Πλατεία Ναυαρίνου: Οι μνήμες ενός άλλου Δεκέμβρη

Αυτό που ο κοινός άνθρωπος βλέπει σαν πέτρα, για τον άνθρωπο που ξέρει είναι μαργαριτάρι. (Τζελαλαντίν Αλ Ρουμί)

 

«Δε νομίζω να μιλάς σοβαρά, μάλλον σε πείραξε ο Βαρδάρης που έπιασε απότομα. Συγνώμη, βέβαια που σου μιλώ με τέτοιο τρόπο, αλλά και το φαιδρό έχει τα όρια του. Σουλούπωσε τουλάχιστον λίγο τα όσα λες, να δείχνουν κάπως πιο πιστευτά», είπε καθώς κοιτούσε μια παρέα κοριτσιών που χανόταν στο κόκκινο ηλιοβασίλεμα. Ο Σίσυφος παρέμεινε σιωπηλός. Δεν θα τον έλεγες με τίποτα ομιλητικό∙ το αντίθετο μάλλον. Κάρφωσε απλώς στα μάτια τον Κώστα και άφησε εκείνο το χαρακτηριστικό του μειδίαμα να γλιστρήσει στο κενό.

«Δεν μιλάς ε;», δήλωσε με ένα ξερό γέλιο ο Κώστας και συνέχισε, «το γεγονός ότι είμαι δώδεκα χρόνια μικρότερος σου δε σου δίνει, φυσικά, κανένα δικαίωμα να με δουλεύεις ψιλό γαζί. Και σου ξεκαθαρίζω πως θα θεωρήσω εντελώς ανέντιμη τη στάση σου, αν αυτή κιόλας τη στιγμή δεν επιχειρηματολογήσεις για αυτό που μου πες πριν λίγο». Ο Σίσυφος έσμιξε τα φρύδια, τίναξε τη σκόνη απ’ τα παπούτσια του και του είπε: «αυτό, λοιπόν, που σου φαίνεται εντελώς μα παντελώς αδύνατον είναι πως μια συντροφιά πιτσιρικάδων πριν πέντε ακριβώς χρόνια, σε αυτήν την ίδια βέβαια πλατεία που καθόμαστε τώρα, έριχναν μολότοφ στους μπάτσους. Τι σε κάνει να πιστεύεις πως αυτό είναι παράλογο; Ποιος ή τί σου καλλιέργησε τη βεβαιότητα πως όλα στη Θεσσαλονίκη ήταν ανέκαθεν ένας ανυπόφορος εσμός από θνησιμαία “αντιεξουσιαστική” αριστερίλα, κινηματικά μαγαζάκια και καλοθελητές που πιπιλάνε την καραμέλα “όχι συγκρούσεις παιδιά, θα χαλάσει η πορεία…;”».

Τελικά κάποιος νοιάζεται…

Των γαρ ηλιθίων απείρων γένεθλα (άπειρη η γενιά των ηλιθίων). Σιμωνίδης ο Κείος

Την ώρα που ο εφευρέτης του παγκόσμιου ιστού (World Wide Web-www), ο Sir Tim Berners-Lee, στα πλαίσια ενός συνεδρίου του Web Index, έκανε δηλώσεις για τους κινδύνους της παραβίασης της ιδιωτικότητας  των χρηστών και της διαδικτυακής λογοκρισίας, ιδιαίτερα στην Βρετανία και τις ΗΠΑ, σε ένα μικρό χωριό της αυτοκρατορίας, όπου τα μικρά ανθρωπάκια καίνε ξύλα για να ζεσταθούν, προσπαθούν να επιβιώσουν και απελπίζονται όλο και περισσότερο, ο τρελός τους ηγεμόνας τούς επιφυλάσσει τις καλύτερες εκπλήξεις…

Εμφανίζεται στην οθόνη και μας διαβεβαιώνει ότι νοιάζεται κάποιος για τους νέους· απόδειξη η υπόσχεσή του ότι «θα έχουμε στην Ελλάδα δωρεάν ασύρματο wi-fi internet. Σε όλη την Ελλάδα σ’ ένα χρόνο». Ε ναι, λοιπόν, αυτή είναι απόδειξη, πράγματι. Ας υποθέσουμε ότι θα είναι σε θέση αυτή η υπόσχεση να εκπληρωθεί, αν και από μόνο της η φράση «σε ένα χρόνο» είναι αρκετή για να γελάσουμε επιτέλους με κάτι και ’μείς. Ποιος νομίζεις ότι είσαι, για να μας υποσχεθείς οτιδήποτε σε έναν χρόνο; Αλλά ας πιστέψουμε ότι τελικά η υπόσχεση εκπληρώνεται.

Ε, τότε θα αποδειχτεί ότι κάποιος νοιάζεται. Θα εκπληρωθεί το ρηθέν του άλλου εμπαίκτη της λογικής μας, του Γιώργου Παπανδρέου Jr., που σκόρπιζε πάλαι ποτέ τις ίδιες ακριβώς υποσχέσεις και θα αναρωτηθούμε αυτό που αναρωτήθηκε και ο Mark Twain: «αν τον κόσμο κυβερνούν κάποιοι έξυπνοι που μας δουλεύουν ή κάποιοι ηλίθιοι που μιλάνε σοβαρά». Τελικά νοιάζονται· για το τί σκεφτόμαστε, για το πού είμαστε, πώς νοιώθουμε και με ποιόν τρόπο μπορούμε όλοι ανεξαιρέτως, νέοι, γέροι και παιδιά, να αποβλακωθούμε καλύτερα, σε όποια γωνιά της ελλαδικής επικράτειας κι αν βρισκόμαστε. Όλα μας τα προβλήματα τότε, ως δια μαγείας, θα εξαφανιστούν. Δεν θα χρειάζεται να κάνουμε τίποτε άλλο, αφού όλοι θα έχουμε δωρεάν ίντερνετ. Οι γέροι στα απομονωμένα νησιά, οι νέοι άνεργοι, άστεγοι, κουρασμένοι πριν κλείσουν τα τριάντα, θα έχουν κι αυτοί! Και μάλιστα δεν έχει καμία σημασία, αν δεν έχουν καν υπολογιστή ή «έξυπνα» τηλέφωνα, τελοσπάντων. Η ακτινοβολία, σαν το οξυγόνο, θα μας διαπερνά όλους ανεξαιρέτως και έτσι θα ζήσουν αυτοί καλά εμείς θα τρέχουμε ανέμελοι στο μικρό σπίτι στη βλακεία… Δεν έχουν, όμως, όλα τα παραμύθια το τέλος που θέλουν οι εξουσιαστές, δε θα περιμένουμε να ακούσουμε το τέλος, καιρός να σκεφτόμαστε πως θα το τελειώσουμε από μόνοι μας.

σύντροφοι για την Αναρχική απελευθερωτική δράση