Οι πράξεις μας έχουν σαν κίνητρα τις ιδέες

«Όταν αυτοί μιλούν για «πίστη», εννοούν κάτι πού δεν αναφέρεται έξω από τον άνθρωπο, αλλά μέσα στον άνθρωπο, την σκέψη και την διανοητική στάση». Joseph Murphy

Η εξελικτική πορεία του ανθρώπου θα έπρεπε να καθορίζεται, τουλάχιστον, από τη δυνατότητα που ο ίδιος κατέχει μέσω της σκέψης του, της εφευρετικότητάς του, της επινοητικότητάς του, την όψη της ίδιας της δημιουργίας και αναγέννησης. Εκείνη τη γενεσιουργό δύναμη που τον ωθεί συνειδησιακά σε ποιοτικότερα επίπεδα έκφρασης και λειτουργίας μέσω της δημιουργικότητας της σκέψης.

Αλλά, ο άνθρωπος εθίζεται να ζει με γρήγορους ρυθμούς, σε μια εικονική πραγματικότητα, με επιλεκτική ενημέρωση, σαρώνοντας και αποθηκεύοντας πληροφορίες μέσω διαδικτύου, τηλεόρασης, τύπου, μακριά από τη φύση, απομακρυσμένος από τους υπόλοιπους ανθρώπους, μακρυά από κάθε πραγματική και ουσιαστική επικοινωνία. Η πορεία μες τη ζωή έχει δείξει πως, με διάφορους τρόπους, οδηγούμαστε έντεχνα σε έναν εφησυχασμό, σε μια αποχαύνωση, σε έναν αποπροσανατολισμό, από την ουσία των προβλημάτων στις επιφανειακές και επίκτητες ανάγκες, αλλάζοντας τις προτεραιότητες της Ζωής μας, της Ύπαρξής μας, της ίδιας μας της Ψυχής. Μέσα από αυτή τη διαδικασία οι άνθρωποι δεν χωρίζονται μόνο από τις χαώδεις αποστάσεις (Ανατολή-Δύση), πολλές φορές μάλιστα ούτε από το κοινωνικό-οικονομικό επίπεδο (Πλούσιοι-Φτωχοί), αλλά κυρίως από τον τρόπο που σκέφτονται.