ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ…
Δύο μόλις δεκαετίες πριν από το τέλος του 19ου αιώνα υπάρχει έντονη εξεγερτική και επαναστατική δράση, ιδιαίτερα στο βόρειο τμήμα της Αμερικής. Στις 14 Οκτωβρίου 1883 γίνεται το ενοποιητικό συνέδριο των σοσιαλιστών της Β. Αμερικής. Σ’ αυτό υιοθετείται η άποψη πως το συνδικάτο είναι το σημαντικότερο μέσο δράσης και χώρος ανάπτυξης των βίαιων απελευθερωτικών κοινωνικών πρακτικών των εργατών.
Το κείμενο δημοσιεύεται στην εφημερίδα ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ που εκδίδεται στο Σικάγο, από τον Πάρσονς κι ανάμεσα σ’ άλλα τονίζεται: «Η σημερινή κοινωνική τάξη πραγμάτων βασίζεται στη ληστεία των μη-ιδιοκτητών από μέρους των ιδιοκτητών. Οι καπιταλιστές εξαγοράζουν το μόχθο των φτωχών, προσφέροντας μισθούς που αρκούν μονάχα νια την επιβίωση, απορροφώντας ολόκληρη την υπεραξία… Το σύστημα αυτό είναι άδικο, παράλογο και καταστροφικό. Επομένως, εκείνοι που υποφέρουν κάτω από το σύστημα αυτό και δε θέλουν να είναι υπεύθυνοι για τη συνέχειά του πρέπει να πολεμήσουν για να το καταστρέψουν με όλα τα μέσα και με όλες τους τις δυνάμεις. Οι εργάτες δεν μπορούν να ζητήσουν βοήθεια από καμία εξωτερική πηγή στον αγώνα τους ενάντια στο σύστημα που υπάρχει. Πρέπει να πετύχουν την απελευθέρωση τους με τις δικές τους μόνο προσπάθειες. Μέχρι τώρα καμία προνομιούχα τάξη δεν παραιτήθηκε από την τυραννία και οι σημερινοί καπιταλιστές δεν παραιτήθηκαν ποτέ από τα προνόμια τους και από την εξουσία τους χωρίς να ασκήσουν βία… Είναι λοιπόν αυτονόητο ότι ο αγώνας του προλεταριάτου ενάντια στην μπουρζουαζία πρέπει να έχει βίαιο χαρακτήρα, ότι οι διαμάχες που αφορούν τις διάφορες μισθολογικές αυξήσεις δεν μπορούν να οδηγήσουν στον τελικό στόχο…. Σ’ αυτές τις συνθήκες υπάρχει μονάχα μία λύση, η βία...».