«Μετά την κατάρρευση του μικρασιατικού μετώπου και το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1922 γύρισε το φύλλο: τώρα αποσυντέθηκαν οι Φιλελεύθεροι σε περισσότερα κόμματα, όπως έγινε και σε άλλες χώρες, ενώ οι συντηρητικοί ενώθηκαν στο Λαϊκό Κόμμα, που διασπάστηκε σε δύο πτέρυγες μόλις μετά την παλινόρθωση της μοναρχίας. Και σε αυτή τη φάση υπήρξαν μικρά κόμματα, με διαρκέστερο και μακροπρόθεσμα ισχυρότερο το Κομμουνιστικό Κόμμα. Αυτή η αλληλουχία κομματικών συστημάτων οδηγεί στο συμπέρασμα ότι άλλαξαν οι επικρατούσες πολιτικές αντιπαραθέσεις. Ένα σύστημα κομμάτων που είχε εκλογικεύσει αντιπαραθέσεις ορισμένου περιεχομένου και έκτασης έχασε, όπως και οι αντιπαραθέσεις, την επικαιρότητά του και οι νέες αντιπαραθέσεις βρήκαν την πολιτική τους έκφραση σε ένα νέο σύστημα κομμάτων. Θα πρέπει προφανώς να ήταν μια τόσο ταχεία ή ριζική αλλαγή του αντικειμένου της αντιπαράθεσης, ώστε υπερέβαινε την ικανότητα των υφιστάμενων κομμάτων να αλλάξουν». Gunnar Hering, Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα 1821-1936
Έχει ειπωθεί ότι ηγεμονία ασκεί εκείνος που ορίζει το πρόβλημα και όχι εκείνος που προσφέρει την λύση. Τούτη η διάκριση, εφ’ όσον γίνεται αποδεκτή, θεωρούμε ότι εξακολουθεί να προσφέρει δρόμους ολάκερους διαφυγής από τα ουκ ολίγα και ομιχλώδη μονοπάτια της σύγχυσης, όπου οδηγούν με συνέπεια οι τεχνικοί κάθε εξουσίας.
Ας δούμε ένα παράδειγμα.
Αποτελούν οι εκλογές λύση; Μπορεί η κοινωνική οργή να εκφρασθεί μέσα από τις εκλογές ενάντια στο «σάπιο» πολιτικό σύστημα ή θετικά απέναντι σε «νέους και υγιείς» πολιτικούς φορείς;
Συνέχεια →
Εκεί που βρίσκονται σήμερα οι αμερικανικές πολιτείες της Πενσυλβάνια και της Νέας Υόρκης, στο γεωγραφικό εύρος δηλαδή από τα όρη Αντιρόντακ ως τις Μεγάλες Λίμνες, ζούσε μια εκ των πολλών ελεύθερα οργανωμένων νοτιοανατολικών φυλών, ίσως η πλέον πολυάριθμη∙ η Συνομοσπονδία των Ιροκουά (Iroquois). Αποτελούνταν από τους Μοϊκανούς (άνθρωποι του πυρόλιθου), τους Ονέιδα (άνθρωποι της πέτρας), τους Ονοντάγκα (άνθρωποι του βουνού), τους Καγιούγκα (άνθρωποι της ακτής) και τους Σενέκα (άνθρωποι των μεγάλων λόφων), οι οποίοι μοιράζονταν μια κοινή γλώσσα, την γλώσσα των Ιροκουά. Οι ίδιοι ονόμαζαν την Συνομοσπονδία τους Goano’ ganoch’sa’jeh’seroniή Ganonsyoni.[1]
Συνέχεια →
