Αρκεί το οικονομικό συμφέρον ως πολιτικό κίνητρο;

Η ανατομία του καπιταλισμού συχνά οδήγησε σε παρανοήσεις για το πού ακριβώς βρίσκεται αυτό που σχηματικά θα ονομάζαμε κέντρο βάρους του. Συχνά, αναφέρεται ότι ο καπιταλισμός ή καλύτερα ο δυτικός πολιτισμός, για να μιλήσουμε πιο συνολικά, δρα και πορεύεται, έχοντας ως κέντρο το συμφέρον του, που είναι καθαρά οικονομικό. Φαινομενικά αντίθετη, η μαρξιστική οικονομική ανάλυση μίλησε ενδελεχώς (και) για την σχέση κράτους-κοινωνίας-υλικών αναγκών-μέσων παραγωγής, ως βάση για την ερμηνεία του κόσμου και την εφαρμογή μιας ορθολογικής-«απελευθερωτικής» πολιτικής. Θεώρησε ότι το βασικό κύτταρο που κινητοποιεί τα πάντα (;) είναι η βελτίωση της τεχνολογίας-παραγωγής (πιο εξελιγμένα παραγωγικά μέσα, λιγότερες απαιτούμενες εργατοώρες, περισσότερος «ελεύθερος» χρόνος∙ φευ!), για την βέλτιστη (λέμε τώρα) κάλυψη των υλικών αναγκών. Καμμία, βεβαίως, πρόθεση να αναπαράγουμε κόκκινα μυθεύματα του προπερασμένου αιώνα. Όποιος επιθυμεί να βαυκαλίζεται με την ανάγνωσί των, του ευχόμαστε απλώς περαστικά. Ας δούμε, όμως, αν το άνωθι μαρξιστικό μοτίβο, όπως και το παρόμοιας ουσίας καπιταλιστικό, αντανακλά ή όχι το πολύπλοκο των πολιτικών σχέσεων εξουσίας.

Ινδία: συγκρούσεις σε διαδήλωση

Στις 6 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε διαδήλωση φοιτητών του Μανιπούρ. Οι μπάτσοι επενέβησαν και πέταξαν καπνογόνα με αποτέλεσμα να τραυματιστεί ένας μπάτσος, όταν το καπνογόνο καταλάθος έπεσε δίπλα του.