Στην «γη των λωτοφάγων» η απάθεια περιπλέκεται με την λήθη, την παραίτηση, με μια αγνώστου προελεύσεως «ευφορία», με μια διαρκή ανακούφιση∙ ένας αδιατάρακτος χυλός.
Νύχτα δεν υπάρχει στη «γη των λωτοφάγων», γιατί οι νύχτες είναι επικίνδυνο να φωτιστούν άξαφνα με φωτιές που μπορεί να γίνουν πυρκαγιές. Φωνές δεν υπάρχουν στην «γη των λωτοφάγων», γιατί μπορεί να δημιουργήσουν περίεργους κραδασμούς, ανεπιθύμητη ένταση.
Στην «γη των λωτοφάγων» μοιάζουν όλα ρυθμισμένα, όλα κουρδισμένα και αρμονικά. Για πάντα και για όλους; Ή μέχρι να μολυνθούν οι πρώτοι από την άρνηση να παραμείνουν εξαρτημένοι, και πειθήνιοι; Ο δρόμος της διαφυγής παραμένει ανοικτός, όσο παραμένουν βατά τα μονοπάτια της μνήμης.
Και επομένως και της εξέγερσης…
Anarchy press gr 