Ο γέρος και η θάλασσα…

Εν όψει της πρώτης αξιολόγησης του τρίτου Μνημονίου, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, στις 8 Ιανουαρίου, φορτώθηκε το κόκκινο, εκδρομικό σακκίδιό του και ξεκίνησε ευρωπαϊκή τουρνέ, με σταθμούς σε Ρώμη, Λισαβόνα, Παρίσι, Ελσίνκι, Άμστερνταμ και Βερολίνο. Πίσω από κάθε του βήμα τον ακολουθούσε ο Πωλ Τόμσεν, όπως θα έκανε κάθε καλός παιδαγωγός με τον μαθητευόμενό του. Σχεδόν αμέσως, άρχισαν να κυκλοφορούν στα εγχώρια δημοσιογραφικά γραφεία οι γνωστές ιστορίες για τη «σκληρή» στάση του ΔΝΤ στο «ασφαλιστικό» και σε άλλα ζητήματα του προγράμματος [1], ενώ ξαναζεστάθηκε η σχετική συζήτηση για τους λόγους που δεν ολοκληρώθηκε η πέμπτη αξιολόγηση του δεύτερου Μνημονίου από την κυβέρνηση Σαμαρά. Ήταν τότε που οι δανειστές του ελληνικού κράτους, μετά τις Ευρωεκλογές (25^η Μαΐου του 2014) και την απομάκρυνση του Θεοχάρη (νυν βουλευτή του ποταμιού) από τη Γενική Γραμματεία Εσόδων, απέσυραν την εμπιστοσύνη τους από την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και άνοιξαν τον δρόμο για την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, το Γενάρη του 2015. Όπως τότε, έτσι και τώρα, Τόμσεν και Σόιμπλε εμφανίζονται ως οι «πρωταίτιοι» της υπονόμευσης του προγράμματος που οι ίδιοι σχεδίασαν. Η ετυμηγορία των δανειστών μπορεί να καθυστερήσει, ενώ τα περιθώρια στενεύουν, καθώς το ελληνικό κράτος έχει να εξοφλήσει 1,4 δισ. Ευρώ προς τον EFSF στις 24 Φεβρουαρίου. «Ωστόσο στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους δεν ανησυχούν καθώς τα διαθέσιμα και ο προγραμματισμός που υπάρχει καλύπτουν τις ανάγκες ως το τέλος Μαρτίου»[1].