Αποθησαυρίσματα από την ποίηση των Ιροκουά

Είναι γνωστό πως οι Ινδιάνικες φυλές δεν διέθεταν γραφή. Κάθε σημαντική γνώση λοιπόν περνούσε από στόμα σε αυτί, μέσα από τον αέναο κύκλο της αφήγησης. Και η αφήγηση δεν απαιτεί μόνο επιδέξιους ομιλητές, αλλά κι ακόμη ικανότερους ακροατές. Έτσι και αλλιώς, δεν υπήρχαν θεσμοί για να ορίζουν ομιλούντες και ακούοντες∙ ο καθένας έπλαθε ελεύθερα την δική του ιστορία, στίχο, φραστικό μονοπάτι. Το βαρύ του χρόνου φορτίο, δεν έπεφτε στους ακάλυπτους ώμους τους∙ σήμαιναν με βάση της πραγματικές τους ανάγκες το προσωπικό και συλλογικό τους τώρα.