Εν έτει 1793, άμα τον τερματισμό του Επταετούς Πολέμου[1]ανάμεσα στην Γαλλία και την Αγγλία, οι Γάλλοι κρατιστές, εγγράφοντας στα παλιότερα των υποδημάτων τους τον λόγο τιμής που είχαν δώσει στις Ινδιάνικες φυλές, «παραχωρούν» στο Βρετανικό στέμμα χιλιάδες εκτάρια γης δυτικά των Απαλαχίων ορέων.
Αυτή η πράξη ονομάσθηκε από τους Άγγλους εξουσιαστές Συνωμοσία του Πόντιακ. Τσιφλίκι τους, λοιπόν, η γη που για γενιές και γενιές οι ελεύθερες φυλές τιμούσαν με τον ιδρώτα και το αίμα τους∙ με ένα φιρμάνι και δυο χρυσόβουλα την δίνουν πεσκέσι σ’ αυτούς που υποτίθεται πως αντιμάχονταν∙ σε αυτούς που δίχως την βοήθεια των Ινδιάνων ουδέποτε θα νικούσαν. Η υπόσχεση του Γάλλου βασιλιά Λουδοβίκου του 15ου πως θα σεβόταν απόλυτα το δικαίωμα των Ινδιάνων να ζουν ανεμπόδιστα στα εδάφη των προγόνων τους, αλλά και να διατηρήσουν στο ακέραιο την ελεύθερη κουλτούρα τους, ρίχτηκε στις καλένδες ελαφρά τη καρδία. Διότι, οι κρατιστές όπου γης έχουν κυρίως κοινά συμφέροντα∙ μόνιμος εχθρός τους ήταν και θα είναι πάντα οι ανυπότακτοι άνθρωποι. Συνέχεια