Τις τελευταίες μέρες καλλιεργείται, από πολιτικούς φορείς από τα ΜΜΕ και τους ευρωπαίους εταίρους, η εικόνα μιας συνεχούς πίεσης για την ψήφιση του νέου μνημονίου. Όσο πλησιάζει η Δευτέρα, οι πιέσεις και τα τελεσίγραφα δίνουν και θα παίρνουν, με τις διαβουλεύσεις πλέον να γίνονται παρασκηνιακά και με την ελληνική κυβέρνηση να «εκφράζει την αισιοδοξία» της για επίτευξη συμφωνίας στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής.
Τόσο η γερμανίδα καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ όσο και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ με δηλώσεις τους σχετικά με την Έκτατη Σύνοδο Κορυφής, την Δευτέρα, 22 Ιουνίου, τόνισαν ότι η Ελλάδα πρέπει είτε να αποδεχθεί αυτό που είναι μια καλή προσφορά (δηλαδή το πακέτο των απαιτούμενων μέτρων) ή να προχωρήσει στη χρεωκοπία (εννοούν την επίσημη ανακήρυξή της).
Παράλληλα, ο εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου Έρικ Σουλτς εντείνει τις πιέσεις για συμβιβασμό της Ελλάδας επισημαίνοντας ότι «Οι δύο πλευρές πρέπει να εργαστούν με ταχείς ρυθμούς με στόχο την οριστικοποίηση ενός προγράμματος αξιόπιστων μεταρρυθμίσεων το οποίο θα μπορέσει να θέσει τα θεμέλια για μία σταθερή ανάπτυξη στην Eυρωζώνη». Συγχρόνως, σύμφωνα με τα όσα δήλωσε ο Γάλλος Πρόεδρος, Φρανσουά Ολάντ. «Οι συνομιλίες και οι διαπραγματεύσεις πρέπει να συνεχιστούν, ώστε να επιτευχθεί συμφωνία άμεσα». Ενώ, Ο ιταλός πρωθυπουργός συμπλήρωσε «Θέλουμε να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ, για το καλό της, αλλά και της Ευρωζώνης, για το καλό της κοινότητας. Αλλά τους τελευταίους μήνες οι συνθήκες άλλαξαν και η χώρα μου δεν θεωρώ ότι είναι εκτεθειμένη, πλέον, σε κίνδυνο μετάδοσης της κρίσης». Μέσα σ’ όλα, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων «ρίχτηκε» η λύση της τρίμηνης παράτασης, ώστε να βρεθεί η χρυσή τομή. Το σίγουρο είναι πως είτε στις επόμενες ημέρες είτε μετά από τρεις ή και παραπάνω μήνες η συμφωνία θα επέλθει μέσα στο κατασκευασμένο δίπολο χρεωκοπίας ή «έντιμης συμφωνίας».
Επειδή τίποτα δεν θα τελειώσει, αλλά όλα θα συνεχιστούν στην κατεύθυνση της εξαπάτησης του πληθυσμού, το μόνο βέβαιο είναι πως τα πράγματα θα συνεχίσουν να χειροτερεύουν. Η καλλιέργεια του κλίματος συμπαράταξης με τις επιλογές των κυρίαρχων περνά από τα ΜΜΕ στους διαδηλωτές της πλατείας συντάγματος και τούμπαλιν. Η αποδοχή της οποιασδήποτε συμφωνίας θα πρέπει να βασίζεται στην αποδοχή –εικονική ή πραγματική– ενός τμήματος του κοινωνικού χώρου.
Επομένως δεν ξενίζει η συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ για την επιβεβαίωση της διασφάλισης των συμφερόντων της δημοσιοϋπαλληλικής γραφειοκρατίας, όπως και η άλλη συγκέντρωση για την παραμονή στο ευρώ. Κακομοιραίοι και μικρο-νοικοκυραίοι επί ποδός πολέμου!!! Αποδοχή να ’ναι κι ό,τι να’ ναι.
Οι μέρες της «κρίσης» δεν θα αργήσουν. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω;;;
Anarchy press gr 