«…αν είχαμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε δύο πράγματα, να εμπιστευτούμε τη συγκεντρωμένη εξουσία όσον αφορά τη λήψη της σωστής απόφασης σ’ αυτό το θέμα, ή να εμπιστευτούμε τις ελεύθερες συνενώσεις των ελευθεριακών κοινοτήτων όσον αφορά το ίδιο θέμα, τότε θα επέλεγα το δεύτερο. Και ο λόγος είναι ότι πιστεύω πως αυτές μπορούν να μεγιστοποιήσουν τα ευπρεπή ανθρώπινα ένστικτα, ενώ το σύστημα της συγκεντρωμένης εξουσίας γενικά τείνει να μεγιστοποιεί το χειρότερο απ’ όλα τα ανθρώπινα ένστικτα, δηλαδή το ένστικτο της αρπακτικότητας, της καταστροφικότητας, της συσσώρευσης εξουσίας στον ένα…» ΝΟΑΜ ΤΣΟΜΣΚΙ
Στην ανθρώπινη φύση ενυπάρχει το δέος για το απρόσιτο, για το υπέρτερο, για εκείνο που επιθυμεί να προσεγγίσει, αλλά δεν μπορεί, εξ αιτίας των περιορισμών της ίδιας της θνητής του υπόστασης. Μέσα από τα στενά πλαίσια του καθημερινού ανταγωνισμού, που καλλιεργείται είτε στους χώρους εργασίας είτε στις εκάστοτε σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων πάντα θα υπάρχουν μικρά φωτεινά παραδείγματα που απλόχερα θα προσφέρουν τα πνευματικά τους εφόδια χωρίς να περιμένουν έμμεσα ή άμεσα ανταλλάγματα.
Υπάρχει ένα άλλο ρεύμα ανθρώπων που βαδίζει τα δικά του μονοπάτια, με σύντροφο την έμπνευση, την παρορμητικότητα, τη δεκτικότητα. Εδώ ανήκουν οι άνθρωποι που η πνευματικότητά τους εμπλουτίζεται συνεχώς, που αναζητούν μέσα από την ομορφιά την αίσθηση της ολοκλήρωσης και της γνώσης. Εδώ, επίσης, ανήκουν οι άνθρωποι της αφοσίωσης και της πίστης απέναντι στην θεώρησή τους. Επί πλέον, συναντάς ανθρώπους με σεβασμό και προσήλωση απέναντι στην φιλοσοφία τους, οι οποίοι χρησιμοποιούν την καρδιά και τον νου ως μέσον προσέγγισης του στόχου τους. Σε αυτήν την ομάδα αναζητητών ανήκουν και όσοι πιστεύουν ότι ο νους, στην κατώτερη λειτουργία του, ξεστρατίζει τον άνθρωπο από τη σωστή αναζήτηση και ότι, μόνο μέσα από το άνοιγμα της ύπαρξης προς όλες τις κατευθύνσεις μπορεί να επέλθει η πραγματική εξύψωση και ένωση με το υπέρτατο.
Σε σχέση με την τρέχουσα κατάσταση, θα λέγαμε ότι η πορεία της ανθρωπότητας βρίσκεται εμπρός σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη καμπή. Στην εποχή μας παρατηρείται η γενικευμένη απαξίωση των απλών ανθρώπινων πράξεων. Κύριο μέλημα των περισσότερων ανθρώπων είναι η ατομική τους ευημερία, για χάρη της οποίας δεν διστάζουν πολλές φορές να εκμεταλλευτούν και να αδικήσουν συνανθρώπους τους. Άνθρωποι ελλιπούς καλλιέργειας, εγωκεντρικοί, μικροπρεπείς, με φθόνο για τους συμπολίτες τους άνθρωποι που αποδέχονται και επιζητούν την αναξιοκρατία, εκλέγουν και στηρίζουν κυβερνήσεις, οι οποίες αντιμετωπίζουν απαθώς τη γενικευμένη ανεργία, τη φτώχεια και την οικονομική δυσπραγία σημαντικού τμήματος του πληθυσμού.
Με κύριο δέλεαρ τις ανέσεις, την απόλαυση και την τόσο αναγκαία, μα και τόσο επιφανειακή, κοινωνική αποδοχή, ο υλισμός έχει διαβρώσει δραστικά τη συνείδηση των ανθρώπων, που σπεύδουν να θυσιάσουν κάθε άλλη προσωπική αξία και κάθε ηθικό φραγμό στο όνομα του πλουτισμού και της ευμάρειας όταν αυτή τους προβάλλει ως εφικτή. Οι άνθρωποι έχουν πάψει πια να ενδιαφέρονται για το συλλογικά επωφελές και για την ανιδιοτελή προσφορά στους συνανθρώπους τους. Το μόνο που επιθυμούν και επιδιώκουν πλέον είναι η προσωπική ανάδειξη, και φυσικά το οικονομικό κέρδος. Το οικονομικό αυτό κέρδος, όμως, καταλήγει και περιορίζεται σ’ ένα μικρό μόνο μέρος του πληθυσμού, δημιουργώντας έτσι τεράστιες ανισότητες τόσο ανάμεσα στους ανθρώπους συγκεκριμένων κοινωνιών όσο και μεταξύ των διαφόρων κρατών.
Υπάρχουν όμως και τα έμπρακτα παραδείγματα ταπεινοφροσύνης και ανιδιοτέλειας.
Η 74χρονη, σήμερα, Γερμανίδα Ute Trowell… βρέθηκε για διακοπές στην Κάλυμνο πριν από δεκαπέντε χρόνια και αφού περιηγήθηκε αρκετά στην Ελλάδα, επέστρεψε για να εγκατασταθεί μόνιμα. Μόνιμοι συγκάτοικοί της όλα αυτά τα χρόνια εκατοντάδες σκύλοι και διάφορα άλλα ζώα που περισυλλέγει από τους δρόμους του νησιού και που κάτοικοι, είτε της ζητούν τη βοήθεια και συνδρομή της για την φροντίδα τους (πρόσφατα περιέθαλψε μια έγκυο σκυλίτσα που τριγυρνούσε στον εμπορικό δρόμο της Πόθιας και σήμερα φιλοξενεί την ίδια και τα οκτώ κουταβάκια της), είτε τα εγκαταλείπουν έξω από την πόρτα της.
Η Ute δεν έχει γυρίσει την πλάτη σε κανένα ζώο. Αντιθέτως πρωταρχική της μέριμνα αποτελούν τα άρρωστα, χτυπημένα και ηλικιωμένα ζώα, αυτά για τα οποία δύσκολα βρίσκεται ένα σπίτι για να φιλοξενηθούν, λόγω της ιδιαίτερης φροντίδας που χρήζουν. Από το 2001 μέχρι σήμερα έχει σώσει συνολικά 400 ζώα στέλνοντάς τα για υιοθεσία στο εξωτερικό ακολουθώντας μια πολύ αυστηρή διαδικασία όσον αφορά στην επιλογή των ανθρώπων που εκδηλώνουν ενδιαφέρον να αποκτήσουν ένα κατοικίδιο. Επίσης, τα πρώτα έξι χρόνια που δεν υπήρχαν κτηνιατρεία στην Κάλυμνο η Ute πήγαινε όσο συχνά χρειάζονταν στην γειτονική Λέρο και στην Κω για να παράσχει στα ζώα της ιατρική φροντίδα, ενώ φίλοι της κτηνίατροι ταξίδευαν για το σκοπό αυτό από το εξωτερικό στην Κάλυμνο.
Όλα αυτά τα χρόνια προσφέρει τις εθελοντικές υπηρεσίες της στα ζώα, που την έχουν ανάγκη στο νησί αθόρυβα χωρίς να ζητά τη βοήθεια ή τη συνδρομή κανενός, παρά το προχωρημένο της ηλικίας της. Τελευταία, όμως, όπως η ίδια μας λέει με μεγάλο παράπονο, ορισμένοι κάνουν δύσκολη τη ζωή της, προκαλώντας δολιοφθορές στο σπίτι της και στον περιβάλλοντα χώρο του, αναστατώνοντας με τις ενέργειές τους τα ζώα που φιλοξενεί. Όχι επειδή ενοχλούνται από αυτά, αφού κάθε βράδυ όλα τους κοιμούνται στο εσωτερικό .
Τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια το μόνο που κάνει είναι να βοηθά ανυπεράσπιστα και εγκαταλελειμμένα ζώα. Με δυο λόγια προσφέρει στον τόπο, χωρίς να ζητά κανένα αντάλλαγμα. Και εισπράττει αυτού του είδους τις συμπεριφορές. Όταν την ίδια ώρα το μοναδικό καταφύγιο ζώων που υπήρχε στο Καντούνι έχει κλείσει μετά από ασφαλιστικά μέτρα που κατέθεσαν περίοικοι, ενώ ο πληθυσμός των απροστάτευτων ζώων που καθημερινά κυκλοφορούν σε όλη την Κάλυμνο αυξάνεται συνεχώς.
Η έννοια είτε της συλλογικής προσπάθειας είτε της ατομικής πρωτοβουλίας αποτελεί ένα στοιχείο καίριας σημασίας, για την επιστροφή στο πνεύμα και το ήθος παλαιότερων εποχών, όπου οι άνθρωποι έθεταν τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας τους και το μέλλον των επερχόμενων γενεών πάνω από τις προσωπικές τους επιθυμίες. Είναι ευθύνη κάθε ανθρώπου, επομένως, να αναζητήσει την ομορφιά και την ποιότητα της ζωής, όχι στα καταναλωτικά αγαθά, αλλά στην αλληλεγγύη, στην κοινωνική ευαισθησία, στην πνευματική καλλιέργεια, στην υπεράσπιση του περιβάλλοντος και στην προάσπιση κάθε ηθικής ποιότητας, μέσα στην οποία μεγάλη σημασία έχει η υπεράσπιση του ζωικού και του φυτικού βασιλείου. Ένας κόσμος στον οποίο η πλειονότητα του πληθυσμού εξαθλιώνεται για να ευημερεί μια ελάχιστη μερίδα ευνοημένων, ένας κόσμος που δεν φροντίζει για την προστασία όλων των έμβιων όντων, δεν είναι ένας κόσμος που προσφέρει ελπίδα και προοπτικές.
Anarchy press gr 