Άγκυρες κρυμμένες στις αποθήκες των χάρτινων σπιτιών.
Πρόσωπα σκεπασμένα με τη μάσκα της χαμένης αλήθειας.
Η κανονικότητα διαρρηγνύει την αρμονία.
Μα τα παιδιά χρωματίζουν ακόμα δέντρα και τα πουλιά έμαθαν να φτάνουν πιο πέρα από τα όνειρα.
Το τσιμεντένιο οχυρό μοιάζει βολικό, μα η αλύγιστη θέληση για ζωή σού πλάθει τη σκέψη.
Το μελάνι συρρικνώθηκε και απόμεινε κραυγή.
Μην απορείς, όπου κι αν σταθείς είναι στο πλάι σου, απέναντί σου, είναι στη μέθη των ματιών σου.
Ζωγραφίζοντας τον προορισμό διαλύονται τα μπρούτζινα χαλινάρια.
Ήρθε η ώρα να πλεύσουμε σε ελεύθερο όρμο.
Δημοσιεύθηκε από Μ.
Advertisements
