ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΣΤΗ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΧΡΗΣΤΟΥ ΤΣΟΥΤΣΟΥΒΗ…

31 χρόνια μετά τον θάνατο του Χρήστου Τσουτσουβή.

Με τα παραφουσκωμένα λόγια των ειδημόνων περί «ενόπλου» να ελέγχουν την «κατάσταση». Παραφουσκωμένα λόγια, κομπασμοί, μεγαλομανία και τσιτάτα, και «εξηγήσεις», αλλά χωρίς εξηγήσεις για την ήττα, αλλά και για το μέγεθός της. Εκεί που κάποτε η λάμψη της πίστης στην υπόθεση της ελευθερίας, αλλά και της ανιδιοτέλειας, ήταν πραγματικά εκτυφλωτική, εκεί όπου τα «αστέρια» του αγώνα δεν κυλούσαν στον βούρκο της πολιτικής και όχι μόνον.

Αλλά ας είναι, αυτοί που έχουν απομείνει καταλαβαίνουν και ας σιωπούν. Αυτοί που έρχονται, θα καταλάβουν. Όχι βάσει κάποιας νομοτέλειας. Και θα συνεχίσουν. Ο αγώνας ενάντια σε κάθε μορφής εξουσία δεν έχει ανάγκη από ήρωες. Ο Τσουτσουβής δεν ήταν ήρωας. Ήταν αντάρτης. Πρώτα απ’ όλα γιατί τα «μεγάλα» πολιτικά σχέδια τον απωθούσαν, όπως και η πολιτική, οι υπολογισμοί, και η υποταγή στην πλειοψηφία των ένοπλων ιερατείων.

Αυτοί οι καταραμένοι πολιτικοί σχεδιασμοί για την «μόνη», την «πραγματική» αντιπολίτευση. Οι διαφωνούντες εκτός. Γρήγορα ή αργά. Και προπάντων απομονωμένοι…

Το παρακάτω απόσπασμα προέρχεται από τον πρόλογο της δεύτερης έκδοσης της Αναρχικής Αρχειοθήκης, Οργισμένη Ταξιαρχία, Ντοκουμέντα και Χρονικό 1967-1984, και γράφτηκε τον Απρίλιο του 2008.