Επαίσχυντο το τέλος ή είμαστε ακόμη στην «αρχή»;
«Τι είναι αυτά που είπε ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε στο Λουξεμβούργο το βράδυ της Πέμπτης, αμέσως μετά τη λήξη της συνεδρίασης της Ευρωομάδας και τα οποία σχεδόν «εξαφανίστηκαν» από τα μέσα ενημέρωσης στη συνέχεια;» αναρωτιέται σε άρθρο του στην Εφημερίδα Πριν της Κυριακής (21/6) με τίτλο Επαίσχυντο το τέλος ο Γιώργος Δελαστίκ.
Και εξηγεί στην συνέχεια:
«Φρίξαμε κυριολεκτικά μόλις ακούσαμε τι αποκάλυψε ο Γ. Βαρουφάκης ότι πρότεινε η κυβέρνηση Τσίπρα στους Γερμανούς και στους υπόλοιπους δανειστές, με φορέα τον ίδιο τον Βαρουφάκη! Δεν περιμέναμε να προτείνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ την αφαίρεση ουσιαστικά όλων των οικονομικών αρμοδιοτήτων από κάθε ελληνική κυβέρνηση και την ουσιαστική εκχώρησή τους σε ανδρείκελα των δανειστών και του Τέταρτου Ράιχ της Γερμανίας!
»Ας δούμε όμως τις επονείδιστες προτάσεις της κυβέρνησης Τσίπρα πιο συγκεκριμένα. Όπως είπε ο Βαρουφάκης στη συνέντευξή του, μεταξύ άλλων, η ελληνική κυβέρνηση πρότεινε δυο πράγματα. Πρώτον, την εκχώρηση της συλλογής των εσόδων του κράτους σε μια Ανεξάρτητη Αρχή Φόρων και Τελών. Δεύτερον, το διαρκή έλεγχο της εκτέλεσης του προϋπολογισμού σε ένα ανεξάρτητο από την κυβέρνηση, όπως υπογράμμισε ο Γ. Βαρουφάκης, Δημοσιονομικό Συμβούλιο.
»Μάλιστα, κατά την κυβερνητική πρόταση, όπως την παρουσίασε ο υπουργός Οικονομικών, αυτό το Δημοσιονομικό Συμβούλιο θα έχει την εξουσία σε περίπτωση που διαπιστώνει ότι κατά την εκτέλεση του προϋπολογισμού παρουσιάζονται αρνητικές αποκλίσεις από τους στόχους (λιγότερα έσοδα, περισσότερα έξοδα), να αποφασίζει και να προβαίνει το ίδιο σε οριζόντιες περικοπές σε όλα τα υπουργεία! Με άλλα λόγια, οι κυβερνητικές προτάσεις εκχωρούν τόσο τη συλλογή των εσόδων του κράτους όσο και την παρακολούθηση της εκτέλεσης του προϋπολογισμού, σε δήθεν «ανεξάρτητες αρχές». Γιατί όμως οι πολίτες θα προσέρχονται στις κάλπες και θα εκλέγουν κυβερνήσεις από τη στιγμή που οι κυβερνήσεις αυτές θα έχουν εκχωρήσει σε μη εκλεγμένους ιδιώτες το σύνολο ουσιαστικά της οικονομικής πολιτικής;
Η κυβέρνηση Τσίπρα προβαίνει σε απαράδεκτες υποχωρήσεις, με μοναδικό στόχο να παραμείνει στην εξουσία, προκειμένου να απολαμβάνει τα οφέλη από την άσκησή της. Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε πώς είναι δυνατόν μια αυτοαποκαλούμενη αριστερή κυβέρνηση να μην συνειδητοποιεί ότι οι κατ’ όνομα «ανεξάρτητες αρχές» συνιστούν θανάσιμα πλήγματα για την αστική δημοκρατία!
»Η εκχώρηση εξουσιών σε μη εκλεγμένες αρχές που δεν λογοδοτούν σε κανέναν και επομένως εξαγοράζονται από οποιονδήποτε τους δώσει αρκετά λεφτά, συμβολίζει παραστατικά το θάνατο της αστικής δημοκρατίας. Δεν διασφαλίζουν απλώς την απρόσκοπτη λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος, σκοτώνουν εν ψυχρώ την αστική δημοκρατία χωρίς προσχήματα. Η άνθηση των «ανεξάρτητων αρχών» στη σημερινή εποχή του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, εκφράζει ακριβώς την τάση κατάλυσης της αστικής δημοκρατίας και της πλήρους «αποξήρανσής» της σε μια εκλογική συμμετοχή για την τοπική ανάδειξη κυβέρνησης, η οποία όμως έχει διαρκώς και πιο περιορισμένες αντικειμενικά εξουσίες, αφυδατωμένες από πραγματικό περιεχόμενο.
»Όταν μια δεξιά κυβέρνηση, για παράδειγμα, διορίσει για πέντε χρόνια την κατά Βαρουφάκη Ανεξάρτητη Αρχή Φόρων και Τελών και το Δημοσιονομικό Συμβούλιο, τι νόημα έχει να ψηφίσει ο λαός μια αριστερή κυβέρνηση, αν αυτή δεν μπορεί να ασκήσει αριστερή οικονομική πολιτική; Μόνο και μόνο για να βολευτούν και οι αριστεροί κυβερνήτες στα προνόμια της εξουσίας; Αυτό σίγουρα δεν αποτελεί ισχυρό κίνητρο για τους αριστερούς ψηφοφόρους».
Ο «καλός» μας αρθρογράφος του Πριν, δηλώνει, δήθεν έκπληκτος, ότι έφριξε, ότι δεν το περίμενε ότι εν ολίγοις κλαίει και οδύρεται για τα «θανάσιμα πλήγματα στην αστική δημοκρατία».
Επειδή συγκινηθήκαμε πάρα πολύ, θα θυμίσουμε τι έγραφε στο συριζαίικης και μάλιστα σκληρής κομματικής γραμμής περιοδικό Επίκαιρα (εκδότης-διευθυντής του οποίου τυγχάνει ο Ηλίας Λιβάνης υποψήφιος στις τελευταίες εκλογές με τον Συριζα υιός Αντωνίου Λιβάνη –βεβαίως, βεβαίως– του γνωστού δανειστή του Ανδρέα Παπανδρέου –βεβαίως, βεβαίως–), στο οποίο αρθρογραφεί ανελλιπώς (έναντι πινακίου φακής να φανταστούμε…) στο τεύχος 21/5-27/5/2015 και σε σχετικό του κείμενο με τίτλο Ελληνικός Δαβίδ εναντίον γερμανικού Γολιάθ:
«Κορυφώνεται σταδιακά η αναμέτρηση της μικρής Ελλάδας του Τσίπρα με τον κολοσσό της Γερμανίας του Σόιμπλε και της Μέρκελ. Τον Ιούνιο θα κριθούν τα πάντα. […] Η κυβέρνηση Τσίπρα συμπεριφέρεται σαν να πιστεύει ότι οι Γερμανοί θέλουν να επιβάλλουν στην Ελλάδα ένα πρόγραμμα με σκληρούς αντιλαϊκούς όρους, με τους οποίους η Αθήνα διαφωνεί έχοντας όμως στόχο το πώς θα διασφαλίσουν ότι οι Ευρωπαίοι θα πάρουν οπωσδήποτε πίσω όλα τα λεφτά, που έχουν δανείσει στις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις. Δεν δείχνει η κυβέρνηση Τσίπρα να έχει αντιληφθεί πόσο μεγάλη σημασία έχει για την Γερμανία να την ανατρέψει και να απαλλαγεί από αυτήν για πάντα, αφού όμως πρώτα έχει κατεξευτελίσει και διασύρει τον πρωθυπουργό. Η ανατροπή του, δηλαδή, να συντελεστεί εν μέσω λαϊκής χλεύης, ώστε να μην οδηγήσει στην ηρωοποίηση του, να μην γίνει, δηλαδή ο Αλέξης Τσίπρας ο νέος «Αλιέντε» –και μάλιστα, Έλληνας, νέος και Ευρωπαίος».
Σοβαρή και συνεπής κινηματική αντιπολίτευση… Πόσα θέλουν αυτοί οι αριστεροί για να μας τρελάνουν; Το πρωί ορντινάτσες της κυβέρνησης του «νέου Αλιέντε» και το βράδυ αντιμνημονιακά ψαλτήρια. Ο αριστερός εθνικισμός, βέβαια, σε μπόλικες δόσεις για να μην ξεχνιόμαστε. Τρίζει ο τόπος από τα ανδραγαθήματα ενάντια στον γερμανικό ιμπεριαλισμό που θέλει να ανατρέψει τον «ελληνικό Δαβίδ» στην θεατρική παράσταση που κυριαρχεί μια απαράμιλλη μπαρουφολογία περί ελληνικής αναμέτρησης με τον γερμανικό Γολιάθ.
Anarchy press gr 