ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ ΤΟ «ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ», ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ

Οι προσφυγικοί καταυλισμοί στα νησιά του Βορείου Αιγαίου βρίσκονται διαρκώς στις φλόγες, οι ταραχές ξεσπούν συνεχώς είτε εξαιτίας των άθλιων συνθηκών, είτε ύστερα από επιθέσεις ακροδεξιών, είτε λόγω επεισοδίων μεταξύ προσφύγων και μεταναστών που έχουν διαφορετική καταγωγή, με αποτέλεσμα συχνούς τραυματισμούς, αλλά και την απομάκρυνση από τα συγκεκριμένα σημεία κυρίως οικογενειών, που ψάχνουν μάταια τρόπους να προστατευθούν.

Ήδη έχουν καταγραφεί δύο θάνατοι, ενός εξάχρονου παιδιού και της εξηντάχρονης γιαγιάς του στον καταυλισμό Μόρια της Μυτιλήνης, από έκρηξη φιάλης με υγραέριο, και ο σοβαρός τραυματισμός της μητέρας του παιδιού και ενός ακόμη ανήλικου κοριτσιού, που κατάγονται από το Ιράκ. Ο ντόπιος πληθυσμός στα νησιά αυτά εγκαταλείπει σταδιακά την φιλική και φιλόξενη στάση, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι σπεύδει να χωθεί στην αγκαλιά της Χρυσής Αυγής, όπως δήθεν και σκοπίμως υποστηρίζουν οι κάθε λογής καθεστωτικοί αντιρατσιστές.

ΠΡΟΦΗΤΗ, ΠΡΟΦΗΤΑΚΙ, ΠΟΣΑ ΜΕΤΡΑ ΘΑ ΜΟΙΡΑΣΕΙ ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ;;;

Στο πρόσφατα εκδοθέν βιβλίο του, που τιτλοφορείται ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ; ο πάλαι ποτέ αναντικατάστατος πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, σε μια μακρά συζήτηση με τον Πρετεντέρη αποφαίνεται εν ολίγοις ότι, παρ’ ότι δεν προδικάζει καταστροφές, παρ’ όλα αυτά δεν διαβλέπει ΛΥΣΗ με τα σημερινά δεδομένα.

Ο Σημίτης θεωρεί «απίθανο» ένα τέταρτο μνημόνιο, αφού όπως πιστεύει δεν το επιθυμεί η γερμανική πλευρά αλλά και τα περισσότερα κράτη που συμμετέχουν στην ευρωζώνη, οπότε αν δεν καταστεί δυνατή η «έξοδος στις αγορές» δεν απομένει παρά η πτώχευση, η έξοδος από το ευρώ και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα.

Ο Σημίτης «αδειάζει» τον Τσίπρα και τους ισχυρισμούς του περί εξόδου από τα μνημόνια το 2018, καθώς «το μνημόνιο αντικαταστάθηκε ήδη από μια μόνιμη ρύθμιση», ενώ αναφέρεται ειδικότερα στο Υπερταμείο ως αποτέλεσμα μιας «πρωτόγνωρης επιτήρησης», αλλά και στον «αυτόματο κόφτη δαπανών» χάρη στον οποίο η Ευρώπη, δεν μας ασκεί πλέον ιδιαίτερη πίεση, αφού «εμείς θα επιλέγουμε αν θέλουμε ή όχι να φτωχαίνουμε» (!!!)

ΝΤΟΥΡΡΟΥΤΙ –Πριν από τη Θύελλα–

Μια επιστολή του Μπουεναβεντούρα Ντουρρούτι (1935)

Στην πρότυπη φυλακή της Βαλένθια, όπου ο Ντουρρούτι είναι φυλακισμένος τον Αύγουστο του 1935, βρίσκονται κατά πλειοψηφία μέλη της CNT και της FAI που προήλθαν από την Καταλωνία, την Αραγωνία και το Λεβάντε. Αυτή η ομοιογένεια μεταξύ των φυλακισμένων τούς έδινε την δυνατότητα να εστιάζουν τις συζητήσεις τους στα εσωτερικά θέματα της CNT και της FAI. Δύο χρόνια μετά τη διάσπαση με τη CNT και τώρα που η διαμάχη που περιβάλλει αυτό το ζήτημα έχει γίνει λιγότερο εμπαθής, η ιδέα της επιστροφής στην αγκαλιά της CNT, όπως υποστηρίζεται από τους J. Pedro και J. Lopez, άρχισε να σημειώνει κάποια πρόοδο· κανείς, όμως, δεν γνώριζε τον τρόπο διαπραγμάτευσης για αυτήν την επιστροφή. Όλα αυτά τα ζητήματα συζητούνται παθιασμένα στα κελλιά και στα προαύλια της πρότυπης φυλακής.

Ο Ντουρρούτι είναι περισσότερο απασχολημένος με άλλα θέματα και κρατά κάποια απόσταση από αυτές τις συζητήσεις. Αν κρίνουμε δε και από μια επιστολή, γραμμένη περίπου αυτή την περίοδο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν στα μαχαίρια με τις επιτροπές της CNT.

Η ΚΟΥΤΡΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ, Η ΜΑΓΚΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ «ΑΜΑΡΤΩΛΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ»…

Φαρμάκι έχω στην Ψυχή 
 Φέρνει μαυρίλα θολερή 
 Στα στήθια μου Νύχτα αξημέρωτη ξανά, 
 Σκοτάδι πίνω για πιοτό, Πω πω πω πω πω πω πω πω, 
 Ντέφι της λύσσας μου κρατώ, πωπωπωπω, πωπωπωπω 
 και το μυαλό μου είναι θολό, πωπωπωπω, πωπωπωπω.

Ποιητής Τιμολέων Φανφάρας, Ο σκοταδόψυχος

Όπως πλέον είναι ευρέως γνωστό και όπως οι ίδιοι έχουμε ομολογήσει, παρακολουθούμε μετά μανίας το ανυπέρβλητο εκδοτικό στήριγμα του λαοπρόβλητου, του μεγάλου ηγέτη Τσίπρα. Είναι αμαρτία το ξέρουμε, είναι βίτσιο, είναι κουσούρι σημαντικό, αλλά τί να κάνουμε;

Προσπαθείς να το κόψεις και πάλι πέφτεις με τα μούτρα στην ανάγνωση. Μιλάμε, βέβαια, για την Κόντρα Νιους, που περιγράφει ακατάπαυστα τις πολεμικές περιπέτειες του Αλέξη, την μαγκιά του, τα φόντα του, την ξεχωριστή του κούτρα, την ιδιαίτερη φτιαξιά του, την περίεργη ενέργεια που εκπέμπει, την λατρεία που τρέφει ο λαός του για το θεόσταλτο ηγέτη.

Και πρώτο αλάνι της Κουμουνδούρου ο Τσίπρας, που μπορεί ακόμη και να περνάει μέσα από τοίχους, αφού δεν μασάει από αδιέξοδα, αλλά χαμπάρι, όμως, δεν παίρνουν οι πουλημένοι εχθροί του και τον κοροϊδεύουνε οι χαμένοι για τα άσχημα αγγλικά του οι …σκοταδόψυχοι, αυτόν τον νέο Μεγαλέξανδρο, τον Πλαστήρα της Κουμουνδούρου, γαμώ την Κενονία την σάπηα μου.

Έτσι και το λοιπόν και ένεκα της πίκρας του, καθ’ ότι τον κέρασαν φαρμάκι, και ένεκα της φιλοτιμίας του, στρώθηκε και έμαθε να μιλάει ελληνικά με αγγλική προφορά και τους άφησε όλους στον τόπο και ο Ομπάμα τα είδε όλα. Πρρρράγματι…

Άμεση Δημοκρατία και Εξουσία

Ένα τετριμμένο ζήτημα επανέρχεται συνέχεια στη δημοσιότητα. Πρόκειται για την άμεση δημοκρατία. Εννοείται, πως όποιος δεν θα ήθελε να ασχοληθεί περισσότερο θα μπορούσε να τελειώσει την συζήτηση με μία φράση. Όπως έκανε, παλιότερα, ένας σύντροφος ο οποίος είχε ξεκαθαρίσει τη στάση και την άποψή του: «Όπου υπάρχει η λέξη κράτος δεν χωρά η ελευθερία κ’ η αναρχία».

Είναι προφανές, πως αυτό το συμπέρασμα δεν προήλθε από ένα ξερό δογματισμό αλλά από ουσιαστική κατανόηση της έννοιας που εμπεριέχεται στην λέξη δημοκρατία. Μερικές δεκαετίες, πριν, τέτοια ζητήματα δεν σήκωναν και πολύ κουβέντα. Πράγματι. Είναι πολύ κουραστικό να προσπαθεί κάποιος να επαναλαμβάνει τα αυτονόητα. Όμως, μπροστά στο χείμαρρο ασυνάρτητων δημοκρατολογιών, που παρουσιάζονται σαν βαθυστόχαστες και αναρχικές δεν μπορεί κάποιος να παραμείνει αδιάφορος.

Η συνεχής επαναφορά στην πολιτική μόδα του όρου της άμεσης δημοκρατίας, η οποία περιφέρεται σε αμφιθέατρα, καφενεία, δρόμους και πλατείες από αριστερούς και αριστερίζοντες, αντιεξουσιαστές και αναρχίζοντες δεν είναι τυχαία. Έχει κάποια σκοπιμότητα που, ανεξάρτητα από τον τρόπο που σκέφτονται ορισμένοι ή από τις καλές ή υποτιθέμενα καλές προθέσεις, αυτή η σκοπιμότητα γίνεται αντιληπτή όταν επιχειρηθεί μια στοιχειώδης εκτίμηση της κατάστασης που προσπαθεί να επιβάλλει η κυριαρχία τόσο σε επί μέρους κράτη, όσο και σε ηπείρους.

Μύθοι του Πριμιτιβισμού

(Μια συνέντευξη με τον Ted Kaczynski, σχετικά με τον Πρωτογονισμό)

Το κείμενο που ακολουθεί είναι αποσπάσματα από συνέντευξη που έδωσε ο Ted Κaczynski (γνωστός και ως Unabomber) στην τουρκική ομάδα Veganarsy και που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Αnarchy τ. 61. Προχωρήσαμε στη δημοσίευση, παρά τις διαφωνίες μας σε αρκετά σημεία, (όπως για παράδειγμα με τις γενικεύσεις που γίνονται σε σχέση με τις κοινότητες που δεν έχουν αφομοιωθεί από τον πολιτισμό), θεωρώντας πως υπάρχουν πολλά σημεία που μπορούν να αποτελέσουν αφορμές για συζητήσεις.

Άλλωστε, ο Unabomber ακολούθησε μια υποδειγματική στάση σε σχέση με τις απόψεις του, ακολουθώντας ένα ατομικό τρόπο στάσης και δράσης και δεν παρουσίασε τον εαυτό του σαν αναρχικό, προσπαθώντας να καλυφθεί, αλλά υπήρξε και παραμένει ειλικρινής στις απόψεις και τις προθέσεις του, ανεξαρτήτως συμφωνιών ή διαφωνιών.

V: Νομίζω ήσουν μαθηματικός, και δεν πίστευες αυτά που πιστεύεις τώρα; Τι άλλαξε συνολικά τις ιδέες σου; Πότε άρχισες να σκέφτεσαι ότι το πρόβλημα είναι στον πολιτισμό; Μπορείς να πεις με λίγες λέξεις γιατί αρνείσαι τον πολιτισμό; Πώς και πότε αποφάσισες να ζήσεις σε ένα δάσος και να στέλνεις βόμβες;

TK: Μια ολοκληρωμένη απάντηση σε αυτές τις ερωτήσεις θα ήταν πολύ εκτεταμένη και πολύπλοκη, αλλά θα πω τα εξής: Η διαδικασία μέσω της οποίας αρνήθηκα το μοντερνισμό και τον πολιτισμό άρχισε όταν ήμουν 11 χρονών. Σ’ αυτή την ηλικία άρχισα να έλκομαι από τον πρωτόγονο τρόπο ζωής, όταν διάβασα για τη ζωή του ανθρώπου του Νεάτερνταλ. Τα επόμενα χρόνια, μέχρι να μπω στο Harvard στην ηλικία των 16, συνήθιζα να ονειρεύομαι την απόδραση από τον πολιτισμό και τη ζωή σε κάποιο άγριο μέρος. Κατά την ίδια περίοδο, η αποστροφή μου για τη μοντέρνα ζωή μεγάλωνε καθώς καταλάβαινα όλο και περισσότερο ότι οι άνθρωποι στη βιομηχανική κοινωνία αναγκάζονται να είναι γρανάζια μιας μηχανής, στερούνται την ελευθερία και υπόκεινται στις θελήσεις των μεγάλων οργανισμών που ελέγχουν τις συνθήκες στις οποίες ζουν. Μετά την είσοδό μου στο Harvard, παρακολούθησα κάποια μαθήματα ανθρωπολογίας, μαθαίνοντας περισσότερα για τους πρωτόγονους ανθρώπους και τις γνώσεις που τους βοηθούσαν να ζήσουν στη φύση. Για παράδειγμα, ευχόμουν να έχω τις γνώσεις τους για φυτά που τρώγονται. Αλλά δεν είχα ιδέα για το που να βρω τέτοιες γνώσεις μέχρι περίπου δύο χρόνια αργότερα, ανακάλυψα έκπληκτος ότι υπήρχαν βιβλία για τα φαγώσιμα φυτά. Το πρώτο απ’ αυτά που αγόρασα ήταν το Stalking the Wild Asparagus (Κυνηγώντας το Άγριο Σπαράγγι) του Euell Gibbons, και μετά, όταν γυρνούσα σπίτι απ’ το κολέγιο και το μεταπτυχιακό τα καλοκαίρια, πήγαινα πολλές φορές κάθε εβδομάδα στο προστατευμένο δάσος του Cook County, κοντά στο Σικάγο, για να ψάξω για φαγώσιμα φυτά.

Οι Sioux αντιστέκονται σε κατασκευή πετρελαιοαγωγού

Ταραχές επικρατούν τους τελευταίους μήνες στο Standing Rock των ΗΠΑ, μεταξύ ιθαγενών Αμερικανών της φυλής Sioux και των δυνάμεων ασφαλείας. Ο λόγος είναι η κατασκευή ενός γιγαντιαίου πετρελαιοαγωγού 1142 μιλίων που θα μεταφέρει καθημερινά 470.000 βαρέλια αργού πετρελαίου. Ο DAPL, όπως ονομάζεται (από τα αρχικά της εταιρίας Dakota Access Pipeline) έχει πάρει από τους ιθαγενείς το προσωνύμιο «Μαύρο Φίδι». Ο αγωγός σε όλη του την διαδρομή θα είναι αφύλακτος και σε αυτό το χρονικό σημείο ετοιμάζεται να «βουτήξει» στον ποταμό Μιζούρι. Σημειωτέων ο ποταμός είναι πηγή πόσιμου νερού όχι μόνο για τους ιθαγενείς αλλά και για εκατομμύρια ανθρώπους τριών πολιτειών.

Οι ιθαγενείς αντιστέκονται και αναφέρουν ότι η κατασκευή του ήδη έχει καταστρέψει κομμάτια από την γη τους, ενώ οι μέχρι τώρα διαρροές αριθμούνται στις 272 προκαλώντας μεγάλες καταστροφές στην κτηνοτροφία, στην γεωργία αλλά και στον υδροφόρο ορίζοντα.

Στον ιστό της σατανικής HI-TECH Ονειροπαγίδας

Ονειροπαγίδες κατασκεύασαν αρχικά οι Ινδιάνοι Τσιπέουα (ή Οτζίμπουε), που στη γλώσσα τους ονομάζεται asabikeshiinh. Τις κατασκεύαζαν πλέκοντας σε δίχτυ κλωστές από νεύρα μέσα σε στεφάνια από ξύλο ιτιάς, με μια πλέξη που θύμιζε ιστό αράχνης. Τις διακοσμούσαν κυρίως με χάντρες και φτερά. Μετά τις κρεμούσαν πάνω από τα κρεβάτια των παιδιών, για να τα προστατέψουν από τα κακά όνειρα. Με τον καιρό και καθώς το παιδί μεγάλωνε, η ονειροπαγίδα εφθείρετο και εκαταστρέφετο. Υποτίθεται ότι μόνο τα καλά όνειρα μπορούσαν να περάσουν από την κεντρική τρύπα της ονειροπαγίδας, ενώ τα κακά σκάλωναν και έμεναν παγιδευμένα. Στη συνέχεια, τα παγιδευμένα κακά όνειρα θα διαλύονταν με το πρώτο φως της αυγής. Επικρατούσε η αντίληψη ότι τα καλά όνειρα στη συνέχεια πραγματοποιούνταν, αλλά αυτό δεν είναι επιβεβαιωμένο.

Σύμφωνα με την παράδοση των Ινδιάνων Λακότα (Σιού), ο διδάσκαλος της σοφίας Iktomi εμφανίστηκε σε όραμα που είχε ένας πνευματικός αρχηγός των Λακότα, παίρνοντας τη μορφή μιας πολύ σοφής αράχνης. Αρχικά του μίλησε σε μια πνευματική γλώσσα που μόνο οι αρχηγοί των Λακότα κατανοούσαν. Έπειτα καθώς μιλούσε, πήρε το στεφάνι από ιτιά που κατείχε ο αρχηγός, και που ήταν διακοσμημένο με φτερά, χάντρες, τρίχες αλόγου και διάφορες προσφορές, κι άρχισε να υφαίνει σ’ αυτό ένα δίχτυ από την εξωτερική μεριά προς το κέντρο. Του είπε ακόμα, ότι προϋπόθεση για να λειτουργήσει η ονειροπαγίδα είναι η πίστη στο Μεγάλο Πνεύμα.

ΤΟ ΧΟΛΛΥΓΟΥΝΤ, ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΚΑΙ Η «ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ» ΣΤΟΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΣΜO

Με αφορμή την διανομή και προβολή ταινιών όπως η Syriana, το Μόναχο, Παράδεισος Τώρα, Καληνύχτα και καλή τύχη, V for Vendetta, το Crash κ.ά., «πιστοποιείται» η επιστροφή των πολιτικών ταινιών και μάλιστα εκ μέρους του Χόλλυγουντ, ταινιών που κινούνται στην κατεύθυνση του «κοινωνικού και πολιτικού προβληματισμού».

Δεν είναι λίγοι αυτοί που προσπαθούν να εξηγήσουν «Γιατί το Χόλλυγουντ βρίσκεται στην κορυφή της αμφισβήτησης», ή ακόμα εκείνοι που αποφαίνονται ότι «οργισμένο με τον Μπους το Χόλλυγουντ επιτίθεται με πολιτικές ταινίες». Και δεν αναφερόμαστε μόνο σε κριτικούς κινηματογράφου ή δημοσιογράφους που καλύπτουν και σχολιάζουν την εμποροπανήγυρι που λέγεται απονομή «Όσκαρ καλύτερων ταινιών». Ο αναλυτής της Τουρκίας και της Μέσης Ανατολής Graham E. Fuller, κάποτε αντιπρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Πληροφοριών στην CIA, διέβλεπε μέσω των ταινιών αυτών μια νέα «περισσότερο δίκαια αντιμετώπιση της αραβοϊσραηλινής διαμάχης και ευρύτερα της αντιπαλότητας Δύσης και Ανατολής», αλλά και «αντίστασης» στον νέο-μακαρθισμό, στις φυλετικές διακρίσεις κ.λπ.

Η υγεία και η εξέλιξη του πολιτισμού

Οι πρώτοι πληθυσμοί που έκαναν την εμφάνισή τους κατά την προϊστορία, επιβιώνουν εκπληκτικά καλά αν τους συγκρίνουμε με την πραγματική καταγραφή της ανθρώπινης ιστορίας και όχι με τις ρομαντικές εικόνες της πολιτισμικής εξέλιξης. Ο πολιτισμός δεν υπήρξε τόσο επιτυχής στην εγγύηση της ανθρώπινης ευημερίας, όπως μας αρέσει να πιστεύουμε, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας μας. Προφανώς, οι βελτιώσεις στην τεχνολογία και στην οργάνωση δεν αντισταθμίζουν εξ ολοκλήρου τις απαιτήσεις που προκύπτουν από την αύξηση του πληθυσμού· πάρα πολλά από τα σχέδια και τις δραστηριότητες των πολιτισμένων τρόπων ζωής έχουν δημιουργήσει και αρνητικές επιπτώσεις παράλληλα με τα οφέλη.

Δεν υπάρχουν στοιχεία ούτε από εθνογραφικές αναφορές, ούτε από αρχαιολογικές ανασκαφές που να υποδηλώνουν ότι τα ποσοστά του τυχαίου τραυματισμού ή της διαπροσωπικής βίας μειώθηκαν σημαντικά με την υιοθέτηση πιο πολιτισμένων μορφών οργάνωσης. Στην πραγματικότητα, κάποια στοιχεία από αρχαιολογικούς χώρους και από ιστορικές πηγές δείχνουν ακριβώς το αντίθετο.

Νομάδες του πλούτου και νομάδες της φτώχειας

(Τρεις διανοούμενοι εξηγούν πόσο κακό είναι το να μένετε στο δικό σας σπίτι στον τόπο που γεννηθήκατε)

Αφορμή για το παρακάτω κείμενο στάθηκε, η εξής ειδησούλα:

«Το πρώτο ακίνητο στην Αττική με βάση τον νέο νόμο 4146/2013 πουλήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα σε Κινέζο. Βάσει του νόμου αυτού ο αγοραστής έλαβε άδεια παραμονής, παρ’ ότι πρόκειται για πολίτη εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως ανακοίνωσε η εταιρεία ακινήτων BuildUp, το συμβόλαιο υπογράφηκε στο πλαίσιο της αποκλειστικής συνεργασίας της ελληνικής εταιρείας με την κινέζικη CSDH με σκοπό την προώθηση ελληνικών ακινήτων στο κοινό της Κίνας.» Ο Αντώνης ο Τρομερός έχει κάνει θρησκεία του την προώθηση τέτοιου είδους συμφωνιών που επιτρέπουν σε ευυπόληπτους κινέζους μαφιόζους των Triads και Κολομβιανούς εισαγωγείς (ξέρετε τι…) να ξεπλένουν τα δολλάριά τους και από πάνω να κερδίζουν άδειες παραμονής και στασίδι στην τοπική ενορία.

Την ίδια χρονική στιγμή στην Αμυγδαλέζα το κράτος επιχειρούσε να καταστείλει τις ταραχές που ξέσπασαν στο κέντρο «κλειστής φιλοξενίας»(!) αλλοδαπών της Αμυγδαλέζας –ακόμα ένα προχώρημα των κατασταλτικών σχεδιασμών η επ’ αόριστον κράτηση ανθρώπων σε στρατόπεδα χωρίς να κατηγορούνται για κάτι, έστω για να τηρούνται κάποια προσχήματα–. Και την ίδια ώρα διοχετεύονταν στον τύπο στοχευμένες «διαρροές» για το πως θα γίνει η σαλαμοποίηση των ιδιοκτητών ακινήτων που πρόκειται να χάσουν τα σπίτια τους από τις τράπεζες «για να μην καταρρεύσουν», όπως είπε ο υστερικός Στουρνάρας. Και ποιός θέλει να καταρρεύσουν οι τράπεζες;

ΕΠΤΑ ΧΡΟΝΙΑ «ΚΡΙΣΗΣ» ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ;;;

Eκλογές 1974: Συγκέντρωση της «Ενωμένης Αριστεράς» - Το εκλογικό σχήμα που απαρτίζετο από την ΕΔΑ, το ΚΚΕ και το ΚΚΕ Εσωτερικού. Διακρίνονται από δεξιά: Ηλίας Ηλιού, στρατηγός Αυγερόπουλος, Μίκης Θεοδωράκης, Νίκος Καλούδης και Μπάμπης Δρακόπουλος

Η διαχείριση της επταετούς, πλέον, «κρίσης» αφορά το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της περιόδου αυτής, είτε τα κόμματα αυτά προϋπήρχαν (ΝΔ, Πασοκ, ΚΚΕ) είτε κατασκευάστηκαν στην πορεία (Ανελ, Ποτάμι), είτε ανέλαβαν κυβερνητικές ευθύνες ενσωματώνοντας και εκπροσωπώντας πολιτικά και κοινωνικά συμφέροντα, που βρέθηκαν μετέωρα (Συριζα), είτε βγήκαν από το «πουθενά» και εκτοξεύθηκαν στο πολιτικό προσκήνιο (Χρυσή Αυγή, Ένωση Κεντρώων) για να εκφράσουν ιδεολογικά την ακροδεξιά (με σαφείς ναζιστικές αναφορές) πολιτική παράδοση πολλών δεκαετιών και πολιτικά ανέστιους δυσαρεστημένους με το σύστημα ψηφοφόρους, που εκπροσωπούνται συγκυριακά από τον «αντισυστημικό» (μέχρι πρότινος καρικατούρα φιγούρας πολιτικού) Β. Λεβέντη.

Η σταθερή συν-λειτουργία των προαναφερόμενων πολιτικών σχηματισμών στα πλαίσια του δεδομένου πολιτικού συστήματος θα ήταν αδύνατη σε κάθε περίπτωση, εάν η εκφρασμένη ρητορική περί προδοτών, δοσίλογων και γερμανοτσολιάδων από την μια ή οι ιαχές περί αυταρχικού σταλινικού τύπου καθεστώτος, που καταστρατηγεί το Σύνταγμα από την άλλη και πραξικοπηματικά καταργεί ή εκβιάζει λόγου χάρη την δικαστική εξουσία, δεν αποτελούσαν παρά στάχτη στα μάτια μιας κοινωνίας, που «βράζει στο ζουμί» της.

ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ

Ο Φραν­σουά Α­ρα­γκό, (γάλ­λος α­στρο­νό­μος και φυ­σι­κός) πλη­σί­α­σε αρ­γά προς το ο­δό­φραγ­μα που το έ­κλει­ναν υ­ψω­μέ­νες κά­νες του­φε­κιών. «Για­τί το κά­νε­τε αυ­τό» ρώ­τη­σε τους ε­πα­να­στά­τες. Μια α­γα­να­κτι­σμέ­νη φω­νή του φώ­να­ξε α­πό ψη­λά: «Κύ­ριε Α­ρα­γκό, φαί­νε­ται κα­λά πως δεν γνω­ρί­σα­τε πο­τέ στη ζω­ή σας, τι θα πει πεί­να». (Πα­ρί­σι 22 Ιου­λί­ου 1848)

Στην πο­ρεί­α των κοι­νω­νι­κών α­γώ­νων, των ε­ξε­γέρ­σε­ων και των ε­πα­να­στά­σε­ων, το ο­δό­φραγ­μα α­πο­τε­λεί έ­να α­πό τα μέ­σα που χρη­σι­μο­ποιούν οι α­γω­νι­ζό­με­νοι. Πα­ντού και πά­ντα, σε κά­θε ε­πο­χή, σε κά­θε σύ­γκρου­ση, σε κά­θε ε­ξέ­γερ­ση, το στή­σι­μο του, ε­ξέ­φρα­ζε και εκ­φρά­ζει τη διά­θε­ση των αν­θρώ­πων για ε­ξέ­γερ­ση. Εί­ναι κομ­μά­τι της πο­λυ­μορ­φί­ας, των βίαιων πρα­κτι­κών που εκ­δη­λώ­νουν οι κα­τα­πιε­σμέ­νοι, της ορ­γής και της α­γα­νά­κτη­σης ε­νά­ντια στην κρα­τι­κή τυ­ραν­νί­α.

Η πρώ­τη εμ­φά­νι­ση του ο­δο­φράγ­μα­τος, εί­ναι σί­γου­ρο πως μπο­ρεί ν’ α­να­ζη­τη­θεί α­πό την στιγ­μή που οι άν­θρω­ποι ε­ξε­γεί­ρο­νται ε­νά­ντια στους δυ­νά­στες τους. Ω­στό­σο, η 12η Μα­ΐ­ου 1588, θε­ω­ρεί­ται ως η πρώ­τη «η­μέ­ρα των ο­δο­φραγ­μά­των». Ε­κεί­νη την η­μέ­ρα πή­ραν το ό­νο­μά τους τα ο­χυ­ρώ­μα­τα που στή­θη­καν στους δρό­μους α­πό τους ε­ξε­γερ­μέ­νους αν­θρώ­πους ε­να­ντί­ον του Ερ­ρί­κου Γ΄. Σαν υ­λι­κό χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν κυ­ρί­ως βα­ρέ­λια (barriques), που τό­τε βρί­σκο­νταν σε κα­θη­με­ρι­νή χρή­ση και εί­χαν συ­νή­θως χω­ρη­τι­κό­τη­τα 250 λί­τρων. Τα γέ­μι­ζαν με χώ­μα και τα στοί­βα­ζαν στους δρό­μους και ό­πως α­πο­δεί­χτη­κε εί­χαν ι­διαί­τε­ρη α­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα.

ΠΩΣ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΤΕ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ

Το παρόν είναι ένα σύντομο κείμενο επιβίωσης πίσω από τους τοίχους των φυλακών, γραμμένο από ένα κρατούμενο υποστηριζόμενο απ’ τον Πολωνικό A.B.C. (Αναρχικό Μαύρο Σταυρό), τον Klaudius Z «Raymon» Gliklich.

Περιγράφει τις συνθήκες στις Πολωνικές φυλακές, αλλά η κατάσταση των φυλακών είναι ένα φαινόμενο που ισχύει παγκόσμια και πολλά από τα χαρακτηριστικά τους μπορεί να παρουσιάζονται και σε άλλα μέρη. Πρόκειται για μια σημαντική εμπειρία αναφορικά με συνθήκες που υπάρχουν μέσα στους χώρους εγκλεισμού των ανθρώπων.

«Είναι δύσκολο να γράψεις κάτι που να χρησιμεύσει ως αποτελεσματικός «οδηγός» στο πώς να συμπεριφέρεται κάποιος όταν μπαίνει στη φυλακή για πρώτη φορά. Καθένας έχει διαφορετική προσωπικότητα, και αντιδρά διαφορετικά σε αρκετές καταστάσεις. Παρ’ όλ’ αυτά, θα προσπαθήσω να δώσω κάποιες συμβουλές σε αυτούς που θα βρεθούν στην άλλη μεριά του τοίχου για πρώτη φορά. Δεν το εύχομαι σε κανέναν, αλλά όπως όλοι ξέρουμε, η ζωή είναι απρόβλεπτη.

Θα χωρίσω τις συμβουλές σε τρία μέρη. Πρέπει να σημειωθεί ότι όσα γράφω εδώ δεν απευθύνονται σε όσους καταδικάστηκαν για βιασμούς, εμπόριο ναρκωτικών, κτλ.

Όταν η πόρτα κλείνει πίσω σου και είσαι σ’ αυτήν τη μεριά, το πρώτο πράγμα που πρέπει να θυμάσαι είναι ότι όλοι οι εργαζόμενοι στην φυλακή είναι εχθροί σου! Δεν έχει σημασία αν πρόκειται για απλό φρουρό, άτομο που προσπαθεί να «σωφρονίσει», γιατρό, νοσοκόμα ή διευθυντικό στέλεχος. Μην τους δώσεις να καταλάβουν πως τους μισείς (εκτός αν σου δώσουν ένα ξεκάθαρο λόγο) αλλά κράτα τους σε απόσταση. Απάντησε μόνο τις ερωτήσεις τους και ποτέ μην συζητάς μαζί τους.

Bayer/Monsanto: Κάτι παραπάνω από μια συμφωνία εξαγοράς

Όποιος ανατρέξει σε υλικό που αφορά την κατανομή και το εύρος των επαγγελμάτων που υπήρχαν μέχρι και πριν από μερικές δεκαετίες θα εκπλαγεί τόσο από το πλήθος των επαγγελμάτων όσο και από τον αριθμό των μικροεπαγγελματιών. Μπορούμε να πούμε ότι υπήρχε μια περισσότερο ορθολογική κατανομή πλούτου απ’ ότι σήμερα. Ασφαλώς αυτό δεν σημαίνει ότι αγνοούμε ή παραβλέπουμε τις συνθήκες εκμετάλλευσης, που πάντα υπήρχαν και υπάρχουν σε συνθήκες εξαρτημένης εργασίας, όπως και της παρουσίας του πλούτου και του χρήματος στις ανθρώπινες σχέσεις. Ούτε, επίσης, προσπερνάμε και την παρουσία μικροαστικής νοοτροπίας που ανέκαθεν αποτελούσε μια συντηρητική παράμετρο στην ανθρώπινη κοινωνία, αφού τις περισσότερες φορές ο μικροαστός-επαγγελματίας λειτουργεί εγωκεντρικά στο κυνήγι του κέρδους, έχοντας αποδειχθεί την ταυτότητα του «οικονομικού τύπου ατόμου», που δρα βάσει του δικού του αποκλειστικά συμφέροντος. Και εάν για δεκαετίες ο εργάτης δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «μικροαστός», είναι το τελευταίο μέλος της αλυσίδας βιομήχανος/βιοτέχνης-επαγγελματίας-εργάτης που αποκτά σταδιακά, από το 1950 και μετά, αυτή την αντίστοιχη νοοτροπία, με αποκορύφωμα τη δεκαετία του ’80 και μετά. Η καταναλωτική κοινωνία χτίζεται και μεγεθύνεται βάζοντας και τους εργάτες στο κόλπο, που πρόθυμα αυτοπαγιδεύονται σε ένα όνειρο απατηλό. Αυτό της διαρκούς απόκτησης υλικών αγαθών και λοιπών αξιών.

Ο νέος Περικλής, οι οικοδεσπότες κομμουνιστές, οι επικυρώσεις συνοριακών αλλαγών και η μυθολογία της ελάφρυνσης του χρέους…

Το καθεστώς Τσίπρα παρουσίασε την προγραμματισμένη, εδώ και αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, επίσκεψη Ομπάμα ως ένα γεγονός παγκόσμιας εμβέλειας. Η προπαγάνδα αυτή προσπάθησε και προσπαθεί ακόμη να στηριχθεί κατά το πλείστον σε «υψηλούς» συμβολισμούς διαφόρων ειδών και στοχεύσεων.

Ίσως δεν χρειάζεται να επιμείνουμε ιδιαίτερα στην επιλογή των ημερομηνιών, που επιλέχθηκαν προφανώς από κοινού, δηλαδή, από το καθεστώς Τσίπρα και των αρμοδίων επιτελαρχών και συμβούλων του Ομπάμα, καθώς πρόκειται για την 15^η και 16^η Νοέμβρη, δηλαδή τις δύο πρώτες ημέρες της τριήμερης ετήσιας εκδήλωσης μνήμης για την εξέγερση του Νοεμβρίου 1973. Αυτό μόνο αυτή η κυβέρνηση θα το τολμούσε!

Μ’ άλλα λόγια η κομμουνιστική κυβέρνηση Τσίπρα με την προσθήκη του «συντρόφου και αδελφού» Καμμένου προσφέρει στις ΗΠΑ ό,τι δεν διανοήθηκε κανένας προηγούμενος διαχειριστής των κρατικών υποθέσεων μεταπολιτευτικά. Η Αριστερά αποδεικνύεται για μιαν ακόμη φορά πρωτοπόρος και επάξια, πλέον, διεκδικεί τα πρωτεία:αμερικανόδουλη όσο εκεί, που δεν πάει περισσότερο.

Το Πρόγραμμα του αναρχικού διημέρου 2016 στο Πολυτεχνείο

Τρίτη 15 Νοεμβρίου

Προβολές
12:00 Καταγεγραμμένα γεγονότα της Ουγγρικής επανάστασης του 1956.

13:00 Καταγεγραμμένα γεγονότα του Ισπανικού εμφυλίου 1936-1939.

16:45: …και ήρθε η ημέρα της εκδίκησης (σχετικά με τη ζωή του Φ. Σαμπατέ).

ΤΑ ΒΟΘΡΟΚΑΝΑΛΑ ΤΗΣ «ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ» ΚΑΙ ΟΙ ΒΟΘΡΟΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ…

«Τον Ανδρέα στις καλές του μέρες θύμισε ο Αλέξης. Χυδαίος και ψεύτης ο Κυριάκος»!! (11-10-2016, πρωτοσέλιδο της φιλοκυβερνητικής εφημερίδας Κόντρα Νιους, ιδιοκτησίας Γεωργίου Κουρή, το σχετικό άρθρο μεταξύ άλλων χαρακτηρίζει «Πολυβόλο» τον Αλέξη Τσίπρα, που «γάζωσε τη διαπλοκή μιλώντας τη γλώσσα της αλήθειας».)

Το σύστημα και τα φυσικά πρόσωπα που βρίσκονται πίσω από την προπαγάνδα κάθε καθεστώτος χωρίς αμφιβολία δίνουν το στίγμα των γενικότερων προθέσεών του, προσδιορίζουν τον χαρακτήρα της επιβολής και τους ευρύτερους σχεδιασμούς του. Σε κάθε περίπτωση θα τονίσουμε ότι το σύστημα αυτό μπορεί να «διαβαστεί» μόνο υπό το πρίσμα της λειτουργικής ενότητάς του, παρακάμπτοντας τον πλαστό διαχωρισμό των μηχανισμών και των προσώπων που κάνουν την βρώμικη δουλειά και εκείνων που τιμούν την θεσμική τους ιδιότητα. Είναι αυτό που λένε «το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δύο το πρόσωπο».

Ο Γιώργος Κουρής εκδίδει το 1958 την «Φωνή της Κεφαλλονιάς» η οποία στηρίζει με πάθος τους «αποστάτες» της Ένωσης Κέντρου το 1965, επιτίθεται άγρια κατά του Γεωργίου και Ανδρέα Παπανδρέου («Ανδρέσοφ τον αποκαλούσε), ενώ επαινούσε το «καμάρι της Κρήτης» τον «λεβέντη Κώστα Μητσοτάκη». Στη Μεταπολίτευση αγοράζει με δάνειο 22 εκατ. δραχμών μεγάλη έκταση στην Παλλήνη με δάνειο που πήρε από την ΕΤΒΑ την περίοδο της χούντας. Το τυπογραφείο του δεν πηγαίνει καλά και ανήμερα των Χριστουγέννων του 1978 «τυχαία» γίνεται παρανάλωμα του πυρός.

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ : Μία σύντομη αναδρομή

Υπάρχουν πολλά γεγονότα που έχουν ιδιαίτερη σημασία σε ό,τι αφορά τους κοινωνικούς αγώνες. Το Πολυτεχνείο, όμως, έχει συνδεθεί όχι μόνο με τη πτώση της δικτατορίας και τη μετάβαση στο δημοκρατικό καθεστώς, αλλά και με μία εξέγερση που ξεπέρασε τα δεδομένα ανοίγοντας ορίζοντες και αφήνοντας παρακαταθήκες. Κάποιοι από αυτούς που συμμετείχαν στη εξέγερση του Νοέμβρη του 1973 δεν αγωνίστηκαν απλά για την πτώση της χούντας, αλλά για την καταστροφή του κράτους, μπορεί να μην υπερτερούσαν αριθμητικά, «αλλά ουκ εν τω πολλώ το ευ». Οι εκάστοτε εξουσιαστές προσπάθησαν να διατηρήσουν μέρος των γεγονότων τοποθετώντας τα στα μουσεία της ιστορίας, αποσιωπώντας τα κυριότερα στοιχεία της εξέγερσης, ανάλογα με τα συμφέροντα τους και πλασάροντας τα στον κόσμο σαν κάτι το οποίο εκπλήρωσε τους στόχους του, που στην προκειμένη περίπτωση ήταν η πτώση της χούντας. Η ημέρα του πολυτεχνείου για τους αγωνιζόμενους παραμένει μέρα μνήμης, όπου αγωνιζόμενοι άνθρωποι δίνουν το δικό τους στίγμα, είναι μέρα αγώνα ενάντια στη λήθη.

Καθώς εφέτος συμπληρώνονται 40 χρόνια από την εξέγερση του Νοεμβρίου 1973, παραθέτουμε μερικές χαρακτηριστικές επετείους, που η έντασή τους αναδεικνύει την αντίθεση ανάμεσα στην τυπική επετειακή γιορτή και στην ημέρα μνήμης και δράσης ενάντια στους συνεχιστές της καταπίεσης και του εξανδραποδισμού των ανθρώπων.

ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΔΙΗΜΕΡΟ 15 και 16 Νοεμβρίου 2016

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1973-2016

1967-1973: ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

2010-2016: ΜΝΗΜΟΝΙΑ

Έξη χρόνια αρκετά, δεν θα γίνουνε επτά

ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΔΙΗΜΕΡΟ 15 και 16 Νοεμβρίου στο Πολυτεχνείο