ΕΠΙΘΕΣΗ ISIS ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ, ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΦΗ(;) ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ…

Μία μόλις ημέρα πριν την αιματοβαμμένη επίθεση ενός ακόμη «μοναχικού λύκου» στο Λονδίνο, και για την οποία ανέλαβε την ευθύνη ο ISIS, ο Ερντογάν είχε σπεύσει να αναλάβει προκαταβολικά και εκείνος την ευθύνη.

«Κλείνετε την πόρτα στην Τουρκία, αλλά η Τουρκία δεν είναι χώρα που μπορείτε να παίξετε μαζί της», δήλωσε ο Ταγίπ Ερντογάν μιλώντας σε τοπικούς δημοσιογράφους στο Προεδρικό Μέγαρο στην Άγκυρα και απευθυνόμενος προς τα ευρωπαϊκά κράτη. «Όλα αυτά παρακολουθούνται στενά σε όλον τον κόσμο. Αν συνεχίσετε να συμπεριφέρεστε με αυτόν τον τρόπο κανείς Ευρωπαίος δεν θα μπορεί να βγει στο δρόμο με ασφάλεια και ηρεμία. Αν ανοίξετε αυτόν τον επικίνδυνο δρόμο εσείς θα υποστείτε τη μεγαλύτερη ζημιά».

Λίγες ημέρες αργότερα με αφορμή συγκέντρωση και πορεία κουρδικών οργανώσεων, αλλά και ελβετικών κομμάτων ενάντια στο τουρκικό καθεστώς, ο Ερντογάν σε ομιλία του στην Κωνσταντινούπολη απείλησε εκ νέου, αυτή την φορά το ελβετικό κράτος, λέγοντας, μεταξύ άλλων, ότι: «Θα θερίσετε αυτά που σπείρατε».

Στο Φαλιμέντο του Κόσμου

Μια παράσταση για τον Νικόλα Άσιμο

«Δεν είμαι τυφλός, δεν έχω συναισθηματικό πρόβλημα, δεν αισθάνομαι μοναξιά, ούτε πάσχω από ασθένεια που χρήζει θεραπείαν εξωτερικού κι ούτε είμαι σε κατάσταση σαν εκείνα τα παιδάκια τα καμμένα; τα καημένα; Ούτε είμαι καημένος. Είμαι γεμάτος ζωή κα παρόλο που αδυνάτισα κάπου 350 (τριακόσια…) κιλά, νιώθω ακόμα τα κότσια μου. Μόνο που δεν είμαι ουρανοκατέβατος και δε μπορώ πάντα να βγάλω πέρα μόνος μου. Να συστηθώ. Νικόλας ο Άσιμος πεζός και διάσημος κατδικάσιμος φτωχός καλλιτέχνης. Εμφανιζόμουνα κάπου στην Πλάκα μέχρι προλίγο από τα φώτα μαζί με τα 411,5 ελληνικά κιλά μου.

Θέτε για έλλειψη ρεύματος, θέτε για πλάκα, θέτε για ό,τι μπορεί να βάλετε στο νου σας το στέκι τετέλεσται κι εγώ στράτα ψάχνω από κάπου να πιαστώ συμπαράσταση και ποιος δε ζητά, ζητώ επανάσταση σ’ ολονών τα μυαλά. Ζητώ κάποιο στήριγμα τέλος πάντων για να συνεχίζω κάτι που άρχισα…

Η ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ Ο …ΑΝΤΑΡΤΟΠΟΛΕΜΟΣ

«Δεν έχουμε κομματική πειθαρχία στους Ανεξάρτητους Έλληνες… Αυτή τη βδομάδα έχουμε ραντεβού με τους αρμόδιους υπουργούς για να μας ενημερώσουν για τα μέτρα. Υπάρχει στο τραπέζι η πρόταση, όταν υπάρξει μείωση αφορολόγητου, να μειωθούν αντίστοιχα και οι φόροι», δήλωσε στην τηλεόραση του Σκάι ο βουλευτής των ΑΝΕΛ Δημήτρης Καμμένος, ενώ δεν δίστασε να ομολογήσει ότι «είμαστε και εμείς κυβέρνηση κατοχής, από το 2010 υπάρχει μια ιδιότυπη κυβέρνηση κατοχής. Κάνουμε ανταρτοπόλεμο, όπως και όλες οι κυβερνήσεις».

ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ «ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ» ΣΤΟΝ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ «ΕΝΔΟΞΟΥ» ΚΚΕ…

Ο Κουτσούμπας ενώ εναποθέτει το κουμπούρι στην έκθεση. Ήταν, άραγε, σκουπισμένο από τα αίματα των δολοφονημένων στον Μελιγαλά και αλλαχού; Μετά το πήρε πίσω, στο «Σπίτι του Λαού»…

Οι πράγματι γελοίες και απεχθείς εικόνες των «μεγάλων» σύγχρονων κομμουνιστών ηγετών, του καπετάν Δημήτρη Κουτσούμπα του ΚΚΕ και του καπετάν Αλέξη Τσίπρα του Συριζα, να συναγελάζονται και να περιεργάζονται το πιστόλι του Ν. Μπελογιάννη, προς στιγμήν φαντάζουν από μόνες τους αποτρεπτικές από το να ασχοληθεί κάποιος με το «γεγονός» διατηρώντας ταυτόχρονα την σοβαρότητά του. Οι μεγάλοι ηγέτες έδωσαν ένα βροντερό παρών στα εγκαίνια της μόνιμης έκθεσης Ν. Μπελογιάννης, που στεγάζεται στην πρώην οικία του, στην Αμαλιάδα.

Με άλλα λόγια επρόκειτο για μια κακόγουστη φιέστα, ένα φθηνό κομματικό πανηγύρι του ΚΚΕ και του Συριζα, που ήρθε για να προπαγανδίσει το «αδιαφιλονίκητα ένδοξο» παρελθόν, στιγμές του οποίου τελικά δέχθηκαν αμφότερες πλευρές να μοιραστούν διατηρώντας τις απαραίτητες «αποστάσεις» μεταξύ των δύο μαντριών. Οι νεολαίοι γενικά κούνησαν έστω και βαριεστημένα τις κομματικές σημαίες στις ομιλίες των κομμουνιστών ηγετών τους, ενώ από την πλευρά τους οι ΚΚέδες σιγοψιθύρισαν ορισμένα αντιμνημονιακά συνθήματα, πήραν τις σημαιούλες και προς σημαντική ένδειξη της «διαφοροποίησής» τους αποχώρησαν κατά την ομιλία Τσίπρα.

«ΤΑ ΤΣΙΓΑΡΑ, ΤΑ ΠΟΤΑ, ΚΑΙ ΤΑ ΞΕΝΥΧΤΙΑ ΕΧΟΥΝ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ…»

Ο Άσωτος βίος των «τεμπέληδων» και «φιλήδονων» λαών του νότου είχε αυτές τις ημέρες την τιμητική του.

Όλα ξεκίνησαν με την παρακάτω δήλωση του Ντάισελμπλούμ που προκάλεσε την «θύελλα» αντιδράσεων, που επακολούθησε:

«Κατά τη διάρκεια της κρίσης του ευρώ, οι χώρες του Βορρά έδειξαν αλληλεγγύη στις χώρες που επηρεάσθηκαν από την κρίση. Ως σοσιαλδημοκράτης, αποδίδω εξαιρετική σημασία στην αλληλεγγύη. Αλλά και αυτοί έχουν υποχρεώσεις. Δεν μπορούν να ξοδεύουν όλα τα χρήματα σε ποτά και γυναίκες και μετά να ζητούν βοήθεια».

Θα ήταν ίσως πλεονασμός να αναλύσουμε την δήλωση Ντάισελμπλούμ για τον απλό λόγο ότι είναι ηλίου φαεινότερη η στόχευση. Η δήλωση είναι φτιαγμένη έτσι, ώστε να «προκαλέσει». Και το πέτυχε. Είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι ο, προσεκτικός σε κάθε του δήλωση, εξ Ολλανδίας ευρωπαίος αξιωματούχος χωρίς σκέψη προχώρησε σε μια τόσο «χοντροκομμένη» δήλωση. Από την μια τα πλούσια βορειοευρωπαϊκά κράτη, «εργατικά και συνεπή στις υποχρεώσεις» τους και από την άλλη οι χώρες του νότου, των οποίων ο πληθυσμός ξοδεύει όλα τα δανεικά «σε ποτά και γυναίκες». Ο Ντάισελμπλούμ βέβαια εξέφρασε εκ των υστέρων την «λύπη» του και δήλωσε πως: «Λυπάμαι αν κάποιος προσβλήθηκε από αυτό το σχόλιο. Ήταν άμεσο, και μπορεί να εξηγηθεί (αν ιδωθεί) από μια αυστηρή ολλανδική, καλβινιστική κουλτούρα, με ολλανδική αμεσότητα».

ΝΑΥΜΑΧΙΕΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ: ΤΟ «ΓΕΓΟΝΟΣ» ΔΕΝ ΕΠΕΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ ΤΩΝ «ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ»…

Στις 17 Φεβρουαρίου ολοκληρώθηκαν οι εργασίες της διήμερης Υπουργικής Συνόδου του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, όπου, μεταξύ άλλων, αποφασίστηκε η συνέχιση τής παρουσίας και της δραστηριοποίησης των νατοϊκών δυνάμεων στο Αιγαίο με αιχμή του δόρατος την αντιμετώπιση της προσφυγικής «κρίσης».

Ο υπουργός Αμύνης Π. Καμμένος έσπευσε να δηλώσει την ικανοποίησή του:

«Αποτελεί σημαντική εθνική επιτυχία η απόφαση του Συμβουλίου Υπουργών Άμυνας των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ για τη συνέχιση της επιχείρησης SΝΜG-2 στο Αιγαίο, παρά τις διαφωνίες της Τουρκίας. Η απόλυτη πλειοψηφία των υπουργών Άμυνας, με εξαίρεση την Τουρκία, δέχθηκε ότι η επιχείρηση αυτή είναι επιτυχημένη. Η ανακοπή των προσφυγικών ροών, με την παρουσία των πλοίων του ΝΑΤΟ, θα συνεχιστεί όσο υπάρχουν ακόμα υποψήφιοι παράνομοι μετανάστες ή και πρόσφυγες από την άλλη πλευρά του Αιγαίου, οι οποίοι θέλουν να περάσουν προς την Ευρώπη. Έθεσα το θέμα των 15.000 προσφύγων, αλλά και μεταναστών, που βρίσκονται στα ελληνικά νησιά, ζητώντας την επιτάχυνση των διαδικασιών και την παραμονή των δυνάμεων. Έγινε αποδεκτό από το Συμβούλιο Υπουργών και θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τους συναδέλφους υπουργούς Άμυνας του ΝΑΤΟ για την αποδοχή των ελληνικών θέσεων».

Σύμφωνα με τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ η ναυτική νατοϊκή δύναμη SNMG2, η οποία ήδη περιπολεί στην περιοχή, υπό γερμανική διοίκηση θα αναλάβει τη διεξαγωγή αναγνώρισης, παρακολούθησης και επιτήρησης των παράνομων διελεύσεων στο Αιγαίο σε συνεργασία με τις αρμόδιες αρχές, ενώ παράλληλα θα έχει «απευθείας σύνδεση» με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό διαχείρισης συνόρων, Frontex, ενώ επίσης κάλεσε τα μέλη του ΝΑΤΟ να την ενισχύσουν.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ’21

Πολ­λά χρό­νια πριν το ξέ­σπα­σμα της ε­πα­νά­στα­σης, πολ­λά ε­ξε­γερ­τι­κά γε­γο­νό­τα συ­νέ­βαι­ναν συ­νε­χώς σε πολ­λές πε­ριο­χές της ο­θω­μα­νι­κής αυ­το­κρα­το­ρί­ας. Οι ε­ξε­γέρ­σεις αυ­τές ή­ταν λα­ϊ­κές, αυ­θόρ­μη­τες και α­πο­τέ­λε­σμα της κα­τα­πιε­στι­κής συ­μπε­ρι­φο­ράς των Ο­θω­μα­νών ε­ξου­σια­στών. Οι κοι­νω­νι­κές αυ­τές δρά­σεις δεν εί­χαν κα­νέ­να ε­θνι­κό ή θρη­σκευ­τι­κό χα­ρα­κτή­ρα. Ε­ξάλ­λου η ι­δέ­α του έ­θνους ή­ταν τό­τε έ­να υ­πό κα­τα­σκευ­ή δη­μιούρ­γη­μα των νέ­ων α­στι­κών κρα­τών της δυ­τι­κής Ευ­ρώ­πης. Η ορ­θό­δο­ξη εκ­κλη­σί­α, απ’ την άλ­λη, εί­χε κα­λές σχέ­σεις με την ε­ξου­σί­α και ε­ξέ­φρα­ζε την ά­πο­ψη ό­τι το κα­θε­στώς της ο­θω­μα­νι­κής κυ­ριαρ­χί­ας και οι κα­κου­χί­ες που συ­νε­πα­γό­ταν, ή­ταν θέ­λη­μα του θε­ού. Οι φα­να­ριώ­τες, (οι μορ­φω­μέ­νοι και εύ­πο­ροι χρι­στια­νοί που ζού­σαν στην Κων­στα­ντι­νού­πο­λη) εί­χαν α­νέλ­θει στα υ­ψη­λό­τε­ρα α­ξιώ­μα­τα της αυ­το­κρα­το­ρί­ας και στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα ή­ταν αυ­τοί που ορ­γά­νω­ναν τον εκ­συγ­χρο­νι­σμό της διοί­κη­σής της και ει­δι­κά τις σχέ­σεις της με την Ευ­ρώ­πη. Και αυ­τοί λοι­πόν δεν εί­χαν κα­νέ­να λό­γο να εν­θαρ­ρύ­νουν ο­ποια­δή­πο­τε ε­πα­να­στα­τι­κή τά­ση.

Οι κο­τζα­μπά­ση­δες, οι πλού­σιοι χρι­στια­νοί του ελ­λα­δι­κού χώ­ρου, ου­σια­στι­κά εί­χαν τον ρό­λο του το­πι­κού το­πο­τη­ρη­τή της αυ­το­κρα­το­ρί­ας. Ή­ταν αυ­τοί που ει­σέ­πρατ­ταν τους φό­ρους για λο­γα­ρια­σμό της αυ­το­κρα­το­ρί­ας και μά­λι­στα προ­σαυ­ξη­μέ­νους πολ­λές φο­ρές προς ί­διον ό­φε­λος. Οι πρού­χο­ντες αυ­τοί ή­ταν συ­νή­θως με­γα­λο­τσι­φλι­κά­δες ή πλοιο­κτή­τες στις πε­ρι­πτώ­σεις των νη­σιών και ά­ρα πο­λύ πλου­σιό­τε­ροι και ι­σχυ­ρό­τε­ροι πο­λι­τι­κά α­πό τους πε­ρισ­σό­τε­ρους μου­σουλ­μά­νους που ζού­σαν στις πε­ριο­χές τους.

Ο ελλαδικός χώρος λίγο πριν από το 1821

Τα προεπαναστατικά χρόνια

Τουρκαλβανοί

Συ­νε­χί­ζο­ντας τη χά­ρα­ξη του κύ­κλου του ψέ­μα­τος (ό­που κα­λεί­ται να ε­γκλω­βι­στεί κά­θε προ­σπά­θεια λο­γι­κής ερ­μη­νεί­ας της ι­στο­ρί­ας), η κρα­τι­κο­δί­αι­τη ι­στο­ριο­γρα­φί­α θα α­πο­δώ­σει την έ­ξαρ­ση των α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κών α­γώ­νων των κα­τα­πιε­σμέ­νων κα­τά την προ­ε­πα­να­στα­τι­κή πε­ρίο­δο στον ο­θω­μα­νο­κρα­τού­με­νο «ελ­λα­δι­κό χώ­ρο», στη με­τεκ­κέ­νω­ση, μέ­σω μιας εκ­πο­ρευό­με­νης και ε­πι­χο­ρη­γού­με­νης απ’ τους α­στούς, κυ­ρίως των πα­ροι­κιών, παι­δευ­τι­κής δια­δι­κα­σί­ας, των ι­δε­ών του ευ­ρω­πα­ϊ­κού δια­φω­τι­σμού, και στην τό­νω­ση ε­νός ου­σια­στι­κά α­νύ­παρ­κτου ε­θνι­κού αι­σθή­μα­τος, στην πο­λυ­φυ­λε­τι­κή, πο­λυ­πο­λι­τι­σμι­κή, πο­λυ­ϊ­διω­μα­τι­κή και χα­λα­ρά συν­δε­μέ­νη κοι­νο­τι­κή ελ­λα­δι­κή κοι­νω­νί­α.

Η α­ντί­λη­ψη αυ­τή, ε­κτός του ό­τι θέ­λει τους πα­ντε­λώς α­ναλ­φά­βη­τους φτω­χούς ρα­γιά­δες κοι­νω­νούς του δη­μιουρ­γού­με­νου ι­δε­ο­λο­γι­κού πλαι­σί­ου α­να­διάρ­θρω­σης των κυ­ριαρ­χι­κών και εκ­με­ταλ­λευ­τι­κών σχέ­σε­ων στον ευ­ρω­παϊ­κό χώ­ρο, ε­πι­χει­ρεί να δια­στρε­βλώ­σει μια ι­στο­ρι­κά τεκ­μη­ριω­μέ­νη α­λή­θεια. Το γε­γο­νός, δη­λα­δή, ό­τι η πο­λι­τι­σμι­κή ο­μο­γε­νο­ποί­η­ση των ε­τε­ρο­γε­νών αν­θρώ­πι­νων πλη­θυ­σμών του «ελ­λα­δι­κού χώ­ρου», μέ­σω της ε­πι­βο­λής του ι­δε­ο­λο­γή­μα­τος του ελ­λη­νι­σμού, θα κα­τορ­θω­θεί με τη βί­α και μια μα­κρό­χρο­νη ε­θνι­κή εκ­παί­δευ­ση, με­τά την συ­γκρό­τη­ση του ελ­λη­νι­κού κρά­τους. Έ­να μέ­ρος, της αλ­λοιω­μέ­νης μέ­σα απ’ τα κά­θε λο­γής ι­δε­ο­λο­γι­κά φίλ­τρα, προ­ε­πα­να­στα­τι­κής κοι­νω­νι­κής πραγ­μα­τι­κό­τη­τας μας με­τα­φέ­ρει με το Γρα­φι­κό Τα­ξί­δι του στον «ελ­λα­δι­κό χώ­ρο», που εκ­δό­θη­κε στα 1782, ο Σουα­ζέλ Γκου­φιέ, πα­ρά τις φα­ντα­σια­κές του εμ­μο­νές να α­να­κα­λύ­πτει πα­ντού έλ­λη­νες και την τά­ση του να α­γνο­εί το δυ­να­στι­κό και εκ­με­ταλ­λευ­τι­κό έρ­γο των χρι­στια­νι­κών η­γε­τι­κών ο­μά­δων, λό­γω της αρ­χαιο­λα­τρί­ας, της χρι­στια­νι­κής πί­στης και της α­ρι­στο­κρα­τι­κής του κα­τα­γω­γής και συ­νεί­δη­σης. «Και ό­μως», γρά­φει, «ας μη νο­μί­σει κα­νείς ό­τι οι Έλ­λη­νες α­πο­θαρ­ρύν­θη­καν. Αν δεν εί­ναι γρα­φτό τους να ε­λευ­θε­ρω­θούν, χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό τους, ό­μως, εί­ναι να λα­τρεύ­ουν πά­ντο­τε το ό­νο­μα της ε­λευ­θε­ρί­ας. Σ’ αυ­τό α­ναμ­φί­βο­λα δεν υ­πο­κι­νού­νται α­πό το πε­φω­τι­σμέ­νο αί­σθη­μα των αν­θρω­πί­νων δι­καιω­μά­των, αί­σθη­μα, βέ­βαια, υ­ψη­λό και που προ­ση­λώ­νει μιαν α­ρε­τή σε α­νά­γκη της ε­λευ­θε­ρί­ας. Έμ­φυ­τη α­πο­στρο­φή προς την κα­τα­πί­ε­ση που τρέ­φε­ται και δυ­να­μώ­νει α­πό το μί­σος που ε­μπνέ­ουν οι κα­τα­χρή­σεις των πα­σά­δων, εί­ναι το κα­τ’ ε­ξο­χήν πά­θος που κυ­ριεύ­ει τις καρ­διές τους, πά­θος α­χώ­ρι­στο α­πό την ύ­παρ­ξη τους».(1)

Περί εκτροπών της αναρχίας

Όταν ο αναρχικός λόγος «χωρίζει» με την αναρχική πρακτική και αντίστροφα

 «Εάν συμπεριφερόμαστε όπως οι αντίπαλοί μας, τότε είμαστε σαν αυτούς. Αντί να αλλάξουμε τον κόσμο, θα επιτύχουμε απλώς μια αντανάκλαση αυτού που θέλουμε να καταστρέψουμε».

Η ιστορία των κοινωνικών αγώνων από τα χρόνια της αρχαιότητας, με τον ομηρικό Θερσίτη και τον ρωμαϊκό Σπάρτακο μέχρι τις μέρες μας και τις εξεγέρσεις όπου γης, συνοδεύεται με τη χρήση βίας, ενάντια στους εκάστοτε εξουσιαστές, τους προστάτες και συνοδοιπόρους τους. Η βία αυτή, όταν χρησιμοποιείται από τους εξεγερμένους, αφ’ ενός δείχνει έμπρακτα και άμεσα την εναντίωση στην εξουσία, αφ’ ετέρου, μέσω της αντιπαράθεσης με το κράτος και τους μηχανισμούς του, είναι δυνατόν να ανοίξει τον δρόμο της απελευθερωτικής διεργασίας. Τα μέσα τα οποία χρησιμοποιούνται από τους καταπιεσμένους, διαφέρουν κατά καιρούς. Έχει αποδειχθεί όμως, πως όταν δεν λειτουργούν ανταγωνιστικά μεταξύ τους, συντίθενται μέσα στην πολυμορφία τους και γίνονται ακόμα πιο επικίνδυνα για την εξουσία, προκαλώντας κλυδωνισμούς στο κρατικό οικοδόμημα.

Koori, Αnangu, Μurri… ή αυτοί που ονομάστηκαν από τους λευκούς Αboriginals

«Αν έχεις έρθει εδώ για να με βοηθήσεις
χάνεις τον καιρό σου…
Αλλά αν έχεις έρθει γιατί
η ελευθερία σου είναι αλληλένδετη με τη δικιά μου,
τότε ας προχωρήσουμε μαζί.» Lilla Watson, Αβορίγινα εκπαιδεύτρια και ακτιβίστρια του Βrisbane.
Στις 14 Φεβρουαρίου του 2004, στην περιοχή Ρέντφερν του Sydney ξεσπούν ταραχές ανάμεσα σε διαδηλωτές και αστυνομικούς, με αφορμή το θάνατο του 17χρονου Αβορίγινα Tomas Hickey, μετά από καταδίωξη. Στις οδομαχίες που ακολουθούν τραυματίζονται πενήντα αστυνομικοί και πυρπολείται ένας σιδηροδρομικός σταθμός, καθώς και πολλά αυτοκίνητα. Συλλαμβάνονται τέσσερις από τους διαδηλωτές. Αυτές οι ταραχές είναι από τις σοβαρότερες που έχουν σημειωθεί στην περιοχή Ρέντφερν (κάτι σαν «γκέττο» των αυτοχθόνων στο Sydney) τα τελευταία χρόνια αλλά όλοι ξέρουν πως δεν θα σταματήσουν. Κάποιοι θα πουν ότι τώρα μόλις άρχισαν να εκφράζουν την οργή τους. Δεν είναι η πρώτη φορά που Koori πέφτουν θύματα του Αυστραλιανού κράτους, γνήσιου εκφραστή και συνεχιστή της ρατσιστικής λογικής αρκετών λευκών «Αυστραλών», για την ολοκλήρωση της γενοκτονίας που ξεκίνησε 220 χρόνια πριν…

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τον τρόπο διαβίωσης των Koori πριν την επέμβαση των λευκών, θα πρέπει να δούμε κάποια στοιχεία από την μυθολογία τους:

Η ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ, ΚΑΙ Η ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗΣ…

Δεν χωρά αμφιβολία ότι η «καθυστέρηση» του κλεισίματος της «αξιολόγησης» δηλαδή της επιβολής επί πλέον συντριπτικών μέτρων για πλήθος ανθρώπων που ήδη βρίσκονται σε δεινή θέση έχει να κάνει με ένα και μοναδικό λόγο: το «πέρασμά» τους με όποια διαδικασία ή συνδυασμό διαδικασιών επιλεγεί από το καθεστώς Τσίπρα με την μορφή του «κατεπείγοντος», χαρακτηρισμός που θα καλύψει το περιεχόμενο και τα νέα δυσβάστακτα μέτρα.

Σ’ αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση υπάρχει κατά βάθος μια διακομματική στήριξη. Το καθεστώς Τσίπρα βάλλεται από το σύνολο της αντιπολίτευσης που ανήκει στο λεγόμενο συνταγματικό τόξο ακριβώς γιατί καθυστερεί. Δηλαδή το πρόβλημα ουσιαστικά εντοπίζεται σε αυτήν καθεαυτή την καθυστέρηση, στην οποία, όπως ψευδώς προβάλλεται, οφείλονται τελικά τα δυσβάστακτα μέτρα ή με άλλα λόγια εξ αιτίας της ο «λογαριασμός ανεβαίνει».

ΔΕΚΑ ΟΙ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΕΝΕΣ ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΧΕΛΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΝΑΞΟ…

Σύμφωνα με τον ναξιώτικο Σύλλογο για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας «Αρχελών», «το ποσοστό των νεκρών χελωνών χωρίς κεφάλι στην ίδια περιοχή (παραλία Πλάκας) είναι αρκετά μεγάλο για να είναι σύμπτωση», ενώ στην ίδια ανακοίνωση τονίζεται ότι όπως αποδεικνύεται και από το φωτογραφικό υλικό «δεν φαίνεται να υπάρχει προχωρημένη σήψη, στις περισσότερες των περιπτώσεων, που να δικαιολογεί την έλλειψη κεφαλιού. Επομένως, σε συνέχεια του θλιβερού περιστατικού που έγινε την θερινή περίοδο 2016, όπου εντοπίστηκε θαλάσσια χελώνα δεμένη με τσιμέντο, ώστε να μην μπορεί να ανέβει στην επιφάνεια για να αναπνεύσει, η σκόπιμη θανάτωση θαλασσίων χελωνών δείχνει να έχει εξελιχθεί στον αποτρόπαιο αποκεφαλισμό των ζώων».

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ-ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ ΜΕ ΒΟΜΒΕΣ ΜΟΛΟΤΟΦ

Περίπου 10.000 διαδηλωτές συμμετείχαν σήμερα, σε συγκέντρωση και πορεία στο Παρίσι κατά της αστυνομικής βίας με αφορμή την κακοποίηση του 22χρονου Τεό στις αρχές Φλεβάρη από τέσσερις αστυνομικούς κατά την διάρκεια ελέγχου (ένας αστυνομικός διώκεται για βιασμό με γκλομπ) σε παρισινό προάστιο, φωνάζοντας συνθήματα όπως «Αστυνομία παντού, δικαιοσύνη πουθενά» και «Η αστυνομία δολοφονεί ατιμώρητη». 1000 μαυροντυμένοι διαδηλωτές επεδίωξαν την σύγκρουση με την αστυνομία και ορισμένοι, από το τέλος της πορείας, επιτέθηκαν με βόμβες μολότοφ σε αστυνομικές δυνάμεις, που απάντησαν με χρήση δακρυγόνων.

ΚΡΑΧ: Καταβροχθίζει ο καπιταλισμός τα παιδιά του;

«Η Πέμπτη 24 Οκτωβρίου είναι η πρώτη ημέρα που η ιστορία -έτσι όπως παραδίδεται γι’ αυτό το ζήτημα- ταυτίζει με τον πανικό του 1929. Με βάση την αταξία, τον τρόμο και τη σύγχυση που επικράτησαν, αξίζει ν’ αντιμετωπίζεται με αυτόν τον τρόπο. Εκείνη την ημέρα 12.894.650 μετοχές άλλαξαν χέρια, πολλές απ’ αυτές με τιμές οι οποίες συνέτριψαν τα όνειρα και τις ελπίδες εκείνων που τις κατείχαν […] Έξω από το χρηματιστήριο της Ν. Υόρκης, στην Μπόαρντ Στριτ, ακούγονταν απόκοσμες φωνές. Πλήθος συγκεντρωνόταν. Ο διευθυντής της Αστυνομίας Γκρόβερ Γουάλεν έμαθε ότι κάτι συνέβαινε κι έστειλε ένα ειδικό απόσπασμα της αστυνομίας στη Γουόλ Στριτ για την τήρηση της τάξης. […] Ένας εργάτης εμφανίστηκε στην κορυφή ενός ψηλού κτιρίου για κάποιες επισκευές και το πλήθος νόμισε ότι ήταν επίδοξος αυτόχειρας και περίμενε να τον δει να πηδά […] Η μια φήμη μετά την άλλη σάρωνε τη Γουόλ Στριτ και τα παραρτήματα των χρηματιστηριακών εταιρειών. Τώρα οι μετοχές πουλιούνταν σχεδόν δωρεάν. Το Χρηματιστήριο του Σικάγου και του Μπάφαλο έκλεισαν. Εξελισσόταν ένα κύμα αυτοκτονιών και έντεκα γνωστοί κερδοσκόποι είχαν κιόλας αυτοκτονήσει». Το Μεγάλο Κραχ του 1929, Τζων Κενεθ Γκάλμπρέϊθ

Αυτό, λοιπόν, ήταν το «άδοξο» τέλος, μαζί με την «Μεγάλη Ύφεση» που ακολούθησε, της λεγόμενης «πρώτης εποχής» της παγκοσμιοποίησης; Απλά τοποθετείται χρονικά ανάμεσα στις δύο παγκόσμιες ανθρωποσφαγές; Ο πόλεμος, τα οικονομικά μέτρα, οι αποζημιώσεις «των ηττημένων» της πρώτης παγκόσμιας ανθρωποσφαγής στους «νικητές», που αποδείχτηκαν περισσότερο ευάλωτοι στο να ανακάμψουν στο κυριαρχικό ταμπλό, συναρτώνται με την άλλη ανάκαμψη εκείνη του εθνικισμού, του «απομονωτισμού» του έθνους-κράτους; Η «παρακμή» ή η «υποχώρηση» των «παγκοσμιοποιητικών» χαρακτηριστικών αυτής της περιόδου προετοίμασε ή όχι την επιβολή ολοκληρωτικών μορφών της κυριαρχίας;

Ολοκλήρωση και ολοκληρωτισμός της κυριαρχίας, έννοιες μάλλον αδιάσπαστες στο πέρασμα του χρόνου.

Μια ακόμη, λοιπόν, «οικονομική κρίση»; Η αδίστακτη κερδοφορία των τραπεζών είναι η μόνη υπεύθυνη; Μια ακόμη «φούσκα» που έσκασε εκκωφαντικά ή κάτι πιο πολύπλοκο;

Από τη Χιροσίμα στη Φουκουσίμα…

Καθώς συμπληρώθηκαν 6 χρόνια από το πυρηνικό συμβάν στην Φουκουσίμα, κρίνουμε χρήσιμη την δημοσίευση ενός σχετικού κειμένου από το φύλλο 104 του μηνός Απριλίου 2011 της αναρχικής εφημερίδας ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

Μετά από ένα φυσικό γεγονός, αναμφίβολα σημαντικό και μεγάλο όπως αυτό της σεισμικής δόνησης της τάξης των 9 ρίχτερ, άπαντες ανησύχησαν για την αντίδραση των πυρηνικών σταθμών στην Ιαπωνία. Δυο φυσικές καταστάσεις, που η μια αλληλοεπιδρά στην άλλη, σεισμός και τσουνάμι, λειτούργησαν ασφαλώς καταστροφικά για χιλιάδες ανθρώπους και ζώα αλλά το μέγεθος των μακροχρόνιων συνεπειών, θα είναι πολύ μεγαλύτερο από την τεχνολογική αυθάδεια του «ανθρώπου».

Η κατασκευή και λειτουργία πυρηνικών αντιδραστήρων κατά τις τελευταίες δεκαετίες σε πολλά σημεία του πλανήτη καθιστούν την επαγρύπνηση και αντίσταση, μια αναγκαία και απαραίτητη συνθήκη. Και δυστυχώς, και οι γύρω περιοχές (π.χ. Τουρκία) παρουσιάζονται αποφασισμένες για την κατασκευή πυρηνικών σταθμών. Είναι ξεκάθαρο ότι η λειτουργία πυρηνικών σταθμών έχει αντίκτυπο σε περίπτωση ατυχήματος σε όλες τις όμορες χώρες και ορισμένες φορές και σε περιοχές που βρίσκονται αρκετές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.

Το οξύμωρο στη περίπτωση της Ιαπωνίας είναι ότι η χώρα που δέχθηκε πολύνεκρες ατομικές βόμβες, σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι το 1945, είναι εκείνη που χρησιμοποιεί 54 πυρηνικά εργοστάσια στην επικράτεια της. Προφανώς, η μνήμη παραχώρησε τη θέση της στη λήθη και η κάλυψη του ενεργοβόρου τεχνολογικού πολιτισμού έγινε αυτοσκοπός. Μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γαλλία, είναι η τρίτη σε μέγεθος χώρα στη παραγωγή πυρηνικής ενέργειας. Μολονότι παρουσιάζεται από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης(!) ως μια άρτια και προηγμένη τεχνολογικά χώρα, έχει να επιδείξει αρκετές αστοχίες και σφάλματα ως προς τη λειτουργία των αντιδραστήρων.

Αλλά δεν είναι μόνο οι Χιροσίμα-Ναγκασάκι που ιστορικά αποτυπώνονται ως μια αρνητική θύμηση για την Ιαπωνία, είναι και η περίπτωση του αλιευτικού «Δράκοντας». Την πρώτη Μαρτίου 1954, στη δοκιμή μιας θερμοπυρηνικής βόμβας των ΗΠΑ κοντά στην ατόλη Μπικίνι, στον Ειρηνικό Ωκεανό, με την κωδική ονομασία «Bravo», απελευθερώθηκε 2,5 φορές μεγαλύτερη ισχύς από ό,τι αναμενόταν(!).

Ήχοι και απόηχοι από το 1917

1η ημέρα της Φεβρουαριανής επανάστασης του 1917 στη Ρωσσία

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Πήτερ Ουσπένσκυ, «Αναζητώντας τον κόσμο του θαυμαστού».

[Σελ. 485 – 486]: Τώρα πια, δηλαδή το Νοέμβριο του 1916, η ατμόσφαιρα στη Ρωσία είχε αρχίσει να γίνεται πολύ βαριά. Είχαμε μείνει ως τότε, τουλάχιστον οι περισσότεροι από εμάς, ως εκ θαύματος μακρυά από τα “γεγονότα”. Τώρα, τα “γεγονότα” έρχονταν πιο κοντά μας, δηλαδή έρχονταν πιο κοντά στον καθένα από εμάς προσωπικά και δεν μπορούσαμε πια να μην τα προσέχουμε.

Δεν είναι δική μου δουλειά να περιγράψω ή να αναλύσω το τί γινόταν. Όμως, ήταν μια τόσο εξαιρετική περίοδος που δεν μου είναι δυνατόν να μην αναφέρω καθόλου το τί συνέβαινε γύρω μας. Διαφορετικά θα έπρεπε να παραδεχτώ ότι ήμουν και κουφός και τυφλός. Εξ άλλου, τίποτε δεν θα μπορούσε να μας είχε δώσει τέτοιο υλικό για τη μελέτη της “μηχανικότητας” των γεγονότων, δηλαδή της ολοκληρωτικής και απόλυτης απουσίας κάθε στοιχείου θέλησης, όσο η παρατήρηση των γεγονότων αυτής της περιόδου. Μερικά πράγματα φαίνονταν ή μπορεί να φαίνονταν ότι εξαρτώνται από τη θέληση κάποιου άλλου, αλλά ακόμη κι αυτό ήταν ψευδαίσθηση και στην πραγματικότητα ποτέ δεν ήταν τόσο ξεκάθαρο ότι τα πάντα συμβαίνουν, ότι κανείς δεν κάνει τίποτα.

Συζήτηση στην Αναρχική Αρχειοθήκη

Την Πέμπτη 16 Μαρτίου θα πραγματοποιηθεί στον χώρο της Αναρχικής Αρχειοθήκης (οδός Σαριπόλου 8, δίπλα στο Αρχαιολογικό Μουσείο), η πρώτη συζήτηση του 5^ου Κύκλου.

ΜΕ ΤΙΣ ΑΓΕΛΕΣ ΤΩΝ ΛΥΚΩΝ Ή ΜΕ ΤΙΣ ΑΓΕΛΕΣ ΤΩΝ «ΑΝΘΡΩΠΩΝ»;;;

Το λεγόμενο οικολογικό νορβηγικό κράτος εισάγει προς έγκριση τροπολογία που νομιμοποιεί το κυνήγι «αναψυχής», δηλαδή την δολοφονία και την εξολόθρευση των άκρως απειλουμένων λύκων της χώρας.

Η νέα τροπολογία επιτρέπει τις «ψυχαγωγικές και πολιτιστικές» άδειες κυνηγιού, προεκτείνοντας το δικαίωμα που έχουν ήδη κυνηγοί ή κτηνοτρόφοι στην εξόντωση εκείνων των ‘αρπακτικών» ζώων, που  θεωρούνται «δυνητική ενόχληση» για τους αγρότες και κτηνοτρόφους.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Ναυτεμπορική «περίπου 65 λύκοι ζουν στη Νορβηγία και άλλοι 25 διασχίζουν κατά περιόδους τα σύνορα από τη Σουηδία. Συνολικά στη Σκανδιναβία υπάρχουν σήμερα περίπου 430 λύκοι, ανακάμπτοντας από τους μόλις 10 που είχαν απομείνει τη δεκαετία του 1990. Το κυνήγι αποτελεί τη μεγαλύτερη αιτία θνησιμότητάς τους στην περιοχή».

Η «ΘΥΣΙΑ ΤΗΣ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑΣ» (Γ. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ) ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΦΘΗΝΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΟΛΠΑ…

Τον Οκτώβριο του 2016, η Γιάννα Αγγελοπούλου σε συνέντευξή της στην «Καθημερινή», είπε μεταξύ άλλων για την «σχέση» της με τον μεγάλο κομμουνιστή ηγέτη Τσίπρα: «Γνωριζόμαστε. Όπως είπα, ήρθε η στιγμή που αισθάνθηκα ότι έπρεπε να κάνω μια δήλωση, όπως πραγματικά προσπάθησα να τον βοηθήσω να δει το “μεγάλο” κόσμο στο εξωτερικό – ο ίδιος παραδεχόταν ότι δεν είχε την πείρα ακόμα».

Η Αγγελοπούλου, λοιπόν, καυχήθηκε λίγους μήνες πριν ότι ήταν αυτή που του άνοιξε τα «μάτια», να γνωρίσει και να καταλάβει το «μεγάλο» κόσμο στο εξωτερικό, αφού όπως και ο ίδιος ομολογούσε «δεν είχε ακόμη την πείρα».

Η Ευρασία, το Βιετνάμ και οι μπίζνες

Την ώρα που μεγάλοι διεθνείς ειδησεογραφικοί οργανισμοί μετακινούν το κέντρο βάρους τους από την Ευρώπη στην Ασία, μεταφέροντας εκεί τα γραφεία τους λόγω του γεωπολιτικού ενδιαφέροντος που μετατοπίζεται ανατολικότερα, μια σειρά γεγονότων έρχεται να επιβεβαιώσει αυτή την εξέλιξη των τελευταίων χρόνων, η οποία, σε πολλές περιπτώσεις, φέρει και την χαρακτηριστική ονομασία Ευρασία. Αυτή συναντάται όλο και συχνότερα στις αναλύσεις που διαβάζουμε καθημερινά από τα Μέσα.

Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι χρονικά βρισκόμαστε στο σημείο σημαντικών αλλαγών και μεταβολών και ότι η πολιτική γεωγραφία βρίσκεται υπό νέα διαμόρφωση για τις συγκεκριμένες περιοχές. Ο σχετικός όρος «Ευρασία», πέραν της γεωγραφικής του διάστασης, δεν είναι καινούργιος πολιτικά, αλλά συναντάται αρκετά νωρίτερα στη σύγχρονη ιστορία. O Χάλφορντ Μακίντερ (Halford Mackinder) (1861-1947), βρετανικής καταγωγής, ένας από τους σημαντικότερους θεωρητικούς της γεωπολιτικής ισχύος, στη θεωρία του για την Κεντρική Γη την οποία δημοσίευσε το 1904, προτείνει ένα γεωπολιτικό σενάριο σε παγκόσμια κλίμακα, προσπαθώντας να εξηγήσει τη λειτουργία του κόσμου.