Η ανθρώπινη φύση κόντρα στο ρεύμα της εξουσίας

«…αν είχαμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε δύο πράγματα, να εμπιστευτούμε τη συγκεντρωμένη εξουσία όσον αφορά τη λήψη της σωστής απόφασης σ’ αυτό το θέμα, ή να εμπιστευτούμε τις ελεύθερες συνενώσεις των ελευθεριακών κοινοτήτων όσον αφορά το ίδιο θέμα, τότε θα επέλεγα το δεύτερο. Και ο λόγος είναι ότι πιστεύω πως αυτές μπορούν να μεγιστοποιήσουν τα ευπρεπή ανθρώπινα ένστικτα, ενώ το σύστημα της συγκεντρωμένης εξουσίας γενικά τείνει να μεγιστοποιεί το χειρότερο απ’ όλα τα ανθρώπινα ένστικτα, δηλαδή το ένστικτο της αρπακτικότητας, της καταστροφικότητας, της συσσώρευσης εξουσίας στον ένα…» ΝΟΑΜ ΤΣΟΜΣΚΙ

Στην ανθρώπινη φύση ενυπάρχει το δέος για το απρόσιτο, για το υπέρτερο, για εκείνο που επιθυμεί να προσεγγίσει, αλλά δεν μπορεί, εξ αιτίας των περιορισμών της ίδιας της θνητής του υπόστασης. Μέσα από τα στενά πλαίσια του καθημερινού ανταγωνισμού, που καλλιεργείται είτε στους χώρους εργασίας είτε στις εκάστοτε σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων πάντα θα υπάρχουν μικρά φωτεινά παραδείγματα που απλόχερα θα προσφέρουν τα πνευματικά τους εφόδια χωρίς να περιμένουν έμμεσα ή άμεσα ανταλλάγματα.

Υπάρχει ένα άλλο ρεύμα ανθρώπων που βαδίζει τα δικά του μονοπάτια, με σύντροφο την έμπνευση, την παρορμητικότητα, τη δεκτικότητα. Εδώ ανήκουν οι άνθρωποι που η πνευματικότητά τους εμπλουτίζεται συνεχώς, που αναζητούν μέσα από την ομορφιά την αίσθηση της ολοκλήρωσης και της γνώσης. Εδώ, επίσης, ανήκουν οι άνθρωποι της αφοσίωσης και της πίστης απέναντι στην θεώρησή τους. Επί πλέον, συναντάς ανθρώπους με σεβασμό και προσήλωση απέναντι στην φιλοσοφία τους, οι οποίοι χρησιμοποιούν την καρδιά και τον νου ως μέσον προσέγγισης του στόχου τους.