Η ανελέητη και μεθοδική καταστροφή της φύσης οφειλόταν ανέκαθεν στην επιθυμία της κυριαρχίας για κέρδος. Η βιομηχανική έξαρση (18ος αιώνας) προκάλεσε την επώδυνη, για το φυσικό περιβάλλον, τσιμεντοποίηση του εδάφους, ώστε να καλυφθούν οι στεγαστικές ανάγκες χιλιάδων ανθρώπων που εξωθήθηκαν στα διάφορα αστικά κέντρα, ενώ η μόλυνση άρχισε να πρωτοεμφανίζεται σε πόλεις και περιοχές γύρω από τις βιομηχανικές ζώνες.
Επί τρεις αιώνες η κυριαρχία εντατικοποίησε την λεηλασία του περιβάλλοντος για την εξασφάλιση των πολυπόθητων πρώτων υλών, οι οποίες αποτελούν την αφετηρία του πλουτισμού, με σκοπό την παραγωγή των προϊόντων και κατ’ επέκταση την οικονομική επιβολή και τον έλεγχο των κοινωνιών.