Όσο ο άνθρωπος θα συνεχίζει να είναι ο άσπλαχνος καταστροφέας κατώτερων ζώντων όντων, δεν θα γνωρίσει ποτέ υγεία και ειρήνη. Γιατί όσο οι άνθρωποι θα κατασφάζουν ζώα, θα σκοτώνουν ο ένας τον άλλο. Πράγματι, αυτός που σπέρνει το σπόρο του φόνου και του πόνου δεν μπορεί να δρέψει χαρά και αγάπη. (Πυθαγόρας)
Από τις αρχές της ύπαρξης του ο άνθρωπος, εκτός από την καλλιέργεια του εδάφους και των δέντρων, χρησιμοποιούσε και το κυνήγι για την επιβίωσή του. Οτιδήποτε κατανάλωνε από την φύση, επιδίωκε να το αξιοποιήσει στο έπακρο. Για παράδειγμα, ένα δέντρο μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τους καρπούς του, το ξύλο για καύση, τα κλαριά και αλλά μέρη του για την κατασκευή σπιτιών, για φτιάξιμο εργαλείων και όπλων. Επίσης, από τα ζώα, εκτός από το κρέας τους, τα κόκαλα χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή όπλων (τόξα, βέλη, τσεκουριά κλπ.), ενώ το δέρμα τους για ένδυση ή υπόδηση. Ποτέ οι άνθρωποι δεν κατέστρεφαν τη φύση ή σκότωναν τα ζώα χωρίς λόγο, παρά μόνο για την κάλυψη βασικών αναγκών επιβίωσης ή για την προστασία της ζωής τους σε περίπτωση επίθεσης από κάποιο άγριο ζώο (ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση η θανάτωση του ζώου ερχόταν να καλύψει τις ανάγκες των ανθρώπων).
Ο άνθρωπος δεν είχε την ανάγκη για συσσώρευση αγαθών και πλούτο (εκτός από τα απαραίτητα, π.χ. μάζεμα καρπών και εξασφάλιση αποθέματος ζωικών τροφών για το χειμώνα). Οι κυνηγοί με όλο το σεβασμό που τους διέκρινε προς την φύση, δεν κατέστρεφαν το φυσικό περιβάλλον και τις φωλιές των ζώων, ούτε κυνηγούσαν σε περιόδους αναπαραγωγής. Έχοντας πλήρη επίγνωση της άμεσης σχέσης μεταξύ πανίδας και ανθρώπου, όχι μόνο δεν σκότωναν την μάνα και τα μικρά της, αλλά αντιθέτως φρόντιζαν τα μικρά (σε περίπτωση απώλειας της μάνας) ωσότου αποκτήσουν ικανότητα αυτονομίας.
Κατά την διάρκεια του κυνηγιού πολλές φορές οι ρόλοι αντιστρέφονταν, ο άνθρωπος από κυνηγός γινόταν θήραμα, και το ζώο κυνηγός.
Με την «πρόοδο» της ανθρωπότητας και την ύπαρξη οργανωμένης εξουσίας (από τα βασίλεια του μακρινού παρελθόντος μέχρι τις δημοκρατίες του παρόντος) η εξουσία κήρυξε σε ανθρώπους, ζώα και φύση έναν ανηλεή πόλεμο που συνεχίζεται έως και σήμερα. Και δε θα σταματήσει μέχρι την καταστροφή του πλανήτη μας, εκτός εάν έρθει εκείνο το πρωινό που θα εκλείψει κάθε μορφή εκμετάλλευσης από άνθρωπο σε άνθρωπο, σε ζώα και σε φύση.
Όσοι δέχονται παθητικά την καταπίεση που ασκεί κάθε εξουσία, όχι μόνο δεν επιδιώκουν να απαλλαγούν από αυτήν και να την εξαλείψουν, αλλά αντίθετα, η στάση τους αυτή υποδηλώνει την επιθυμία να βρεθούν κάποτε οι ίδιοι στη θέση των εξουσιαστών. Και όταν κάποιος διακατέχεται από μια ακόρεστη επιθυμία για αύξηση της δύναμης και της εξουσίας του, θα επιβάλλεται με κάθε τρόπο και μέσο όπου έχει την δυνατότητα να το κάνει.
Η «πρόοδος» των ανθρώπων, όπως εκφράζεται μέσα από την επιστήμη, οδήγησε στην καταστροφή τής, μέχρι πρότινος αρμονικής σχέσης ανθρώπων-ζώων. Αρχικά αφανίζονται τα ζώα τα οποία μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την επιθετικότητα των ανθρώπων. Με τα όπλα —που δεν είναι πια οι πέτρες που έριχναν οι πρώτοι άνθρωποι για να σκοτώσουν ένα ζώο— το μπαρούτι και τους δυναμίτες, αρχίζουν σε συστηματική βάση να σκοτώνουν λύκους, λιοντάρια, τίγρεις, ελέφαντες, αρκούδες, κροκόδειλους, καρχαρίες, φάλαινες και αλλά ζώα τα οποία είχαν την ΦΥΣΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ να τους αντιμετωπίσουν. Πολλές φορές καταστρέφεται πρώτα το φυσικό τους περιβάλλον (καίγονται τεράστιες εκτάσεις δασών) ώστε αυτά να μην μπορούν να τραφούν και να κρυφτούν από το ανηλεές κυνήγι. Οι κυβερνήσεις κατά καιρούς έδιναν χρηματική αμοιβή και βραβεία σε οποίον σκότωνε περισσότερα «άγρια θηρία».
Το πρόσχημα (καθώς προσχήματα υπάρχουν για κάθε καταπίεση), ήταν ότι τα ζώα τρώνε ανθρώπους, ότι καταστρέφουν τις καλλιέργειες και ότι τρώνε τα εξημερωμένα εκτρεφόμενα ζώα (πρόβατα, κότες κλπ). Τα επιχειρήματα αυτά είναι σαθρά και παντελώς αβάσιμα. Πριν από κάποιες εκατοντάδες χρονιά εάν κάποιο ζώο σκότωνε ανθρώπους αυτοί το σέβονταν. Η καταστροφή των καλλιεργειών, είναι αποτέλεσμα της εγκατάστασης των ανθρώπων σε περιοχές που ήταν ο φυσικός τόπος κάποιων ζώων. Τέλος, όσον αφορά τα εξημερωμένα εκτρεφόμενα ζώα (κατ’ αρχάς, μόνο και μόνο που οι άνθρωποι τα έχουν σαν κατοικίδια ήδη τα έχουν βγάλει από το φυσικό τους περιβάλλον, ζουν στην σκλαβιά, και γεννιούνται για να φαγωθούν) τα άγρια ζώα δεν μπορούσαν να… καταλάβουν ότι αυτά πια είναι «περιουσία»(!) των ανθρώπων, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις τα «απελευθέρωναν» από τα ανθρώπινα δεσμά.
Και φτάνουμε στο σήμερα όπου πλέον τα περισσότερα ζώα (αυτά που ονομάζονται «άγρια» για τους ανθρώπους) έχουν πλέον εξαφανιστεί ή ο πληθυσμός τους είναι ελάχιστος και ζουν μέσα σε πάρκα-φυλακές, σε σπίτια, σε ζωολογικούς κήπους (σε κλουβιά, χωρίς την κατάλληλη τροφή, και στερημένα από μια αξιοπρεπή ζωή), ή σε τσίρκο. «Διασκεδάζουν» όλοι αυτοί οι υπάνθρωποι βλέποντας να βασανίζονται ζώα για να εξαναγκαστούν να περνούν μέσα από κύκλους με φωτιές και αλλά τέτοια «διασκεδαστικά» κόλπα, καλλιεργώντας έτσι στα παιδιά τους εικόνες συμπεριφοράς απέναντι στους ανθρώπους και τα ζώα.
Το κυνήγι, πλέον, κανείς δεν θα μπορούσε να πει ότι εξυπηρετεί τις ανάγκες του ανθρώπου (εκτός από ελάχιστες περιοχές του πλανήτη που ακόμα υπάρχει και συνεχίζεται με τους παραδοσιακούς τρόπους και με σεβασμό προς τα ζώα) μιας και η τροφή, η ένδυση ή ο,τιδήποτε άλλο στερούνται οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να τα εξασφαλίσουν από τα εναπομείναντα ελευθέρα ζώα. Να (μην) είναι καλά η βιομηχανία εκτροφής ζώων και η τεχνολογία μεταλλαγμένων λαχανικών.
Στη σημερινή εποχή το κυνήγι γίνεται με άλλους όρους. Τους συγχρόνους όρους που έχει επιβάλλει η εξουσία των ανθρώπων. Το κυνήγι είναι πλέον «χόμπι», «διασκέδαση» και δίψα για αίμα. Γίνεται με όποια μέσα τελευταίας τεχνολογίας διαθέτει το ανθρώπινο οπλοστάσιο. Όπλα με στόχους, σκόπευτρα με λέιζερ, βλήματα διασποράς (τα οποία μπορούν να σκοτώσουν πολλά ζώα μαζί), και αυτά στην απλή περίπτωση. Αναλόγως τα χρήματα που διαθέτει ο κάθε υπάνθρωπος έχει και τα κατάλληλα μέσα για να κάνει το «σπορ» του. Και η ανταμοιβή του είναι μεγάλη, τρόπαια από κεφάλια ζώων θα διακοσμούν το σπίτι για να δείχνει τη μεγάλη του μαγκιά στις παρέες του. Και όταν δε σκοτώσουν κανένα πουλί (γιατί πλέον τα αλλά ζώα τους τελείωσαν… τα σκότωσαν άλλοι), δεν θα διστάσουν, αφού χάλασαν τόσα χρήματα για να μείνουν σε πολυτελές ξενοδοχείο και αλλά τόσα για εξοπλισμό σε κάποιο βουνό, να τα βάλουν ακόμα και με τα… σπουργίτια (που είναι τόσο επικίνδυνα!!!).
Υποτίθεται ότι τώρα υπάρχουν νομοθεσίες που απαγορεύουν σε περιόδους αναπαραγωγής το κυνήγι, ή σε συγκεκριμένες περιοχές ολόκληρο το χρόνο, και ότι οι κάλυκες από τα όπλα μαζεύονται. Αλλά οι νόμοι, όπως ξέρουμε όλοι, υπάρχουν μόνο για τους καταπιεσμένους. Το χρήμα έρχεται να υπερισχύσει και εδώ. Για λίγα ευρώ ο δασοφύλακας θα κάνει τα στραβά μάτια και ακόμα και σε «προστατευόμενες» περιοχές με προστατευμένα είδη θα σου ανοίξει την πόρτα και τα μάτια για το που να κυνηγήσεις.
Θα πρέπει ακόμα να ειπωθεί πως δεν είναι μόνο το κυνήγι αλλά πολλά ακόμη ζητήματα τα οποία άπτονται της σχέσης ανθρώπου και φύσης. Κάποια από αυτά είναι η βιομηχανική μόλυνση, η καταστροφή των δασών (στη θέση των οποίων ξεφυτρώνουν… βίλες), η καταστροφή των θαλασσών από τα απόβλητα της βιομηχανικής ανθρώπινης δραστηριότητας, η εξόρυξη πετρελαίου από τη θάλασσα κ.α. Και για όλα αυτά και τόσα άλλα δεν μπορούσε να μένουμε αδιάφοροι…
Αναρχική ομάδα ΟΤΑΝΙΣ
Anarchy press gr 