Καθώς πλησιάζουν οι ώρες για την διαφημιζόμενη «μητέρα των μαχών», την Κυριακή, οι ρόλοι πρωταγωνιστών και κομπάρσων αρχίζουν και αποκαλύπτονται, όπως τους είχαμε περιγράψει σε παλαιότερα κείμενα. Χρήσιμο είναι, λοιπόν, παρατηρώντας τα τελευταία γεγονότα, να επανεπιβεβαιώσουμε κάποιες διαπιστώσεις.
…Για τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα δεν φταίει ούτε ο λαός της ούτε η σημερινή κυβέρνηση. Το λάθος που κάναμε και δεν υπολογίσαμε σωστά είναι ότι δεν λάβαμε υπόψη μας ότι στη χώρα υπάρχει μια διεφθαρμένη οικονομική ολιγαρχία, που την λυμαίνεται χρόνια τώρα, ακόμα και με την κρίση. Τα προγράμματα στην Ελλάδα απέτυχαν, γιατί τα δυο διεφθαρμένα κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, εξυπηρέτησαν και εξυπηρετούν αυτά τα συμφέροντα...
Οι παραπάνω προτάσεις δεν έρχονται από το στόμα κάποιου «αντί-μνημονιακού», αλλά από τον γερμανό αντικαγκελάριο Sigmar Gabriel, σε ομιλία του στη γερμανική βουλή. Οι γερμανοί «καρφώνουν» τους λεγόμενους «Γερμανοτσολιάδες» στην Ελλάδα; Καταπληκτικό(;) αλλά πως μπορεί να το ερμηνεύσει κανείς;
«Το «όχι» στο ελληνικό δημοψήφισμα δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην Grexit».
Τάδε έφη σήμερα κι ο Ντάισελμπλουμ, σε στυλ «σκληρού υπηρεσίας», ο οποίος μόλις χθες δήλωνε πως:
Εάν ο κόσμος πει ότι δεν το θέλουν αυτό, όχι μόνο δεν υπάρχει καμία βάση για νέο πρόγραμμα, αλλά δεν υπάρχει καμία βάση για την Ελλάδα στην ευρωζώνη.
Παράλληλα, διαβάζουμε πως υπήρξε, λένε, σφοδρή σύγκρουση στο εσωτερικό του ΔΝΤ μεταξύ αμερικανών και γερμανών. Ο Ομπάμα «ξεσπαθώνει» εναντίον του «διδύμου» Μέρκελ-Σόιμπλε και σύμβουλοί του αναφέρουν πως «δεν μπορεί η Καγκελάριος να διαλύσει το δυτικό σύστημα ασφαλείας, όπως αυτό οικοδομήθηκε από το 1945 και μετά». Την ίδια ώρα ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ αναφέρει:
…Η Ελλάδα είναι ένας ισχυρός και δεσμευμένος σύμμαχος στην συμμαχία μας και είμαι βέβαιος ότι θα συνεχίσει να είναι… Οι έλληνες έχουν υπογραμμίσει αρκετές φορές ότι παραμένουν προσηλωμένοι στις δεσμεύσεις τους εντός του ΝΑΤΟ…
Δεν ξεχνάμε, βέβαια, τους «κεραυνούς» Καμμένου κατά των δανειστών πως οι περικοπές στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις υποσκάπτουν την ικανότητα συντήρησης των βάσεων του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα και, τελικά, την αμυντική του ικανότητα. Μέσα στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, ο Τσίπρας εφάρμοζε «ανεξάρτητη» εξωτερική πολιτική, ανταλλάσσοντας χαμόγελα στην Πετρούπολη με τον «τρομοκράτη της Δύσης(!)» Πούτιν; Κολοκύθια στο πάτερο. Ποιος δουλεύει ποιόν;
Αποτέλεσμα της «σύγκρουσης» (επανειλημμένως έχει αναφερθεί πως τούτη η σύγκρουση είναι τόσο γνήσια όσο ένα χαρτονόμισμα των είκοσι επτά ευρώ ή των είκοσι επτά δραχμών, αν προτιμάτε…) γερμανών κι αμερικανών ήταν το ίδιο το ΔΝΤ να βγάλει στη δημοσιότητα έκθεσή του περί της «μη βιωσιμότητας» του ελληνικού «χρέους» και πως το γνώριζαν οι ευρωπαίοι ήδη από την αρχή του «προγράμματος». Για να καταλήξει τελικώς στο ψητό: να ζητήσει 30% «κούρεμα» του χρέους… Ο Σακελλαρίδης μετά από αυτό πανηγυρίζει για τη «δικαίωση» της Ελληνικής κυβέρνησης:
Με τη χθεσινή έκθεσή του το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δικαιώνει πλήρως την ελληνική κυβέρνηση, τόσο ως προς την άποψη της για τη μη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, όσο και προς την επιμονή της η όποια νέα συμφωνία με τους δανειστές να περιλαμβάνει οπωσδήποτε αναδιάρθρωση/κούρεμα του χρέους.
Τελικά το ΔΝΤ κατατάσσεται στην κατηγορία των «αρπακτικών» ή των συμμάχων; Θυμηθείτε, ένας από τους όρους που έθετε η κυβέρνηση για τη συμφωνία ήταν να φύγει το ΔΝΤ. Πράγμα που οι «στημένοι» γερμανοί (φυσικά) αρνήθηκαν… Και η κυβέρνηση ήξερε πως θα αρνηθούν… Έπρεπε, όμως να το βλέπουν μήπως και «τσιμπήσουν» οι υπόλοιποι ευρωπαίοι… Μηρυκάζει η αίγα αυγοτάραχο;
Και το επίσης πολύ σημαντικό: Η αμερικανική «επέλαση» έρχεται μετά από τη «δραματική» έκκληση Παυλόπουλου:
Η πορεία της Ελλάδας ήταν, είναι και θα παραμείνει στην Ευρωζώνη και παρακαλούμε πολύ τις ΗΠΑ να ενισχύσουν την Ελλάδα αυτή την κρίσιμη στιγμή, ώστε αυτή της η πορεία να διασφαλιστεί στο μέλλον…
Θυμάστε τι είπε ο δήθεν «γερμανός» Σημίτης τότε με τα Ίμια;
Ας σοβαρευτούμε. Στο “V for Venceremos” το Μάρτιο γράφαμε ότι:
…Προφανώς ήρθε η ώρα να κάνουν στην άκρη οι «μπράβοι», ώστε να έρθουν στο προσκήνιο οι «νονοί». Όταν όμως τα ισχυρότερα αφεντικά αποφασίζουν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, παρεμβαίνοντας ανοιχτά στις εξελίξεις, αυτό είναι σημάδι πως δρομολογείται ήδη το τέλος του δράματος με τη νίκη – φυσικά – των νονών. Οι μπράβοι τελείωσαν τη δουλειά τους που ήταν να δέσουν τους υπόλοιπους σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο, ώστε να παραδοθούν έτοιμοι για λεηλασία στο πιάτο των νονών…
Όπου, «μπράβοι» οι γερμανοί, «νονοί» οι αμερικανοί και «υπόλοιποι» το σύνολο του ευρωπαϊκού χώρου. Κι εις άλλα με υγεία και μη χειρότερα που λένε…
Είναι ευρύτατα διαδεδομένος ο μύθος του δήθεν γερμανικού 4ου Ράιχ, το οποίο απειλεί την Ευρώπη. Άλλωστε, έχουν συμβάλει επιμελώς στην διαιώνισή αυτού και οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι κυβισθησιολόγοι της κινηματικής φενάκης. Άξια λοιπόν τα «λαμπρά» τους οφίκια. Ψέματα; Πρόκειται βεβαίως περί σοβαρής παρανόησης, εύκολης και «πιασσάρικης» ανάγνωσης των πραγμάτων, που απλά δρομολογεί τις επιθυμητές εξελίξεις. Το Ράιχ υπάρχει, αλλά αν θέλει κανείς να το βρει δεν πρέπει να ψάξει στο Βερολίνο αλλά στη Νέα Υόρκη.
Λέμε στη Νέα Υόρκη κι όχι στην Ουάσιγκτον της μαριονέττας που λέγεται Ομπάμα, γιατί εκεί βρίσκονται όλα τα κέντρα της παγκοσμιοποίησης. Παγκόσμια Τράπεζα, ΟΗΕ, FED, Wall Street οι γνωστοί «οίκοι αξιολόγησης» και δε συμμαζεύεται… Εκεί βρίσκονται αυτοί που ελέγχουν τους γερμανούς, προσφέροντάς τους τα αρνητικά επιτόκια δανεισμού των «αγορών» –που είναι οι ίδιοι–, στα οποία οφείλεται και η ανταγωνιστικότητά τους και το ψωμί που τρώνε… Εκεί βρίσκονται και οι πάτρωνες του «τεξανού μαθητή» Τσίπρα. Ούτε μπορεί να φανταστεί κανείς το πόσο εύκολα μπορεί να καταρρεύσει ο γερμανικός «γίγαντας», αν κάποιοι τραβήξουν το χαλί. Κι όμως, πρέπει να παίζει το ρόλο του δήθεν 4ου Ράιχ… Τόσο, ώστε να φαίνεται πως τα βάζει και με τους αμερικανούς… Σ’ αυτούς που θα παραδώσει σιδεροδέσμια όλη την υπόλοιπη Ευρώπη και θα αρκεστεί σε ένα καλό μερίδιο.
Εκεί, λοιπόν, βρίσκονται αυτοί που αποφάσισαν πως η συνέχιση της αυτοκρατορίας στις νέες συνθήκες περνά μέσα από τη ρευστοποίηση όλου του ευρωπαϊκού χώρου στα κιτάπια των δικών τους τραπεζών. Της δικής τους FED, που μετά τις αμερικάνικες «διασώσεις» του 2009 τάισε με εκατοντάδες δις την δική τους ΕΚΤ, την οποία φυσικά δεν ελέγχουν ούτε οι γερμανοί ούτε κανείς άλλος στην Ευρώπη. Πρόκειται περί «ανεξάρτητου» ιδρύματος… ρευστοποίησης που θα προχωρήσει την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, μετατρέποντας τον ευρωπαϊκό χώρο σε φέουδο και κανονική ιδιοκτησία των αυτοκρατόρων κι επ’ ουδενί στοχεύει στη διάλυσή της. Στα κείμενά μας «η ηρωική μάνα που εξωθήθηκε από τον βιαστή της στην παιδοκτονία» είχαμε περιγράψει το πώς θα καταλήξουμε στην ρευστοποίηση πρώτα μέσα από τη διόγκωση και κοινωνικοποίηση του χρέους (πράγμα που έγινε από τις λεγόμενες «γερμανόφιλες» κυβερνήσεις-μαριονέτες) και στη συνέχεια μέσα από το κούρεμα του χρέους, που ευαγγελίζεται πλέον το ΔΝΤ με τα σταλινικά πιόνια.
Αντιλαμβάνονται, λοιπόν, οι εξουσιαζόμενοι στον ελλαδικό χώρο για ποιο λόγο εξαθλιώθηκαν ψυχικά, υλικά και πνευματικά την τελευταία πενταετία και για ποιο λόγο θα υποφέρουν άλλο τόσο και περισσότερο; Αντιλαμβάνονται για ποιο λόγο χρειάστηκε αυτή η επί πενταετίας και πλέον παράσταση τρόμου; Αντιλαμβάνονται το πόσο κίβδηλη κατάσταση είναι να τον καλούν να πει το «ΟΧΙ» ή το «ΝΑΙ»;
Είναι κατανοητό, λοιπόν, γιατί ο Αντικαγκελάριος και ο Ντάισελμπλουμ άρχισαν «να το παίρνουν αλλιώς». Αντιλαμβανόμαστε γιατί ο Τσίπρας έπρεπε να βιαστεί να πάρει την εξουσία (τότε με το θέμα του προέδρου της δημοκρατίας) αντί να περιμένει να παρθούν τα μέτρα Χαρδούβελη από τους λεγόμενους «δωσίλογους» και να βγει μετά από 6 μήνες με ποσοστό 40% και άνω. «Σπρωχνόταν»… Καταλαβαίνουμε πως αυτό που συμβαίνει τώρα το είχε στο μυαλό του ευθύς εξ αρχής, εφ’ όσον αυτή ήταν η «ιδέα» των πατρώνων του για τη «νικηφόρα λήξη» του ευρωπαϊκού δράματος στο σωστό χρόνο. Καμιά συμφωνία δεν ήταν επιθυμητή, ούτε βέβαια –από την άλλη μεριά– από τους γερμανούς.
Τώρα, βέβαια, ο πονηρός ραγιάς θα μπορούσε να σκεφτεί: αν είναι έτσι, «είμαστε» στο «σωστό» στρατόπεδο. «Είμαστε» με τους μελλοντικούς νικητές… Και με το πέρας της Β’ Παγκόσμιας Ανθρωποσφαγής υποτίθεται πως «ήμασταν» με τους «νικητές»… Αλλά αυτό που «κέρδισαν» οι εν Ελλάδι σκλάβοι ήταν ένας εμφύλιος πόλεμος. Στον ελλαδικό εμφύλιο θεμελιώθηκαν, τότε, με ουσιαστικό και «πρακτικό» τρόπο τα συμφωνηθέντα στη Γιάλτα. Τα μελλοντικά συμφωνηθέντα προαλείφονται στα πλαίσια ενός ακόμη σχεδιασμένου ελλαδικού εμφυλίου, αλλά αυτή τη φορά όχι με σφαίρες, αλλά με την αντιπαράθεση ΝΑΙ – ΟΧΙ, τα οποία είναι απολύτως διαχειρίσιμα και δεν αλλάζουν αυτά που θα βιώσει ο κόσμος ως αποτέλεσμα της επίδειξης δύναμης του κλεισίματος των τραπεζών, αλλά και του μνημονίου που είναι σίγουρο πως θα έρθει ακόμα σκληρότερο. Μπορεί να φανταστεί κανείς την απέχθεια που θα διογκωθεί από τους «ηττημένους» προς του «νικητές» (είτε του ναι είτε του όχι), που θα τους θεωρούν υπεύθυνους για ό,τι επακολουθήσει; Ειδικά εάν η διαφορά δεν είναι μεγάλη; Σ’ αυτήν την αντιπαράθεση που θα φτάνει να παίρνει τον χαρακτήρα μίσους σκοπεύουν να θεμελιωθεί ο έλεγχος του ελλαδικού κοινωνικού χώρου. Όπως ακριβώς συνέβη και με τον εμφύλιο.
Από την άλλη, βέβαια, ακόμη κι αν στο δημοψήφισμα «νικητής» βγει το ΝΑΙ με μικρή διαφορά, ουδόλως θα εκπλαγούμε αν δούμε ακόμη μία θεαματική «αλλαγή πλεύσης» από τις ροζ ανεμοδούρες της Κουμουνδούρου. Άλλωστε, το «είπα-ξείπα» είναι γι’ αυτούς ό,τι το κουρκούτι για τον μπακαλιάρο. «Σε περίπτωση που κερδίσει το ΝΑΙ με μικρή διαφορά, θεωρούμε πως μας είναι (Ποιος; Ο Αλέξης ντε…) ακόμη απαραίτητος», διαλαλούν ανερυθρίαστα ουκ ολίγοι «ίλαρχοι» και «δεκανείς» της εθνοσωτήριας κυβερνήσεως. Κι ας έχουμε σιχαθεί να βλέπουμε την φάτσα του στο «γυαλί» σε στυλ «σίγουρος-ευπροσήγορος» κάθε τρεις και λίγο, να διαμηνύει προς ευηκόους, κωφούς κι αποθανόντες πως σε περίπτωση που το ΟΧΙ χάσει, θα μαζέψει τα κινηματικά του κουβαδάκια γι’ άλλες παραλίες. Αλλά, είπαμε, ποιο εύκολα κάνεις ντεκαπάζ σε κανταΐφι, παρά πολιτικός (και δη αριστερός) να πει αλήθεια.
Ας επιστρέψουμε, ωστόσο, στο ζήτημα των τραπεζών. Το κλείσιμο τους έγινε μετά από συνάντηση μεταξύ Στουρνάρα, Τσίπρα και Βαρουφάκη την Κυριακή μετά από τις «φιλικές παραινέσεις» του υπουργού οικονομικών των ΗΠΑ Τζακ Λιου, που ακολούθησαν την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος. Δεν τις έκλεισαν η Μέρκελ κι ο Σόιμπλε τις τράπεζες, δεν έχουν τη δύναμη να υποχρεώσουν τους τραπεζίτες για το ο,τιδήποτε. Οι τραπεζίτες κάνουν επίδειξη δύναμης στην Ευρώπη και στους έλληνες, φυσικά, δείχνοντας ποιος είναι το αφεντικό… Ποιος είναι αυτός που επιτρέπει στον καθένα να έχει το ψωμί στο τραπέζι του ανεξάρτητα από το αν δουλεύει ή όχι… Σε ποιους επιτρέπεται να μην εκφυλίσουν την ψυχική και πνευματική τους υγεία σε ξέχειλο κουρελόπανο. Δείχνοντας πόση ανάγκη έχει ο κόσμος τα «ευαγή ιδρύματα». Το πόσο δεν πρέπει να διαμαρτύρονται όταν αυτά «διασώζονται» από τα «πακέτα στήριξης». Να πάρουν όλοι μια «μυρωδιά» του σοκ του να «βγαίνει η πρίζα» και να γίνει η οικονομική δικτατορία αδήριτη ανάγκη για την «ευημερία».
Δεν υπήρχε περίπτωση να επιτρέψουν στον Τσίπρα οι πάτρωνές του να μην χρεωθεί μέρος της καταστροφής. Οι προηγούμενοι έλαβαν το μερτικό τους επί τούτου. Ούτε αυτός θα έπρεπε να παραμείνει αλώβητος μόνο και μόνο, επειδή τους κάνει τα κέφια. Έτσι γίνεται πάντα. Αυτό που κάποιοι λανθασμένα ονομάζουν «προδοσία» πρέπει να μοιράζεται σε όλους, για να ελέγχονται όλοι μεταγενέστερα.
Ας μην ανησυχεί, λοιπόν, κανείς «ευρωπαϊστής» για «Grexit» και παρόμοια κουραφέξαλα. Το πιόνι θα πρέπει να παραμείνει εκεί, στην Ευρώπη, εντός ευρώ, για να υπάρχει ο συνδετικός κρίκος που θα του δίνει τη δυνατότητα να απειλεί τους υπόλοιπους να μην αντισταθούν στην επερχόμενη λεηλασία. Λεηλασία που αποδέχτηκε ο Παυλόπουλος όταν παρακάλεσε τους αμερικάνους για την ενίσχυση της Ελλάδας…
Ας μην έχει την ψευδαίσθηση ο κόσμος της αριστεράς πως εναντιώνεται στη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Αποδεικνύεται στην πράξη ευφυέστερη των ιδεοληψιών και τον μετατρέπει σε κομμάτι του προγράμματός της.
Για κανένα λόγο δεν πρέπει οι εξουσιαζόμενοι αυτού του τόπου να παρασυρθούν και να νομιμοποιήσουν με τη δική τους βούλα τις προθέσεις των εξουσιαστών. Πάνε να φορτώσουν στον ζαλισμένο κόσμο ευθύνες που δεν του ανήκουν. Να ολοκληρώσει και να παγιώσει από μόνος του τα αποτελέσματα αυτής της άθλιας παράστασης των τελευταίων 5 ετών. Αυτός να είναι υπεύθυνος κι όχι οι αλληλοσυμπληρούμενοι και αλληλεξαρτώμενοι εξουσιαστές… «ΝΑΙ»; ουαί τοις ηττημένοις… «ΟΧΙ»; Το αποτέλεσμα θα είναι ακριβώς ίδιο με το «ΝΑΙ». Η «κατάλληλη» συμφωνία, ούτως η άλλως, θα επέλθει, όπως και οι ευρωκράτες πλέον παραδέχονται, αλλά η κάθε εξουσιαστική πλευρά θα θέλει να καταμετρήσει τα ποσοστά της… Τα ποσοστά που θα της επιτρέψουν να διαπραγματευτεί την παρουσία της στο μελλοντικό υπό διαμόρφωση σκηνικό που σε τίποτα δεν θα μοιάζει με το προηγούμενο. Παλιά «τζάκια» αγωνίζονται για την επιβίωσή τους… Νέα «τζάκια» διεκδικούν δυναμικά τα «δικαιώματά» τους. Όπως ακριβώς, τότε, με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που συνεχίζεται στις μέρες μας.
Δεν θα λησμονούσαμε βεβαίως και τις «αντιεξουσιαστικές» ουρές της «πρώτης φοράς αριστεράς», είτε αυτές «εμφορούνται» από πηχτή βλακεία είτε από ακατάσχετο δόλο. Ουκ ολίγες από δαύτες λοιπόν καλούν τους εξουσιαζόμενους να επιλέξουν το ΟΧΙ ως εφαλτήριο ταξικού αγώνα (!). Ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή, λέμε εμείς. Στους καλοπροαίρετους πάντα απευθυνόμενοι: το CNT και η FAI διέπραξαν (ΚΑΙ) τραγικά λάθη με ανυπολόγιστες συνέπειες τόσο για τους αγωνιζόμενους στον ισπανικό εμφύλιο, όσο και για το σύνολο των εξουσιαζομένων στο εκεί και στο τότε. Το να ξεπατικώνετε θεωρήσεις και πρακτικές άκρως ανταγωνιστικές με την ουσία της ολικής απελευθέρωσης (συμμετοχή σε ψηφοφορία), δείχνει πως ή πλανάστε πλάνην οικτρά ή ότι η διάβρωση, ο εκφυλισμός κι εν τέλει η αφομοίωση από τις συριζαϊκές γητείες έχει προχωρήσει έως το μεδούλι.
Είναι αξιοσημείωτο δε ότι, μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, όχι απλώς δεν έχει κουνηθεί φύλλο, αλλά κι ότι οι πορείες οργανώνονται είτε με τη συμμετοχή συνιστωσών της κυβέρνησης είτε έχουν τη μορφή διαδήλωσης υπέρ του «ΝΑΙ» ή του «ΟΧΙ». Αντίδραση καμιά. Κι η οργή ακόμη δεν έχει εκφραστεί.
Οι αναρχικοί ήταν, είναι και θα παραμείνουν εχθρικοί απέναντι σε κάθε δημοκρατική ή αμεσοδημοκρατική επικύρωση της δημοκρατίας, άρα και του κράτους, είτε αυτό σχετίζεται με εκλογές είτε με τα πάσης φύσεως ευφάνταστα και μη δημοψηφίσματα.
Οι αρχαίες τραγωδίες είχαν το στοιχείο της Κάθαρσης. Στις μέρες μας, για να έχουμε ελπίδες να τη δούμε θα πρέπει καταρχάς να έχουμε καλή κατανόηση των τεκταινόμενων. Θα πρέπει πρώτα να διαλυθεί η σύγχυση, λόγω της απίστευτης προπαγάνδας που δεχόμαστε, μνημονιακής και αντιμνημονιακής και αριστεροδέξιας.
Anarchy press gr 