Ε, να, λοιπόν, που η μισαλλοδοξία δεν έχει τέλος. Να που οι δικαιολογίες για την ενστάλλαξη τού μίσους είναι πάντοτε διαθέσιμες, για να συνταχθούν με πολιτικές συγκυρίες και σκοπιμότητες. Επίθεση, άμυνα, μίσος και φανατισμός. Αυτά διαχέονται μετά το πρόσφατο πανηγύρι της «Γιουροβίζιον», όπου πρώτευσε το τραγούδι «1944».(1)
Η πρώτη σκέψη που περνά από το μυαλό κάποιου είναι ότι αυτή η ανάδειξη είναι αποτέλεσμα πολιτικών σκοπιμοτήτων, αφού το τραγούδι με το οποίο εκπροσωπήθηκε και νίκησε η Ουκρανία, αναφέρεται στον εκτοπισμό των Τάταρων της Κριμαίας από το Κομμουνιστικό καθεστώς. Πολλοί έσπευσαν να εκφράσουν αυτήν την εκδοχή. Κάποιοι από αυτούς χαρακτήρισαν ως «πολιτικό σκάνδαλο» την βράβευση του τραγουδιού, ξεχνώντας πως όλες οι βραβεύσεις από καταβολής αυτής της διοργάνωσης αποτελούν πολιτικό σκάνδαλο.
Άλλοι, πάλι, έσπευσαν να αναρωτηθούν τι έκανε η γιαγιά της Ουκρανής Τζαμάλα (της τραγουδίστριας) κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Ουκρανίας. «Έξυπνη» παρατήρηση! Σε άλλη ανάρτηση ο βάρβαρος και κτηνώδης εκτοπισμός δεκάδων χιλιάδων Τάταρων βαφτίζεται «μετακίνηση». Πολύ εκλεπτυσμένη διατύπωση! Η γλώσσα πολλές φορές με περίτεχνες φράσεις προσπαθεί να συγκαλύψει το εσωτερικό μίσος ή την υποστήριξη μισερών πράξεων.
Anarchy press gr 