Πίσω από το δάφνινο στεφάνι (Μέρος β΄)

Η διαδρομή των αγώνων κατά τους νεώτερους χρόνους

Η επιβολή των ολυμπιακών αγώνων μπορεί να διακόπηκε από τους εξουσιαστές, όμως η πολυποίκιλη συμβολή τους στην —μέχρι τότε— εφαρμογή των σχεδιασμών τους, οδήγησαν στο να αποφασίσουν την εκ νέου διοργάνωση τους, μιας και κρίθηκε ότι, μέσα στις νέες διαμορφούμενες συνθήκες κυριαρχίας και εκμετάλλευσης, είχαν και έχουν να αποκομίσουν πολλά ακόμα από αυτούς.

Το 1894, οπότε και ο βαρόνος Κουμπερτέν άρχισε να καταβάλει τις πρώτες προσπάθειες για την επαναδιοργάνωση των αγώνων, ήταν μια περίοδος που χαρακτηριζόταν από μια διαρκή πολιτική αστάθεια και ρευστότητα σε πολλούς εξουσιαστικούς σχηματισμούς, γεγονός που συνεπαγόταν κινδύνους για την επιβολή των ευρύτερων κρατικών σχεδιασμών. Οι ολυμπιακοί ήταν μια κίνηση από την πλευρά τους που θα μπορούσε να διευκολύνει τις μελλοντικές τους κινήσεις και να συνδράμει στην υλοποίηση των επιβουλών τους. Ο (Γαλλικής καταγωγής) Κουμπερτέν που, δεκαπέντε αιώνες από την τελευταία ολυμπιάδα, έσπευσε να ανασυστήσει αυτό το μηχανισμό, προφασίστηκε το 1895 ότι «φιλοδοξούσε να δυναμώσει την ασθενική νεολαία, το σώμα και το χαρακτήρα της με τον αθλητισμό, τους κινδύνους και τις υπερβολές του». Απέβλεπε μάλιστα στην ενασχόληση των νέων με τον αθλητισμό ως μια παραστρατιωτική ενασχόληση, σε μια περίοδο όπου η Γαλλία είχε βγει ηττημένη από τη στρατιωτική αναμέτρηση με τη Γερμανία. Αντικειμενικός του σκοπός από την πρώτη στιγμή, ήταν οι σύγχρονες διοργανώσεις να έχουν ως αφετηρία την γενέτειρα του. Ωστόσο για λόγους εντυπωσιασμού πρότεινε την επανέναρξη των αγώνων στην κοιτίδα που τους γέννησε. Ο ίδιος —κατά τα πρότυπα των αρχαίων ομοϊδεατών του— απαγόρευσε τη παρουσία των γυναικών στους αγώνες, καθώς και τη συμμετοχή μαύρων «αθλητών».