Η Βαλκανική Χερσόνησος υπήρξε από την εποχή της βασιλείας του Φίλιππου Β΄ και του γιου του Αλέξανδρου, μια περιοχή που για αιώνες αποτέλεσε θέατρο συγκρούσεων, βίας και πολέμων, αφού η γεωγραφική θέση της, ως φυσικό πέρασμα για την ανατολική Ευρώπη και την Ασία, δεν άφηνε πολλά περιθώρια για ήρεμες περιόδους.
Η βυζαντινή αυτοκρατορία, με ορμητήριο τα Βαλκάνια, από την στιγμή της ίδρυσής της το 330 μ.χ. μέχρι το 556 μ.χ., επιβλήθηκε πολιτικά, στρατιωτικά, πολιτισμικά και οικονομικά σε μια τεράστια εδαφική έκταση που περιλάμβανε όλη την Μικρασία, την Ιουδαία, την Αίγυπτο και τα βόρεια παράλια της Αφρικής μέχρι τους στύλους του Ηρακλή στο Γιβραλτάρ, το νότιο τμήμα της Ιβηρικής χερσονήσου καθώς επίσης και όλα τα νησιά της Μεσογείου, την μισή ιταλική χερσόνησο από την Ρώμη μέχρι και την Σικελία.