Χιλιάδες δεκάχρονοι για δεκάδες χρόνια στέκονται απέναντι στα ισραηλινά άρματα μάχη με πάθος για τη λευτεριά και μίσος για τους κατακτητές. Εκατομμύρια χαμίνια σ’ όλο τον πλανήτη υψώνουν το ανάστημά τους απέναντι στην τυραννία. Αιώνες τώρα οι μικροί Γαβριάδες, δίνουν το παρόν σε κάθε οδόφραγμα σε κάθε σύγκρουση, σε κάθε διαδήλωση.
Όταν βολεύει τους εξουσιαστές, τότε τρέχουν να οικειοποιηθούν τα παιδιά του δρόμου. Αυτά τα παιδιά που εκφράζουν την οργή απέναντι στην αδικία, την καταπίεση και την εκμετάλλευση. Τα αλάνια, που εκφράζουν την ανυπότακτη ανθρώπινη φύση. Αυτά, που οι πολιτισμένοι σπεύδουν να χαρακτηρίσουν σαν παραστρατημένα, που οι υπουργοί και τα τσιράκια τους σπεύδουν να τους κλείσουν το στόμα άλλοτε με χρήμα, καραμέλες και φανταχτερά σκουπίδια κι άλλοτε με σφαίρες όπως στην περίπτωση του gamin στο βιβλίο «Οι Άθλιοι» (= Οι εξαθλιωμένοι) του Β. Ουγκώ. Αυτό το πανταχού παρόν σπουργίτι που δεν έλεγε αστυνομικοί αλλά σταυρωτήδες και αντί για φωτιά έβαζε φουρνέλο.