ΕΠΤΑ ΧΡΟΝΙΑ «ΚΡΙΣΗΣ» ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ;;;

Eκλογές 1974: Συγκέντρωση της «Ενωμένης Αριστεράς» - Το εκλογικό σχήμα που απαρτίζετο από την ΕΔΑ, το ΚΚΕ και το ΚΚΕ Εσωτερικού. Διακρίνονται από δεξιά: Ηλίας Ηλιού, στρατηγός Αυγερόπουλος, Μίκης Θεοδωράκης, Νίκος Καλούδης και Μπάμπης Δρακόπουλος

Η διαχείριση της επταετούς, πλέον, «κρίσης» αφορά το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της περιόδου αυτής, είτε τα κόμματα αυτά προϋπήρχαν (ΝΔ, Πασοκ, ΚΚΕ) είτε κατασκευάστηκαν στην πορεία (Ανελ, Ποτάμι), είτε ανέλαβαν κυβερνητικές ευθύνες ενσωματώνοντας και εκπροσωπώντας πολιτικά και κοινωνικά συμφέροντα, που βρέθηκαν μετέωρα (Συριζα), είτε βγήκαν από το «πουθενά» και εκτοξεύθηκαν στο πολιτικό προσκήνιο (Χρυσή Αυγή, Ένωση Κεντρώων) για να εκφράσουν ιδεολογικά την ακροδεξιά (με σαφείς ναζιστικές αναφορές) πολιτική παράδοση πολλών δεκαετιών και πολιτικά ανέστιους δυσαρεστημένους με το σύστημα ψηφοφόρους, που εκπροσωπούνται συγκυριακά από τον «αντισυστημικό» (μέχρι πρότινος καρικατούρα φιγούρας πολιτικού) Β. Λεβέντη.

Η σταθερή συν-λειτουργία των προαναφερόμενων πολιτικών σχηματισμών στα πλαίσια του δεδομένου πολιτικού συστήματος θα ήταν αδύνατη σε κάθε περίπτωση, εάν η εκφρασμένη ρητορική περί προδοτών, δοσίλογων και γερμανοτσολιάδων από την μια ή οι ιαχές περί αυταρχικού σταλινικού τύπου καθεστώτος, που καταστρατηγεί το Σύνταγμα από την άλλη και πραξικοπηματικά καταργεί ή εκβιάζει λόγου χάρη την δικαστική εξουσία, δεν αποτελούσαν παρά στάχτη στα μάτια μιας κοινωνίας, που «βράζει στο ζουμί» της.