Ο Τσίπρας, ο Zizek και η αβάσταχτη ελαφρότητα της «αντιεξουσίας»!

Εκατόν ενενήκοντα και πέντε έλληνες και αλλοδαποί επώνυμοι συνιστούν Αλέξη Τσίπρα! Τι καθηγητές πανεπιστημίων, τι ηθοποιοί και λοιποί καλλιτέχνες, τι δημοσιογράφοι και πρώην πρασινοφρουροί (βλέπε αδερφές Κατσέλη)∙ απ’ όλα διαθέτει ο πολιτικός μπαξές. Ωστόσο, ένα όνομα ανάμεσα σε τόσα άλλα κάνει την διαφορά: Slavoj Zizek, καθηγητής της κριτικής θεωρίας, εκ της καστρόκτιστης Λιουμπλιάνα ορμώμενος. Ώπα… για μισό λεπτό! Μήπως, λέμε βρε αδερφέ, μήπως… είναι ο ίδιος Zizek, για τον οποίο έγραφαν και ξανάγραφαν οι «θεωρητικοί» του αναρχοκομμουνισμού και της κοινωνικής ληστείας (sic) ; Ο Zizek είπε το ’να, ο Zizek είπε τ’ άλλο και αφού το έγραψε αυτός δεν μπορεί έτσι θα ’ναι.

Η θέση της γυναίκας στις Ινδιάνικες φυλές

Σε κάθε μικρή ή μεγάλη συνεισφορά για τον εμπλουτισμό και την διεύρυνση της αναρχικής θεώρησης είναι πρωτίστως σκοπούμενο κάθε ιδέα, σχόλιο, άποψη, προσθήκη και ανάλυση, που παρουσιάζεται δημοσίως, να αποζητούν αποκλειστικά και μόνον την πηγή της αλήθειας. Στην προσπάθεια αυτή θεωρούμε σημαίνουσα την περαιτέρω ενασχόληση μας με τον βίο και την πορεία των ελεύθερων φυλών, αλλά και με όσα τραγικά σχετίζονται με τον αφανισμό τους απ’ το σιδερένιο πέλμα του πολιτισμού. Ας δούμε λοιπόν κάποια στοιχεία σχετικά με την θέση της γυναίκας στις Ινδιάνικες φυλές[1] της Βορείου Αμερικής, όπως σώθηκαν ως τα σήμερα αφ’ ενός απ’ την προφορική παράδοση και αφ’ ετέρου απ’ τις όποιες αντικειμενικές καταγραφές λευκών μελετητών.

Οι Ινδιάνικες φυλές, ως κομμάτι του απολίτιστου κόσμου, ζούσαν και αυτές διαπνεόμενες από την αύρα της κοινοκτημοσύνης, της αλληλοβοήθειας και του αλληλοσεβασμού, αιώνες ή και χιλιετίες ακόμη πριν οι Λένιν και οι Τρότσκι της πολιτισμένης Ευρώπης μετατρέψουν τις φυσικές αυτές αρετές σε αιματοβαμμένο κουρελόπανο. Απολάμβαναν ανεμπόδιστα την πληρότητα και την αρμονία τους μέσα στον φυσικό κόσμο, δίχως την πολιτική, τους –ισμούς και τις ιδεολογίες να βρωμίζουν τις στιγμές τους.