Μια διαφορετική συζήτηση για τις δυνατότητες της καλλιέργειας της γης στον ελλαδικό χώρο: το παράδειγμα του Α. και της Β.

Είμαστε βέβαιοι πως η αλήθεια, για κάθε πολυσχιδές ή απλό ζήτημα δεν αποτελεί το τέλος ενός δρόμου που μπορεί κάποιος να διαβεί μέσα από μανιχαϊστικές ή άλλου τύπου στείρες προσεγγίσεις. Μ’ άλλα λόγια, θεωρούμε πως οι αναρχικοί οφείλουν να εξετάζουν κάθε δοσμένη πληροφορία για όλα τα ζητήματα που άπτονται εγγενώς της κίνησης προς την απόλυτη ελευθερία, της ίδιας της Αναρχίας. Μια τέτοια προσπάθεια, φυσικά, οφείλει να στέκεται μακριά από ιδεολογικές αγκυλώσεις, όπως κι άλλα πολιτικά στεγανά που, πολλές φορές, δεν επιτρέπουν στους καλοπροαίρετα ενδιαφερομένους να δουν με σφαιρικότητα ζητήματα και καταστάσεις. Κοντολογίς είναι θεμελιώδους σημασίας να παρατηρούμε, να επεξεργαζόμαστε και, βεβαίως, αν κρίνουμε απαραίτητο, να παρουσιάζουμε μέσα από τον δημόσια γραπτό λόγο μας απόψεις για την ίδια την ζωή. Πολλές απ’ αυτές, αν και δεν είναι αναρχικές, εν τούτοις φέρουν μέσα τους σπέρματα ελευθερίας κι –αν μη τι άλλο– μια πραγματική τριβή με όσα οι περισσότεροι από μας προσεγγίζουν, είτε εντελώς θεωρητικά είτε καταφανώς επιδερμικά.

Δεν θεωρούμε σε καμιά περίπτωση, φυσικά, πως το τάδε ή το δείνα επάγγελμα μπορεί να αποτελέσει παράλληλα και στοιχείο κοινωνικού απελευθερωτικού αγώνα· όσο υπάρχει κράτος, κανείς δεν θα είναι ελεύθερος. Ωστόσο πέρα από το αυτονόητο, είναι σημαντικό να παρατηρούμε με ενδιαφέρον προσπάθειες ανθρώπων στην προσωπική τους ιδιώτευση, ιδιαίτερα όταν αυτές είναι κοντά σε έναν φυσικότερο τρόπο ζωής κι όταν συνειδητά επιχειρούν να αφήσουν το κράτος, το κατά δύναμιν, έξω από την ουσία τους. Μ’ αυτή τη λογική, βρήκαμε και συζητήσαμε με κάποιους που επέλεξαν να ζήσουν πιο κοντά στον φυσικό τρόπο ζωής, χωρίς να θέλουν να υλοποιήσουν μια νέα επιχειρηματική ιδέα, δίνοντας συνεντεύξεις σε περιοδικά και, χωρίς να επιδιώκουν μία νέα επιτυχία, πλουτίζοντας απ’ την ανάγκη του κόσμου να τραφεί κάπως καλύτερα. Με ευαισθησία και πολλή προσωπική δουλειά κι ευθύνη, δουλεύουν τη γη με ελάχιστα εργαλεία και ζώα, αναζητώντας τους καλύτερους δυνατούς σπόρους, χωρίς να χρειάζονται την κρατική πιστοποίηση, για να επιβεβαιώσει την εντιμότητα και την αγάπη τους για τη γη. Μάλιστα, πουλούν τα προϊόντα τους στις τοπικές λαϊκές αγορές με τιμές ελάχιστα υψηλότερες των συμβατικών γεωργικών προϊόντων.