεγχο του Παρισιού και να πείσει την πόλη ότι ο πόλεμος με την Πρωσία έχει λήξει, καθώς και να αφοπλίσει την Εθνοφρουρά. Στον Thiers έχουν απομείνει μόνο 12 χιλιάδες τακτικοί στρατιώτες μετά την συνθήκη ειρήνης, τους οποίους πρέπει να αντιπαρατάξει απέναντι σε εκατοντάδες χιλιάδες εθνοφρουρούς.
Δεν έχει χρόνο. Η πλειοψηφία της Εθνοσυνέλευσης μεταφέρεται από το Bordeaux όπου πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες συνελεύσεις της, στις Βερσαλλίες, κοντά στο Παρίσι.
Οι Πρώσοι έχουν καταλάβει την Βόρεια Γαλλία, ως εγγύηση και δικλείδα ασφαλείας για την πολεμική αποζημίωση, που είχε συμφωνήσει να πληρώσει η Γαλλία στα πλαίσια της συνθήκης ειρήνης. Για να μπορέσει να πληρώσει τις πρώτες δόσεις αυτής της αποζημίωσης και να εξασφαλίσει την εκκένωση της Βόρειας Γαλλίας από τα Πρωσικά στρατεύματα, η γαλλική κυβέρνηση πρέπει να δανειστεί. Δάνεια και νέοι φόροι θα μπορούσαν να εξασφαλιστούν μόνο αν ο κόσμος αποκτούσε «εμπιστοσύνη» και σιγουριά στην κυβέρνηση. Αυτό ήταν και το βασικό πρόβλημα του Thiers, η ανάκτηση της εμπιστοσύνης από τους ανθρώπους. Θα έπρεπε να αποκατασταθεί η τάξη, τα καταστήματα να ξανανοίξουν, η εμπορικο-οικονομική ζωή και η καθημερινότητα να ξαναβρεί τους «φυσιολογικούς» της ρυθμούς. Πάνω, απ’ όλα, αφού το Παρίσι ήταν η καρδιά της Γαλλίας, θα έπρεπε η εθνική κυβέρνηση να το θέσει υπό τον πλήρη έλεγχό της.