ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΕΣ ΠΟΙΝΕΣ ΣΤΟΥΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΜΕ ΒΟΜΒΕΣ ΜΟΛΟΤΟΦ

Οι εκδικητικές ποινές, που επέβαλε το Τριμελές Εφετείου Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης, κατά πλειοψηφία, πριν λίγες ημέρες στους ζηλωτές μοναχούς και τον ηγούμενο της Μονής Εσφιγμένου του Αγίου Όρους σύμφωνα με τον μοναχό Σάββα στον οποίο επιβλήθηκε ποινή 10 ετών και 4 μηνών για συνέργεια με αναστολή, είναι προϊόν φρονηματικής δίωξης:

«Πρόκειται ουσιαστικά για δίωξη φρονήματος, αυτές τις παλαιού τύπου διώξεις φρονήματος. Με τη διαφορά πρώτον ότι πρόκειται για τόπον Άγιο, το Άγιον Όρος και δεύτερον, ότι αντί για αυταρχικό καθεστώς, έχουμε αυταρχικό Πατριάρχη».

Οι Εσφιγμενίτες μοναχοί το 2013 είχαν αντισταθεί σθεναρά στην εκδίωξή τους από την μονή επιτιθέμενοι με βόμβες μολότοφ σε δικαστικούς επιμελητές, που συνόδευαν μοναχούς της Νέας Αδελφότητας οι οποίοι κάνοντας χρήση απόφασης ασφαλιστικών μέτρων επιχειρούσαν να εισέλθουν στο κονάκι της μονής.

Η ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΟΡΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΩΡΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ…

«Ψώματα κι αλήθεια, ετσά ’ν’ τα παραμύθια. Παραμύθι μύθαρος, η κοιλιά σας πίθαρος».

«Θα σου πω κάτι, έχω χρηματοδοτήσει ένα έθνος που λέγεται Μαορί, πριν το χρηματοδοτήσουμε για πάρα πολλά χρόνια προσπαθούσαν να κερδίσουν τις δίκες στα δικαστήρια στα Ηνωμένα Έθνη, γιατί είναι Έθνος! Αυτό το έθνος λοιπόν το χρηματοδοτήσαμε γιατί έχουμε πολλά μαζί του και μας υποσχέθηκαν ότι θα μας δώσουνε τα χειρόγραφα, πρόσεξε, τα οποία τα έχουμε στα χέρια μας τώρα, τα χειρόγραφα συμβόλαια που είχαν οι πρόγονοί τους με τον Μέγα Αλέξανδρο! Άρα κύριοι, έχω τα πρωτότυπα στα χέρια μου.

Οι Μαορί είναι οι Μουρ και για όποιον ξέρει ποιοι είναι οι Μουρ, οι Μουρ είναι οι άνθρωποι της Ατλαντίδος, που η Αμερική είναι δικιά σου. Και οι Ινδιάνοι είναι δικοί μας και οι Ναβάχος τα σύμβολά μας είναι δικά μας όλα!

Τι δεν καταλαβαίνετε κύριοι, που δεν ξέρετε ποιοι είμαστε, που βγήκαν κάποιοι και είπαν ότι είμαστε τεμπέληδες και βγήκαν όλα αυτά τα ζώα να θάψουν τον πολιτισμό και το παρελθόν μας. Αν θάψουν το παρελθόν μου δεν είμαι κανένας! Μη κοιτάτε ρε ζώα εσείς, που δεν έχετε, τι να θάψετε; Ούτε να θάψετε δεν έχετε! Αλλά εγώ δεν μπορώ να θάψω το παρελθόν μου.

ΣΤΟΥ ΚΑΣΙΔΗ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ, ΕΜΑΛΩΝΑΝ ΔΥΟ ΓΑΪΔΑΡΟΙ…

---

«Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη, δώσ’ της κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι ν’ αρχινίσει».

Τάραξε τα «νερά» ο πάλαι ποτέ «αναντικατάστατος», δεσπότης του εκσυγχρονισμού, πρωθυπουργός τρισμέγιστος των καιρών των παχέων αγελάδων, των «μεγάλων έργων», ο πρωθυπουργός του Χρηματιστηρίου, του Άκη του Τσοχατζόπουλου και του Γιάννου, του Παπαντωνίου, του Τσουκάτου της Πόπης, (και τόσων πολλών άλλων, που συμπαθάτε μας, δεν προλαβαίνουμε να αναφέρουμε) που επί των ημερών του παρ’ ολίγο οι πασόκοι, αλλά και οι κάθε λογής αφηνιασμένοι λαμόγιοι των υπόλοιπων κομμάτων, ουδενός εξαιρουμένου, μπούκωσαν τόσο από τις αρπαχτές, που δεν πήγαινε άλλο. Ναι, μιλάμε για τον Σημίτη, που είπε και ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στους Αμερικάνους για τα Ίμια, γιατί δεν ήταν αχάριστος, αλλά όλοι οι άσχετοι έτρεξαν να τον φάνε. Ουστ, αγνώμονες κωλοέλληνες…

Στρώστε τον κώλο σας να μάθετε ξύλα απελέκητα. Θαυμάστε τον!

Ερ. Κύριε Πρόεδρε, πότε πήραμε την κάτω βόλτα;

Σημίτης: Το ερώτημα αυτό δημιουργεί την εντύπωση ότι κάποτε ήταν όλα καλά και μετά ξαφνικά, πήγαν όλα στραβά. Δεν ήταν κάποτε όλα καλά. Απλώς η Ελλάδα είχε κάνει –πάρα την υστέρηση της– θέλω να το υπογραμμίσω αυτό- ένα σημαντικό βήμα κατά τη δεκαετία 1994-2004. Αυτή η βελτίωση τής επέτρεψε να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης, την 01/01/2001 και να εισαγάγει το ευρώ ως νόμισμα, τον Ιανουάριο του 2002. Αναφέρω ενδεικτικά, ότι ο μέσος ρυθμός ανάπτυξης του ΑΕΠ, ήταν την τετραετία 1996 – 1999, 3,2% όταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ήταν 2,5%. Τη δεύτερη τετραετία 2000 – 2003, ο ρυθμός της ανάπτυξης της Ελλάδος αυξήθηκε στο 4,2%, ενώ στην Ε.Ε. των 15 ήταν μόνο 1,6%. Εκείνη η οχταετία αποτελούσε μία πρωτόγνωρη εξέλιξη στην Ελλάδα. Ποτέ άλλοτε στην Ελλάδα, δεν υπήρχε επί τόσο καιρό, ένας τόσο θετικός υψηλός ρυθμός ανάπτυξης».

Αριστερά και ρεμπέτικο

«Φυλάγαμε τσίλιες οι τρεις μας, γωνία Αρριανού-Ολύμπου. Κρατούσαμε σφιχτά το περίστροφο, με το χέρι στη φαρδιά τσέπη του σακακιού που φούσκωνε, όπως στην τελευταία ταινία του Τζώρτζ Ραφτ. Στις οχτώ ακριβώς ακούστηκε μια ριπή από πολυβόλο και σε λίγο σκόρπιοι πυροβολισμοί. Στις οχτώ και πέντε έφτασε ο Γαλάνης να μας πει να διαλυθούμε. Εγώ κατέβαινα μαζί του μέχρι την Εγνατία. «Απλή δουλειά» είπε. «Μόλις μπήκαμε μέσα στον τεκέ τούς βρήκαμε όλους ξαπλωμένους στην κουρελού, ακίνητους, σα να μην άκουσαν που μπήκαμε. Τους φωνάξαμε να σηκωθούν. Δε σηκωθήκανε, ήτανε βαριά μαστουρωμένοι. Τους ρίξαμε με την ησυχία μας μια και καλή. Δε σάλεψε κανείς τους, ούτε κιχ, οχτώ άτομα. Θ’ ανασάνει τώρα η γειτονιά από την αλητεία του Κιορπέ». «Πάρε το περίστροφο» είπα «δεν έχω που να το ακουμπήσω απόψε». Πρόσεξα τη φωνή μου. Την πρόσεξε και ο Γαλάνης. «Σε καταλαβαίνω» είπε. «Δεν έχεις συνηθίσει ακόμα». «Είναι κι αυτό» είπα.» (Μανώλης Αναγνωστάκης, «Το Περιθώριο ’68-’69»).

Μαρτυρία του ποιητή Μανώλη Αναγνωστάκη, από την έφοδο της ΟΠΛΑ σε τεκέ της Θεσσαλονίκης και την εκτέλεση των θαμώνων την περίοδο του εμφυλίου πολέμου.

Το ρεμπέτικο τραγούδι είναι απότοκο των ραγ­δαίων και βίαιων κυριαρχικών εξελίξεων, που έλαβαν χώρα στον ελλαδικό χώρο από τον 19ο αιώνα, με την ίδρυση του ελλαδικού κράτους. Το γεγονός της απομάκρυνσης μεγάλων πληθυσμών από την ύπαιθρο και τις κοινότητες και η εγκατάστασή τους στις μεγάλες πόλεις, υπήρξε καθοριστικό για την γέννηση και την σχηματοποίηση ενός τραγουδιού, που τουλάχιστον στην αρχή της δημιουργίας του, ήταν έκφραση όλων αυτών που δεν μπορούσαν να αφομοιωθούν στις νέες κυριαρχικές συνθήκες. Υπήρξε έκφραση όλων αυτών που εγκατέλειψαν την ύπαιθρο και την κοινότητα και ξεβράστηκαν στα λιμάνια και στις σκιές των απρόσωπων πόλεων, που όλο και μεγάλωναν. Η αμηχανία μπροστά στα νέα δεδομένα των ανθρώπων που το δημιούργησαν, ο τρόπος έκφρασης μιας συγκεκριμένης κοινότητας ανθρώπων, τα πάθη της, οι έρωτες της και ο τρόπος επικοινωνίας όσων είτε δεν μπορούσαν, είτε δεν ήθελαν να συμμετάσχουν στην κανονικότητα της κοινωνίας. Στην πορεία και ειδικότερα με την εδραίωση της δισκογραφίας στα μέσα του 20ου αιώνα, το ρεμπέτικο τραγούδι στρογγυλοποιήθηκε, κόπηκε και ράφτηκε ώστε να χωρέσει σε δίσκους γραμμοφώνου, έγινε εμπορικό προϊόν και βαφτίστηκε, ανάλογα με τους καιρούς και την πολιτική εξουσία που κυριαρχούσε, περιθωριακό, χασικλίδικο, αυθεντικό, λαϊκό κλπ. Κυνηγήθηκε από πολλούς σε όλη την διαδρομή του, αλλά, από την μεταπολίτευση και μετά βαπτίστηκε ως γνήσια «λαϊκή έκφραση» και θεοποιήθηκε, από τον ίδιο πολιτικό χώρο που κάποτε το κυνήγησε λυσσασμένα, την αριστερά. Τέτοιες πρακτικές αφομοίωσης, αφού πρώτα παρέλθει το στάδιο των καταγγελιών και των διώξεων, είναι γνωστές στον εν λόγω πολιτικό χώρο.

ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ; ΜΕ ΠΟΡΔΕΣ ΔΕΝ ΒΑΦΟΝΤΑΙ ΑΥΓΑ…

Για μιαν ακόμη φορά το «ηρωικό» καθεστώς Τσίπρα εμφανίζεται να δίνει μια «μάχη χαρακωμάτων» προτού πέσει σαν ψόφιος κοριός, αλλά «τιμημένα» μπροστά στις «παράλογες απαιτήσεις των ακραίων κύκλων των εταίρων».

Το κρέας θα βαπτιστεί και πάλι ψάρι, η «συμβιβαστική φόρμουλα» θα βρεθεί εκ νέου δήθεν την τελευταία στιγμή και η κυβέρνηση θα ψηφίσει προκαταβολικά τα μέτρα, αφού θα πει και ένα τραγουδάκι, που θα λέει κάτι για ρήτρα που θα της επιτρέπει τάχα να μην τα εφαρμόσει σε περίπτωση, που οι δημοσιονομικές επιδόσεις εξασφαλίζουν το πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ χωρίς αυτά, ενώ ο δράκος του παραμυθιού δηλαδή οι θεσμοί θα δώσουν το πράσινο φως για να συγκεκριμενοποιήσει η ευρωζώνη τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος.

Treushandstadt: Όταν η Δυτική Γερμανία εκποιούσε την Ανατολική

Ήταν αρχές της δεκαετίας του ’90 όταν τα ελλαδικά δελτία ειδήσεων πρόβαλαν σχεδόν καθημερινά εικόνες από πυρπολήσεις ξενώνων υποδοχής προσφύγων στη Γερμανία. Σχεδόν 200 άνθρωποι είχαν χάσει τότε τη ζωή τους από τις επιθέσεις των νεοναζί σκίνχεντς. Την ίδια περίοδο στον ελλαδικό χώρο, η κυβέρνηση Μητσοτάκη ανήγαγε το «Μακεδονικό» σε μείζον θέμα κατεβάζοντας σε συλλαλητήρια εθνικής παράκρουσης εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου, υποχρεώνοντας και τους μαθητές των σχολείων να παρευρεθούν σε αυτά. Τους μαθητές που την αμέσως προηγούμενη περίοδο, το χειμώνα του 1990-91, είχαν με επιτυχία πραγματοποιήσει πολυήμερες συγκρουσιακές καταλήψεις. Παράλληλα με το «Μακεδονικό», οι παλαιότεροι θα θυμούνται επίσης και την ενδυματολογική «μόδα» που κυκλοφορούσε στον ελλαδικό χώρο, την εποχή εκείνη, με τις μπότες «βέρμαχτ» και μάρτινς να είναι must. Και ο εγχώριος αντιπρόσωπος του άμορφου κράματος νεοφιλελευθερισμού και λαϊκής δεξιάς να προσπαθεί άγαρμπα και άτσαλα να εφαρμόσει τις επιταγές της «νεοφιλελεύθερης διεθνούς».

ΥΓΡΟΤΟΠΟΣ ΚΟΛΟΒΡΕΧΤΗΣ

Αναδημοσιεύουμε ένα κείμενο για τον υγρότοπο «κολοβρέχτη» που, παρ’ ότι έχουν περάσει αρκετά χρόνια, συνεχίζει να δέχεται αλλεπάλληλες φωτιές-εμπρησμούς, από επίδοξους διεκδικητές και καταπατητές. Ορισμένοι από τους όμορους καλλιεργητές προσπαθούν να δημιουργήσουν το έδαφος για να εισβάλουν περισσότερο μέσα στον πυρήνα του υδροβιοτόπου, μπαζώνοντας τον. Δεν έχουν αναγνωρίσει την αξία των υγροτόπων στο περιβάλλον αλλά μονάχα την αξία του χρήματος…

Στις 2 Φλεβάρη πραγματοποιήθηκε στη Χαλκίδα συγκέντρωση διαμαρτυρίας, στη διεύθυνση ΥΠΕΧΩΔΕ, για το ζήτημα του υγρότοπου Κολοβρέχτη. Το κάλεσμα έγινε από την Ομάδα Διάσωσης Κολοβρέχτη, η οποία δραστηριοποιείται τα τελευταία δέκα χρόνια, με σκοπό τη σωτηρία ενός από τους ελάχιστους υγροτόπους στην Εύβοια. Η τελευταία κινητοποίηση προς το ΥΠΕΧΩΔΕ έχει να κάνει με την «ύποπτη» αδράνεια των αρμόδιων υπηρεσιών στο να χαρακτηρίσουν την περιοχή υδροβιότοπο. Συγκεκριμένα ο υπ. Σουφλιάς αποποιείται τις ευθύνες, να χαρακτηριστεί η περιοχή οριστικά ευαίσθητη και ρίχνει το μπαλάκι στην Περιφέρεια Στ. Ελλάδας, Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Εύβοιας και Δημοτικές Αρχές. Οι τελευταίοι και άμεσα ενδιαφερόμενοι Δήμοι Μεσσαπίων και Νέας Αρτάκης νίπτουν τας χείρας. Συγκεκριμένα ο Δήμος Νέας Αρτάκης λειτουργεί παράνομο βιολογικό καθαρισμό λυμάτων, τα οποία χύνονται εντός του υγροτόπου. Από την άλλη πλευρά ο Δήμος Μεσσαπίων, αφού αρχικά μπλόκαρε προεγκριμένο πρόγραμμα προστασίας και ανάδειξης του υγροτόπου, προχώρησε σε μια εξωφρενική απόφαση, δηλώνοντας ότι η περιοχή «ενδείκνυται για ανοικοδόμηση και ραγδαία ανάπτυξη».

Η ιστορία της Sarah: ένα αποικιακό έκθεμα

Γεννημένη από μία οικογένεια Khoisan, η Saartjie Baartman του Namaqua παρουσιάσθηκε στο Λονδίνο στις αρχές του 19ου αιώνα, μέχρι τον θάνατό της, το 1815.

Η απαρχή της έκθεσης των «πρωτόγονων» σε κήπους άρχισε, κατά την σύγχρονη ιστορία, όταν εξερευνητές, όπως ο Κολόμβος και ο Βεσπούκιος, δελέασαν ιθαγενείς ώστε να έρθουν στην Ευρώπη. Για να αποδειχθεί η ανακάλυψη των εξωτικών νησιών, οι ιθαγενείς παρέλασαν σαν τρόπαια. Αλλά αυτό που ξεκίνησε ως περίεργο δέος, επιδεινώθηκε σε μια εποχή φυλετικής ανωτερότητας και με την εφεύρεση του «άγριου» ανθρώπου.

Ένα 20χρονο κορίτσι από τη Νότια Αφρική, γνωστή ως Sarah “Saartjie” Baartman, θα είναι το σύμβολο της σκοτεινής εποχής που οδήγησε στην αύξηση της δημοτικότητας των ανθρώπινων ζωολογικών κήπων. Είχε προσληφθεί από έναν έμπορο εξωτικών ζώων με έδρα το Κέιπ Τάουν και ταξίδεψε στο Λονδίνο το 1810 για να λάβει μέρος σε μια έκθεση. Η νεαρή γυναίκα πήγε πρόθυμα προσδοκώντας πλούτο και φήμη. Οι εκθέτες έψαχναν για ορισμένα χαρακτηριστικά στα «εξωτικά» εκθέματα τους, είτε που να συμπίπτουν με την ιδανική Ευρωπαϊκή ομορφιά, είτε που να αποτελούν απροσδόκητη καινοτομία.

O ΟΜΠΑΜΑ, ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ Η «ΕΠΟΧΗ» ΤΡΑΜΠ…

Λίγο πριν παραδώσει ο Μπάρακ Ομπάμα τα «κλειδιά» του Λευκού Οίκου στον διάδοχό του Ντόναλντ Τραμπ αποφάσισε την απέλαση 35 Ρώσων διπλωματών από τις ΗΠΑ ως αντίποινα για την φερόμενη εμπλοκή τους στην γνωστή «διαρροή» της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας της Χίλαρι Κλίντον, του συνεργάτη της Τζον Ποντέστα και του Δημοκρατικού Κόμματος.

Με άλλα λόγια ο Ομπάμα και το σύστημα πολιτικής και οικονομικής εξουσίας που εκπροσωπούσε, αποφάσισαν με την συνδρομή και την σύμφωνη γνώμη ενός σημαντικού τμήματος των μυστικών υπηρεσιών, όχι μόνο να κατηγορήσουν στα λόγια τον ρωσικό παράγοντα για αθέμιτη παρέμβαση στην εκλογική διαδικασία που ανέδειξε πρόεδρο των ΗΠΑ τον Ντόναλντ Τραμπ, αλλά και να επιβάλλει κυρώσεις απελαύνοντας δεκάδες μέλη της ρωσικής διπλωματικής αποστολής.

«Οι ενέργειες αυτές ακολουθούν επανειλημμένες κατ’ ιδίαν και δημόσιες προειδοποιήσεις μας προς τη ρωσική κυβέρνηση και αποτελούν μια απαραίτητη και προσήκουσα αντίδραση στην προσπάθεια να πληγούν τα συμφέροντα των ΗΠΑ, κατά παράβαση των καθιερωμένων διεθνών πρακτικών συμπεριφοράς», τόνισε ο Ομπάμα σε μια ανακοίνωση που δόθηκε στη δημοσιότητα από την αμερικανική προεδρία.

ΟΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ «ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ» ΖΩΟΛΟΓΙΚΟΙ ΚΗΠΟΙ – ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ –

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Αποτελεί γενική ιστορική γνώση ότι ο αφρικανικός πολιτισμός προϋπήρχε των απαρχών της Καυκάσιας φυλής. Ωστόσο, οι Ευρωκεντρικοί ιστορικοί προσπαθούσαν πάντοτε να κάνουν την Αφρικανική και τις άλλες ανθρώπινες φυλές να φαίνονται κατώτερες από την Καυκάσια φυλή. Τα ιστορικά επιτεύγματα των πολιτισμών, όπως του Αιγυπτιακού, αλλά και του πολιτισμού των Νουβίων, παρέμεναν κρυμμένα μέχρι πρόσφατα, όπου ιστορικοί, όπως οι Cheikh Anta Diop, Ivan Sertima, Amiri Baraka, Molefi Kete Asante, Rashidi Runoko και άλλοι, τα αποκάλυψαν στον κόσμο.

Οι Αφρικανοί, καθώς και άλλες φυλές, συνέβαλαν τα μέγιστα στη λογοτεχνία, την επιστήμη, την αστρολογία, τη μουσική και άλλες μορφές τέχνης. Παρ’ όλα αυτά, με την κυριαρχία της Καυκάσιας φυλής πάνω στις υπόλοιπες ανθρώπινες φυλές κατά την πρόσφατη ιστορία, οι μελετητές μάλλον θεωρούσαν όλες τις άλλες φυλές, και ειδικά τους Αφρικανούς (μαύρους), ως πρωτόγονα όντα των οποίων η διανοητική ικανότητα είναι παρόμοια με εκείνη των γοριλών ή των πιθήκων.

Έτσι, προς λαθεμένη τέρψη της μυωπικής θεωρίας του Δαρβινισμού, χτίστηκαν ανθρώπινοι ζωολογικοί κήποι σε όλη την Ευρώπη για να χλευαστούν οι άλλες ανθρώπινες φυλές.

Χίλιες «νίκες», δεν αξίζουν όσο μια ήττα…

«Είναι κακή επιλογή να αφεθείς να αποκλειστείς σε περικυκλωμένο στρατόπεδο […] Για να είναι έντιμη η παράδοση ενός φρουρίου οφείλει να προβλέπει δυσμενείς όρους για την φρουρά. Υπάρχει πάντα προκατάληψη σε βάρος της φρουράς, που εξέρχεται από μια θέση πάνω σε μια χρυσή βέργα», Εγχειρίδιο Πολέμου, Ναπολέων

Πολλοί θεωρούν λανθασμένα ότι η καταστολή είναι μια επίπεδη διαδικασία, που μοιάζει κάπως με την εκτέλεση της ίδιας και της ίδιας συνταγής, που πάνω κάτω θα επιφέρει και το ίδιο αποτέλεσμα.

Ας εστιάσουμε σε ορισμένα χαρακτηριστικά της, που όπως φαίνεται είτε σκοπίμως υποτιμούνται ή ακόμη χειρότερα αγνοούνται πανηγυρικά την περίοδο που διανύουμε.

Το «έδαφος», στο οποίο επιλέγουμε οι αναρχικοί να συγκρουστούμε με κάθε μέσο ενάντια σε κάθε μορφής εξουσία πρώτα απ’ όλα, όπως όλοι γνωρίζουν, οφείλουμε, όχι απλά να το γνωρίσουμε, αλλά να το μελετήσουμε βαθιά.

Το «έδαφος» αυτό χάνεται από τον ορίζοντα, όταν βασιλεύει η λήθη, η απαξία του παρελθόντος. Η σύγκρουση αυτή δεν ξεκίνησε «σήμερα», ούτε θα τελειώσει «αύριο», και βέβαια δεν είναι αποκλειστική υπόθεση των αναρχικών.

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ…

«Divide et impera», (διαίρει και βασίλευε) «Divide ut imperas», «Divide ut regnes»  (… για να βασιλέψεις).

«Όλοι μαζί ήταν γενναίοι, μα όταν άρχισε ο καθένας να σκέφτεται τον δικό του κίνδυνο, έγιναν δειλοί και πειθήνιοι» Τίτος Λίβιος

«Εν δε διχοστασίη και Ανδροκλέης πολεμαρχεί» (όταν πέφτει διχόνοια, κυβερνά ακόμα κι ο Ανδροκλής»,  Κρατίνος, κωμικός ποιητής, πρόδρομος του Αριστοφάνη

Ο καρδινάλιος Γούλσυ (Wolsey), αρχιεπίσκοπος της Υόρκης και πρωτοσύμβουλος του βασιλιά Ερρίκου 8ου στις αρχές του 16ου αιώνα θέλοντας να βρει τον τρόπο να αντιμετωπίσει η Αγγλία την Ισπανία και τον οίκο των Αψβούργων, που είχαν συμμαχήσει και κυριαρχούσαν στην Ευρώπη έθεσε το ζήτημα της «ισορροπίας των δυνάμεων» με τον εξής τρόπο:

«Πρέπει να εμποδίζουμε κάθε ευρωπαϊκό κράτος να γίνεται πολύ δυνατό, και να φροντίζουμε να διατηρούμε δύο ομάδες κρατών περίπου ισοδύναμες, υποστηρίζοντας πότε τη μια και πότε την άλλη, και μην αφήνοντας καμιάν απ’ αυτές να υπολογίζει με βεβαιότητα στη συνεχή υποστήριξη της Αγγλίας».

Ο καρδινάλιος ουσιαστικά επαναδιατύπωσε ένα δόγμα με το οποίο αυτοκρατορίες, κράτη, αλλά και συνασπισμοί κρατών, όχι μόνο για εκατοντάδες, αλλά για χιλιάδες χρόνια διαχειρίζονταν την ισχύ τους, προσδιορίζοντας τους συσχετισμούς, τις συμμαχίες, που μεταβάλλονταν ή διατηρούνταν άλλοτε με βραδύτητα και άλλοτε με την ταχύτητα και την βιαιότητα, που επέβαλλαν οι σχεδιασμοί που επικρατούσαν.

Όταν το δάκτυλο έδειχνε το φεγγάρι, ο ηλίθιος κοίταζε το δάκτυλο

Τα ζητήματα ανομίας και ασυδοσίας περιθωριακών, όπως ενίοτε αποκαλούνται, ατόμων, ή ομάδων το τελευταίο διάστημα, αφορούν σύμφωνα με τους διαπρύσιους υπερασπιστές της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, οι οποίοι δήθεν αντιπολιτεύονται το καθεστώς Τσίπρα, την ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων, που συμπεριλαμβάνει φυσικά και το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.

Θα αναφωνήσει, ίσως, κάποιος «Τι είχες Μάη μου; Τι είχα πάντα».

Προφανώς η πραγματικότητα, όμως, είναι πολύ διαφορετική. Εκτός και αν δεχθούμε ότι οι συνθήκες δεν έχουν μεταβληθεί στο παραμικρό, ότι οι ευρύτερες διεργασίες, αλλά και εκείνες που αφορούν τους αναρχικούς-αντιεξουσιαστές, είναι απλά υποτονικές, και επειδή κάτι τέτοιο είναι γενικά ένα σημάδι των καιρών καταλήγουμε αδιάφοροι να αποφανθούμε με την γνωστή ρήση «ότι βρέξει ας κατεβάσει».

Όπως είπαμε, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.

Τραμπ-Μαρί-Χουάνα!

Αποτελεί κοινή παραδοχή το ότι οι δημοκράτες είναι ασυναγώνιστοι παραβάτες των κανόνων της δημοκρατίας, στην οποία με πολλαπλούς λόγους επιδεικνύουν την υποτιθέμενη προσήλωσή τους. Ως τέτοιοι είναι διαρκείς αρνητές των νόμων και των κανόνων της αγαπημένης τους δημοκρατίας.

Η επιβεβαίωση των παραπάνω γίνεται κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε στιγμή, αν παρατηρήσει κάποιος τα λεγόμενα και τις πρακτικές των πολιτικών, των κατ’ εξοχήν υπερασπιστών τού εκάστοτε δημοκρατικού πολιτεύματος, το οποίο είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους επιβάλλεται η εξουσία, το κράτος και, ευρύτερα, η κυριαρχία. Για τους δημοκράτες, λοιπόν, είναι αποδεκτό μόνο ό,τι δεν συμφέρει την εκάστοτε κλίκα που κυβερνά ή διαχειρίζεται τις εξουσιαστικές υποθέσεις. Όλα τα άλλα είναι αντιδημοκρατικά ακόμη κι αν βρίσκονται τυπικά και ουσιαστικά εντός των κανόνων του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Ας μην ασχοληθούμε με την, επίσης, προσφυγή στους δημοκρατικούς θεσμούς και νόμους όσων υποτίθεται πως πολεμούν το δημοκρατικό σύστημα διακυβέρνησης και ας περάσουμε απ’ ευθείας στο «ψητό».

Δώρο στο χιόνι

Κάποτε ήταν ένας βασιλιάς, που είχε ό,τι ήθελε. Διέθετε όλη τη δύναμη και την είχε μετατρέψει σε εξουσία. Όλοι τον υπηρετούσαν, δεν υπήρχε κανείς να μη δουλεύει γι’ αυτόν. Κι όμως, εκείνος αφού ικανοποίησε κάθε επιθυμία και μετά κάθε πάθος κι ύστερα κάθε διαστροφή του κι αφού βαρέθηκε ακόμη και να βαριέται, σκέφτηκε πως ήθελε να βρει έναν τρόπο να διασκεδάσει. Θυμήθηκε τα παιδικά του χρόνια και πήγε σ’ ένα τσίρκο.

Διασκέδασε με την καρδιά του σαν παιδί. Είδε τους ακροβάτες και τους γελωτοποιούς, είδε τους χορευτές και τους τραγουδιστές. Χάρηκε. Έπειτα, βρήκε έναν περιπλανώμενο θίασο. Αφού πέρασαν από μπροστά του όλοι οι ηθοποιοί κι οι μαϊμούδες κι οι αρκούδες, αφού είδε τη γυναίκα με τα μούσια και το νάνο με τα μεγάλα πόδια, τον πιο άσχημο άντρα του κόσμου και την πιο αστεία σουπιέρα που πετάει, αποφάσισε να επιστρέψει στο βασίλειό του.

Καθώς βάδιζε στα σκοτεινά, βρέθηκε μπροστά σε ένα τροχόσπιτο. Ήταν απ’ το καραβάνι των περαστικών μοναχικών. Κι εκείνο το κόκκινο τροχόσπιτο, που έβγαζε μια παράξενη λάμψη, που θα ξεσήκωνε και τον πιο αδιάφορο, δεν τον άφησε να φύγει έτσι. Μπήκε μέσα χωρίς δεύτερη σκέψη. Εκεί τον περίμενε η μάγισσα.

ΠΙΣΩ… ΟΛΟΤΑΧΩΣ!!!

Η ζωή στο μέλλον κάποτε φάνταζε ονειρική, με αυτοματισμούς, γυαλιστερές επιφάνειες και… λαστέξ στολές. Τώρα, μοιάζει ολοένα και περισσότερο με απειλή. Όπως πολύ σωστά είπε ο Ray Bradbury (1920-2012), αμερικανός συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας: «Οι άνθρωποι μού ζητούν να προβλέψω το μέλλον. Ενώ εγώ απλά προσπαθώ να το εμποδίσω.»

Μας προετοιμάζουν για μια μελλοντική ζωή μέσα σε τεχνητές συνθήκες. Η ζωή σε άλλους πλανήτες ή σε έρημα μέρη της γης μπορεί να έχει πολλά οφέλη για τους εξουσιαστές. Και μόνο η απομάκρυνση από τον φυσιολογικό τρόπο ζωής μάς μεταμορφώνει σιγά-σιγά σε ρομποτάκια. Έως ότου τα πραγματικά ρομποτάκια να πάρουν τη θέση μας…

Για του λόγου το αληθές, ακολουθούν οι παρακάτω ειδήσεις, που δημοσιεύτηκαν πρόσφατα και υπερτονίζουν τις «θετικές» πτυχές διάφορων αφύσικων νεωτερικών επιτευγμάτων.

Αρκεί να σκεφτούμε πόσα άλλα προετοιμάζουν, που δεν τα διαρρέουν στον τύπο. Στο χέρι μας είναι να διώξουμε τον φουτουριστικό εφιάλτη πριν μας μετατρέψει σε πίξελ, ολογράμματα ή ανθρώπους με βραχιολάκια και διακόπτη ον/οφ.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ «ΑΣΩΤΟΥ», ΟΙ ΑΣΚΗΣΕΙΣ «ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ» ΚΑΙ Η ΠΑΛΙΝΟΡΘΩΣΗ ΤΗΣ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ…

«Ο Γιώργος είναι πονηρός και από τις 11 και μπρος κυκλοφοράει σαν γαμπρός»!!!

Με ιδιαίτερη συγκίνηση πληροφορηθήκαμε την απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου και του ιστορικού κόμματος που ίδρυσε, να ενταχθεί στην Δημοκρατική Συμπαράταξη. Βέβαια τα «σημάδια» εμείς τα είχαμε προσέξει. Είχαμε ήδη καταγράψει σε ανύποπτο χρόνο την σημασία της «ανύποπτης» και δήθεν αθώας επανεμφάνισης του Γιώργου Παπανδρέου και βέβαια τον συμβολικό της χαρακτήρα:

Γράφαμε μόλις πριν λίγο καιρό:

«Η είδηση πέρασε στα ψιλά των ΜΜΕ, όπως άλλωστε γίνεται μ’ όλες τις συμβολικές αλλά και ουσιώδεις κινήσεις των μεγάλων οραματιστών στην ιστορία, που στην αρχή αγνοούνται επιδεικτικά από τους σύγχρονoύς τους, ενίοτε λοιδορούνται, για να βρουν τελικά συνήθως την θέση, που τους αρμόζει μετά το θάνατό τους. Σεμνός, όπως πάντα, ο χωρίς μουστάκι Παπανδρέου, δεν φώτισε τους λόγους αυτής της ιστορικής του απόφασης, δεν εξήγησε στον λαό που διψάει να μάθει, τους λόγους, το νόημα του συμβολισμού, και εν συνεχεία το βάθος του οράματος, που τον έχει κυριεύσει. Η επανεμφάνιση του Γιωργάκη Παπανδρέου, αποτέλεσε από μόνη της ένα σημαντικό miracolo. Και τώρα τα σημάδια πληθαίνουν. Ο Παπανδρέου χωρίς μουστάκι!!! Όσοι αμφισβήτησαν ή εξακολουθούν να αμφισβητούν την διορατικότητα του Γιωργάκη, ας φάνε τώρα σκατά, το λιγότερο… Ας τολμήσει, τώρα, οποιοσδήποτε να προσπεράσει τα σημεία και τέρατα, για τα οποία μόνο εμείς είχαμε προειδοποιήσει…»

Ο ΣΟΪΜΠΛΕ «ΤΡΕΛΛΑΘΗΚΕ», ΤΟ ΔΝΤ «ΠΗΓΑΙΝΟΕΡΧΕΤΑΙ» ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΣΙΠΡΑ ΔΙΝΕΙ ΤΑ ΡΕΣΤΑ ΤΟΥ…

Τελικά ο Σόιμπλε θέλει το ΔΝΤ ή το βαρέθηκε;

Σύμφωνα με τη Handelsblatt, οι δηλώσεις του έχουν μάλλον χαρακτήρα τακτικής. «Ο γερμανός υπ. Οικονομικών στέλνει ένα μήνυμα στην Ελλάδα: Δώστε τα όλα, εφαρμόστε τους όρους λιτότητας, διότι χωρίς το ΔΝΤ θα καταφύγουμε σε πολύ σκληρότερα μέτρα. Και έστειλε και μήνυμα στους δικούς του ανθρώπους: Αν θέλουμε να αποτρέψουμε μια εφιαλτική ψηφοφορία στη Μπούντεσταγκ λίγο πριν τις εκλογές, πρέπει τους προσεχείς μήνες να συμφωνήσουμε με το ΔΝΤ – και σε αυτή τη διαδικασία να κάνουμε και υποχωρήσεις».

Το καθεστώς Τσίπρα άλλωστε έχει δείξει ότι τα δίνει όλα.

Ας θυμηθούμε, όμως την επιστολή Τσακαλώτου, που έσπευσε γονυπετής στα τέλη του προηγούμενου έτους να προσκυνήσει για την γνωστή «παρασπονδία» της καταβολής του χριστουγεννιάτικου βοηθήματος στους συνταξιούχους.

«Σε απάντηση της προκαταρκτικής έκθεσης των θεσμών σχετικά με τα μέτρα για τις συντάξεις και τον ΦΠΑ, τις οποίες πρόσφατα νομοθέτησαν και εφάρμοσαν οι ελληνικές αρχές, καθώς και τις απόψεις που εκφράστηκαν στην έκτακτη τηλεδιάσκεψη του Euroworking Group της 20ης Δεκεμβρίου, θα ήθελα να αποσαφηνίσω τα παρακάτω.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΗΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ

Ανα­φερ­θή­κα­με στο Marketing (ΜΚΤ) και στο ρό­λο του στις σύγ­χρο­νες κοι­νω­νί­ες. Κά­να­με μί­α α­να­φο­ρά, ε­κτός των άλ­λων, και στη δια­φή­μι­ση. Εδώ, θα θέ­λα­με να ε­πα­νέλ­θου­με, προ­σπα­θώ­ντας να κα­τα­δεί­ξου­με πιο διε­ξο­δι­κά το ρό­λο της δια­φή­μι­σης, που δρα σαν αιχ­μή του δό­ρα­τος του κα­τα­να­λω­τι­σμού. Άλ­λω­στε α­κό­μη και σή­με­ρα, για πολ­λά ά­το­μα, το ΜΚΤ δεν εί­ναι τί­πο­τε άλ­λο α­πό την προ­βο­λή και ει­δι­κό­τε­ρα την δια­φή­μι­ση.

Η δια­φή­μι­ση, λοι­πόν, εί­ναι μί­α δυ­να­μι­κή στρα­τη­γι­κή α­πό μέ­ρους της ε­ται­ρεί­ας που σκο­πό έ­χει την πλη­ρο­φό­ρη­ση, την πει­θώ και την υ­πεν­θύ­μι­ση ε­νός προ­ϊ­ό­ντος. Αυ­τό συμ­βαί­νει μέ­σω της συ­νε­χούς προ­βο­λής και της τα­κτι­κής α­να­νέ­ω­σης των δια­φη­μι­στι­κών μη­νυ­μά­των. Εν­νο­εί­ται πως μί­α τέ­τοια προ­βο­λή γί­νε­ται με κά­θε μέ­σο. Έ­τσι, η δια­φή­μι­ση βρί­σκε­ται σχε­δόν πα­ντού και εί­τε το θέ­λου­με, εί­τε ό­χι, δε­χό­μα­στε αρ­κε­τά α­πό τα μη­νύ­μα­τά της.

Πριν προ­χω­ρή­σου­με σε πα­ρα­πέ­ρα α­νά­λυ­ση θα πρέ­πει να α­να­φερ­θεί και το ε­ξής: η δια­φή­μι­ση δεν χρη­σι­μο­ποιεί­ται μό­νο για να ω­θή­σει στην κα­τα­νά­λω­ση αλ­λά και σαν μέ­σο α­ντα­γω­νι­σμού. Τώ­ρα που ο κα­πι­τα­λι­σμός έ­χει ε­ξε­λι­χθεί και α­μέ­τρη­τα προ­ϊ­ό­ντα «ζη­τούν» να τα α­γο­ρά­σου­με, η κά­θε ε­πι­χεί­ρη­ση χρη­σι­μο­ποιεί τη δια­φή­μι­ση για να δια­χω­ρί­ζει τα προ­ϊ­ό­ντα της. Σε συν­δυα­σμό, λοι­πόν, με τον κα­ται­γι­σμό των δια­φη­μι­στι­κών μη­νυ­μά­των μι­λά­με πλέ­ον για τον πό­λε­μο των μη­νυ­μά­των που θα τον κερ­δί­σουν αυ­τοί που στέλ­νουν τα πε­ρισ­σό­τε­ρα.

Χρονολόγιο κινητοποιήσεων και σημαντικών γεγονότων στο Standing Rock της Βόρειας Ντακότα

22 Δεκεμβρίου 2014: Η θυγατρική εταιρία πετρελαίου Dakota Access LLC κάνει αίτηση για την κατασκευή ενός αγωγού που επεκτείνεται σε 1.172 μίλια και τέσσερις πολιτείες από την Βόρεια Ντακότα μέχρι την Αϊόβα. Θα μεταφέρει 570.000 βαρέλια [65.907.000 λίτρα] αργού πετρελαίου ημερησίως με κόστος 3,7 δισεκατομμύρια δολάρια.

17 Φεβρουαρίου 2015: To ομοσπονδιακό σώμα The United States Army Corps of Engineers-USAGE το οποίο είναι υπεύθυνο για τις πλωτές οδούς στις Η.Π.Α. στέλνει ενημερωτική επιστολή προς το γραφείο Ιστορικής διατήρησης των Φυλών (Tribal Historic Preservation Office-ΤHPO) σχετικά με τις επιπτώσεις του αγωγού σύμφωνα με την Πράξη εθνικής διατήρησης της ιστορίας (National Historic Preservation Act). Το THPO κάνει αίτηση για πλήρη αρχαιολογική έρευνα της περιοχής, την οποία έστειλε πολλές φορές μέσα στους επόμενους μήνες, αλλά ποτέ δεν πήρε απάντηση.

25 Μαρτίου 2015: H Επιτροπή Δημόσιας Υγείας (Public Service Commission-PSC) θεώρησε την αίτηση για τον αγωγό ολοκληρωμένη και προγραμμάτισε 3 δημόσιες ακροάσεις κατά την διάρκεια των μηνών Μαΐου και Ιουνίου 2015.

25 Σεπτεμβρίου 2015: Το THPO εξέφρασε την ανησυχία του προς τo USAGE για την λάθος αξιολόγηση των συνθηκών του έργου και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι έχει γίνει παράκαμψη της ενότητας 106 της διαδικασίας η οποία πρέπει να ακολουθηθεί.