Έχουμε δεχθεί αρκετές φορές στο πεντάμηνο της αριστεροδεξιάς συγκυβέρνησης το κεραυνοβόλημα του «αδιεξόδου» και της κρίσης στη «διαπραγμάτευση». Πάντα, όμως, ξεπερνιέται το «αδιέξοδο» με προτάσεις που το ξεπερνούν και επεκτείνουν την εφαρμογή των μνημονίων. Αυτοί που θα «έσκιζαν» το μνημόνιο αποδεικνύονται οι καλύτεροι εξυπηρετητές των τοκογλύφων της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας κυριαρχίας.
Αυτά που δεν θα τολμούσε ούτε να ονειρευτεί κάποια από τις προηγούμενες λεγόμενες μνημονιακές κυβερνήσεις, έρχεται να τα θέσει σε εφαρμογή «η πρώτη φορά αριστερά», χωρίς μάλιστα να κουνιέται κανείς.
Έτσι, λοιπόν, φτάσαμε στο νέο «αδιέξοδο» που είναι φανερό πως θα ξεπεραστεί, επ’ ωφελεία των θεσμών. Με πρόσχημα τις «κόκκινες γραμμές», (που έχουν παραβιασθεί τόσο πολύ, ώστε είναι έτοιμες να βαφούν με το αίμα των επόμενων υποψηφίων για αυτοκτονία απελπισμένων ανθρώπων), έχουν ξεχαστεί τα προεκλογικά παραμύθια και έχουν ετοιμασθεί ακόμα χειρότερες συνθήκες για τους υπηκόους του ελλαδικού κράτους. Κάθε πρόταση της αριστεροδεξιάς κυβέρνησης ακολουθείται από ακόμα πιο αυστηρές και εξοντωτικές απαιτήσεις από τους θεσμοποιημένους τοκογλύφους της παγκόσμιας κυριαρχίας.
Έτσι, η νέα «διαπραγμάτευση» γίνεται, πλέον, ανάμεσα στην «πρόταση» και την «αντιπρόταση». Η «αντιπρόταση» των θεσμοποιημένων τοκογλύφων μεταφέρεται ελαφρά κουτσουρεμένη σαν «πρόταση» της αριστεροδεξιάς συγκυβέρνησης. Παρουσιάζεται μάλιστα σαν επιτυχία, αφού «κόπηκαν» κάποιες από τις προτάσεις των «θεσμών» (το άλλο όνομα της Τρόϊκα). Κι ο χορός καλά κρατεί.
Μ’ αυτό τον τρόπο εμπεδώνεται και γίνεται αποδεκτή η όποια «συμφωνία», ενώ έχουν σβηστεί τεχνηέντως από τη μνήμη των ανθρώπων και των ψηφοφόρων του αριστερού συνονθυλεύματος οι προεκλογικές, αλλά και οι προγραμματικές διακηρύξεις. Θα μπορούσαν να βρουν οι «θεσμοί» καλύτερους εξυπηρετητές; Όχι, βέβαια!
Η καθεστωτική προπαγάνδα λαμβάνει, πράγματι, μέρα με την μέρα, ώρα με την ώρα οργουελιανές διαστάσεις. Δεν είναι μόνο οι ονομασίες διαφόρων κοινοβουλευτικών επιτροπών, όπως η Επιτροπή της Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος, που χαρακτηρίζουν την προπαγάνδα αυτή, αλλά η σταδιακή επιβολή μέσω και μιας «νέας γλώσσας» του αριστεροδεξιού καθεστώτος.
Η πραγματικότητα διαστρεβλώνεται με τέτοια άνεση, με τέτοια αλαζονεία, σε τέτοια έκταση που δεν μένουν διόλου περιθώρια να λαθέψει κάποιος για τους όρους επιβολής που έχουν προσεκτικά σχεδιαστεί.
Η ψευδής εικόνα διάστασης ανάμεσα στην «παρθένα αριστερά» –που θα «ατιμαστεί» για την σωτηρία της χώρας– και τους σκληρούς δανειστές που όμως ολοένα και συχνότερα αναφέρονται από κυβερνητικά στελέχη του Συριζα ως «συνεταίροι» είναι χαρακτηριστικότατη. Τα «συνεταιράκια» είναι βέβαιο ότι συναγωνίζονται ήδη επάξια όσον αφορά στην επίδειξη σκληρότητας σε σημαντικά τμήματα του πληθυσμού. Όσα προαναγγέλλονται ότι θα ακολουθήσουν, δυστυχώς όπως φαίνεται, θα επιβληθούν χωρίς καν τις «στοιχειώδεις» κοινωνικές αντιστάσεις. Και αυτή είναι ακριβώς η συνθήκη που συνεχίζει να προσφέρει ο Συριζα στους «συνεταίρους». Μια συνθήκη διόλου αμηλετέα….
Anarchy press gr 