Δεν είμαστε σε θέση να απαντήσουμε για το εάν οι λέξεις μπορούν να εκφράσουν μόνες τους το νόημα του κόσμου. Σίγουρα, όμως, αγγίζουν με τον εγγύτερο τρόπο το ανθρώπινο πνεύμα, προσφέροντάς του την δυνατότητα να συλλάβει, να σχηματοποιήσει και να εκφράσει συναισθήματα και λογική. «Ό,τι μπορεί να ειπωθεί, μπορεί να ειπωθεί με σαφήνεια.
Για τα υπόλοιπα, είναι προτιμότερο να σιωπούμε», έγραψε ο Βιτγκενστάιν και δεν έχουμε κανέναν λόγο να διαφωνήσουμε. Έτσι και αλλιώς, η σιωπή είναι η κραυγή του άρρητου μες στο κουφάρι του χρόνου. Η πραγματική σιωπή συμβαίνει, όταν ακόμη και η ποίηση γίνεται απλώς μια βροχή από λέξεις. Η σημασία της βρίσκεται στις παύσεις που προσφέρει ανάμεσα σε διαστήματα ειλικρινούς λόγου. Επειδή, από τη στιγμή που ο λόγος μετατρέπεται σ’ ένα σωρό από ψέματα, οι λέξεις γίνονται παγίδες. Όταν μάλιστα ο δόλος είναι πολιτικοποιημένος, τότε και το δόκανο γίνεται εξουσιαστικό.