Ε, να, λοιπόν, που η μισαλλοδοξία δεν έχει τέλος. Να που οι δικαιολογίες για την ενστάλλαξη τού μίσους είναι πάντοτε διαθέσιμες, για να συνταχθούν με πολιτικές συγκυρίες και σκοπιμότητες. Επίθεση, άμυνα, μίσος και φανατισμός. Αυτά διαχέονται μετά το πρόσφατο πανηγύρι της «Γιουροβίζιον», όπου πρώτευσε το τραγούδι «1944».(1)
Η πρώτη σκέψη που περνά από το μυαλό κάποιου είναι ότι αυτή η ανάδειξη είναι αποτέλεσμα πολιτικών σκοπιμοτήτων, αφού το τραγούδι με το οποίο εκπροσωπήθηκε και νίκησε η Ουκρανία, αναφέρεται στον εκτοπισμό των Τάταρων της Κριμαίας από το Κομμουνιστικό καθεστώς. Πολλοί έσπευσαν να εκφράσουν αυτήν την εκδοχή. Κάποιοι από αυτούς χαρακτήρισαν ως «πολιτικό σκάνδαλο» την βράβευση του τραγουδιού, ξεχνώντας πως όλες οι βραβεύσεις από καταβολής αυτής της διοργάνωσης αποτελούν πολιτικό σκάνδαλο.
Άλλοι, πάλι, έσπευσαν να αναρωτηθούν τι έκανε η γιαγιά της Ουκρανής Τζαμάλα (της τραγουδίστριας) κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Ουκρανίας. «Έξυπνη» παρατήρηση! Σε άλλη ανάρτηση ο βάρβαρος και κτηνώδης εκτοπισμός δεκάδων χιλιάδων Τάταρων βαφτίζεται «μετακίνηση». Πολύ εκλεπτυσμένη διατύπωση! Η γλώσσα πολλές φορές με περίτεχνες φράσεις προσπαθεί να συγκαλύψει το εσωτερικό μίσος ή την υποστήριξη μισερών πράξεων.
Ας σταθούμε στα πραγματικά γεγονότα. Είναι αληθές πως με τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής συνεργάστηκε ένα μέρος των Τάταρων. Από αυτό το σημείο μέχρι το να θεωρούνται όλοι οι Τάταροι ένοχοι, είναι μία σαφέστατη αποδοχή της αρχής της συλλογική ευθύνης, η οποία χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα τόσο από το Χιτλερικό Εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς όσο και από Σταλινικό Κομμουνιστικό καθεστώς. Αυτή δε η πρακτική δεν εφαρμόσθηκε μόνον επί των Τάταρων αλλά και σε άλλες εθνότητες. Σε 500.000 υπολογίζονται οι Τσετσένοι που εξορίσθηκαν στην Κεντρική Ασία και στην Σιβηρία, ενώ πάρα πολλοί από αυτούς δολοφονήθηκαν, επειδή δεν ήταν δυνατή η μεταφορά τους στους τόπους εξορίας-εξόντωσης. Χωριά ολόκληρα ισοπεδώθηκαν από τον κομμουνιστικό στρατό. Η πρόφαση ίδια: Συνεργασία με τους Χιτλερικούς! (2) Παρ’ ότι, βέβαια, η συντριπτική πλειοψηφία των Τσετσένων είχε ταχθεί και πολεμήσει στο πλευρό των κομμουνιστικών στρατευμάτων! (Για περισσότερα ΕΔΩ)
Το κομμουνιστικό καθεστώς στην Ρωσία εκδήλωσε την απεχθή μοχθηρία του εξοντώνοντας δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπων. Αυτό δεν πρέπει να λησμονείται. Η αναζήτηση των αιτίων και των αποτελεσμάτων για κάθε γεγονός βοηθά στην κατανόηση των όσων εκδηλώνονται και καταγράφονται. Εδώ είναι που χρειάζεται να παραμερίζονται το μίσος, η εκδικητικότητα και κάθε είδους ποταπές σκοπιμότητες. Όσοι δεν ανέχονται τις ιδεολογικές και πολιτικές αγκυλώσεις θα πρέπει να αποδεχθούν την αλήθεια, αλλά και την σχέση αιτίου και αποτελέσματος. Έτσι, ας επαναφερθεί στην μνήμη πως το κομμουνιστικό καθεστώς φέρει την απόλυτη ευθύνη για τον Μεγάλο Λιμό της Ουκρανίας (Голодомор) κατά τα έτη 1932-1933, όπου βρήκαν τον θάνατο δύο εκατομμύρια Ουκρανοί. Λίγα χρόνια πριν τον «Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο»!
Επομένως, το να στέκεται κάποιος αταλάντευτα με το μέρος της αλήθειας, αναφερόμενος στις κτηνωδίες του Κομμουνιστικού καθεστώτος υπό τον Στάλιν, δεν είναι «ξέπλυμα των νεοναζιστών της Ουκρανίας», ανεξάρτητα από τις όποιες πολιτικές σκοπιμότητες υπάρχουν πίσω από την βράβευση του «1944». Το πώς χρησιμοποιεί ο κάθε ένας την ιστορία είναι κάτι που τον διακρίνει. Ανεξάρτητα, λοιπόν, από πολιτικές και ιδεολογίες το τραγούδι αναφέρεται σε ένα πραγματικό περιστατικό της ιστορίας που προκάλεσε θλίψη, πόνο και θάνατο σε χιλιάδες ανθρώπους.
Όποιος, νοιώθει οδύνη και απέχθεια για τα εγκλήματα που διέπραξε ο ναζισμός και ο φασισμός, οφείλει ως ανθρώπινη οντότητα να νοιώθει την ίδια οδύνη και απέχθεια ΚΑΙ για τα εγκλήματα του κομμουνισμού και του κάθε είδους αντιφασισμού και δημοκρατίας. Αλλοιώς, συνειδητά ή ασυνείδητα έχει ταχθεί με το μέρος κάποιου από αυτά τα απάνθρωπα στρατόπεδα.
Δημοσιεύθηκε από Ρομφαίος
1. Οι στίχοι του τραγουδιού στα ελληνικά:
Όταν οι ξένοι έρχονται…
Έρχονται στο σπίτι σου
Σας σκοτώνουν όλους
Και λένε,
Δεν είμαστε ένοχοι
Όχι ένοχοι
Πού είναι η καρδιά σας;
Ανθρωπότητα εγείρου.
Νομίζετε ότι είστε θεοί.
Αλλά όλοι πεθαίνουν.
Μην καταπιείτε την ψυχή μου.
Τις ψυχές μας
Θα μπορούσαμε να είχαμε χτίσει ένα μέλλον
Όπου οι άνθρωποι θα ήταν ελεύθεροι
Να ζουν και να αγαπάνε
Ο πιο χαρούμενος χρόνος
Δεν μπόρεσα να περάσω τα νεανικά μου χρόνια εκεί
Επειδή μου πήρατε τη γη
Δεν μπορούσα να έχω την πατρίδα μου.
2. Οι πρώτοι και καλύτεροι συνεργάτες του Χιτλερισμού ήταν οι κομμουνιστές, με την υπογραφή του συμφώνου Μολότωφ-Ρίμπεντροπ.
Anarchy press gr 