Ο Τόσκας, δημοσιοποιεί το γνωστό «προσκλητήριο» στις 4 Αυγούστου στο Σκάι:
«Έχω καλέσει τις συλλογικότητες από τα Εξάρχεια να συζητήσουμε για να υπάρξει ανεμπόδιστη και ελεύθερη έκφραση των ιδεών, όχι όσους έχουν σχέση με ναρκωτικά βέβαια».
Ας εστιάσουμε σε ορισμένα παραλειπόμενα σε προηγούμενο κείμενο μας με τίτλο «Ο ΤΟΣΚΑΣ, ΤΟ «ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ» ΚΑΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΙΔΕΩΝ ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ».
Ο υπουργός δημόσιας τάξης θέτει δημόσια, ως ατζέντα της συζήτησης, τους τρόπους εκείνους, που θα εξασφαλίσουν την «ανεμπόδιστη και ελεύθερη έκφραση των ιδεών». Παραδέχεται, δηλαδή, ότι η λεγόμενη ελεύθερη έκφραση ιδεών συναντά «εμπόδια», δυσκολίες, προσκόμματα, ή γίνεται υπό όρους και τον έλεγχο κάποιων «θεσμικών», ή «μη».
Όπως είναι γνωστό, όταν κρατικοί λειτουργοί και μάλιστα όσοι προΐστανται των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών, μιλούν για την «ανεμπόδιστη και ελεύθερη διακίνηση ιδεών», εννοούν ότι είναι προσηλωμένοι στην πάταξη κάθε εκδήλωσης κοινωνικής βίας την οποία και θεωρούν ανεπιθύμητη, καθώς και της βίας που ασκούν οι αναρχικοί. Ο Τόσκας, λοιπόν, προσκαλεί προσφέροντας μεν την πολιτική αναγνώριση, παίρνοντας δε με το «καλημέρα» την συγκατάνευση για την μελλοντική καταστολή των «ατάκτων», τουλάχιστον εκείνων που δεν θα μπορέσουν να «συμμορφώσουν» με τον «τρόπο» τους, αυτοί οι οποίοι καλέστηκαν σε συζήτηση.
Ας προσέξουμε όμως μια λεπτομέρεια.
Ο Τόσκας δημοσιοποιεί το «προσκλητήριο» στις «συλλογικότητες» από τα Εξάρχεια αποκλείοντας «όσους έχουν σχέση με ναρκωτικά». Δηλαδή ο Τόσκας ισχυρίζεται ότι υπάρχουν συλλογικότητες ή τουλάχιστον κάποιοι που εμπλέκονται σε «συλλογικότητες», που διακινούν ναρκωτικά.
Η τοποθέτησή του είναι ξεκάθαρη για τον απλό λόγο, ότι δεν θα μπορούσε να καλεί μεμονωμένα άτομα ή «προσωπικότητες» των Εξαρχείων για να συνεννοηθούν, και για να μην είμαστε απόλυτοι δεν θα μπορούσε δημόσια να καλεί παρά «συλλογικότητες».
Άρα ο Τόσκας με σαφήνεια ισχυρίζεται ότι έχει πληροφορίες, ότι γνωρίζει για την εμπλοκή «συλλογικοτήτων» ή «συλλογικότητας» στην διακίνηση ναρκωτικών στα Εξάρχεια, και την αποκλείει από τον διάλογο. Έτσι ο υπουργός δημόσιας τάξης εμφανίζεται τώρα αλλά, βέβαια, και στο μέλλον να κρατά «σφιχτά» «πρόσωπα και πράγματα», να στοχοποιεί, αλλά και να «καθαρίζει» από την μπόχα εκείνους που ο ίδιος θα επιλέγει.
Μα θα αναρωτηθεί κάποιος: Πώς είναι δυνατόν μετά από μια τέτοια δήλωση να υπάρχει τέτοια σιωπή; Πώς είναι δυνατόν το «κίνημα» να συκοφαντείται με τέτοιο τρόπο και να μην δίνεται η δέουσα απάντηση;
Δυστυχώς αυτή η ερώτηση, πλέον, μόνο από αδαείς μπορεί να γίνεται.
Άλλωστε και πρόσφατη και ιδιαίτερα διδακτική είναι σχετική συζήτηση στο γνωστό κινηματικό όργανο αντιπληροφόρησης, που σημειωτέον προηγήθηκε των δηλώσεων Τόσκα. Εκεί ένας προσεκτικός αναγνώστης θα δει να καταγράφονται (δίχως να λογοκριθούν) ακριβώς οι συγκεκριμένοι ισχυρισμοί του υπουργού δημόσιας τάξης.
Ωραία και κατανοητά τα λεγόμενα μέχρις εδώ.
Ποιοι εμποδίζουν την «ελεύθερη έκφραση ιδεών», ποιοι είναι εκείνοι οι οποίοι πρέπει και είναι εφικτό να αντιμετωπιστούν από κοινού, δηλαδή με την συντονισμένη και σύμφωνη γνώμη, αλλά και δράση υπουργείου δημόσιας τάξης και «συλλογικοτήτων»;
Ποιούς θα μπορούσε να δεχτεί ως υπαίτιους ο Τόσκας σε μια τέτοιου είδους συζήτηση κατ’ αρχάς αλληλοκατανόησης και περαιτέρω συμφωνίας και συντονισμού;
Η απάντηση δεν είναι δύσκολη.
Α) τις κατασταλτικές δυνάμεις που αυθαιρετούν, όταν καλούνται να επιβάλουν την τάξη.
Β) τους ανεξέλεγκτους ταραξίες, που λόγου χάρη «σπάνε φανάρια και στάσεις δίχως λόγο»…
Γ) Τα κυκλώματα (κατά προτίμηση, απ’ ότι αποδείχθηκε, αλβανικής καταγωγής), που διακινούν ναρκωτικά στην περιοχή
Κλείνοντας θα υπενθυμίσουμε στους ενδιαφερόμενους, αλλά και στους άμεσα ή έμμεσα εμπλεκόμενους ότι αυτού του είδους οι «συμφωνίες» δεν κρατούν για πάντα. Θα τους θυμίσουμε ότι το πάνω χέρι το είχε και το έχει το κράτος, σ’ αυτές τις περιπτώσεις, γιατί ξέρει καλύτερα από εκβιασμούς. Οι «πρωτάρηδες» θα μάθουν σιγά σιγά ότι θα πρέπει να «δίνουν» όλο και περισσότερα, με αποτέλεσμα να φωνάζει από μόνο του για το ποιοι είναι οι συνεργαζόμενοι. Θα καταλάβουν μάλιστα ορισμένοι πρωτοεμπλεκόμενοι σε τέτοια «ζητήματα» ότι δεν υπάρχει μόνο μια φορά, θα μάθουν ότι οι απαιτήσεις της «άλλης» πλευράς θα μεγαλώνουν, θα μεγαλώνουν τόσο που ο φυσικός τους χώρος δεν θα είναι παρά ο βούρκος.
«Καλή» συνέχεια, λοιπόν και «καλά» ΞΕΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ…
Συσπείρωση Αναρχικών
Anarchy press gr 