ΤΟ ΚΚΕ ΚΑΙ Η ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ…

Ένα Quiz για «γερούς» λύτες. Ποιός είπε το κάτωθι;

«στην περίπτωση αλλαγής νομίσματος στη χώρα μας το λαϊκό εισόδημα θα εξανεμιστεί μέσω της υποτίμησης του νέου νομίσματος, της αισχροκέρδειας, της ραγδαίας πτώσης της αγοραστικής δύναμης, καθώς και μέσω της μεγάλης ανατίμησης των εισαγόμενων εμπορευμάτων, στα οποία στηρίζεται όχι μόνο η κατανάλωση, αλλά και η βιομηχανία. Επίσης, θα χτυπηθεί και ένα μεγάλο μέρος αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών, δανειοληπτών.»

α. Γιάννης Στουρνάρας, Διοικητής ΤτΕ
β. Ο Γερούν ο Ντάισελμπλουμ από το Eurogroup
γ. O Kυριάκος Μητσοτάκης, σε συνεστίαση της ΝΔ
δ. Η ΚΕ του ΚΚΕ
ε. Ο Θάνος ο Τζήμερος με ανάρτηση στο facebook
στ. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος
ζ. Ο Άρης Πορτοσάλτε, μια συνηθισμένη μέρα στο ΣΚΑΙ

«ΟΤΙ ΤΟΥ ΦΑΝΕΙ ΤΟΥ ΛΟΛΟΣΤΕΦΑΝΗ» Ή «ΕΙΝΑΙ ΠΟΝΗΡΟΣ Ο ΒΛΑΧΟΣ»;;;

Η πρόσφατη συνέντευξη Τσίπρα στον Χατζηνικολάου και συγκεκριμένα στο δελτίο ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού Antenna πραγματοποιήθηκε μόλις λίγες ημέρες μετά από την συνέντευξη, που έδωσε στην εφημερίδα Wall Street Journal και στην οποία δεν δίστασε, φυσικά καθ’ υπόδειξιν, να συμμορφωθεί και να δεχθεί την «πατρότητα» όλων ανεξαιρέτως των μνημονίων.

Η πρώτη συνέντευξη απευθύνεται, κυρίως, στο «εξωτερικό», αποτελεί πρώτα απ’ όλα την έσχατη δήλωση πλήρους υποταγής, αφού όπως είπαμε διεκδικεί και αναλαμβάνει την πατρότητα όλων των μνημονίων, που ονομάζονται πλέον πακέτα σωτηρίας. Ο Τσίπρας, δηλαδή, όχι μόνο δεν κάνει πια τον «δύσκολο», όσον αφορά την αποδοχή της λεγόμενης ιδιοκτησίας τού τρέχοντος μνημονίου, αλλά ανοιχτά, δημόσια, αυτοανακηρύσσεται «πατέρας» κάθε μνημονίου, που έχει προηγηθεί. Ομολογεί, τελικά, και όπως φαίνεται την καταλληλότερη στιγμή ότι και τότε δούλευε για αυτόν ακριβώς τον σκοπό.

Σφαγές αμάχων από το Ισραηλινό Κράτος (1948-1999)

Το κείμενο αυτό είναι ένα ενδεικτικό χρονικό από σφαγές που πραγματοποίησε το Ισραηλινό κράτος κατά Παλαιστινίων και Λιβανέζων, σε προσφυγικούς καταυλισμούς και πόλεις κατά τη διάρκεια των ετών 1948-1999.

• Το 1948 έγινε σφαγή στο Salha με 105 νεκρούς. Αφού με τη βία έβαλαν τους κατοίκους του χωριού στο τζαμί, οι δυνάμεις κατοχής τούς διέταξαν να γυρίσουν και ν’ αντικρίσουν τον τοίχο. Άρχισαν να τους πυροβολούν. Οι τοίχοι βάφτηκαν με αίμα.
• Στις 17/10/1949 εξοντώνονται 90 άνθρωποι στο συνοριακό χωριό Houla. Πρόκειται για μία από τις πολλές σφαγές που έγιναν σε χωριά του Λιβάνου. Το συγκεκριμένο γεγονός αποτελεί μια εκδήλωση απύθμενου μίσους εναντίον των ανθρώπων του Houla επειδή υποδέχτηκαν Παλαιστίνιους πρόσφυγες.

Tα γεγονότα της 31/10/1948 είναι ακόμη νωπά στις μνήμες όσων επέζησαν και είδαν τις επιπτώσεις τους.

Σε μια συνέντευξη τύπου στη Βηρυτό, η Συμμαχία για την Ανάπτυξη του χωριού Houla παρουσίασε ένα νέο βιβλίο με τις βιογραφίες των εβραίων στρατιωτών που συμμετείχαν στη σφαγή Λιβανέζων και όσων επέζησαν. Ο επικεφαλής της Συμμαχίας, Δόκτορας Α.Hijazi είπε πως η έκδοση αυτή θα πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν «ξύπνημα των συνειδήσεων».

Παραθέτουμε απόσπασμα:

«Το χωριό Houla βρίσκεται στο Νότιο Λίβανο, λίγα μόλις χιλιόμετρα απ’ τα σύνορα με το Ισραήλ. Όταν Άραβες εθελοντές συγκεντρώθηκαν για να απελευθερώσουν τη Παλαιστίνη από τις ισραηλινές δυνάμεις κατοχής, έστησαν εκεί το αρχηγείο τους, αντιμετωπίζοντας με επιτυχία επιθέσεις σε χωριά του Λιβάνου. Ξαφνικά όμως οι αγωνιστές υποχώρησαν στις 26 Οκτώβρη του 1948.

ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΧΙΤΖΡΑ

Από την αξιοπρέπεια στο δρόμο της ταπείνωσης…

«…χιτζρά*, μια ακέφαλη πορεία χιλιάδων ταλαιπωρημένων και πανικόβλητων χωρικών, με τους μπόγους τους να λύνονται στην άκρη του δρόμου, οικογένειες με σκορπισμένα τα μέλη τους, γέρους να πεθαίνουν απ’ την εξάντληση, παιδιά να κουβαλάνε μικρότερα παιδιά, μωρά να πεθαίνουν από αφυδάτωση. Όσοι γλίτωσαν, θυμούνται πως έτρωγαν γρασίδι κι έπιναν απ’ τα ίδια τους τα ούρα (ήταν κατακαλόκαιρο όταν έφυγαν οι περισσότεροι τους)…»

Οι Παλαιστίνιοι μετά τις τρομο-κρατικές επιχειρήσεις και τις κτηνωδίες των Ισραηλινών το 1948 χωρίζονται σε τρεις κυρίως ομάδες.

Η πρώτη περιλαμβάνει 60.000 που παρέμειναν στα τρία τέταρτα της Παλαιστίνης που έλεγχε πλέον το Ισραήλ και ονομάστηκαν «αραβική μειονότητα» του Ισραήλ, ενώ εφοδιάστηκαν με ειδικές ταυτότητες.

Η δεύτερη περιλαμβάνει 1.000.000 ανθρώπους που παρέμειναν ή μετακινήθηκαν σε εκείνα τα τμήματα της Παλαιστίνης, που δεν τέθηκαν υπό τον έλεγχο του ισραηλινού κράτους παρά μόνο με τον πόλεμο του 1967. Ονομάστηκαν «Λωρίδα της Γάζας» (που φυσικά δεν είχε καμία σχέση με τη προπολεμική Γάζα) και «Δυτική Όχθη», την οποία αποτελούσαν η Ναμπλούς και Ραμαλάχ, μαζί με μεγάλα τμήματα του Τζενίν, του Τουλκάρμ, και της Ιερουσαλήμ. Έτσι στην Γάζα σ’ έναν πληθυσμό 80.000 κατοίκων προστέθηκαν 200.000 πρόσφυγες, ενώ στην Δυτική Όχθη 360.000 πρόσφυγες ενώθηκαν με τους 425.000 κατοίκους της περιοχής.

Η τρίτη περιλαμβάνει τους περίπου 300.000 ανθρώπους που κατέφυγαν στον Λίβανο (104.000) στην Υπεριορδανία (110.000) και στην Συρία (82.000). Επίσης, και τους περίπου 12.000 που έφθασαν ακόμα πιο μακριά: στο Ιράκ, την Αίγυπτο, τη Λιβύη, τη Σαουδική Αραβία, αλλά και στο Λονδίνο (πρόκειται γι’ αυτούς που είχαν εργαστεί στο κρατικό μηχανισμό στην διάρκεια της βρετανικής κατοχής και είχαν βρετανικά διαβατήρια).

Η “Διαδικασία” της Εγκατάστασης Αποικίας στην ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ (1880-1948)

Οι ισραηλινοί στρατιώτες και ο μικρός Παλαιστίνιος

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων είκοσι χρόνων του 19ου αιώνα, οι εξουσιαστικοί Σιωνιστικοί μηχανισμοί ξεκίνησαν μια εκτεταμένη προσπάθεια για την δημιουργία κράτους στην περιοχή της Παλαιστίνης. Εκείνη την εποχή (1880), ο Σιωνισμός εμφανίζεται σαν αποικιοκρατικό ιδεολόγημα και θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τον Ευρωπαϊκό Εθνικισμό και τον κατακτητικό αγώνα δρόμου της Αφρικανικής Ηπείρου, από τις Αυτοκρατορίες της Αγγλίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Αυστροουγγαρίας, Γερμανίας και Ρωσίας.

Οι Σιωνιστές πλουτοκράτες, κρίνουν πως «η κοινή θρησκεία και τα υποτιθέμενα φυλετικά γνωρίσματα» είναι η απόδειξη της Εβραϊκής Εθνότητας και επομένως το «Εβραϊκό  Έθνος», μπορεί, όπως και τα άλλα Ευρωπαϊκά  Έθνη, να προσαρτήσει ένα κομμάτι γης και να φτιάξει μία αποικία-κράτος, για όλους τους Εβραίους. Φυσικά αυτή η περιοχή έπρεπε πάση θυσία να είναι η υποσχόμενη «γη της επαγγελίας», που είναι το Αφρικανό-ασιατικό πέρασμα από την μία  Ήπειρο στην άλλη.

Οι Α­γρο­τι­κές Ρί­ζες και οι ε­πι­δρά­σεις τους στις Κοι­νω­νι­κές Ε­ξε­γέρ­σεις στην Παλαιστίνη α­πέ­να­ντι στην Ο­θω­μα­νι­κή και Βρετα­νι­κή Κα­το­χή

Καθώς ευρίσκεται εν εξελίξει η απεργία πείνας περισσότερων από 1000 Παλαιστινίων οι οποίοι βρίσκονται φυλακισμένοι στις ισραηλινές φυλακές, δημοσιεύουμε αυτό το άρθρο μνήμης για τις εξεγέρσεις των Παλαιστινίων κατά των κατοχικών Οθωμανικών και Βρετανικών δυνάμεων. Το κείμενο έχει δημοσιευθεί στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 3, Μάϊος 2002.

Η πλειο­νό­τη­τα των Πα­λαι­στι­νί­ων ή­ταν συ­γκε­ντρω­μέ­νη σε πε­ρισ­σό­τε­ρα α­πό 1000 χω­ριά. Οι α­γρό­τες σ’ ό­λη την πε­ρί­ο­δο της βρε­τα­νι­κής κα­το­χής (1918-1948) συ­νέ­βα­λαν σε με­γά­λο βαθ­μό σε κά­θε α­ντι­στα­σια­κή κί­νη­ση, χω­ρίς πο­τέ να κα­θο­δη­γή­σουν ή να ε­λέγ­ξουν τις προ­σπά­θειες αυ­τές.

Οι α­γρό­τες εί­ναι ε­κεί­νοι που ξε­ση­κώ­νο­νται στη Γιά­φα το 1921 και στην Ιε­ρου­σα­λήμ το 1929. Οι α­γρό­τες εί­ναι ε­κεί­νοι που α­κο­λου­θούν τον σε­ΐ­χη Κα­σάμ στους λό­φους πά­νω α­πό τη Χά­ι­φα το 1935 και ε­πω­μί­ζο­νται το βά­ρος της Με­γά­λης Ε­ξέ­γερ­σης του 1936-39.

Οι α­γρό­τες παρ’ ό­λα αυ­τά εί­ναι α­πο­κλει­σμέ­νοι α­πό την γνώ­ση. Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό εί­ναι έ­να πα­λιό ρη­τό των φε­λά­χων: «οι κά­τοι­κοι των πό­λε­ων εί­ναι οι α­φε­ντά­δες του κό­σμου. Οι χω­ριά­τες εί­ναι τα υ­πο­ζύ­για».

Οι μορ­φω­τι­κές α­νι­σό­τη­τες που υ­πήρ­χαν στην Πα­λαι­στί­νη πριν το 1948, συ­ντέ­λε­σαν αρ­γό­τε­ρα στις δια­φο­ρε­τι­κές ευ­και­ρί­ες α­πο­κα­τά­στα­σης, α­φού οι δι­πλω­μα­τού­χοι Πα­λαι­στί­νιοι βρή­καν ευ­κο­λό­τε­ρα δου­λειά στις α­ρα­βι­κές χώ­ρες, ε­νώ η πλειο­ψη­φί­α του α­γρο­τι­κού, ερ­γα­τι­κού βε­δου­ι­νι­κού πλη­θυ­σμού γέ­μι­σε τα στρα­τό­πε­δα.

Κάποιες σκέψεις με αφορμή τα 50 χρόνια από την 21η Απριλίου 1967

Γκιζίκης- Καραμανλής. Παράδοση και παραλαβή σκυτάλης.

Μισό αιώνα μετά και η αλήθεια δεν έχει αποκατασταθεί. Από τη μία πλευρά οι υμνητές και από την άλλη οι επικριτές. Ο διαχωρισμός –και η επιμονή στην διατήρησή του– υποκρύπτει, ή τουλάχιστον προσπαθεί  προς αυτήν την κατεύθυνση, την συνάφεια μεταξύ της δικτατορίας και της δημοκρατίας, των ονομαζομένων απολυταρχικών συστημάτων διακυβέρνησης και των αποκαλουμένων ως δημοκρατικών. Χρησιμοποιούμε την λέξη  αποκαλουμένων, όχι εκ του λόγου ότι αναζητούμε κάποια πραγματική δημοκρατία, αλλά επειδή στην πραγματικότητα η ονομασία της δημοκρατίας είναι ψευδεπίγραφος. Πρόκειται για μία άλλη μορφή διακυβερνήσεως, με την οποίαν επιβάλλονται και υλοποιούνται οι θελήσεις των κρατούντων.

Άλλωστε, κυριολεκτούντες, η λέξη δημοκρατία ανάγεται εις την υποτιθέμενη κυριαρχία του δήμου, η οποία κυριαρχία σημαίνει λήψη αποφάσεων, οι οποίες επιβάλλονται και συνεπώς δεν αποτελούν προϊόν της κοινής θελήσεως όλων των ανθρωπίνων ομάδων και ατόμων. Διότι η κοινή θέλησις, δεν επιβάλλεται αλλά συνδιαμορφώνεται, κάτι το οποίο δεν μπορεί να υπάρξει και να αναδειχθεί εντός του πλαισίου μιας κοινωνίας. Μπορεί, όμως, να υπάρξει και να μεγαλουργήσει μέσα από την κοινοτική ζωή των ανθρώπων,  ο αντίλαλος της οποίας δεν είναι εύκολο να σβησθεί.

Ας έλθουμε στο προκείμενο.

O ΤΣΙΠΡΑΣ «ΠΑΤΕΡΑΣ» ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ…

Τί είπε το άτομο, ανάμεσα στα άλλα, σε συνέντευξη του στην εφημερίδα Wall Street Journal;

«Ως προηγμένη οικονομία και μέλος ενός ισχυρού νομισματικού κλαμπ, που έχει επιτύχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης στο παρελθόν, είμαστε έτοιμοι να εισέλθουμε σε μια πορεία ανάπτυξης.

Επτά χρόνια μετά το πρώτο σχέδιο διάσωσης, η Ελλάδα ανέλαβε την εμπροσθοβαρή δημοσιονομική εξυγίανση και τις βαθιές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς, σε αντάλλαγμα για την οικονομική στήριξη. Έχουμε εκπληρώσει τις υποχρεώσεις μας, παρά το τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό κόστος τριών διαδοχικών πακέτων προσαρμογής».

Καλά διαβάζετε, όσοι «άπιστοι Θωμάδες» αναρωτιέστε ακόμη για το «ποιόν» του ιδίου του Τσίπρα και των υπόλοιπων τρισάθλιων δεξιών, αριστερών και κομμουνιστικών υποκειμένων που τον περιστοιχίζουν.

50.000 αστυνομικοί και 7.000 στρατιώτες σε επιφυλακή κατά την διάρκεια των εκλογών στη Γαλλία

Σύμφωνα με τις γαλλικές αρχές τουλάχιστον 50.000 γάλλοι στρατιώτες έχουν επιστρατευθεί για την «ομαλή» διεξαγωγή της προεκλογικής περιόδου στην Γαλλία έπειτα και από την νέα (ένοπλη) επίθεση στο Παρίσι ενάντια σε αστυνομικούς στα Ιλίσια Πεδία σε απόσταση αναπνοής από το γαλλικό Προεδρικό Μέγαρο. Επίθεση, που άφησε πίσω της δύο νεκρούς αστυνομικούς και δύο τραυματίες, ενώ από πυρά αστυνομικών έπεσε τελικά νεκρός και ο επιτιθέμενος 39χρονος τζιχαντιστής.

ΟΙ ΑΓΡΙΕΣ ΟΔΟΜΑΧΙΕΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ- 20 ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΥΜΕΡΩΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ

11 ακόμη διαδηλωτές έχασαν την ζωή κατά την διάρκεια των βίαιων συγκρούσεων, που συνεχίζονται εδώ και τρεις εβδομάδες στα πλαίσια ογκωδέστατων αντικαθεστωτικών διαδηλώσεων σε πολλές πόλεις της Βενεζουέλας.

Οι οκτώ από τους τελευταίους νεκρούς σύμφωνα με ορισμένες αναφορές (πυροσβέστες, περίοικοι) έπαθαν ηλεκτροπληξία, καθώς προσπαθούσαν να λεηλατήσουν αρτοποιείο στην συνοικία Ελ στο Καράκας, ενώ οι υπόλοιποι από πυροβολισμούς.

Με μια «βαρύνουσας» σημασίας ανακοίνωση του ο Συριζα επιρρίπτει ευθύνες στους αντιπολιτευόμενους τον Μαδούρο για την «κλιμάκωση της βίας».

«ΗΜΙΕΛΕΥΘΕΡΗ ΔΙΑΒΙΩΣΗ» ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΑΙ Ο ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΦΕΡΕΤΖΕΣ ΤΩΝ «ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ»…

Σύμφωνα με δηλώσεις του γ.γ. Αντεγκληματικής Πολιτικής του υπουργείου Δικαιοσύνης Ευτύχη Φυτράκη στην εφημερίδα Καθημερινή, πρόκειται για ενεργοποίηση του υφιστάμενου ήδη από το 1989 νομοθετικού πλαισίου, που προβλέπει τη δυνατότητα «ημιελεύθερης διαβίωσης» για κρατούμενους που πληρούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις: «Με την ημιελεύθερη διαβίωση μειώνονται οι συνέπειες του εγκλεισμού και ιδίως ο ιδρυματισμός», ενώ ο ίδιος πρόσθεσε ότι η χαρακτηριζόμενη ημιελεύθερη διαβίωση συνδυάζει, καλύτερα από την υφ’ όρον απόλυση, την ανάγκη της προστασίας της κοινωνίας με τις απαιτήσεις της επανένταξης. Επίσης διευκρίνησε ότι η εκκίνηση των διαδικασιών θα γίνει στο πλαίσιο της ενίσχυσης των εναλλακτικών μορφών έκτισης ποινών δηλαδή, «η εφαρμογή της ημιελεύθερης διαβίωσης που προβλέπεται νομοθετικά εδώ και πάνω από 25 χρόνια, θα συνοδευτεί από τα κατάλληλα θεσμικά και οργανωτικά μέτρα, ώστε να εξασφαλιστεί η επιτυχία του θεσμού, αλλά και να κερδηθεί η εμπιστοσύνη της κοινωνίας».

Ο χώρος (130 τμ) στον οποίο θα εγκλειστούν πιλοτικά δέκα κρατούμενοι, που θα πληρούν τις προϋποθέσεις του σωφρονιστικού κώδικα όπως αναμορφώθηκε με τον ν. 2776/1999, πρόκειται για ένα οίκημα εν αχρηστία, έξω από τις φυλακές Κορυδαλλού όπου διέμενε ο εκάστοτε διοικητής των φυλακών.

Νατούφιοι: μια συζήτηση για την αληθινή φύση του ανθρώπου

Όπως κι αν καταπιαστούμε με το ζήτημα της ελευθερίας, τίθεται πάντοτε το ερώτημα: ποια είναι πραγματικά η φύση του ανθρώπου; Είναι στη φύση μας να ζούμε διαμοιρασμένοι σε μικρά πολιτισμικά «κλουβιά», που μας διασπούν την προσοχή και μας φυλακίζουν σε αυταπάτες; Είναι στην φύση μας να θέλουμε να κερδίζουμε περισσότερα, να μην εμπιστευόμαστε; Είναι στη φύση μας, τελικά, να θέλουμε ο ένας να βλάψουμε τον άλλον ή να του επιβληθούμε;

Τόσο βαθιά που είμαστε οι περισσότεροι βουτηγμένοι στον πολιτισμό, αδυνατούμε να διακρίνουμε ποια είναι τα φυσικά μας χαρακτηριστικά, ποιος είναι ο φυσικός τρόπος θέασης του κόσμου, ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που φέρουμε, επειδή γεννηθήκαμε άνθρωποι. Το ζήτημα της ελευθερίας είναι τόσο ζωτικό, όσο το να ορίσουμε αυτή τη φύση. Ο άνθρωπος γεννήθηκε, για να είναι ελεύθερος. Κι όμως, κατάφερε να το ξεχάσει. Πόσοι σήμερα θέτουν ως υπέρτατο φυσικό τους στοιχείο την ελευθερία; Κι αν θέτουμε, όμως, αυτό το ζήτημα, πολλοί θα ισχυριστούν ότι είναι ουτοπικό.

Η τεχνική του να σκοτώνεις…

Η χρήση τόσο εξειδικευμένων όσο και «αόρατων» όπλων είναι κομμάτι της επίσημα καταγεγραμμένης ιστορίας, της επιβολής και του θανάτου. Ενάντια σε «αντίπαλα» στρατεύματα ή απέναντι σε μεγάλα πληθυσμιακά κομμάτια, αποτελούν από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, μια φρικιαστική πραγματικότητα.

Εδώ, θα πρέπει να σημειωθεί, πως η χρήση τέτοιων όπλων γίνεται συνήθως από «ειδικά τμήματα» του εκάστοτε στρατεύματος, με τις ευλογίες και την καθοδήγηση φυσικά της ηγεσίας. Αυτό βέβαια δεν «δικαιολογεί» τους στρατιώτες που δεν συμμετέχουν σε αυτά τα «ειδικά» τμήματα, επαγγελματίες ή μή, οι οποίοι έχουν τις δικές τους ευθύνες, πάντα αντιμέτωποι με τις επιλογές τους και που σε πολλές περιπτώσεις έχουν πραγματοποιήσει σφαγές, με πιο μη εξειδικευμένα και «ορατά» όπλα…

Το 701 (Παλαιά Χρονολογία) ο Ασσυριακός στρατός αποσύρεται από την πολιορκία της Ιερουσαλήμ, όταν ο στρατός τους «μολύνεται από μια επιδημία που αποδεκάτισε γύρω στις 185.000 στρατιώτες». Τον 6ο και τον 7ο αιώνα, οι ίδιοι συνήθιζαν να μολύνουν «συστηματικά» τα πηγάδια των αντιπάλων.

Εγκληματοποίηση και ποινικοποίηση

Δεν είναι λίγες οι φορές που γίνεται λόγος σχετικά με την εγκληματικοποίηση ή την ποινικοποίηση των αναρχικών απόψεων και πρακτικών. Χρειάζεται να προσπαθήσουμε να εξετάσουμε, όσο γίνεται πιο περιεκτικά, τα όσα σχετίζονται με αυτό το ζήτημα. Κι αυτό γιατί πολλές φορές εκείνο που συνήθως προβάλλεται δεν είναι πραγματικό, ενώ υπάρχουν ορισμένες σημαντικές πτυχές, οι οποίες -εννοείται- πως είναι λειτουργικό να εξεταστούν.

Κατ’ αρχήν υπάρχει ένα θεμελιακό ζήτημα που δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ούτε στιγμή κι αυτό αφορά την ουσία των αναρχικών απόψεων, θεωρήσεων και πρακτικών οι οποίες αποσκοπούν και κατευθύνονται μόνιμα στην καταστροφή του κράτους και κάθε μορφής εξουσίας.

Το επόμενο σημείο που θα πρέπει, επίσης, να λάβουμε υπ’ όψη μας είναι πως απέναντι στο διαρκή και μακραίωνα αγώνα των ανθρώπων για την απελευθέρωσή τους, έχει αποδειχτεί πως η συγκροτημένη σε κράτος εξουσία (και τα άτομα που την απαρτίζουν και την εκφράζουν), μέσα από την πολύπλευρη βία της, επιβάλλει, διατηρεί και υπερασπίζεται την ύπαρξή της, αλλά και τις συνθήκες υποταγής των ανθρώπων και των κοινωνιών.

Η συζήτηση της 6ης Απριλίου

Την Πέμπτη 6 Απριλίου πραγματοποιήθηκε στον χώρο της Αναρχικής Αρχειοθήκης  η δεύτερη συζήτηση της Α΄ περιόδου του 5^ου Κύκλου συζητήσεων.

Το θέμα της συζήτησης ήταν: Κίνημα και Κόμμα, Ιδεολογία, Πειθαρχία, Προπαγάνδα

Κατά την διάρκεια της συζήτησης κατετέθησαν και ανταλλάχθηκαν απόψεις σχετικά με το υπό συζήτηση θέμα.

Η συζήτηση άρχισε στις 18:30 μμ και έληξε μετά τις 22:30.

Οι Καθαριστές

Στις 10 Φεβρουαρίου μέρος του πληρώματος του αεροπλανοφόρου USS George Bush, είχε καθαρίσει την παραλία του Σταυρού στα Χανιά. Μάλιστα τότε είχαν δηλώσει ότι, ήταν μια ευκαιρία να προσφέρουν στην τοπική κοινωνία βοηθώντας στη διατήρηση του περιβάλλοντος και δίνοντας ένα χέρι βοηθείας στη δουλειά που κάνουν οι τοπικές αρχές. Είναι συνήθης πρακτική των ΗΠΑ, όπου έχουν βάσεις να επιζητούν μια διασύνδεση με τις τοπικές κοινωνίες, προχωρώντας σε δράσεις με επικοινωνιακό αντίκτυπο. Τα περιττώματα, όμως δυστυχώς, επί πλέουν ή μυρίζουν, δύσκολα κρύβονται.

Τι εστίν αλήθεια;

Για ν’ ανεβείς στον ουρανό
Χρει-ά-ζο-νται
δυο φτερά,
ένα βιολί
και κάτι πράγματα
που δε μετριούνται, που δεν έχουν όνομα,
πιστοποιητικά ματιού που πάει μακριά και αργά,
επιγραφή στα νύχια της αμυγδαλιάς,
τίτλοι της πρωινής χλόης.
Πάμπλο Νερούδα από τη συλλογή Εστραβαγάριο

Το ερώτημα αυτό απασχόλησε τον Πιλάτο, όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με την τελική απόφαση για την καταδίκη ή απαλλαγή του Ιησού. Το βασικό ερώτημα που μπορεί να απασχολεί τον καθένα για διαφορετικούς λόγους, όταν βρίσκεται μπροστά σε μεγάλες αποφάσεις. Ο Πιλάτος έχει πολλές ιδιαιτερότητες. Είναι ο επίτροπος που πήρε την τελική απόφαση για έναν θεάνθρωπο. Αυτός που έδωσε την τελευταία πινελιά στο δράμα και του έδωσε ιστορική διάσταση. Η παρουσία του Πιλάτου στην αφήγηση των Ευαγγελίων τοποθετεί τη σταύρωση στον ρου της ιστορίας. Όμως για ποιο λόγο προτιμάται ο Πιλάτος κι όχι ο Καίσαρας;

Ο Πιλάτος έχει τη δυνατότητα να μετατραπεί σε δραματικό πρόσωπο. Παρουσιάζεται με όλες τις ψυχολογικές του μεταπτώσεις. Γίνεται σχεδόν λογοτεχνικός ήρωας. Συνδέει την ιστορία με τη λογοτεχνία. Είναι κάποιος που γνωρίζουμε κυρίως χάρη στα Ευαγγέλια. Αντιθέτως, ο Καίσαρας Τιβέριος δεν μας είναι γνωστός από τις ευαγγελικές αφηγήσεις, πατάει με τα δυο πόδια γερά στην ιστορία και με αυτή τη λογική δεν μπορείς εύκολα να τον δραματοποιήσεις. Ανήκει στα ιστορικά πρόσωπα, που δε θα μπορούσαν να στιγματιστούν, εντασσόμενοι σε αυτούς που καταδίκασαν τον Ιησού. Άλλωστε, ο Πιλάτος αντιμετώπιζε προβλήματα με τους εβραίους, εξ αιτίας της περιφρονητικής και καταπιεστικής του στάσης προς τη θρησκεία τους.

Η ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΕΘΝΟΣΩΤΗΡΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΤΟ ΜΥΣΤΡΙ ΚΑΙ ΤΟ «ΜΕΓΑΛΟ» ΔΑΝΕΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ…

Ο μεγάλος κομμουνιστής ηγέτης Τσίπρας ακάματος με ένα ψαλίδι στο χέρι έχει ξεκινήσει ένα πυρετώδη αγώνα δρόμου, σαλπίζει για τις «ημέρες της ανάπτυξης», που ήρθαν και ακόμη περισσότερο για εκείνες που έρχονται (τρομάρα του…) μ’ ένα ψαλίδι στο χέρι. Ο Ψαλιδοχέρης κομμουνιστής πρωθυπουργός κόβει την μια «κορδέλα» μετά την άλλη εγκαινιάζοντας μικρά και μεγάλα έργα, βασικά για την ώρα αυτοκινητόδρομους, ενώ ετοιμάζεται να «ψαλιδίσει» σε πολλές ακόμη περιφέρειες.

Ο Ψαλιδοχέρης πρωθυπουργός κλείνει τα στόματα των ασεβών, των μνησίκακων, και των μικρόψυχων που το μόνο που βλέπουν είναι τα συσσίτια στα σχολεία, το πλήθος των ανθρώπων που ψάχνουν στα σκουπίδια, την «σφαγή» των συνταξιούχων και την τεράστια ανέχεια που αφορά ολοένα και περισσότερους ανθρώπους.

Αυτά, όμως, είναι ψιλά γράμματα. Για όλα αυτά ευθύνονται οι «φαύλες» προηγούμενες κυβερνήσεις (κάτι μας θυμίζει αυτό, κάτι μας θυμίζει…).

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΝΕΚΡΟΣ ΔΙΑΔΗΛΩΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΒΙΑΙΩΝ ΑΝΤΙΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ

Συνεχίζονται οι ιδιαίτερα βίαιες συγκρούσεις σε διάφορες πόλεις της Βενεζουέλας, όπως το Καράκας, η Βαλένσια, το Σαν Κριστομπάλ και το Μπαρκισιμέντο ενάντια στο καθεστώς Μαδούρο. Ένας 19χρονος φοιτητής ο Ντανιέλ Κελίς είναι ο δεύτερος νεκρός από σφαίρα αστυνομικού. Ο νεαρός δέχθηκε σφαίρα αστυνομικού σε διαδήλωση στην πόλη Βαλένσια τα ξημερώματα της Τρίτης, όταν κατασταλτικές δυνάμεις επιχειρούσαν να διαλύσουν οδοφράγματα που υπερασπίζονταν με σθένος οι αντικυβερνητικοί διαδηλωτές.

ΥΠΟ ΣΥΝΕΧΗ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΟΙ «ΣΥΝΟΜΩΤΕΣ» ΤΟΥ ΚΚΕ. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΦΩΣ ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ…

«Γύρεψα θάλαμο του ΟΤΕ να σε ειδοποιήσω,
όμως δεν πρόλαβα ποτέ και όλα με πήγαν πίσω.
Τώρα χωρίς πληροφορία στην ζωή σου
στα προηγούμενα τα λόγια μου βασίσου.
Βρήκα τον θάλαμο αργά, τα σύρματα κομμένα,
τα ακουστικά του σιωπηλά, είναι αργά για εμένα».

Ένα μεγάλα ερώτημα συνεχίζει να βασανίζει, έστω να προβληματίζει για να μην είμαστε υπερβολικοί, πλήθος αγωνιζόμενων και όχι μόνο ανθρώπων. Ποιος παρακολουθεί με τέτοια επιμονή το τηλεφωνικό κέντρο της έδρας του ΚΚΕ που ως γνωστόν βρίσκεται στον Περισσό; Ξένες ή ντόπιες μυστικές υπηρεσίες ή μήπως από κοινού; Τί φοβάται η κομμουνιστική κυβέρνηση Τσίπρα από τα «συντρόφια» του καπετάν Κουτσούμπα;

«Πριν ακόμα ολοκληρωθούν οι έρευνες από τις αρμόδιες αρχές για την υπόθεση των τηλεφωνικών συνακροάσεων, που είχε καταγγείλει το ΚΚΕ την 1/12/2016, σήμερα (5/4/2017), παρατηρήθηκαν νέες επανειλημμένες οχλήσεις στο τηλεφωνικό κέντρο της έδρας της ΚΕ, που αφορούν συνακροάσεις με τρίτους, μεταξύ των οποίων τα τηλεφωνικά κέντρα της ΝΔ και της Ένωσης Κεντρώων», αναφέρει ανακοίνωση του ΚΚΕ, το οποίο καταγγέλλει σε αυστηρούς τόνους το νέο αυτό ανησυχητικό γεγονός και τονίζει την «απαράδεκτη καθυστέρηση -επί 4 και πλέον μήνες- της έκδοσης πορίσματος για την προηγούμενη καταγγελία» του.