Συμπληρώθηκαν τριάντα ολόκληρα χρόνια από την ένοπλη συμπλοκή στην περιοχή του Γκύζη στις 15 Μαΐου 1985 κατά την οποία έπεσε νεκρός ο Χρήστος Τσουτσουβής, ένας αλησμόνητος μαχητής που αφιέρωσε τη ζωή του για την πανανθρώπινη ελευθερία.
Μετά από τόσα χρόνια πολλές είναι οι εμπειρίες που έχουν συσσωρευτεί, πολλά είναι εκείνα που έχουν κατανοηθεί, αλλά επίσης αρκετά είναι τα όσα έχουν σκόπιμα διαστρεβλωθεί για να εξυπηρετηθούν σκοπιμότητες με τις οποίες ο Χρήστος Τσουτσουβής δεν θα μπορούσε με κανένα τρόπο να συμφωνήσει.
Φέτος, λοιπόν, ανατρέχοντας σε άλλες στιγμές όπου η αγνότητα (καθαρότητα) απόψεων και πρακτικών δεν είχε παραμερισθεί, όπως συμβαίνει στις μέρες που βιώνουμε, διαπιστώνουμε την ασυμβίβαστη, την αταλάντευτη στάση, που οφείλει να τηρεί όποιος χωρίς σκοπιμότητες και υστεροβουλίες αναλαμβάνει να ακολουθήσει τον δρόμο του ένοπλου αγώνα.
Ανεξάρτητα από τις αρνητικές πλευρές που έχει η επιλογή του ένοπλου αγώνα ως μέσου, (η βίαιη δράση, –όχι ως δομημένη κατάσταση, αλλά ως περιστασιακό μέσο του αναρχικού απελευθερωτικού αγώνα– είναι δυνατόν, εφ’ όσον κριθεί αναπόφευκτη και αναγκαία, να αποτελέσει μία ουσιαστική συμβολή στην αναρχική προοπτική), δεν μπορεί να αμφισβητήσει το ήθος και την λαμπρή προσωπικότητα ορισμένων συμμετασχόντων σε τέτοιες δραστηριότητες, ανάμεσα στους οποίους συγκαταλέγεται αναντίρρητα ο Χρήστος Τσουτσουβής. Συνέχεια
Anarchy press gr 