Έφυγε ο σύντροφος Βασίλης Καραπλής

Τα ξημερώματα, της Δευτέρας 29 Δεκεμβρίου, έφυγε από αυτήν την ζωή ο σύντροφος Βασίλης Καραπλής, από την «παλιά γενιά» των αναρχικών.

Αγωνιστής με πολύπλευρη και πολυσήμαντη δράση από την εποχή της δικτατορίας μέχρι και τις ημέρες μας.  Συνελήφθη κατά την διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών μαζί με την σύντροφό του Κάτια Καμπιώτου για ένοπλη αντίσταση. Βασανίστηκε και φυλακίστηκε από το δικτατορικό καθεστώς.

ΚΥΚΛΟΦΟΡEI το φύλλο 145 της Μηνιαίας Πανελλαδικής Αναρχικής Εφημερίδας ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Από την Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014, η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας και στους χώρους διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου, στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο.

Ακολουθεί το προλογικό σημείωμα, αυτής της έκδοσης, από τον Κύκλο Σύνταξης:

Χιόνι κι αίμα: Η σφαγή των ινδιάνων Lakota στο Wounded Knee

Δεν γνώριζα τότε πόσα τελείωσαν. Όταν κοιτάζω τώρα απ’ αυτόν τον ψηλό λόφο του γήρατός μου, μπορώ ακόμη να δω τις σφαγμένες γυναίκες και παιδιά να κείτονται σωριασμένοι και διαμελισμένοι καθ’ όλο το μήκος τους στραβού βαράθρου τόσο ζωντανά, όσο τους είχα δει με τα νεανικά μου μάτια. Και μπορώ να δω πως κάτι άλλο πέθανε εκεί στην ματωμένη λάσπη και θάφτηκε στη χιονοθύελλα. Τ’ όνειρο των ανθρώπων μου πέθανε εκεί. Ήταν ένα όνειρο όμορφο… η ελπίδα της φυλής τσακίστηκε και διαμελίστηκε. Δεν υπάρχει σημείο αναφοράς πλέον και το ιερό δέντρο είναι νεκρό. Black Elk, σαμάνος των Oglala Lakota (1863-1950)

Ένα παγωμένο πρωινό, σαν σήμερα, στις 29 Δεκεμβρίου του 1890, πολυπληθές απόσπασμα του 7^ου Συντάγματος Ιππικού των Η.Π.Α, συλλαμβάνει μια ολόκληρη ορδή των Miniconjou Lakota, καθώς κι επί πλέον τριάντα οχτώ Hunkpapa Lakota κοντά στο Porcupine Butte. Διοικητής του αποσπάσματος ήταν ο ταγματάρχης Samuel M. Whitside. Η ορδή μετακινούνταν προς αναζήτηση χειμερινού καταλύματος και τροφής. Αμέσως μετά τη σύλληψη τους, οδηγούνται με την βία οχτώ χιλιόμετρα δυτικά, κοντά στον παραπόταμο Wounded Knee. Εκεί, υπό την απειλή όπλων, αναγκάζονται να στήσουν πρόχειρα τον καταυλισμό τους. Λίγο αργότερα, οι υπόλοιπες δυνάμεις του 7^ου Συντάγματος Ιππικού καταφθάνουν στο Wounded Knee με επικεφαλής τον συνταγματάρχη James W. Forsyth. Πέραν του συμβατικού ατομικού οπλισμού, φέρουν στο οπλοστάσιο τους και τέσσερα ορειβατικά πυροβόλα Μ1875, την ελίτ του πυροβολικού της εποχής.

Πορεία στο Όκλαντ των ΗΠΑ

Εν μέσω των πορειών και κινητοποιήσεων λόγω των πρόσφατων δολοφονιών των  μπάτσων, έγινε δυναμική πορεία στο Όκλαντ: σπάστηκαν βιτρίνες καταστημάτων, πάρθηκαν προϊόντα από μαγαζιά και οδοφράγματα στήθηκαν στο δρόμο.

«ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΝΕΟΛΑΙΑ» (1) που αρχίζει να γίνεται ΜΗ πρόβλημα…

«Η έσχατη εποχή που προφήτευσε το μαντείο έχει έρθει·
η θαυμαστή τάξη των αιώνων γεννιέται και πάλι». Βιργίλιος

Δεν είναι πρωτόγνωρο «φαινόμενο» μια περίοδος, –χωρίς να καταπιανόμαστε αν έτσι ορίζεται αυθαίρετα ή με ποια κριτήρια, ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα– άλλοτε να χαρακτηρίζεται από μια πύκνωση γεγονότων, που προσδιορίζουν τον κοινωνικό ανταγωνισμό και άλλοτε από μια «πρωτοφανή» άπνοια.

Οι ανησυχούντες για την δεύτερη περίπτωση, όταν συγκαταλέγονται στους πάσης φύσεως θιασώτες της πολιτικής, εκφράζονται απλά για μιαν ακόμη φορά με περίσσεια υποκρισία. Έτσι κι αλλιώς η πρόθεσή τους είναι να εκπροσωπήσουν τις κοινωνικές αντιδράσεις, είτε αυτές εκδηλώνονται, είτε όχι. Ούτως ή άλλως, η πολιτική διαχειρίζεται τις υποθέσεις των ανθρώπων, κινητοποιούμενων και μη.

Η «ασταθής σταθερότητα» ή η «σταθερότητα της αστάθειας»

Το σκηνικό έχει στηθεί. Πρωταγωνιστές και κομπάρσοι συμμετέχουν στις πυρετώδεις πρόβες, το κοινό υποχρεούται ήδη να στρέψει το κεφάλι και να ενημερωθεί, δηλαδή είτε να πανικοβληθεί είτε έντρομο να ζητήσει βοήθεια από τους καταστροφείς του να τα βρουν. Οι ανακοινώσεις διαδέχονται η μια την άλλη, οι βαρύγδουπες δηλώσεις το ίδιο. Οι λέξεις έρχονται να αποτυπώσουν συνεχώς μια καταστροφή που ήδη είναι τετελεσμένη, μια καταστροφή που εξελίσσεται, μια καταστροφή αναπόδραστη, μια καταστροφή διαχειρίσιμη. Η αβεβαιότητα και η σύγχυση παύουν να αποτελούν μέσο και γίνονται σκοπός.

Μέσα σ’ αυτήν την ομίχλη, οι λέξεις συναίνεση, κυβέρνηση εθνικής ενότητας, εθνική συνεννόηση μοιάζουν σαν φάρος που θα οδηγήσει το τσακισμένο καράβι σε ασφαλές λιμάνι.

Μαρόκο: συγκρούσεις στην πανεπιστημιούπολη

Συγκρούσεις ανάμεσα σε φοιτητές και άλλους νεολαίους και μπάτσους έλαβαν χώρα στην πόλη Ούτζντα στις 22/12. Συνολικά τραυματίστηκαν 100 άτομα.

Οι περισσότεροι από τους μισούς τραυματίες ήταν μπάτσοι. Αλλά πολλοί φοιτητές δεν τόλμησαν να πάνε στο νοσοκομείο, οπότε ο συνολικός αριθμός υπολογίζεται μεγαλύτερος.

Ιταλία: δράση αλληλεγγύης

Σύμφωνα με ανάρτηση στο διαδίκτυο, ομάδα ατόμων πραγματοποίησε δολιοφθορά σε τηλεπικοινιακό κέντρο στο Ροβερέτο της Ιταλίας. Αφαιρέθηκαν κάμερες και τοποθετήθηκαν εμπρηστικοί μηχανισμοί.

Η πράξη αυτή έλαβε χώρα στις 13/12 σε εξοπλισμό της εταιρείας Telekom.

Πόσο ΑΘΩΑ είναι τα ΔΩΡΑ;

Μια από τις συνήθειες κατά την περίοδο των Χριστουγέννων και της πρωτοχρονιάς είναι η ανταλλαγή δώρων. Για την κοινωνία της αγοράς και της κατανάλωσης oι συγκεκριμένες γιορτές είναι η χαρά του εμπόρου, του κατασκευαστή, του διαφημιστή, του συστήματος εν τέλει. Οι εργαζόμενοι-καταναλωτές, ακολουθώντας τις επιταγές του marketing, συνωστίζονται στα μεγάλα πολυκαταστήματα για να αγοράσουν ό,τι μπορούν και πρέπει, με την βοήθεια των εορτοδανείων που αφειδώς τους προσφέρουν οι τράπεζες. Ο καταναλωτής, ως ένα υπάκουο ον, που δεν θέλει να διαφέρει σημαντικά απ΄ αυτά που προβάλλει η τηλεόραση, χρεώνεται και ξαναχρεώνεται για είναι in. Και όπως με έπαρση αναγράφει στις διαφημίσεις της η Ένωση διαφημιστών, έχουμε εισέλθει στην εποχή του homo consumes και πρέπει να είμαστε χαρούμενοι γι’ αυτό. Αλλά πως ήταν η συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντι στην κατανάλωση και στην ανταλλαγή δώρων παλαιότερα;

Μιανμάρ: συγκρούσεις έξω από ορυχείο

Η επέμβαση των μπάτσων εναντίον διαδηλωτών που διαμαρτύρονταν έξω από ορυχείο χαλκού στη βορειοδυτική Μιανμάρ οδήγησε στο θάνατο μιας 50χρονης γυναίκας.

Η γυναίκα, από το χωριό Moe Kyo Pyin, σκοτώθηκε από πυροβολισμό κατά τη διάρκεια συγκρούσεων που ξέσπασαν ανάμεσα σε διαδηλωτές και μπάτσους κοντά στο ορυχείο χαλκού Letpadaung. Οι διαδηλωτές πέταξαν πέτρες στους μπάτσους και τους εργάτες της εταιρίας και ακούστηκαν πυροβολισμοί που βρήκαν τη γυναίκα στο κεφάλι.

Το ορυχείο ελέγχεται από κρατική στρατιωτική εταιρία και την κινεζική Wanbao Mining Copper Ltd.

Δημοσιεύθηκε από τον Αναρχικό Πυρήνα ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

 

Κινητοποιήσεις στο Μπαγκλαντές

Μεγάλες διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν στην πρωτεύουσα Ντάκα στις 18/12, με στόχο το υπουργείο ενέργειας και φυσικών πόρων. Οι διαδηλωτές διαμαρτύρονταν για τις τιμές στο ηλ. ρεύμα και το φυσικό αέριο.

Συνδικαλιστικές και άλλες οργανώσεις διοργάνωσαν την πορεία, αντιδρώντας στην ανακοίνωση του κράτους για αυξήσεις στις τιμές.

ΠΑ.ΡΙ.ΖΑ: Για την Εν-αλλαγή

Όταν ένα χρόνο πριν τις εκλογές του Οκτώβρη 1981, οι σύντροφοι του Α. Παπανδρέου στο ΠΑΚ, τον ρωτούσαν για τον διαφαινόμενο «εναγκαλισμό» με το Συγκρότημα, ο μετέπειτα πρωθυπουργός απαντούσε: «αν θέλετε να δείτε την εξουσία πρέπει να συνεργαστούμε μαζί τους». Βλέπετε το Συγκρότημα για ορισμένους «παπανδρεϊκούς» ήταν συνυπεύθυνο για τα «Ιουλιανά» και ήταν νωπές ακόμη οι μνήμες όπου οπαδοί της Ένωσης Κέντρου έκαιγαν τις εφημερίδες του ΔΟΛ στις διαδηλώσεις τους. Μαζί με τις εφημερίδες του ΔΟΛ έκαιγαν και άλλες εφημερίδες του κεντρώου χώρου, όπως την «Αθηναϊκή» και τη «Μακεδονία».

Η εξέγερση του Δεκέμβρη του ’70 στην Πολωνία

Οι διαδηλώσεις του 1970 στην Πολωνία (Grudzień 1970) έλαβαν χώρα στη βόρεια Πολωνία το Δεκέμβριο του 1970. Η αφορμή ήταν η ξαφνική εκτόξευση των τιμών σε τρόφιμα και άλλα βασικά αγαθά. Σαν αποτέλεσμα της εξέγερσης που ξέσπασε, που κατεστάλη από το Λαικό Στρατό της Πολωνίας και την Πολιτοφυλακή, σκοτώθηκαν τουλάχιστον 42 άτομα και πάνω από 1000 τραυματίστηκαν.

Υπόβαθρο

Η προσωρινή πολιτική επιτυχία του Wladyslaw Gomulka (του κομμουνιστή ηγέτη) το 1956 δεν μπόρεσε να μασκαρέψει την οικονομική κρίση. Αν και το σύστημα των καθορισμένων τιμών κράτησε τεχνητά χαμηλά τις τιμές των τροφίμων χαμηλά και τη λαϊκή δυσαρέσκεια υπό έλεγχο, προκάλεσε στασιμότητα στην αγροτική παραγωγή και έκανε τις εισαγωγές ακριβών τροφίμων απαραίτητες. Το Δεκέμβριο του ’70 οι αυξήσεις έγιναν υπέρογκες.

Οι εργάτες στην πόλη στράφηκαν ενάντια στο καθεστώς.  Ο Γκομούλκα πίστευε ότι η συμφωνία με τη Δ. Γερμανία τον έκανε δημοφιλή, αλλά πολλοί Πολωνοί αισθάνθηκαν ότι αφού οι Γερμανοί δεν ήταν πλέον απειλή στη χώρα τους, δεν χρειάζονταν να ανέχονται άλλο το κομμουνιστικό καθεστώς, σε αντάλλαγμα για τη διατήρηση της γραμμής Oder-Neisse (τα σύνορα με τη Γερμανία).

Τα γεγονότα

Οι διαδηλώσεις ενάντια στις αυξήσεις τιμών ξεκίνησαν στις βόρειες βαλτικές πόλεις Γκντανσκ, Γκντίνια, Έλμπλαγκ και Σζέτσιν. Το δεξί χέρι του Γκομούλκα, ο Ζένον Κλίσζκο, έκανε τα πράματα χειρότερα, δίνοντας εντολή στο στρατό να πυροβολεί τους εργάτες όταν επέστρεφαν στα εργοστάσιά τους.

Στις 17 Δεκεμβρίου, στην πόλη Γκντίνια, ο στρατός πυροβόλησε εναντίον των εργατών που επέστρεφαν στις δουλειές τους. Εκατοντάδες τραυματίστηκαν και σκοτώθηκαν. Οι πορείες απλώθηκαν σε πολλές πόλεις, απεργίες και καταλήψεις γίνονται καθημερινά. Το κράτος κινητοποιεί 5000 μέλη ειδικών δυνάμεων και 27.000 στρατιώτες με αυτόματα και άρματα. Πάνω από 1000 άτομα τραυματίζονται και πάνω από 40 δολοφονούνται. Περίπου 3000 συλλαμβάνονται. Το κράτος ανακοινώνει μόνο 6 νεκρούς και θάβει άρον-άρον όσους μπορεί για να εμποδίσει την εξάπλωση της εξέγερσης.

Η «λύση»

Η ηγεσία του ΚΚ συναντάται στη Βαρσοβία και αποφασίζει ότι πρέπει να παρθούν δραστικά μέτρα ενάντια στην εξέγερση των εργατών. Με τη συναίνεση του Μπρέζνιεφ στη Μόσχα, οι Γκομούλκα, Κλίσζκο και άλλοι κομμουνιστές υποχρεώθηκαν να παραιτηθούν. Αν οι αυξήσεις των τιμών ήταν μια συνωμοσία ενάντια στον Γκομούλκα, πέτυχε. Αφού η Μόσχα δεν μπορούσε να δεχτεί τον Mieczyslaw Moczar, διορίστηκε αρχηγός ο Edward Gierek. Οι τιμές έπεσαν, ανακοινώθηκαν αυξήσεις στους μισθούς και δόθηκαν υποσχέσεις για σαρωτικές οικονομικές και πολιτικές αλλαγές. Ο Γκιέρεκ πήγε στο Γκντανσκ και συνάντησε τους εργάτες, απολογήθηκε για τα λάθη του παρελθόντος και υποσχέθηκε μια πολιτική ανανέωση.

Το αποτέλεσμα

Παρά το γεγονός ότι οι στόχοι των διαδηλωτών ήταν κυρίως κοινωνικοί και οικονομικοί παρά πολιτικοί, η εξέγερση «ξύπνησε» τη νεκρωμένη πολιτική ζωή της πολωνικής κοινωνίας. Πάντως, τα αιτήματα των εργατών της βαλτικής δεν έγιναν παρά εβδομάδες αργότερα, μετά τις απεργίες του 1971 στο Lodz.

H εξέγερση του 1970 ήταν η πρώτη φορά που οι πολωνοί εργάτες απαίτησαν αλλαγές

Διαδηλωτές μεταφέρουν το πτώμα του δολοφονημένου Janek Wiśniewski

του καθεστώτος μέσω της συλλογικής δράσης. Τα γεγονότα του Δεκέμβρη και του Γενάρη άφησαν την παρακαταθήκη για τους μελλοντικούς αγώνες. Πέντε μήνες μετά, το κράτος προσπάθησε να αυξήσει πάλι τις τιμές. Τότε, εργάτες στην πόλη Ράντομ πυρπόλησαν τα γραφεία του ΚΚ, ενώ στην πόλη Ούρσους ξηλώθηκαν οι σιδηροδρομικές γραμμές.

Μέσα σε 24 ώρες το κράτος υποχώρησε. Πανεθνικές απεργίες ξέσπασαν πάλι το 1976 για τις αυξήσεις τιμών, ενώ μαζικές απεργίες έγιναν και τη δεκαετία του ’80.

Δημοσιεύθηκε από Αναρχικό Πυρήνα ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Πορείες στην Ισπανία ενάντια στην «επιχείρηση Πανδώρα»

Πορείες σε πολλές πόλεις πραγματοποιήθηκαν στην Ισπανία ενάντια στις πρόσφατες συλλήψεις της «επιχείρησης Πανδώρα», της πρώτης εφαρμογής του νόμου «Μορντάζα» (ή νόμος κατά των διαδηλώσεων.

Μέχρις στιγμής οι συλλήψεις φτάνουν τις 15. Ο νόμος αυτός ορίζει μεγάλα πρόστιμα για καταλήψεις, πορείες κτλ.

Αμερικάνικος κρατισμός: Εκατόν πενήντα και πλέον χρόνια ανθρωποσφαγών, καταπίεσης κι ελέγχου

Εντελώς εμπιστευτικά… σχεδόν κάθε πόλεμος θα ήταν ευπρόσδεκτός. Νομίζω πως αυτή η χώρα χρειάζεται έναν πόλεμο… Θίοντορ Ρούσβελτ (1897)

Θα λέγαμε πως για τους περισσότερους ιστορικούς είναι παραδεκτό ότι η είσοδος των ΗΠΑ στην πρώτη παγκόσμια ανθρωποσφαγή σηματοδοτεί και την «επίσημη» έξοδό της από την λεγόμενη πολιτική εσωστρέφεια. Ως εκ τούτου, ο Γούντροου Γουίλσον,[1] καθώς και το σύνολο της οικονομικής ελίτ, επιθυμούσαν διακαώς την άμεση ανάμειξη της αμερικανικής κρατικής μηχανής στο ευρωπαϊκό γεωπολιτικό γίγνεσθαι. Όπερ έδει δείξαι. Ο κύβος λοιπόν ερρίφθη∙ το πολιτικό σκυρόδεμα για την θεμελίωση της λεγόμενης Pax Americana, του ρόλου δηλαδή των ΗΠΑ ως παγκόσμιου αστυνόμου, είχε είδη καλουπωθεί. Η συνέχεια λίγο πολύ γνωστή: δεύτερη παγκόσμια ανθρωποσφαγή, Κορέα, Βιετνάμ, Ιράκ, Ρουάντα, Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν κι όσο για τα πραξικοπήματα, την άμεση ή έμμεση στήριξη σε απανταχού δικτατορίες και την εν γένει άσκηση ελέγχου ουκ έστιν αριθμός.

Συλλήψεις στην Ισπανία

Οι «Mossos d’Esquadra», η περιφερειακή αστυνομία της Κατααλωνίας, προχώρησε σήμερα σε συλλήψεις ατόμων που φέρονται να ανήκουν σε «τρομοκρατικό δίκτυο αναρχικής φύσεως» και είναι ύποπτα για βομβιστικές επιθέσεις.

Κατά τη διάρκεια της «επιχείρησης Πανδώρα» οι μπάτσοι εισέβαλαν σε 14 περιοχές, οκτώ σπίτια, τρεις επαγγελματικούς χώρους στη Βαρκελώνη και άλλες τοποθεσίες στις πόλεις Σαμπαντέλ και Μανρέσα, όπως και στην πρωτεύουσα Μαδρίτη.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ «ΝΙΚΕΣ», ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ «ΗΤΤΕΣ»;

«Πόσα πόδια έχει ένας σκύλος αν ονομάσουμε την ουρά του «πόδι»;

Τέσσερα. Το να λέμε την ουρά «πόδι», δεν την κάνει πόδι».

Αβραάμ Λίνκολν, 1809-1865 πρόεδρος των ΗΠΑ

 

«Όταν λέω την αλήθεια, δεν το κάνω για να πείσω

εκείνους που δεν τη γνωρίζουν,

αλλά για να υπερασπιστώ αυτούς που τη γνωρίζουν».

William Blake, 1757-1827, άγγλος ποιητής και ζωγράφος

 

Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι ολόκληρη αλήθεια; Ή μήπως όχι; Είναι άραγε τα αποφάγια που μας «κερνάει» η εξουσία και η επίσημη ενημέρωση τα ονομάζει πληροφόρηση και ειδήσεις;

ΑΛΗΘΕΙΑ είναι οι αυταπάτες και οι ψευδαισθήσεις, που «οφείλουμε» να καταναλώσουμε κατά πως μας συμβουλεύουν οι «δικοί» και οι «φίλοι» και μάλιστα να τα χωνέψουμε ιδιαίτερα στους καιρούς της «ανάγκης»;

Ποιά είναι η σχέση της με την πολιτική;

Η αλήθεια έχει ιδιοκτήτες, έστω εκείνους, που αρέσκονται να την ορίζουν ως φορείς της επαναστατικής ιδεολογίας και του κινήματος;

Απαντήσεις και απόψεις από μέρους μας έχει επιχειρηθεί επανειλημμένα να καταγραφούν, έχοντας βέβαια κάθε επίγνωση ότι θα επιστρέφουμε συχνά στα ίδια ζητήματα.

Βίντεο από τις πανιταλικές πορείες

Όλοι οι Ροκφέλερ φοβούνται το καρφί

Το ίδρυμα Ροκφέλερ, υπό τον τίτλο «100 Resilient Cities»(100 ανθεκτικές πόλεις) εκκίνησε ένα πρόγραμμα χρηματοδότησης 100 πόλεων, οι οποίες «θα βοηθηθούν», ώστε να γίνουν πιο ανθεκτικές απέναντι στις φυσικές, κοινωνικές και οικονομικές προκλήσεις του 21^ου αι. Αυτό το κύμα «φιλανθρωπίας» που φιλοδοξεί να σαρώσει όλο τον πλανήτη έχει συγκεκριμένους στόχους. Επιδιώκει να συμβάλει στη διατήρηση των μεγάλων πόλεων του πλανήτη πάση θυσία, παρά τα έντονα εσωτερικά κι εξωτερικά προβλήματά τους. Σε αυτές τις εκατό πόλεις, λοιπόν, συγκαταλέχθηκε και η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη. Στη σχετική ιστοσελίδα (http://www.100resilientcities.org/cities#/-_/), αρχικά εμφανίζονται οι «τυχερές» πόλεις, που επιλέχθηκαν. Πατώντας στη φωτογραφία της καθεμιάς, ένα κείμενο εξηγεί ποιες είναι οι παροχές που το ίδρυμα σκοπεύει να «προσφέρει».

Δίωρες συγκρούσεις στη Ζυρίχη

Δυναμικές συγκρούσεις έλαβαν χώρα στην… εύπορη κατά τ’ άλλα Ζυρίχη. Περίπου 200 άτομα, οι πιο πολλοί απ’ τους οποίους είχαν καλυμμένα τα πρόσωπά τους, έβαλαν φωτιές και συγκρούστηκαν με τους μπάτσους.

Τραυματίστηκαν επτά αστυνομικοί, ενώ το κέντρο της πόλης γέμισε καπνούς. Δακρυγόνα και κανόνια νερού χρησιμοποιήθηκαν απ’ τις δυνάμεις καταστολής.