Οι διαφημίσεις, ο ακρογωνιαίος λίθος του καταναλωτισμού, θα λέγαμε πως τελευταία διακατέχονται από κρίσεις ειλικρίνειας, με αυτές των τηλεπικοινωνιών να πρωτεύουν σε επίδειξη επί πλέον θράσους. Από το Μιλάτε, σας ακούμε του πρόσφατου παρελθόντος περάσαμε τώρα στο ακόμη πιο ωμό Ξέρουμε τι σκέφτεσαι… Ας μη γίνει λόγος για όσα οι βρικόλακες των τραπεζών διαλαλούν για την πραμάτεια τους, με την μεγαλοπρεπώς αργυρώνητη αρωγή «επιφανών» τηλεπερσόνων∙ ούτως ή άλλως εκατομμύρια εξουσιαζόμενοι της ελλαδικής επικράτειας το νιώθουν καθημερινά στο πετσί τους. Ας σταθούμε λοιπόν στην πρώτη περίπτωση, όπου όχι μόνο οι μάσκες έχουν πέσει, αλλά αποκαλύπτονται, πίσω από αυτές, τα τρομακτικά πρόσωπα της εξουσίας, που γελούν σαρδόνια, όσο οι πελάτες τους βυθίζονται όλο και πιο πολύ στον ψηφιακό κόσμο.
Όταν οι ίδιοι οι πάροχοι υπηρεσιών τηλεπικοινωνίας διαβεβαιώνουν, παίζοντας με το διπλό νόημα των φράσεων, ότι αυτοί είναι πανταχού παρόντες, όπου σταθούμε κι όπου βρεθούμε, τότε είναι βέβαιοι ότι δεν χρειάζεται να κρύβονται τώρα πια. Μάλλον είναι σίγουροι ότι δε θα σοκάρουν πλέον παρά ελάχιστους, λέγοντάς τους την αλήθεια κατάμουτρα. Ίσως, μερικοί, που πιστεύουν ότι είναι αθώοι και δεν έχουν τίποτε να κρύψουν, βρίσκουν παρηγοριά στο ότι κάποιος τους ακούει και ξέρει τι σκέφτονται. Πόσο μάλλον, όταν οι πραγματικοί φίλοι όλο και λιγοστεύουν.
Όσο πιο μόνοι, τόσο πιο ευάλωτοι. Όσο πιο ευάλωτοι, τόσο πιο ανεκτικοί στα πειράματα της εξουσίας. Τελευταία, το πνεύμα ως αντικείμενο παρατήρησης έχει γίνει μοναδικό παιγνίδι στα χέρια της κυριαρχίας κάθε είδους. Οι διαρκείς αποκαλύψεις ότι οι συνομιλίες παρακολουθούνται, ότι το διαδίκτυο όλο και περισσότερο γίνεται ελεγχόμενο, ότι η κατασκοπία πλέον έχει φτάσει σε άλλα επίπεδα επαναλαμβάνονται τόσο συχνά, που καθιερώνουν μια συνήθεια. Η επανάληψη μας μαθαίνει ότι κάτι είναι αλήθεια και κάποτε η μόνη πραγματικότητα. Η επανάληψη εν τέλει κάνει τη μάθηση συνήθεια. Κι όταν κάτι είναι συνηθισμένο, δεν τρομάζει πια, δεν ταράζει∙ γίνεται ακόμη και απαραίτητο.
Αύριο μπορεί στο οπλοστάσιο των διαφημιστών να προστεθούν και φράσεις όπως κάνεις ό,τι θέλουμε, είμαστε μέσα στο μυαλό σου, σκεφτόμαστε για σένα και άλλα παρόμοια. Κι όποιος πιστεύει ότι κουράστηκε απ’ τον ίδιο του τον εαυτό, που τον κάνει τόσο διαφορετικό, ενώ θα έπρεπε να μοιάζει με όλους τους άλλους, όποιος κουράζεται να σκέφτεται ο ίδιος για λογαριασμό του θα νιώσει ανακούφιση και ίσως και ευτυχία, που επιτέλους βρέθηκε κάποιος να τον απαλλάξει από την νόηση και την πνευματικότητά του. Έτσι, θα μπορεί να είναι ένα σώμα όλο και πιο δυνατό, όλο και πιο επιδεικτικό, όλο και πιο εντυπωσιακό, που θα φουσκώνει σαν παγώνι και μόνο η καρφίτσα του θανάτου θα μπορεί να το ξεφουσκώσει. Ίσως πάλι, αργότερα, με εμφυτεύματα να καταφέρει να κερδίσει και τη διαρκή ζωή, να ανοιγοκλείνει διακόπτες, όταν θέλει να πεθάνει για λίγο, έτσι για αλλαγή. Ίσως να θέλει με μανία, για ν’ απαλλαγεί απ’ τη βαρεμάρα, την κόπωση, τα γηρατειά, να γίνει πλήρως μηχανή. Τι να τους κάνουμε, μήπως, τόσους ανθρώπους, που επιθυμούν, ζουν και πεθαίνουν, χαίρονται και πονάνε, που απ’ τη γέννησή τους φέρουν την ελευθερία ως σφραγίδα της ύπαρξής τους, αλλά την αναζητούν μέσα σε τόσα καλώδια;
Ας συνεχίσουμε, λοιπόν, να μιλάμε και να ακούμε, να αρρωσταίνουμε και να πέφτουμε, για να ξανασηκωθούμε, ας ζούμε και ας πεθαίνουμε, ας αναπνέουμε και ας επικοινωνούμε αληθινά, ας συνεχίζουμε να κοιτάζουμε και με κλειστά μάτια, για να βρούμε τον εαυτό μας ολόκληρο και την ελευθερία πλήρη. Ας μιλάμε, όχι επειδή κάποιοι μας παρακολουθούν, ας σκεφτόμαστε, όχι γιατί κάποιοι ξέρουν τι σκεφτόμαστε, αλλά γιατί είναι στη φύση μας να σκεφτόμαστε και να επικοινωνούμε αληθινά, σαν άνθρωπος προς άνθρωπο.
σύντροφοι για την Αναρχική απελευθερωτική δράση
Anarchy press gr 