Anarchy press gr
Μετά την δημοσίευση των υποκλαπέντων (από μυστικές υπηρεσίες) συνομιλιών μελών του ΔΝΤ στην Αθήνα, που το καθεστώς Τσίπρα παρουσίασε σχεδόν σαν την νίκη της μάχης του Μαραθώνα, οι ΤσιπροΚαμμένοι είπαν να γιορτάσουν τα επινίκια του νέου έπους της εθνικής ανεξαρτησίας.
Και ποιος θα ήταν ο καλύτερος τρόπος; Σκέφτηκαν, ξανασκέφτηκαν, ανασκουμπώθηκαν και ξαφνικά μια λάμψη διέσχισε το κενό αέρος, που έχει καταλάβει τους εγκεφάλους τους.
Πολιτοφυλακές βουλγάρων κατοίκων της βουλγαροτουρκικής μεθορίου συνέλαβαν πρόσφυγες, τους οποίους έδεσαν πισθάγκωνα και απειλώντας τους με μαχαίρι απαιτούσαν να γυρίσουν πίσω στην Τουρκία, ενώ ταυτόχρονα βιντεοσκόπησαν το ανδραγάθημα τους, ώστε να παροτρύνουν όσο το δυνατόν περισσότερους επίδοξους μιμητές τους.
Η Ρενέ-Χίρσον Φιλιππάκη (τακτική καθηγήτρια στο Τμήμα κοινωνικής ανθρωπολογίας και ιστορίας του Πανεπιστημίου του Αιγαίου, στην Λέσβο, την περίοδο 1987-97, καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο Brooks στην Οξφόρδη κ.α.) εγκαταστάθηκε το 1972 στην Κοκκινιά, όπου έζησε για δεκατέσσερις μήνες στον μεγάλο συνοικισμό προσφύγων και συγκεκριμένα στην γειτονιά των Γερμανικών.
Στην ανθρωπολογική μελέτη της με τίτλο «Κληρονόμοι της Μικρασιατικής καταστροφής – Η κοινωνική ζωή των Μικρασιατών προσφύγων στον Πειραιά καταγράφει την εμπειρία της από το διάστημα που έζησε στον τόπο αυτό. Η Κοκκινιά αποτελούσε τον μεγαλύτερο προσφυγικό συνοικισμό του Πειραιά, ιδρύθηκε το 1923, δέκα χρόνια αργότερα είχε πληθυσμό που έφθανε τους 40.000 ανθρώπους, ενώ το 1971 άγγιξε τον αριθμό των 80.000 ανθρώπων.
Σύμφωνα με την Σύμβαση της Λωζάννης που υπογράφηκε από το τουρκικό και ελληνικό κράτος, στις 30 Ιανουαρίου του 1923, επιβλήθηκε ο ξεριζωμός εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων χριστιανών και μουσουλμάνων σε μια άνευ ιστορικού προηγουμένου εθνοκάθαρση, που επικυρώθηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις με την Συνθήκη πλέον της Λωζάνης, στις 24 Ιουλίου του 1923, σβήνοντας κάθε ελπίδα επιστροφής.
Anarchy press gr 