«Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο…»

Μια αρκετά διαδεδομένη φενάκη που πλασάρεται από κανάλια, εφημερίδες και ραδιόφωνα σε περιόδους που κυριαρχούν τα λεγόμενα «σκάνδαλα» και στην προκειμένη ο βόθρος που αναδύεται από τα γκαγκστερικά κυκλώματα δικαστών, κληρικών, σωματέμπορων, πρεζέμπορων και πρακτόρων, είναι και μια τάση ενοχοποίησης της… κοινωνίας με το παιδιαρίστικο, αφελές και πρόστυχο ψέμα ότι… φταίει η κοινωνία που έχει τέτοιους δικαστές, φταίει η κοινωνία που έχει τέτοιους παπάδες (άλλες φορές το λένε για τους πολιτικούς και ούτω καθ’ εξής)! Λες και η κοινωνία διάλεξε την ύπαρξη αυτών των σωμάτων, που αιώνες τώρα βασανίζουν, βιάζουν συνειδήσεις και κορμιά, εξευτελίζουν ανθρώπους και καταρρακώνουν την ανθρώπινη προσωπικότητα! Γι’ αυτά, μας πληροφορούν οι αξιότιμοι αναλυτές και κοινωνιολόγοι και ο κάθε άσχετος που βγαίνει και μιλάει, ότι φταίμε εμείς οι ίδιοι! Τι να εννοούν άραγε; Ότι φταίμε εμείς οι ίδιοι που η κτηνωδία τους τούς οδηγεί να απαγάγουν π.χ. ανήλικα παιδιά για να γίνουν βορά στις σεξουαλικές τους διαστροφές, να συνεννοούνται πως δεν θα φυλακιστεί κανένας πρεζέμπορος (γιατί όλοι δικά τους παιδιά είναι), και για όλα αυτά φταίμε εμείς (η κοινωνία; -όσο ευρεία κι αν είναι η έννοια);