Σκέφτεται κανείς ότι η σκλαβιά είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση; Λέμε για την ελευθερία, αλλά καμιά φορά ξεχνάμε πώς είναι να είσαι σκλαβωμένος. Το να αναθέτεις σε κάποιον άλλον να αποφασίζει τι θα κάνεις, είναι για πολλούς μεγάλη παρηγοριά∙ τους απαλλάσσει απ’ την προσωπική ευθύνη να διαλέξουν. Έχει ποτίσει τα κόκκαλά τους η σκέψη ότι αιτία της ύπαρξής μας είναι να χανόμαστε στο πλήθος, να μην παίρνουμε συνειδητές αποφάσεις. Τρομάζουν με τη δύναμη, αλλά τους ελκύει κιόλας.
Η δύναμη γίνεται σημείο αναφοράς, ένας τρόπος για τους τυφλοπόντικες να ορούν στο σκοτάδι. Ελάχιστοι είχαν τη δύναμη να βλέπουν ανάμεσα στους τυφλούς και να μην την κάνουν εξουσία. Από την ώρα που θα γυρίσεις στο σπίτι, το τι θα φας, τι ώρα θα σχολάσεις, ποιες μέρες είναι για ξεκούραση, ποιες για πένθος και ποιες για διασκέδαση, όλα τον ίδιο κύκλο κάνουν.