ΟΙ ΠΡΟΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΑΝ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ (1825 – 1917) Μέρος Α΄

ΠΕ­ΡΙΟ­ΔΟΣ 1825-1905

Στις αρ­χές του 19ου αιώ­να το πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα της Ρω­σί­ας ή­ταν αυ­τό της α­πό­λυ­της μο­ναρ­χί­ας («τσά­ρος» αυ­το­κρά­το­ρας) που στη­ρι­ζό­ταν στους με­γα­λο­γαιο­κτή­μο­νες, τους στρα­τιω­τι­κούς, στην πα­ντο­δύ­να­μη γρα­φειο­κρα­τί­α και φυ­σι­κά στον κλή­ρο. Οι 75 ε­κατ. α­γρό­τες, ό­ντας α­γράμ­μα­τοι, ή­ταν α­φο­σιω­μέ­νοι στον τσά­ρο. Οι­κο­νο­μι­κά κυ­ριαρ­χού­σε η λε­γό­με­νη α­γρο­τι­κή φε­ου­δαρ­χί­α. Το ε­μπό­ριο και η βιο­μη­χα­νί­α φυ­το­ζω­ού­σαν. Η βά­ση της ε­θνι­κής οι­κο­νο­μί­ας ή­ταν η γε­ωρ­γί­α απ’ ό­που ζού­σε το 95% του πλη­θυ­σμού. Η γη ό­μως ά­νη­κε στο Κρά­τος ή στους με­γα­λο­γαιο­κτή­μο­νες ή αλ­λιώς «πο­τέμ­στσι­κους». Οι α­γρό­τες ή­ταν δου­λο­πά­ροι­κοι των πο­τέμ­στσι­κων και αυ­τοί εί­χαν δι­καί­ω­μα ζω­ής και θα­νά­του. Την κα­τά­στα­ση της δου­λο­πα­ροι­κί­ας δεν την α­νέ­χο­νταν, ό­σο και αν φαί­νε­ται πα­ρά­δο­ξο, κά­ποιοι άν­θρω­ποι με ευ­γε­νι­κό πνεύ­μα που δεν α­νή­κουν στην α­γρο­τι­κή μά­ζα. Α­πο­φά­σι­σαν να δια­μαρ­τυ­ρη­θούν γι’ αυ­τό και φυ­σι­κά το πλή­ρω­σαν α­κρι­βά.

Η ΠΡΩ­ΤΗ Ε­ΠΑ­ΝΑ­ΣΤΑ­ΤΙ­ΚΗ ΚΙ­ΝΗ­ΣΗ: ΟΙ «ΔΕ­ΚΕΜ­ΒΡΙ­ΣΤΕΣ» (1825)

Η πρώ­τη συ­νει­δη­τά ε­πα­να­στα­τι­κή κί­νη­ση κα­τά του κα­θε­στώ­τος εκ­δη­λώ­θη­κε το 1825. Ε­κεί­νη την ε­πο­χή πέ­θα­νε ο τσά­ρος Α­λέ­ξαν­δρος ο 1ος και α­νέ­λα­βε ο α­δελ­φός του Νι­κό­λα­ος.

Το κοι­νω­νι­κό πρό­γραμ­μα του κι­νή­μα­τος έ­φτα­νε ως την ε­ξα­φά­νι­ση της δου­λο­πα­ροι­κί­ας και πο­λι­τι­κά στην ε­γκα­θί­δρυ­ση μιας δη­μο­κρα­τί­ας. Το κί­νη­μα δη­μιουρ­γή­θη­κε απ’ τις τά­ξεις των προ­νο­μιού­χων. Η ε­ξέ­γερ­ση που ξέ­σπα­σε κα­τε­πνί­γη σχε­τι­κά εύ­κο­λα. Οι υ­πο­κι­νη­τές της στά­σης ο­νο­μά­στη­καν «Δε­κεμ­βρι­στές» για­τί τα γε­γο­νό­τα έ­γι­ναν τον Δε­κέμ­βριο. Με­τά την κα­τα­στο­λή της ε­ξέ­γερ­σης ο νέ­ος τσά­ρος, Νι­κό­λα­ος ο 1ος ώ­θη­σε στα ά­κρα το δε­σπο­τι­κό, γρα­φειο­κρα­τι­κό και α­στυ­νο­μι­κό κα­θε­στώς του Ρω­σι­κού κρά­τους.