ΣΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΑ ΕΔΡΑΝΑ, ΑΧ ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΑ ΕΚΛΑΝΑ…

Ανησυχητικές διαστάσεις έχουν πάρει τα επαναλαμβανόμενα επεισόδια μεταξύ βολευτών, που ανταλλάσσουν ύβρεις ανήκουστες στον ιερό χώρο του κοινοβουλίου, με αποτέλεσμα να διαπομπεύονται οι θεσμοί, να τρίζουν τα θεμέλια της δημοκρατίας, να εκμαυλίζονται τα πολιτικά ήθη, να βουλιάζει στον βάλτο και να αναδύει μπόχα βρωμερή η βουλή. Κοινώς, σκατά και απόσκατα. Κρίμα και πάλι κρίμα. Αυτά περιμέναμε από τους εθνοπατέρες, αυτό είναι το παράδειγμά πολιτικού ήθους;

Άσε που τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα απ’ ότι φαντάζεστε. Το τελευταίο επεισόδιο μεταξύ του λεβέντη από την Κρήτη Παύλου Πολάκη και του Αδώνιδος Γεωργιάδη ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

ΚΥΚΛΟΦΟΡEI το φύλλο 167 της Μηνιαίας Πανελλαδικής Αναρχικής Εφημερίδας ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Από την Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2016, η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας καθώς και στους χώρους διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου, στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο.

Ακολουθεί το προλογικό σημείωμα, αυτής της έκδοσης, από τον Κύκλο Σύνταξης:

ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΗΣ ΣΤΑΖΙ, Ο ΑΝΤΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΚΕ (ΣΥΝΑΚΡΟΑΣΕΙΣ)

Συντάραξε είναι αλήθεια το πανελλήνιο η καταγγελία του ΚΚΕ στις αρχές του Δεκέμβρη περί «υπόπτων συνακροάσεων», που παρατηρήθηκαν στο τηλεφωνικό κέντρο του Περισσού.

«Τις τελευταίες ημέρες παρατηρούνται επανειλημμένες οχλήσεις στο τηλεφωνικό κέντρο της έδρας της ΚΕ του ΚΚΕ, που αφορούν συνακροάσεις με τρίτους, μεταξύ των οποίων και με τα τηλεφωνικά κέντρα του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ, του Ποταμιού. Οι συνακροάσεις αυτές προκαλούνται από άγνωστο, τρίτο “κέντρο”» αναφέρει ανακοίνωση του γραφείου Τύπου του ΚΚΕ, προσθέτοντας ότι: «Το ΚΚΕ καταγγέλλει αυτό το γεγονός. Η κυβέρνηση οφείλει άμεσα να ερευνήσει σε βάθος αυτό το ζήτημα, να αποκαλυφθούν οι υπαίτιοι και να εξασφαλίσει, όπως οφείλει να κάνει κάθε κυβέρνηση, την προστασία του απορρήτου των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων».

ΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΠΑΡΜΠΑ ΜΟΥ ΤΟΝ ΨΕΥΤΗ…

Η χυδαιότητα στην πολιτική είναι δεδομένη. Το ψέμα, η εξαπάτηση, η άθλια εκμετάλλευση της αδυναμίας στην οποία έχει περιέλθει πλήθος ανθρώπων δεν έχει όρια. Τα ψίχουλα που παραχώρησε με τυμπανοκρουσίες η πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση, η «αγανάκτηση» των δανειστών, το προσωρινό πάγωμα των βραχυπρόθεσμων μέτρων για το χρέος, και τελικά η δέσμευση για ενεργοποίηση του δημοσιονομικού «κόφτη» σε περίπτωση που δεν πιαστούν οι στόχοι που περιλαμβάνει, σύμφωνα με «non paper» της κυβέρνησης, η επιστολή του υπουργού Οικονομικών, Ευκλείδη Τσακαλώτου, προς τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM).

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΡΩΣΟΥ ΠΡΕΣΒΕΥΤΗ ΣΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ ΚΑΙ Η «ΑΣΦΑΛΕΙΑ» ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ…

Πολλά γράφτηκαν, πολλά ειπώθηκαν για την δολοφονία του ρώσου πρεσβευτή στην Άγκυρα. Ο 22χρονος αστυνομικός, που δολοφόνησε τον ρώσο πρεσβευτή, όπως πιστοποίησαν οι τουρκικές αρχές, ανήκε στην προσωπική φρουρά ασφαλείας του ίδιου του Ερντογάν.

Με άλλα λόγια, ήταν ένα πρόσωπο το οποίο λόγω της ιδιότητάς του μπορούσε να βρίσκεται φέροντας όπλο σε απόσταση αναπνοής από τον τούρκο πρόεδρο. Επίσης, ήταν ένα πρόσωπο πέραν κάθε υποψίας σε μια περίοδο που οι εκκαθαρίσεις στον στρατό, στην αστυνομία, στο δικαστικό σώμα, στις ένοπλες δυνάμεις, στην δημόσια διοίκηση, στα πανεπιστήμια και όχι μόνο είναι πρωτοφανείς σε έκταση, οι συλλήψεις αφορούν δεκάδες χιλιάδες άτομα, ενώ χτίζονται 175 νέες φυλακές για τον εγκλεισμό 40.000 ατόμων.

Πολυφαρμακεία, Εμβόλια και ο ρόλος των ΜΜΕ

Τις ζεστές ημέρες του περασμένου Αυγούστου πολιτικός αναλυτής-δημοσιογράφος κατακεραύνωνε από τη συχνότητα ραδιοφωνικού σταθμού όσους αντιτίθενται στη χρήση των εμβολίων. Προς στιγμήν σκεφτήκαμε ότι βαράν οι ζέστες, ώστε ξαφνικά κάποιος χωρίς καμμία εμφανή αφορμή ξεσπαθώνει με αυτόν τον επιθετικό και ειρωνικό τρόπο. Την επομένη, από τη συχνότητα άλλου ραδιοφωνικού σταθμού, κρατικού αυτή τη φορά, έτερος πολιτικός σχολιαστής χλεύαζε τους «ηλιθίους» που δεν εμβολιάζονται ή δεν εμβολιάζουν τα παιδιά τους. Εκεί υποψιαστήκαμε ότι κάτι δεν πάει καλά…

Αλλά, εάν αυτά λέγονται από καθεστωτικά μέσα, τι γίνεται όταν αντίστοιχες λογικές αναπτύσσονται και στον λεγόμενο ανεξάρτητο τύπο, όπου στο τελευταίο τεύχος του unfollow υπήρχε η ανάλυση με τίτλο: «Ο πόλεμος για τα εμβόλια» και «Το ιδιότυπο «αντιεμβολιαστικό κίνημα» που επεκτείνεται τα τελευταία χρόνια δεν εγκυμονεί απλώς κινδύνους για την υγεία αναδεικνύει και τον καταστροφικό συνδυασμό ανάμεσα στη δυσπιστία για την ορθότητα του επιστημονικού λόγου και τα μεγάλα ελλείμματα στο σύστημα υγείας». Περισσότερο κράτος και εξουσία δεν θα μπορούσε να βγάλει η δημοσιογράφος σε αυτές τις τέσσερις αράδες. Διότι, όπως αναφέρει, μπορεί ναι μεν να υπάρχουν μεγάλα ελλείμματα στο σύστημα υ­γείας, που είναι μια επί το πλείστον κρατική υπόθεση αλλά το καταστροφικό συντελείται επειδή κάποιοι δυσπιστούν με την ορθότητα του επιστημονικού λόγου. Χαίρε αυθεντία, στην υγειά μας φαρμακοβιομηχανία! Δηλαδή πρέπει όλοι να πειστούμε ότι οι ελλείψεις σε βασικά υλικά και μέσα που υπάρχουν στα νοσοκομεία δεν ευθύνονται από μόνα τους για τις τραγικές συνέπειες που καθημερινά προκύπτουν, αλλά η κριτική θεώρηση σε αυτά που αμάσητα θέλουν να μας σερβίρουν οι κάθε λογής εξουσιαστές. Και ασφαλώς δεν είναι μόνο τα εμβόλια αλλά όλο το σύστημα που συνδέεται με τα φάρμακα και κατ’ επέκταση την υγεία και την περίθαλψη. Επειδή, οι σημερινές ελλείψεις έρχονται να καταλάβουν την θέση των υπερκοστολογημένων φαρμάκων και υλικών προγενέστερων ετών που κράτος και εταιρείες έκαναν πάρτυ.

AIDS και ΦΑΡΜΑΚΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ

Όταν πριν το 1988 ανακαλύφθηκε η σταβουδίνη από ομάδα επιστημόνων του πανεπιστημίου του Γέιλ, όλοι σχεδόν μίλησαν για μια επαναστατική ανακάλυψη που θα μπορούσε να δώσει ελπίδες για κάτι καλύτερο στους φορείς του AIDS.

Η σταβουδίνη (d4T), που λειτουργεί ως αναστολέας της αντίστροφης μεταγραφάσης* (όχι απλά αντίστροφη γραφή αλλά και ανασχετική της φάσης ανάπτυξης του HIV στον οργανισμό) του VIH, κατοχυρώθηκε ως πατέντα το 1990 και κατόπιν αυτού το πανεπιστήμιο παραχώρησε στον γίγαντα της φαρμακοβιομηχανίας Bristol-MyersSquibb (BMS) όλα τα δικαιώματα της αποκλειστικής εμπορικής εκμετάλλευσης του φαρμάκου παγκοσμίως. Η εταιρεία θα μπορούσε να διακινεί το νέο φάρμακο όπου το πανεπιστήμιο κατοχύρωνε τη πατέντα. Έτσι η BMS θα αποκτά ένα μονοπώλιο στις περισσότερες χώρες του κόσμου και το δικαίωμα να καθορίζει τις τιμές κατά το δοκούν: για παράδειγμα η τιμή πώλησης του χαπιού στις ΗΠΑ είναι περίπου 4,5 δολάρια, ενώ απαιτούνται δυο χάπια ως ημερήσια δόση για το συγκεκριμένο χάπι μόνο. Το ετήσιο κόστος, για έναν ασθενή του HIV, ανέρχεται στις ΗΠΑ στα 10.000 δολάρια διότι μια αποτελεσματική φαρμακευτική αγωγή απαιτεί την χρήση τριών διαφορετικών φαρμάκων ημερησίως.

Η «ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ» ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΚΑΙ Ο ΑΝΕΦΙΚΤΟΣ (;) ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

«Ό, τι σήμερα προσφέρεται ως νέα πυξίδα προσανατολισμού της πολιτικής δράσης και ως πανάκεια — προ παντός ο οικουμενισμός των ανθρωπίνων δικαιω­μάτων— κατά πάσα πιθανότητα θα μεταβληθεί σε ένα νέο πεδίο μάχης, όπου η πάλη των ερμηνειών θα συνδέεται με ακόμα πιο χειροπιαστές μορφές πάλης. Στη διελκυστίνδα ανάμεσα σ’ έναν ανέφικτο οικουμενισμό και σε μια υπεράσπιση συλλογικών συμφερόντων αναπόδραστα οργανωμένη πάνω σε στενότερη τοπική και πληθυσμιακή βάση, το κρατικά οργανωμένο έθνος δεν διαλύεται, όπως περίμεναν πολλοί, μέσα σε υπερεθνικά μορφώματα, παρά αναλαμβάνει έναν νέο ιστορικό ρόλο, λίγο ή πολύ διαφορετικό από εκείνον πού έπαιξαν στο απώτερο παρελθόν το αστικό έθνος και στο πιο πρόσφατο οι αποκρυσταλλώσεις του κομμουνιστικού εθνικισμού. Πρωταρχικό του μέλημα είναι η εξασφάλιση μιας θέσης μέσα σε μια πυκνή και έντονα ανταγωνιστική παγκόσμια κοινωνία — όμως το μέλημα αυτό θα συναιρείται όλο και περισσότερο σ’ ένα αίτημα στοιχειώδους επιβίωσης στον βαθμό πού θα στενεύουν τα περιθώρια κινήσεων μέσα στους κόλπους της παγκόσμιας κοινωνίας. Η εξ αντικειμένου νέα αυτή λειτουργία του εθνικισμού παραμένει καθοριστική ανεξάρτητα από τις συνήθως αυτάρεσκες μυθολογίες μέσω των οποίων κατανοεί ο ίδιος τον εαυτό του, αντλώντας από το πραγματικό ή φανταστικό, κοντινό ή μακρινό παρελθόν». Απόσπασμα κειμένου, που αποτελεί Επίμετρο στο βιβλίο του Παναγιώτη Κονδύλη «Πλανητική πολιτική μετά τον ψυχρό πόλεμο» (1992).

Η ιδεολογική μηχανή του λεγόμενου δυτικού ελεύθερου κόσμου συνεχίζει να αναπαράγει, έστω και ψυχορραγώντας, με μονότονο τρόπο και πάντως χωρίς καμία πειθώ, το γνωστό σχήμα, που εδράζεται στο δίπολο από την μια της «δημοκρατίας», της «ελευθερίας», της «χειραφέτησης», και των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», που οδηγούν δήθεν δίχως άλλο στην «ανάπτυξη» και στην «πρόοδο», και από την άλλη στον «δεσποτισμό» και την «ανελευθερία» των καθεστώτων, που ευθύνονται για την «καθυστέρηση» οικονομική, κοινωνική και πολιτική.

Η συνειδητή αυτή παραποίηση γίνεται ολοένα και πιο φανερή τα τελευταία χρόνια, ακριβώς εξαιτίας της λειτουργικής αντίθεσης που χαρακτηρίζει την σχέση ανάμεσα στους θιασώτες των δημοκρατικών αξιών και τον λεγόμενο πολιτικό εξτρεμισμό, που εκφράζεται από τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά κόμματα (βλ. Διαδρομή Ελευθερίας, Φλεβάρης 2016, Κόμματα Παρίες και καθιερωμένο πολιτικό σύστημα: σχέσεις στοργής και «μίσους»…).

Ένας πολιτικός εξτρεμισμός, που αποδεικνύεται, ότι όχι μόνο δεν αποτελεί «ξένο σώμα», αλλά τουλάχιστον συνιστά μια σημαντική κινητήριο δύναμη στη στασιμότητα, που επιδεικνύουν οι συμβατικές ή παραδοσιακές ευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις και κόμματα. Και είναι ακριβώς ο εθνικισμός αυτών των κομμάτων, που έχουν χαρακτηρισθεί παρίες του πολιτικού συστήματος, που έρχεται να επέμβει για να μετριάσει εν μέρει ή γενικότερα τον (ανέφικτο υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες) οικουμενισμό, έναν οικουμενισμό, που αδυνατεί να ρυθμίσει πειστικά, εκτός των άλλων, το ζήτημα της παγκόσμιας κατανομής πόρων.

ΤΟ MARKETING ΩΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ, Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΩΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ

Εί­ναι πλέ­ον κοι­νός τό­πος πως με­τά την Β΄πα­γκό­σμια ανθρωποσφαγή, η πα­γκό­σμια κυ­ριαρ­χί­α άρ­χι­σε μί­α δια­δι­κα­σί­α α­να­διάρ­θρω­σης των πρα­κτι­κών της και του προ­σω­πεί­ου της. Με αιχ­μή του δό­ρα­τος τη ρα­γδαί­α ε­ξέ­λι­ξη της τεχνο­λο­γί­ας και της πλη­ρο­φο­ρι­κής (σαν ει­δι­κό κλά­δο της τε­χνο­λο­γί­ας), ο πά­λαι πο­τέ ο­νο­μα­ζό­με­νος ι­μπε­ρια­λι­σμός άρ­χι­σε ν’ αλ­λά­ζει μορ­φή ο­δη­γού­με­νος προς αυ­τό που σή­με­ρα με­το­νο­μά­στη­κε σε πα­γκο­σμιο­ποί­η­ση.

Το οι­κο­νο­μι­κό και κοι­νω­νι­κό παι­χνί­δι αλ­λά­ζει, λοι­πόν, καθώς κρά­τος και κε­φά­λαιο «κα­λού­νται» να λει­τουρ­γή­σουν σε πε­ρί­ο­δο «ει­ρή­νης» και με­γά­λης πα­ρα­γω­γι­κής αύ­ξη­σης. Κά­που ε­κεί, στα μέ­σα του ’50, γεν­νιέ­ται στην Α­με­ρι­κή η ι­δε­ο­λο­γί­α του Marketing (ΜΚΤ), η ο­ποί­α ο­ρί­ζει ό­τι μο­να­δι­κός σκο­πός κά­θε ε­πι­χεί­ρη­σης εί­ναι η ι­κα­νο­ποί­η­ση των α­να­γκών του α­γο­ρα­στή, α­πό την ο­ποί­α θα προ­κύ­ψει συ­ναρ­τη­σια­κά το κέρ­δος. Α­πό ‘δω και στο ε­ξής εί­ναι γε­νι­κά πα­ρα­δε­κτό α­πό τις ε­πι­χει­ρή­σεις πως για να ε­πι­βιώ­σουν θα πρέ­πει να υ­ιο­θε­τούν την ι­δε­ο­λο­γί­α του ΜΚΤ.

«Μέγιστος καρπός της αυτάρκειας είναι η ελευθερία»

«…Η αυτάρκεια είναι ο μεγαλύτερος πλούτος. Δεν ελευθερώνουν την ψυχή από την ανησυχία και δεν φέρνουν την αληθινή χαρά τα αμέτρητα πλούτη ή η δόξα κι ο θαυμασμός του πλήθους ή ο,τιδήποτε άλλο οφείλεται σε αίτια απεριόριστα.
Ζώντας κανείς ελεύθερα, δεν μπορεί να αποχτήσει μεγάλη περιουσία, γιατί κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο χωρίς δουλικότητα προς τις μάζες ή την εξουσία. Μπορεί ωστόσο να ’χει όλα τα καλά σε διαρκή αφθονία. Κι αν τύχει να αποκτήσει μεγάλη περιουσία, εύκολα θα τη μοιράζει καταπώς πρέπει, κερδίζοντας τη συμπάθεια των συνανθρώπων του...» Αποφθέγματα Επίκουρου.

Η αυτάρκεια είναι μια λέξη που όσο περνά ο καιρός, τόσο και χάνεται πίσω στον χρόνο και στη λήθη, η σημασία της και η δύναμή της. Η λέξη «αυτάρκεια» παράγεται από το επίθετο «αὐτάρκης», το οποίο είναι σύνθετο από την αντωνυμία «αὐτὸς» και το ρήμα «ἀρκέω -ῶ». Η ετυμολογία της μας παραπέμπει σε εκείνον που αρκείται σε όσα έχει ο ίδιος, σε εκείνον που ζει άνετα από τα δικά του παραγόμενα αγαθά. Πόσα πράγματα και υπηρεσίες που χρησιμοποιούμε  σήμερα, τα έχουμε πραγματικά ΑΝΑΓΚΗ; Πόσα προϊόντα από αυτά που αγοράζουμε από το σούπερμάρκετ πηγαίνουν «σχεδόν κατευθείαν» στα σκουπίδια, επειδή μας έμαθαν να υπερκαταναλώνουμε. Οι άνθρωποι που ζουν στην επαρχία μπορούν ακόμα και σήμερα να φτιάχνουν πράγματα μόνοι τους, αλλά πόσες ώρες «σκοτώνουν» από δω και κει άσκοπα; Πόσο καλύτερα θα νιώθαμε, εάν δημιουργούσαμε κάτι δικό μας;

Οι προγενέστεροί μας, στο πολύ πρόσφατο παρελθόν ήταν αυτάρκεις σε πολύ μεγάλο βαθμό. Έφτιαχναν μόνοι τους τα τρόφιμα της χρονιάς και γνώριζαν τον τρόπο συντήρησής τους, γιατί ρεύμα δεν είχαν, έτσι δεν υπήρχαν ψυγεία, καταψύκτες κ.λπ. Οι περισσότεροι ασχολούνταν με την καλλιέργεια, ενώ φρόντιζαν τόσο για τους καρπούς της χρονιάς όσο και για ποικίλα είδη ζώων που συντηρούσαν. Παράλληλα, ζούσαν από κοινού και εναρμονισμένα, επί το πλείστον, με το φυσικό περιβάλλον. Γεγονός, που συνέβαλλε στην αποφυγή των σύγχρονων προβλημάτων και κυρίως των ασθενειών που προσβάλουν τον άνθρωπο της σύγχρονης μεγαλούπολης.

ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΜΠΡΗΣΜΟ ΤΩΝ ΤΡΟΛΛΕΫ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟ ANARCHY PRESS

Στις 5.30 τα ξημερώματα το τηλεφωνικό κέντρο του Anarchy press δέχθηκε ανώνυμο τηλεφώνημα από άγνωστο άτομο, το οποίο φορούσε κουκούλα και το οποίο υποστήριξε ότι εκπροσωπεί το κομμάντο Ζωή χωρίς τρόλλεϋ και λεωφορεία στην Πατησίων εκ μέρους του οποίου αναλαμβάνει την ευθύνη για τον εμπρησμό των τρόλλεϋ, υποδεικνύοντας το σημείο, όπου συντάκτες μας θα μπορούσαν να παραλάβουν το κείμενο ανάληψης.

Το σημείο δεν ήταν άλλο από το «εσωτερικό» του καμένου περιπτέρου στην συμβολή Πατησίων και Τοσίτσα.

Πράγματι, ο σύντροφος που έσπευσε στο σημείο διέκρινε μέσα στα αποκαΐδια ένα φάκελο, ο οποίος και περιείχε την ανακοίνωση.

Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο.

Εμείς οι Αναρχικοί

Η αναρχική συμμετοχή στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο του 1936–1939 παραμένει από τις πιο πολύπλοκες, εμπνευσμένες και ταραγμένες στιγμές στην ιστορία του αντιεξουσιαστικού αγώνα. Ακόμα και σήμερα, αρκετές δεκαετίες αργότερα, ιστορικοί και μαχητές συνεχίζουν να μελετούν και να συζητούν γύρω από αυτά τα γεγονότα.

Ένας απ’ αυτούς είναι ο Στιούαρτ Κρίστι, αναρχικός από παλιά, του οποίου το πρόσφατο βιβλίο, Εμείς οι Αναρχικοί! Μια μελέτη της Ιβηρικής Αναρχικής Ομοσπονδίας (FAI) 1927–1937, επιχειρεί να απαντήσει σε ερωτήσεις–κλειδιά σχετικά με τη «μοίρα» του αναρχικού κινήματος, ενώ παράλληλα αναζωοδοτεί/αναπαριστά τις δραματικές στιγμές της εποχής.

Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια συζήτηση που έγινε το Γενάρη 2009 ανάμεσα στον Chuck Morse και τον Στιούαρτ Κρίστι σχετικά με αυτό το βιβλίο.

Μπορείς να μας περιγράψεις το βιβλίο σου και τα βασικά του σημεία;

Το Εμείς οι Αναρχικοί είναι μια προσπάθεια να ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα σχετικά με την αληθινή φύση της πιο κατασυκοφαντημένης αναρχικής οργάνωσης όλων των εποχών —της Ιβηρικής Αναρχικής Ομοσπονδίας— γνωστής και απ’ τα αρχικά της ως FAI. Επίσης, προσπαθώ να δείξω, χρησιμοποιώντας το ιστορικό παράδειγμα της αναρχοσυνδικαλιστικής εργατικής ένωσης/συνδικάτου, της Εθνικής Συνομοσπονδίας Εργασίας (CNT) και της FAI, το πώς οι αναρχικοί και οι αναρχικές οργανώσεις, όπως και κάθε άλλη κοινωνική ομάδα, υπόκεινται ισότιμα στη διαδικασία της θεσμοποίησης. Πρόκειται για το φαινόμενο που περιγράφει ο Γερμανός κοινωνιολόγος Ρόμπερτ Μίτσελς ως «Σιδερένιο Νόμο της Ολιγαρχίας».

Φοβού τους καταναλωτές

Μία προφητική φανταστική ιστορία ίσως όχι και με τόση… φαντασία

Ελλάδα. σωτήριο έτος 20… στο κατώφλι του 20… Οι κλασσικές μικροαστικές οικογένειες (σεβόμενες εαυτόν πάντα) ψάχνουν απεγνωσμένα ΝΕΑ τράπεζα για να πάρουν (και αυτό το χρόνο – κάτι σαν παράδοση) κάποιο δάνειο να… εορτάσουν. Νέα ως προς την ίδρυσή της, γιατί στις παλαιότερες έχουν εξαντλήσει όλους τους πιθανούς συνδυασμούς δανείων.

Οι καταστηματάρχες είναι σε αναμονή μα και σε απόγνωση. Μαύρες σκέψεις κυριεύουν το μυαλό τους.

«Λες να μη πάρουν δάνεια;»

«Ωχ καταστραφήκαμε»

«τόσο εμπόρευμα τι θα γίνει;»

«πως θα πληρώσουμε τα χρέη;»

Οι ημέρες των Χριστουγέννων πλησιάζουν απειλητικά. Τα παιδιά πιέζουν.

«Παιχνίδια, Δώρα – τώρα»

ΕΝΑ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΤΟ ΧΑΛΕΠΙ – ΝΕΑ ΠΟΛΥΝΕΚΡΗ ΒΟΜΒΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ, ΠΟΥ ΜΕΤΕΦΕΡΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ, ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι παραμένουν εγκλωβισμένοι χωρίς τρόφιμα και πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε συνοικίες στο ανατολικό Χαλέπι, που πλέον βρίσκεται σχεδόν ολοκληρωτικά στα χέρια των δυνάμεων του συριακού στρατού και ενώ οι τελευταίες αντικυβερνητικές ισλαμιστικές δυνάμεις  διαπραγματεύονται την αποχώρησή τους.

Παρ’ όλα αυτά η εκκένωση του ανατολικού Χαλεπίου έχει ανασταλεί, καθώς δεν τηρήθηκε παράλληλη συμφωνία να απομακρυνθούν τραυματίες από δύο σιιτικά χωριά που πολιορκούνται από τους αντάρτες στην Ιντλίμπ, και οι οποίοι προσπάθησαν να πάρουν μαζί τους αιχμάλωτους εκατοντάδες αμάχους τους οποίους κρατούν ομήρους σαν ασπίδα και βομβάρδισαν έναν δρόμο ο οποίος επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί από λεωφορεία που θα μετέφεραν τους εκτοπισμένους από τα δύο χωριά, αλ-Φούα και Κεφράγια.

ΠΕΝΤΕ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΕΤΑ

Σύμφωνα με τον Γάλλο υπουργό Εσωτερικών Μπρούνο Λερού συνελήφθησαν πέντε άτομα γαλλικής υπηκοότητας για συμμετοχή στην Βασική αυτονομιστική οργάνωση ΕΤΑ κοντά στην πόλη Μπαγιόν, ενώ όπως ανακοινώθηκε κατά την κοινή επιχείρηση γαλλικών και ισπανικών αρχών κατασχέθηκε σημαντικός αριθμός όπλων, εκρηκτικών και πυρομαχικών. Σύμφωνα με τον υπουργό Εσωτερικών της Ισπανίας «η αστυνομία κατάφερε σημαντικό πλήγμα ενάντια στο οπλοστάσιο της τρομοκρατικής οργάνωσης ΕΤΑ στη Γαλλία». Ας σημειωθεί ότι στις 5 Νοεμβρίου συνελήφθη ένας από τους εναπομείναντες ηγέτες της ΕΤΑ ο Μικέλ Ιραστόρζα, στο Ασκέν, που βρίσκεται επίσης κοντά στη Μπαγιόν, ενώ στις 14 Δεκεμβρίου, ένας ακόμα Βάσκος αυτονομιστής συνελήφθη στη Μασσαλία.

ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ ΚΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΒΙΑΙΕΣ ΤΑΡΑΧΕΣ ΣΕ ΒΡΑΖΙΛΙΑ ΚΑΙ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ

Συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και κατασταλτικών δυνάμεων ξέσπασαν στην πρωτεύουσα Μπραζίλια, αλλά και σε πολλές πολιτείες της Βραζιλίας, με αφορμή την ψηφοφορία στην Γερουσία και την επιβολή μέτρων λιτότητας για τα επόμενα 20 έτη στην Βραζιλία. Χιλιάδες οργισμένοι διαδηλωτές διαδήλωσαν στην πρωτεύουσα, συγκρούστηκαν με τις αστυνομικές δυνάμεις στους δρόμους της πόλης αλλά και συγκεκριμένα έξω από το κτίριο του Εθνικού Κογκρέσο με αποτέλεσμα τον τραυματισμό αρκετών αστυνομικών, πυρπόλησαν λεωφορεία, ενώ επιτέθηκαν και στα γραφεία της φιλοκυβερνητικής τοπικής τηλεόρασης Globo TV.

ΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΟΝΕΙΡΟ ΘΕΡΙΝΗΣ ΝΥΚΤΟΣ

Ο Άλ­ντους Χάξ­λεϋ (με­τα­ξύ δια­φό­ρων άλ­λων) προ­έ­βλε­ψε στον Θαυ­μα­στό Και­νούρ­γιο Κό­σμο (1931) και σε ε­πό­με­να κεί­με­να του, ό­τι στο ά­με­σο μέλ­λον -του­λά­χι­στον στις δυ­τι­κές α­νε­πτυγ­μέ­νες και πε­πο­λι­τι­σμέ­νες κοι­νω­νί­ες…– «τα συ­ντάγ­μα­τα δε θα κα­ταρ­γη­θούν και οι κα­λοί νό­μοι θα πα­ρα­μεί­νουν στους νο­μι­κούς κώ­δι­κες. Αλ­λά αυ­τές οι φι­λε­λεύ­θε­ρες μορ­φές θα χρη­σι­μεύ­ουν μό­νο σαν προ­σω­πεί­ο και ε­ξω­ρα­ϊ­σμός μιας τε­λεί­ως α­νε­λεύ­θε­ρης ου­σί­ας […]. Η φύ­ση των «δη­μο­κρα­τιών» θα αλ­λά­ξει […]. Η ου­σί­α που θα κρύ­βε­ται κά­τω α­πό την ε­πι­φά­νεια θα εί­ναι έ­να εί­δος ο­λο­κλη­ρω­τι­σμού χω­ρίς βί­α […]. Στις δι­κτα­το­ρί­ες του μέλ­λο­ντος, θα υ­πάρ­χει πο­λύ λι­γό­τε­ρη βί­α α­πό αυ­τήν που υ­πήρ­χε σε κα­θε­στώ­τα σαν ε­κεί­να του Χί­τλερ και του Στά­λιν. Οι υ­πή­κο­οι των μελ­λο­ντι­κών δι­κτα­τό­ρων θα διοι­κού­νται πιο α­νώ­δυ­να και ο­μοιό­μορ­φα α­πό έ­να σώ­μα κα­λά εκ­παι­δευ­μέ­νων κοι­νω­νι­κών μη­χα­νι­κών […]. Οι αυ­ρια­νοί η­γέ­τες τού υ­περ­βο­λι­κά πυ­κνο­κα­τοι­κη­μέ­νου και υ­πε­ρορ­γα­νω­μέ­νου κό­σμου θα προ­σπα­θή­σουν να ε­πι­βά­λουν κοι­νω­νι­κή και πο­λι­τι­στι­κή ο­μοιο­μορ­φί­α στους ε­νή­λι­κους και στα παι­διά τους. Αν θέ­λου­με να α­πο­φευ­χθεί αυ­τό το εί­δος τυ­ραν­νί­ας, πρέ­πει ν’ αρ­χί­σου­με χω­ρίς αρ­γο­πο­ρί­α να εκ­παι­δευό­μα­στε και ε­μείς και τα παι­διά μας για την ε­λευ­θε­ρί­α και την αυ­το­κυ­βέρ­νη­ση».

Χρονικό συμβάντων από το 1930 έως το τέλος του Ισπανικού εμφυλίου πολέμου (Μέρος β΄)

1 Οκτωβρίου 1936. Η δημοκρατική κυβέρνηση εγκρίνει την αυτονομία των Βάσκων. Οι Εθνικιστικές δυνάμεις του Francisco Franco Bahamonde  από τη Γαλικία εισβάλλουν στις δυτικές Αστούριες και σπεύδουν προς ενίσχυση του Οβιέδο που πολιορκείται σχεδόν τρεις μήνες. Οι πολιτοφύλακες αναγκάζονται να λύσουν την πολιορκία και να εγκαταλείψουν την πόλη.

3 Οκτωβρίου 1936. Ο Francisco Franco Bahamonde περιλαμβάνει στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο τον αδελφό του, τρεις στρατηγούς και κάποιους διπλωμάτες.

9 Οκτωβρίου 1936. Μέλη των Διεθνών Ταξιαρχιών που οργανώνονται από την Κομμουνιστική Διεθνή φθάνουν από τη Μασσαλία της Γαλλίας, μέσω θαλάσσης, στο Αλικάντε.

12 Οκτωβρίου 1936. Καταφθάνουν τα πρώτα πολεμοφόδια από την Σοβιετική  Ένωση με πλοίο που αγκυροβολεί στο λιμάνι της Καρθαγένης.

22 Οκτωβρίου 1936. Ο José Miaja τοποθετείται επικεφαλής της υπεράσπισης της Μαδρίτης.

25 Οκτωβρίου 1936. Από την Τράπεζα της Ισπανίας μεταφέρονται με τέσσερα πλοία στη Σοβιετική ένωση, 510 τόνοι χρυσού (το σύνολο σχεδόν των αποθεμάτων) για «φύλαξη», αλλά ουσιαστικά για την αποπληρωμή των αεροπλάνων, τεθωρακισμένων οχημάτων και λοιπών πολεμοφοδίων. Ως το τέλος του πολέμου το σύνολο του χρυσού θα εξανεμιστεί λόγω των αλλεπάλληλων παραγγελιών της Ισπανικής Κυβέρνησης σε πολεμικό υλικό.

Χρονικό συμβάντων από το 1930 έως το τέλος του Ισπανικού εμφυλίου πολέμου (Μέρος α΄)

28 Ιανουαρίου 1930. Ο δικτάτωρ Miguel Primo de Rivera εξαναγκάζεται σε παραίτηση.

14 Απριλίου 1931. Ανακηρύσσεται η Β΄ Ισπανική Δημοκρατία και ο βασιλεύς Αλοφόνσο 13^ος μεταβαίνει στην εξορία.

6 Μαΐου 1931. Η νέα κυβέρνηση ανακοινώνει το τέλος της υποχρεωτικής εκπαίδευσης στα σχολεία.

8 Μαΐου 1931. Αναθεωρείται ο εκλογικός νόμος και επιτρέπεται η ψήφος των γυναικών.

25 Μαΐου 1931. Ο υπουργός Πολέμου, Manuel Azaña, ανακοινώνει εκτεταμένη μείωση στον αριθμό του ισπανικού στρατού.

16 Οκτωβρίου 1931. Ο Niceto Zamora παραιτείται από την πρωθυπουργία και αντικαθίσταται από τον Manuel Azaña.

17 Οκτωβρίου 1931. Τα Cortes εγκρίνουν την νομιμοποίηση του διαζυγίου.

11 Δεκεμβρίου 1931. Ο Niceto Zamora εκλέγεται πρόεδρος της Β΄ Ισπανικής Δημοκρατίας.

10 Αυγούστου 1932. Ο στρατηγός José Sanjurjo ηγείται στρατιωτικής εξέγερσης κατά της κυβέρνησης.

Ισπανική Διαθήκη

Συγγραφέας του βιβλίου Ισπανική Διαθήκη είναι ο Άρθουρ Καίσλερ, Oύγγρος, εβραϊκής καταγωγής. Γεννιέται το 1905 στη Βουδαπέστη από εβραίο πατέρα, ιδιοκτήτη ενός μικρού εργαστηρίου σαπωνοποιίας. Σπουδάζει στη Βιέννη και ταυτόχρονα συμμετέχει ενεργά στο σιωνιστικό κίνημα και παραμένει για ένα διάστημα σε κιμπούτζ στη Χάιφα. Το 1931, εντάσσεται στο γερμανικό κομμουνιστικό κόμμα. Το 1932, μεταβαίνει στην Σοβιετική Ένωση και, δημοσιογράφος πλέον, περιηγείται ως κομματικός ανταποκριτής την κεντρική Ασία ως τα σύνορα με το Αφγανιστάν για να καταγράψει τις συνθήκες ζωής και «να αναφέρει τα επιτεύγματα και την πρόοδο του Σοσιαλισμού».

Το 1936 ταξιδεύει στην Ισπανία όπου μαίνεται ο Εμφύλιος, ως δημοσιογράφος. Η πραγματική του αποστολή είναι –ως απεσταλμένος της Κομιντέρν –Τρίτη Διεθνής– να εκτιμήσει το ύψος της βοήθειας που αποστέλλει η φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι στον Φράνκο. (Είχαν ήδη φθάσει στο ισπανικό έδαφος ένα σμήνος ιταλικών αεροσκαφών και 17.000 άνδρες του τακτικού ιταλικού στρατού). Ωστόσο, αναγνωρίζεται από έναν γερμανό και αναγκάζεται να διαφύγει στη Γαλλία.

Το επόμενο έτος, 1937, επιστρέφει στην Ισπανία, ως εργαζόμενος για την εφημερίδα News Chronicle. Συλλαμβάνεται στις 9 Φεβρουαρίου του ιδίου έτους από το καθεστώς του Φράνκο στη Μάλαγα, καταδικάζεται σε θάνατο και κλείνεται στις φυλακές της Σεβίλλης.

Αναμένοντας καθημερινά την στιγμή της εκτελέσεώς του, ο Καίσλερ συντάσσει και υπογράφει την παρακάτω δήλωση: «Δεν γνωρίζω το στρατηγό Φράνκο και δεν με γνωρίζει ούτε αυτός. Αν μου έδινε χάρη, θα το έκανε, κατά τη γνώμη μου, μόνο για πολιτικούς λόγους. Έτσι, δεν μου είναι τόσο εύκολο να τον ευγνωμονώ, όπως ευγνωμονεί ένας άνθρωπος εκείνον που του έσωσε τη ζωή. Όμως πιστεύω σε μια σοσιαλιστική έννοια του ανθρώπινου μέλλοντος και δεν θα πάψω ποτέ να πιστεύω».