Ο νεοεκλεγείς Ντόναλντ Τραμπ έχει ήδη «αυτο»παρουσιαστεί ως «απρόβλεπτος», «μισογύνης», «ξενοφοβικός», «ακροδεξιός», «εθνικιστής», «πολέμιος της παγκοσμιοποίησης», «κυκλοθυμικός», «άπειρος», έτοιμος κάθε στιγμή να δείξει την περιφρόνησή του στα ΜΜΕ, αλλά και να δηλώσει τον θαυμασμό του στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, έτοιμος να επιστρέψει σε προστατευτικά για την αμερικάνικη οικονομία μοντέλα, ή «ικανός να διαταράξει» το status quo της παγκόσμιας τάξης και ασφάλειας και τις «εδραιωμένες θέσεις και πεποιθήσεις»…
Ας δούμε, όμως, ορισμένες εξαγγελίες του.
Κατ’ αρχήν προσβλέπει στην «ομαλοποίηση» των σχέσεων με το κράτος του Ισραήλ, αφήνοντας στην άκρη τις «παρεκκλίσεις», που χαρακτήριζαν τις σχέσεις ΗΠΑ-Ισραήλ το τελευταίο διάστημα. Καταφέρεται ενάντια στο ιρανικό κράτος προφανώς εκφράζοντας την διαφωνία με την πολιτική Ομπάμα για «ομαλή» διαχείριση της «κρίσης». Εξαίρει την σημαντικότητα των σχέσεων με το αιγυπτιακό κράτος, αλλά και την βαρύτητα, που έχει η περαιτέρω ενίσχυση του κουρδικού παράγοντα στην αντιπαράθεση με το Ισλαμικό κράτος. Τονίζει την πρόθεση του για μεγαλύτερη κοινή δράση και συνεργασία με το ρωσικό κράτος, κλείνοντας ταυτόχρονα το μάτι στην Τουρκία εφ’ όσον και εκείνη δείξει σημάδια συμμόρφωσης και συνεργασίας.
Τρίζει το οικοδόμημα της παγκόσμιας κυριαρχίας ή τάξης πραγμάτων;
Προφανώς τίποτε απ’ όλα αυτά δεν συμβαίνει. Οι ΗΠΑ και η παγκόσμια κυριαρχία θα προχωρούσαν στους σχεδιασμούς τους είτε με τον Τραμπ είτε χωρίς αυτόν. Ο Τραμπ, ο χθεσινός περίγελος, εκφράζει το «νέο» και «αντισυστημικό» όσο και αν ακούγεται κάτι τέτοιο εξωφρενικό απέναντι στο «σύστημα Κλίντον» και τα τεράστια πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα που υπηρέτησε τόσα χρόνια και συνεχίζει να υπηρετεί. Ο «θρασύς», «προσβλητικός», ο «παλαβός» ή «αφόρητα αναιδής», ο εκφραστής της λευκής Αμερικής, ο «μισάνθρωπος», και «ρατσιστής», αλλά «ειλικρινής» Τραμπ κέρδισε το γερασμένο πολιτικό προσωπικό παρά την συστράτευση κάθε λογής διασημοτήτων, καλλιτεχνών, αθλητών, ηθοποιών, δημοσιογράφων και πάει λέγοντας.
Μόνο που δεν υπάρχουν «δύο» συστήματα, αλλά διαφορετικές εκδοχές, που βαδίζουν στον ίδιο δρόμο, που έχουν τις ίδιες στοχεύσεις, που μοιράζονται τους ίδιους μηχανισμούς. Ο Τραμπ ήρθε να διαδεχθεί τον Ομπάμα και να εκφράσει όλα εκείνα που ο προκάτοχός απλά δεν ήταν προορισμένος να εκφράσει.
Μόνο που το γεγονός αυτό δεν τα καθιστά ανύπαρκτα. Ο προοδευτικότερος μαύρος πρόεδρος των ΗΠΑ και ο ανεκδιήγητος εκατομμυριούχος ή δισεκατομμυριούχος διάδοχος του.
Είπαμε το αμερικανικό όνειρο είναι ακόμη εδώ.
Γεμάτο ευκαιρίες, αλλά όχι για τους κολασμένους αυτού του κόσμου…
Δημοσιεύθηκε από Λ.
Anarchy press gr 