Κραυγή

Το γέρικο ζώο

Στο δόκανο πιασμένο

Κραυγή στο σκοτάδι

Κομπολόι θορύβων

Αναχωρεί για  τ’ αστέρια.

Πάταγος και τρόμος

Τα δυο μάτια

Το νόστο του κόσμου ρουφούν

Σαν σφουγγάρι αιμάτινο

Στο χώμα γερτό

Με τις αυταπάτες

Κούκλες γυμνές

Στο πατάρι για πάντα κλεισμένες

Καθώς τρίχωμα κι αίμα

Πλέκονται συμμετρικά

Σ’ ατσαλένιες δαγκάνες

Βομβούσες σάρκες

Αρτηρίες

Και γρύλοι

Την Εξόδιο αρχινούν

Με νημάτια χλόης πλεγμένα

Στις φωνές

Πλέκουν εν απουσία

Τις ωμές, έσχατες στιγμές.

Κι έπειτα οι σκιές

Άπτερες κι ανεμικές

Ν’ ανεβαίνουν στο στόμα, στα μάγουλα

Στο βυθό της σκέψης

Να στρογγυλοκάθονται στο τραπέζι του χρόνου

Περιμένοντας καρτερικά

Την σιωπή.

σύντροφοι για την Αναρχική απελευθερωτική δράση