Το τέλος
H σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση αποφασίζει να αντεπιτεθεί μπροστά στην επικείμενη διαδήλωση, που έχει καλέσει η επαναστατική επιτροπή. Έτσι, από τις 6 Ιανουαρίου αρχίζει η επίθεση των πρωσικών στρατευμάτων στο Βερολίνο. Το πρωί μοιράζεται μια σοσιαλδημοκρατική προκήρυξη που ξεσηκώνει «τους εργάτες, τους στρατιώτες και τους πολίτες» ενάντια «στους κακούργους της Λίγκας Σπάρτακος» και καλεί τους καλούς πολίτες μπροστά στο μέγαρο της καγκελαρίας. Σε μια αίθουσα του μεγάρου, οι σοσιαλδημοκράτες κυβερνήτες και οι υπουργοί συνεδριάζουν και προσπαθούν να εκτιμήσουν την κατάσταση. Τα νέα δεν είναι ευχάριστα για τους εξουσιαστές: οι επαναστάτες έχουν καταλάβει σχεδόν όλες τις εφημερίδες, ως και τα γραφεία του πρακτορείου Βόλφ. Τα στρατεύματα δεν είναι βέβαιο ότι θα συνταχθούν με τις κυβερνητικές διαταγές. Μόνο ο υπουργός πολέμου, ο συνταγματάρχης Ράϊνχαρντ και ο Νόσκε είναι αποφασισμένοι να αποκαταστήσουν την τάξη με κάθε τίμημα. Ο Νόσκε ζητάει μια λύση. Του απαντούν: «Ε,! Καλά! Δράσε μόνος σου!» Ο Νόσκε απαντά: «Ας είναι! Κάποιος από μας πρέπει να παίξει το ρόλο του χασάπη, δεν φοβάμαι τις ευθύνες». Αμέσως του παραχωρείται κάθε εξουσία. Οδομαχίες εξελίσσονται στο Βερολίνο. Τη νύχτα οι αρχηγοί του ανεξάρτητου σοσιαλδημοκρατικού κόμματος αρχίζουν διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση.