«Όταν οι αμύντορες της παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου φωνάζουν εναντίον της ισχυρής κυβέρνησης, δεν είναι μόνον υποκριτές, αλλά και αγνώμονες. Πού θα βρισκόταν το κεφάλαιο, αν δεν είχε κατορθώσει να ελέγξει την ισχυρή κυβέρνηση και να την βάλει να δουλεύει για αιώνες αποκλειστικά για το δικό του συμφέρον; Και πού θα βρισκόταν σήμερα το αυτοκρατορικό κεφάλαιο, αν η ισχυρή κυβέρνηση δεν ήταν αρκετά ισχυρή, ώστε να έχει εξουσία ζωής και θανάτου επί όλου του πλανητικού πλήθους; Πού θα βρισκόταν το κεφάλαιο χωρίς μια ισχυρή κυβέρνηση, ικανή να κόβει χρήματα προκειμένου να παράγει την εξουσία και τον πλούτο του κεφαλαίου;» (Αυτοκρατορία, Michael Hardt – Antonio Negri)
Έχει υποστηριχθεί με σθένος ότι η ευρύτερη περίοδος που διανύουμε, σε αντίθεση με τη λεγόμενη ψυχροπολεμική, χαρακτηρίζεται από την ολοένα αυξανόμενη τάση της συγκεκριμένης φάσης «παγκοσμιοποίησης» να επιβάλλει μια ενιαία κυρίαρχη κουλτούρα. Πολλοί, μάλιστα, υποστηρίζουν ότι δεν πρόκειται απλά για τάση, αλλά για το πεπρωμένο μιας αναπόδραστης ενοποιητικής διαδικασίας της κυριαρχίας, που σημαδεύεται ανεξίτηλα από την συνεχιζόμενη έκρηξη των νέων τεχνολογιών, την χρήση υπολογιστών, την ελαχιστοποίηση των μεγεθών, την ψηφιακή απεικόνιση, τις δορυφορικές επικοινωνίες, τις οπτικές ίνες και φυσικά το Διαδίκτυο.
Anarchy press gr 