Το «αναρχικό» σκυλάκι των Μπολσεβίκων

Η Ζωή, τα Έργα και οι Εξομολογήσεις του Βίκτωρ Σερζ

Οι λενινιστές αρέσκονται στο να παραπέμπουν σε γραπτά του Βίκτωρ Σερζ (ψευδώνυμο του Βίκτωρ Λβόβιτς Κιμπάλτσιτς), για να πάρουν μια ελευθεριακή σφραγίδα για τις δράσεις των Μπολσεβίκων κατά τη διάρκεια της λεγόμενης Οκτωβριανής επανάστασης και των επακόλουθων γεγονότων. Στο εισαγωγικό του άρθρο «Για την υπεράσπιση του Οκτώβρη»1, ο John Rees χρησιμοποιεί πάνω από 8 παραπομπές από τα γραπτά του Σερζ, σε μία έκταση 70 σελίδων. Ο κακομοίρης ο Λένιν κατάφερε μόνο 4 παραπομπές να παραθέσει, ενώ η αμφιλεγόμενη μετάφραση του Τόνυ Κλιφ, για όλα αυτά τα γεγονότα, κατάφερε να παραθέσει περισσότερες παραπομπές απ’ ότι θα μπορούσε κανείς να μετρήσει. Μέχρις ενός σημείου, οι Λενινιστές τού σήμερα προσπαθούν να μας πουν ότι ο Σερζ ήταν ένας πρακτικός άνθρωπος, και ήξερε ότι ο μόνος δρόμος για να πετύχει η επανάσταση ήταν να στρατευθεί πίσω από τους Μπολσεβίκους. Έτσι, έχοντας αυτό υπ’ όψιν, ας ρίξουμε μια ματιά στην αυτοβιογραφία του Σερζ «Απομνημονεύματα ενός επαναστάτη».

Ο Σερζ γεννήθηκε το 1890 και γρήγορα αυτο-μορφώθηκε και έγινε σοσιαλιστής προσχωρώντας στην ομάδα Jeuns-Grades, την βελγική ομοσπονδία των Σοσιαλιστικών ομάδων νεολαίας. Ο Σερζ τελικά κατέληξε στο Παρίσι, όπου πραγματοποιείτο μια τεράστια διαδήλωση (πάνω από 500.000 άτομα) όταν μαθεύτηκε η εκτέλεση του Φρανσίσκο Φερέρ2. «Ήταν μια εποχή αλαζονικής ειρήνης. Η ατμόσφαιρα ήταν παράξενα ηλεκτρισμένη, η ηρεμία πριν από τη θύελλα του 1914»3. Ο Σερζ ήταν εκείνο τον καιρό ανακατεμένος με την έκδοση ενός περιοδικού στο Παρίσι. Μετά τις συγκρούσεις την εποχή των διαδηλώσεων έγινε επιδρομή στο σπίτι του, όπου η αστυνομία βρήκε όπλα. Δύο από τους συντρόφους του καταδικάστηκαν σε θάνατο στη γκιλοτίνα και αυτός σε 5 χρόνια φυλάκισης. Άσχημοι καιροί να ζεις εκεί αν το κράτος σε θεωρούσε επαναστάτη. Αλλά θα γίνονταν ακόμα χειρότεροι. Ενώ ήταν στη φυλακή, ξέσπασε ο Μεγάλος Πόλεμος σε όλη του τη ματαιότητα, πάνω απ’ όλη την Ευρώπη, στέλνοντας νέους ανθρώπους στο θάνατο. Τα περισσότερα αριστερά κόμματα συμπορεύτηκαν με την γενική τάση που προέτρεπε προς έναν αδελφοκτόνο πατριωτισμό, προκαλώντας μαζική σύγχυση. Ο νεαρός φυλακισμένος Σερζ βρήκε την όλη κατάσταση ακαταλαβίστικη.